Zeg nu zelf, deze foto is geen gezicht. Zie eens hoe Bea afziet me onze oude versleten grasmaaier. Je kan de maaibeurt bezwaarlijk "fitness" noemen. Vandaag hebben we voor haar speciaal een nieuwe grasmaaier gekocht, een die rijdt, het gras maait en vermaalt. Bea moet er alleen nog even achter lopen. Dat is dan aanvaardbare fitness. Mijn rol zal zich beperken tot het nemen van foto's en het geven van aanwijzingen inzake horticultuur. Nu nog even wachten tot de lente echt doorbreekt en laat het gras maar groeien!
Het ganse Ilizarovproject kost allemaal stukken van mensen. Ik mag van geluk spreken dat ik een land woon, waar een goed uitgebouwde sociale zekerheid bestaat met een degelijke ziekteverzekering. Als CM-medewerker denk ik daar wellicht meer technisch over dan een doorsnee gebruiker van gezondheidszorg en nu zit ik zelf met mijn Ilizarov en zijn prijskaartje. Gisteren heeft Bea een omslag met de eerste reeks getuigschriften voor verstrekte hulp in de CM-brievenbus gestoken. Het was de eerste maandafrekening van mijn kinesitherapie. En vandaag kreeg ik een mail van CM met het gedetailleerd overzicht van de wettelijke tegemoetkoming, die op mijn rekening betaald wordt. Die snelle service is er niet gekomen omdat ik CM-medewerker ben, maar gewoon omdat terugbetaling van gezondheidszorgen een van de grootste bekommernissen in de CM-dienstverlening is. Straks volgen er nog een pak rekeningen en een van de komende dagen krijg ik de ziekenhuisfactuur.
Vandaag hebben de twee vaste collega's van de dienst organisatieontwikkeling van CM Waas en Dender hun middagpauze bij mij thuis doorgebracht. Het was leuk om bij te praten over de gang en de wandel in CM. Ik hoorde dat vormingsinitiatieven en projecten permanent aandacht en opvolging vergen. Het is dan ook een opdracht voor een dienst organisatieontwikkeling. Ik hoop dat CM even goed draait als ik kan draaien aan mijn Ilizarov. Ondertussen begin ik goed te wennen aan mijn megapiercing. Ik ontwikkel een bijkomende zintuiglijke activiteit omdat ik regelmatig aan mijn knoppen moet draaien en mijn vijzen moet bijregelen. Ooit zal ik dit ritueel missen en zal ik met weemoed terugdenken aan mijn draaimomenten.
