|
Mijn grote Ilizarov met zes ringen hebben ze in Pellenberg ontmanteld. In de plaats daarvan is de monofix geplaatst. Dit is een hele stap vooruit. Bij het binnentreden in het operatiekwartier herkende ik een paar (para)medici en dat was heel leuk en aangenaam. Ik kan mijn knie terug plooien. Ik kan nog meer oefenen zonder of met één kruk. Ik kan terug een gewone broek dragen en ik ben meer mobiel. Maar ik mag niet te vlug victorie kraaien. Al wordt een rups vlinder, een puit blijft nog altijd een puit. De verzorging blijft onveranderd, alhoewel er minder pinnen zijn. De ontstekingsduivel loert nog altijd om het hoekje. Ik moet ook regelmatig met het been omhoog rusten. De kinesitherapie zal binnenkort opnieuw starten met een meer intens programma. Vandaag heb ik gebeld naar CM Assist om te vragen het ziekenhuisbed en de rolstoel op te halen. En ik kan een klein museum voor orthopedie starten. Ik heb al een brace, een mergnagel Grosse & Kempf, een gebroken plaat en vijzen als osteomateriaal, een orthopedische schoen, een bedsokje tegen de spitsvoet, een stuk metalen pin, type olijf of Kirschen, en een ilizarovmof. Voorlopig is de toegang tot het museum gratis.
:
|
