|
In aansluiting vorig onderwerp
In de poëtische stede Geraardsbergen
heet de muze Cecilia
In het scala van kunsten, die op ons levenspad als verlichtende
en troostende geesten om ons heen zweven,
zijn er geen zo innig aan elkaar verwant als de tweelingzusters
Poëzie en Muziek; ze zijn als het ware,
bijna tezelfdertijd geboren en samen opgegroeid.
In de Concertband Cecilia tonen ze hun zelfde karakter
en familietrekken, want beiden bieden klanken aan de
innigste emoties van de mens; beiden geven rekenschap
van impressies, welke de buitenwereld met haar duizendvoudige
verscheidenheid maakt op ons sensibele gemoed.
Beiden vertolken twijfel of strijd, weemoed of blijdschap
die beurtelings onze diepste gemoedstoestand vervullen.
In drie fasen gaan ze zich manifesteren:
in het epos, in het drama, en de lyriek.
Maar ze doen het elk op een eigen mystieke wijze:
- Ofschoon Poëzie haar summum bereikt in drama,
dat de strijd tussen ideaal en werkelijkheid de mensheid
zijn lot ten aanschouw geeft, verschaft Muziek
haar de heerlijkste lauweren op het gebied van lyriek! -
Juist daarom speelt Concertband Cecilia, in de oude
poëtische stede Geraardsbergen al twee eeuwen liederen,
zonder woorden maar in heldere of donkere,
lichte of zware klanken, die dat speciale verlangen
waarvoor geen mensentaal bestaat vervullen.
Karel De Pelsemaeker ,
voor de Concertband Cecilia uit Geraardsbergen,
17-04-2010 om 21:34
geschreven door Zilveren Schepen
|
