Een rechterteen van Bea is gebroken. Zij moet een maand rusten. Ik huur al vele maanden krukken en meestal heb ik er maar één nodig. Ik kan dus één kruk onderverhuren aan haar. Misschien kan ik mijn ziekenhuisbed ook voor een paar uren per dag onderverhuren. Dat komt dus goed uit en is profijtig voor mijn zakgeld. Ondertussen begin ik te beseffen dat wij allebei in een revalidatieproces verwikkeld zijn. We zijn dus lotgenoten. En omdat er regelmatig een kinesiste en een verpleegster in het wit langskomen, begint dat hier goed op een rusthuis of een revalidatiecentrum te gelijken. Het kan nog leuk worden. Straks komen ze nog warme maaltijden aan huis brengen en moeten we bezoekuren aankondigen. Het zal nog wel meevallen en er is nog plaats voor enige hilariteit. Deze morgen stelde ik een bloedstreep vast aan een van mijn pingaten. Vermoedelijk is er niets aan de hand, maar toch ga ik goed op het bewuste pingat letten. Ik moet onverminderd aandacht geven aan een mogelijk begin van een nieuwe ontsteking.
|