xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hoort de wereld zo te zijn

Ons laten denken dat er niemand om ons geeft…

Vrienden oudstrijders en sympathisanten,

Binnen een twaalftal jaar zal het precies 1OO jaar geleden zijn dat de wapenstilstand werd ondertekend van de zgn; Grote Oorlog, het eerste conflict waar naties van alle continenten direct of indirect bij betrokken raakten. Ondanks de nog grotere gruwelen van het Nazisme tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarvan de vrede nog nauwelijks herdacht wordt, blijft de wapenstilstand van 1918 diep in het geheugen van onze oudstrijders geprent, omdat het Belgisch leger vier jaar lang een heldhaftige “Wacht aan de IJzer” hield.

Omstreeks dit moment is het weer het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand.

Dat cijfer, getal 11 is een begrip geworden. Vandaar de gelijknamige xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />11.11.11.-Actie.

Weliswaar sta ik hier niet als de schepen van ontwikkelingssamenwerking. Niettemin weze het mij toegelaten even de aandacht te vestigen op bedoelde actie waar ook onze gemeente

aan meedoet. Meevechten tegen onrecht. Wij moeten de moed hebben iets te doen aan de “Noord-Zuid verhouding”, omdat de fundamentele oorzaak van spanningen in de wereld de ongelijkheid is.
 

Hoort de wereld zo te zijn?

De enen  hebben zoveel meer dan anderen

Moeten we dat niet snel veranderen?

Omstreeks 2O18 zullen zelfs de oudstrijders van 194O-1945 een uitzondering zijn.

Maar onze inzet voor vrede mag nooit verzwakken. Die vrede is immers ver van hier, verder dan ooit.

Denken we aan het uitzichtloos geweld in Irak. Aan het nooit stoppend kruitvat in het Midden-Oosten. Aan de atoomdreiging vanuit Noord-Korea.

Denken we aan de genocides, de volkerenmoorden op zovele plaatsen. Aan de duizenden, soms tienduizenden slachtoffers in oorlogen die de media niet halen omdat er geen economische belangen mee gemoeid zijn. Aan het internationaal terrorisme en ga zo maar verder.

Vrede is pas dan mogelijk als er verzoening komt tussen onverzoenlijke tegenstanders. De vrede begint bij onszelf. In ons hart. ’t Is goed in eigen hart te kijken of ik aan liefdeloze mensen een woordeke van liefde zei.

Laten we niet in het minst de jongeren eraan herinneren dat oorlogen geen faits-divers zijn uit geschiedenisboeken. De jeugd moet er permanent van overtuigd worden dat fascisme, dictatuur, racisme en extremisme leiden tot onvoorstelbare daden. Er bovendien van bewust zijn dat zij door de gebrachte offers thans in een vrijere wereld kunnen leven. Het is onze morele plicht de democratie door te geven aan de generatie van morgen.

Traditiegetrouw  staan we hier al voor de zoveelste keer ingetogen en broederlijk verenigd aan dit oorlogsmonument om onze gesneuvelden te herdenken. Laten we deze gedenksteen beschouwen als een levend monument tegen oorlog, voor wie de lessen van weleer zou vergeten.

Het gemeentebestuur van Brakel sluit zich bij deze hulde aan. Ik richt mij tot u in naam van de burgemeester die verhinderd is, alsook namens mijn collega’s schepenen, raadsleden en leden van de OCMW-raad. Ik zal hen straks persoonlijk vermelden op de receptie die ten gemeentehuize wordt aangeboden.

Wij allen zijn diepe eerbied en dankbaarheid verschuldigd aan diegenen wier nagedachtenis wij vandaag oprecht gedenken.

Misschien mag ik eindigen met een oorlogsgedicht :

Ik zag de lucht in helse gloed. Ik zag vernieling als een vloed.

Ik zag een eindeloze stoet van mensen badend in hun bloed

Ik zag een massagraf van steen. Ik zag de slachting om mij heen.

Ik zag een land in diepe rouw. Ik zag de straten leeg en grauw.

Ik zag zoveel verdriet en pijn dat ik beschaamd was mens te zijn

Ik zag de mens onmenselijk wreed.

Ik zag zoveel ondraaglijk leed dat ik het nimmermeer vergeet.