Het is Pasen, drie dagen geen kinesitherapie dus! Dan kan ik de grote luiaard uithangen en mijn lichaam totale rust gunnen. Als het tijd is om een afwasje te doen of om patatten te schillen, zou ik me er gemakkelijk van af kunnen maken en me terugtrekken in mijn veilige bed of zetel. Dit is het grote gevaar bij iemand die meerdere weken en maanden werkongeschikt is. Je krijgt aandacht, veel wordt voor je gedaan, je hoeft geen initiatief te nemen of grote verantwoordelijkheid te dragen, je hebt een inkomen en dan komt de renteneurose om de hoek loeren. Iedere patiënt moet daar voor zichzelf goed over nadenken en duidelijke grenzen stellen aan lijdzaam gedrag, aan ondergaan en aan het ontlopen van verantwoordelijkheid. Om "ziektewinst" of "renteneurose" tegen te gaan, moet je, om te beginnen, een gevulde dagindeling hebben, moet je plannen en initiatieven nemen. Je moet je leven echt organiseren en je nooit nestelen in je veilige en lijdzame rol van patiënt. Ik ga hier nog op terug komen, want dat is iets om echt over na te denken. Af en toe neem ik de kruk onder de arm en beweeg me voort alsof ik nog nooit van Ilizarov gehoord heb. Al snel voel ik dat ik mijn benen wijder moet zetten, omdat de uiteinden van de satéstokjes toch hinderen aan mijn rechterbeen. Maar ik stap, soms met gegrom, gevloek en zweetdruppels. "Kinesiste, ik doe voort, ook al is het Pasen!"
De ziekenhuisrekening is toegekomen. Op de factuur staan drie bladzijden ingrepen en materialen vermeld, teveel om op te noemen. Ik heb ze gescand en via mail doorgestuurd naar de dienst ledenverdediging van CM Waas en Dender. Ik doe dit niet omdat ik zou twijfelen aan de juistheid van de factuur, maar het is een goede gewoonte dat patiënten even hun ziekenfonds een licht laten werpen op zo'n belangrijke rekening. Zo krijgt de dienst ledenverdediging van CM ook een zicht op remgelden, persoonlijke aandelen en kosten voor de patiënten. En zo komen er regelmatig rekeningen binnen. De Ilizarov-patiënt moet een behoorlijk budget voorzien voor zijn verzorgingsmateriaal, zijn speciale kompressen.
Verlengen, corrigeren en comprimeren laat zijn sporen na op de huid. Op bepaalde plaatsen zie je dat. Door goed te ontsmetten met alcohol en zo proper mogelijk om te gaan met kompressen en pincet krijg je een goede verzorging van de pingaten. Sommige mensen gaan er van uit dat ik me verveel. Niets is minder waar. Ik heb zelfs tijd te kort om mijn boeken gelezen te krijgen, om diverse reisdossiers voor te bereiden, om mijn Spaans bij te werken en om van alles op de hoogte te blijven, te studeren en nota's te schrijven. Ik besteed ook nogal wat tijd aan mijn dagelijkse wasbeurt, want even snel onder de douche kan nog niet, tenzij ik mijn slecht been droog kan houden. Slapen gebeurt ook veel overdag, omdat het verschil tussen dag en nacht nog steeds klein is. Zeg nu zelf, als je niet hoeft te werken, dan maakt het eigenlijk weinig uit hoeveel of hoe weinig je 's nachts slaapt.
een kleine stap voor de mens, een grote stap voor de ili
Het verheugt me te mogen schrijven dat ik al vijf en meer stappen kan zetten zonder een kruk. Het is wel even doorbijten en het gebeurt onder toezicht van de kinesitherapeute. Ik moet me echt concentreren op gelijkmatige stappen, op voeten goed zetten en op een rechte houding. Een grote stap dus voor de Ilizarov-patiënt. Bea heeft het gras afgereden met haar nieuw grasmachien. Dank zij mijn nuttige aanwijzingen is zij er in geslaagd in rechte stroken te maaien en liet zij geen enkel grassprietje staan. Aansluitend heeft zij mijn haardos ook ingekort, weliswaar met een ander machien.
Waarschijnlijk nog nooit opgemerkt: vijf verpleegsters staan vol aandacht en toewijding aan mijn ziekbed. Zoals vroeger bij de gemeente, is er één aan het werk en zijn er vier aan het observeren. Het lijkt wel alsof er een bijscholingscursus voor verpleegkundigen plaats vindt. Ikzelf vond deze mis-en-scène niet erg, want zolang ik als patiënt centraal sta en in de belangstelling blijf, kan mijn dag niet meer stuk. Ik probeer nu twee of drie stappen te zetten gelijk een echte vent: neus in de wind en voeten gelijk zetten. Later vandaag ga ik misschien nog een plateau in de hand nemen en boeken op mijn kop zetten.
