Mijn kleinzoon Pepijn is nu ook op de hoogte van comprimeren, verlengen en corrigeren in het Ilizarovverhaal. Zijn interesse is groot. Vrijdag was het team in Pellenberg tevreden over het herstel. De onderste breuk is nagenoeg geheeld en in het bovenste stuk is de callusvorming goed aanwezig. We zien al uit naar het moment, waarop ik mag overschakelen van de grote Ilizarov naar de monofix. Dit zal zo rond de periode van eind mei gebeuren, wanneer vele Vlaamse jongeren hun plechtige communie doen. Dat heerlijke plechtige communiegevoel zal ook mij te beurt vallen.
Vrijdagnamiddag heb ik een goed gesprek gehad met een ambtenaar van de dienst wegen van de gemeente Beveren. Aan de hand van een nota heb ik alle hindernissen en ongemakken voor rolstoelgebruikers kunnen bespreken. Voor alle duidelijkheid: ik heb het niet alleen over mijn persoonlijk gemak of ongemak. Vele mensen spreken me aan op mijn uitstapjes met rolstoel en hond: ook zij hebben vragen wanneer zij met hun kinderwagen of zieke vader in rolstoel door Beveren bewegen. De kinesiste doet me oefenen om mijn evenwicht terug te vinden steunend op één been. Dit is niet gemakkelijk, maar wel noodzakelijk op terug op een normale manier te leren gaan. Evenwicht moet ik ook bewaren tussen inspanning en rusten. Ik ben nog steeds rap moe en revalidatie vereist veel energie van mijn lichaam.
