Militairen mogen sedert 2006 alleen kandidaat zijn voor de gemeente en provincie en, als ze verkozen zijn ten minste, alleen de functie van gemeente- en/of provincieraadslid uitoefenen.
In artikel 64 van de Grondwet staan de voorwaarden vermeld om verkiesbaar te kunnen zijn voor de kamer, senaat,... maar nergens staat dat militairen dat niet mogen. In artikel 64 in fine staat zelfs : Geen andere voorwaarde tot verkiesbaarheid kan worden vereist. Dus militair zijn kan geen reden zijn volgens de Grondwet om verkiesbaar te zijn voor kamer en senaat. Hier uit volgt dat als iemand mag kandideren voor de kamer en senaat dan mag men mijns inziens ook een uitvoerend mandaat opnemen op gemeentelijk en provinciaal niveau.
Als militairen een uitvoerend mandaat (burgemeester, schepen of deputé) opnemen dan dienen zij zogenaamd politiek verlof te nemen. Dit politiek verlof houdt voor militairen in: ontslag uit Defensie gedurende de uitoefening van het politiek mandaat en betekent concreet : geen wedde, geen opbouw van pensioenrechten, geen opbouw anciënniteit,... kortom je moet al aardig gek zijn om dit te willen doen. Dit terwijl burgers beroep kunnen doen op de wet van 18 september 1986 tot instelling van het politiek verlof voor de personeelsleden van de overheidsdiensten.
In het verleden, tot 2012, konden militairen die op 5 jaar of minder van hun wettelijke pensioendatum verwijderd waren kiezen voor de vrijwillige opschorting van de prestaties (VOP). Een aantal collegas hebben dit gedaan, ik niet omdat ik 51 nogal vroeg vond om te stoppen en ik als VOP zijnde toch geen uitvoerend mandaat kon opnemen. De zogenaamde VOPPERS blijven immers statutair eigenlijk onder de wapens en dezelfde regels als die van de actieve militairen zijn op hun van toepassing. Dus ook de regeling i.v.m. politiek verlof. Nochtans heeft men in juli 2013 een wet gestemd waarbij aan de militairen met VOP de mogelijkheid werd geboden om vanaf 1 januari 2014 een uitvoerend mandaat op te nemen. Een aantal VOPPERS die sedert 1 januari 2014 zijn ook schepen zijn kunnen worden, dit terwijl degenen die zijn gebleven eigenlijk worden gestraft: langer werken loont dus duidelijk niet !
Ik wil er ook nog aan toevoegen dat zowel in Frankrijk, Duitsland, Nederland, Italië, Spanje,... militairen alle politieke functies mogen uitvoeren (mogen zelfs minister worden).
Intussen werden al drie pogingen ondernomen om een wet goed te keuren die militairen dezelfde politieke rechten geeft, net zoals in de ons omringende landen, maar telkens weigert de MR-fractie mee te stemmen en liggen ze dwars. Nochtans zeggen ze steeds dat ze er voor zijn, maar als het er op aan komt weigeren ze hun verantwoordelijkheid te nemen.
05-08-2016 om 12:11
geschreven door Peter
|