Vandaag ben ik op consultatie naar Pellenberg geweest. Volgens de professor zagen mijn been, mijn pingaten, en ikzelf er goed uit. Een consultatie start altijd met een radiografie en op basis van de resultaten wordt het Ilizarov-toestel aangepast. Mijn Ilizarov werd in de "garage" voor een stuk omgebouwd en klaargemaakt voor een volgende periode "draaien". Ik moet de komende 14 dagen nog verder verlengen en 10 dagen corrigeren op het onderste stuk. De rit naar Pellenberg werd met mijn auto gedaan. Mantelzorgers worden privéchauffeurs en ik mag meerijden gelijk een prins of een minister. Zo eenvoudig is dit.
Om de twee dagen moeten de 22 pingaten zorgvuldig geïnspecteerd en gereinigd worden. De thuisverpleegster en Bea, ook verpleegster, hebben er bijna een uur werk aan. Het wondvocht en het korstje worden verwijderd met een alcoholoplossing. De kleur van de pingaten moet aandachtig bekeken worden. Bij ontsteking moet er ingegrepen worden. De huid moet soepel over de pin schuiven. Tot op vandaag zijn er nog geen noemenswaardige problemen geweest, maar we moeten alert blijven. Antibiotica ligt klaar alsook een middel om mogelijks aangetast weefsel over te maken aan een labo. Dan moet Pellenberg snel verwittigd worden.
In een later stadium wil ik me zelf naar de praktijk van de kinestist begeven. Dit gebeurt per rolstoel. Het is maar één kilometer ver en het zou dus goed te doen zijn. De testrit viel verschrikkelijk tegen. Het is bijna onmogelijk om zelfstandig met een rolstoel op de voetpaden te Beveren te rijden. Om de vijf meter is het voetpad schuin gelegd voor de garages, vele tegels liggen los en palen verhinderen de doorgang. Daarom moet ik op de rijbaan rijden, wat natuurlijk erg gevaarlijk is. Ik weet niet hoe ik mij nu best kan verplaatsen. Niet alleen mijn straat is erbarmelijk, maar ook de andere straten zijn niet veel beter. Alleen de dorpskern met het gloednieuwe commercieel centrum is perfect te doen met een rolwagen. Het "grootste winkeldorp van Vlaanderen" is voor mij nauwelijks te bereiken... Er bestaat echter een meldpunt om deze zaken te signaleren. Maar ik vrees dat ik het zoveelste klachtendossier aanbreng, want de problematiek is gekend bij de bevolking. Ik heb geen oplossing voor mijn probleem.
Als je frak over de grond sleept omdat je benen te kort zijn, dan heb je mantelzorg van doen. Mijn mantelzorg is van andere aard. Ik heb geluk, omdat familieleden, buren en vrienden, bereid zijn in te staan voor hand- en spandiensten. Bijna om de week moet ik naar Pellenberg. Bea kan niet rijden. Daarom doe ik beroep op vrijwilligers voor deze vervoersklus. Ik mag deze mensen niet overbelasten, want de rit neemt minstens een halve dag in beslag, Pellenberg is ver en steevast heb je files richting Leuven. Hetzelfde geldt voor de boodschappen, waarbij een auto nodig is. De inzet van mantelzorgers kan ik bijzonder waarderen. Het zijn stuk voor stuk mensen die "gratuit" een hoop vrije tijd willen investeren. Je moet zorg dragen voor hen en hun diensten zeker niet afwijzen. Soms kan dit een extra bekommernis zijn, mochten zij ondervinden dat er niet onmiddellijk antwoord gegeven wordt op hun hulpaanbod. Overdag staat onze deur altijd open en het is binnen zonder bellen. Mijn mantelzorgers weten dit. Voor mij is het bijzonder vervelend als er iemand belt en aan de deur blijft wachten. Denk nu niet dat je bij ons als een dief in de nacht zomaar kan binnenvallen of aan home-jacking doen. Onze golden retriever, Diarmuid, verwelkomt elke bezoeker met een enthousiast geblaf. En de mantelzorgers, kinesiste en thuisverpleegster weten dat.
