Timemanagement is nuttig voor de werkende mensen. Een Ili, zoals ik, kan zijn tijd goed indelen. Omdat ik er moet voor zorgen dat de thuisverpleegster en de kinesiste niet op hetzelfde moment aankomen, is een minimale planning nodig. Hoe ziet mijn dagindeling als Ilizarovpatiënt er uit? Wassen en ochtendhygiëne duurt een half uur, omdat douchen niet kan. Aankleden duurt ook langer. Ik zie mijn meccano na: zijn alle beschermdoppen nog aanwezig? Is er geen dop versleten, want dan moet deze vervangen worden. Meestal ligt er nog een afwasje van de vorige dag te wachten. Lezen en beantwoorden van mails is een dagelijkse bezigheid, evenals lezen van de Spaanse El País en andere leuke dingen. Na een half uur tot een uur moet ik gaan rusten: benen omhoog en een of ander boek ter hand nemen. Afwisselend kan ik teksten schrijven, studeren en rusten, veel rusten. Ik ben gelukkig dat een computer een bijzonder compact instrument is zowel voor communicatie, studie, redactie en andere toepassingen. Eén tot twee keer per week moet ik buiten voor bv. de elementaire boodschappen. Ik moet dat goed voorbereiden: garantie op droog weer, aangepaste kledij met mof aan het been, speciale handschoentjes zoals de wielrenners gebruiken en rolstoel klaarmaken. Na het uitstapje of een minitrip naar Pellenberg ben ik moe en ga weer een tijd rusten. Druk is het dus niet en misschien wordt iemand wel honderd jaar met een Ilizarov aan zijn been.
mag ik dat ding begin juni eens in levende lijve komen bewonderen? in ruil zal ik (op Bea's fiets, als die er al terug is?) boodschappen gaan doen bij de GB, of die meebrengen vanuit Duffel... én Spaans praten, natuurlijk!
