Straks kunnen we buiten zitten. Het belooft prachtig lenteweer te worden. Ik mag mijn huid wel niet aan de zon blootstellen wegens mijn antibiotica. Mocht er nog iemand ergens een burka hebben, dan zou die nu goed van pas komen. Een of twee nachten geleden werden mijn paaslelies in mijn voortuin weggerukt. Nu staan die ergens te pronken op een of andere schouw naast het heilig hert. Dan is er toch nog iemand die er meer plezier aan heeft dan wij. Maar daar gaan dan mijn vruchten van mijn botanische kennis, mijn ervaring en inzicht in horticultuur ten spijt. En ik die dacht nu eindelijk eens mee te doen aan de gemeentelijke wedstrijd van de mooiste voortuin.
Ik loop nu al vijftien maanden met krukken. Misschien komen ze mij nog filmen voor "Vrolijk Vlaanderen". Onder begeleiding van mijn kinesiste probeer ik met een kruk in de hand de eerste stappen te zetten. Het is gelijk een kieken dat probeert te vliegen. Alle spieren doen pijn en mijn been wil nog niet echt mee. Het mag nog bij pogingen blijven, want na twee stappen is het genoeg. Het is wel belangrijk dat ik de juiste staphouding aanneem: elke stap even groot zetten en de voeten recht plaatsen. En Bea is gisteren thuis gekomen met hoge koorts en keelontsteking. Zij moet nu een paar dagen in bed blijven. Het is stil in huis, zelfs met Bea.
Vandaag moest ik Pellenberg bellen voor de opvolging van de last aan een van mijn pinnen. Er werd een laboratoriumtest gedaan. Ik moet nu een dosis geneesmiddelen nemen tegen huidinfectie. Daarna zal het kwaaltje wel over gaan. Ik wil daar goed zorg voor dragen, want een botinfectie is voor een Ilizarovpatiënt absoluut te mijden. En nu moet iedereen zijn best doen om het papieren voorschrift voor het geneesmiddel zo snel mogelijk bij de apotheker zien te brengen, want de voorschrijvende arts zit in Pellenberg. Wanneer gaat het oubollig en kafkaiaans systeem van papieren voorschriften en goedkeuringen van geneesmiddelen ophouden te bestaan? Want dit kan kan net zo goed met een geïnformatiseerde databank weliswaar met zorg voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer. Artsen en apothekers zouden toegang hebben tot de elektronische databank, waardoor het voorschrijven, goedkeuren en afleveren van geneesmiddelen veel vlotter zou kunnen. Misschien denk ik teveel vanuit het standpunt van de patiënt, de verbruiker van de gezondheidszorg?
