Gisteren is Pepijn op bezoek geweest samen met zijn ouders Britt en Stefan. Het ventje begint goed te reageren en groeit als een kool. Hij is nu bijna vier maand oud. De fiets van Bea werd gestolen aan het station van Beveren. De politie kent het probleem en uiteraard is er geen pasklare oplossing voor het chronische diefstalprobleem. Wij zitten natuurlijk in de rats, want Bea kan haar fiets hoegenaamd niet missen. Ze moet er mee naar haar werk en moet er mijn paaseieren mee gaan kopen.
De zitting kinesitherapie bij mij thuis wordt stilaan routine. Ik ken het verloop van de oefeningen en voel mijn beenspieren soms trillen van de inspanning. Dit kan alleen maar goed zijn. Maar we hebben nog een hele weg te gaan vooraleer ik in de bomen ga klimmen. En de wondverzorging verloopt nog altijd perfect. Er is nog geen ontsteking en de pingaten zien er mooi uit.
Ik lees veel. Er ligt nog altijd een stapel romans te verwerken. Wie denkt dat ik voortdurend naar de televisie kijk, heeft het fout. Ik heb de gewoonte aangekweekt om slechts één of hoogstens twee programmas per dag te bekijken. Na het bekeken programma gaat de TV uit en oordeel wat er mogelijks nog te zien valt. Ik heb mijn TV voor mij alleen, gelukkig maar. Zondag keek ik naar de eucharistieviering op TV, maar toen ze met de offerschaal rond gingen, zette ik het toestel uit. Ik had geen kleingeld bij.