STOELENDANS

De meeste mensen weten wel wat een stoelendans is, in de letterlijke betekenis
van spel waarbij de deelnemers telkens een stoel moeten zien te bemachtigen en
er één speler overschiet. Maar steeds meer wordt dat woord ook figuurlijk gebrukt
als politieke term: een stoelendans om een ministerpost, een poging om zo een post
te bemachtigen. Vooral politiek België bespeelt die, zeg maar portefeuilledans, te
pas en te onpas. "Herschikking van de regering", heet dat met een eufemisme
Tot overmaat van ramp begint men nu ook al de
federale regering te herschikken na regionale verkiezingen en vice versa.
Beginselvast? Toch niet, wel zetelvast. Een parlementslid zetelt (niet: stoelt) en zit in
het parlement.

België is op de wereldkaart een speldekop groot maar heeft 6 regeringen
(zie volgend onderwerp)
Onze Waalse landgenoten maken dan nog eens onderscheid tussen een
gewest- en gemeenschapsregering. Er zijn meer dan 50 ministers, waarvan enkele
staatssecretarissen en 6 regeringshoofden: een premier en vijf minister-presidenten.
Daar moet zelfs de Franse president Sarkozy van opkijken.
In de jaren vijftig en zestig toen de Zilveren Schepen nog in zijn jeugdjaren zat, kende
hij alle Belgische ministers op zijn duimpje, alsook hun bevoegdheden. Hij kon ze immers
op zijn tien vingers tellen. Maar sedert de jaren tachtig is dat een hopeloos geheugenwerk
geworden, vooral omdat de excellenties en hun bevoegdheden om de haverklap veranderen.
Taalwenken
een eufemisme of verzachtende verwoording
de volksvertegenwoordiger zit in het parlement en de leraar staat voor de klas.