Les 9 & 10 janvier, nous avons participé pour la 6ème fois, au 20ème Raid des Neiges Historique, organisé par "Sury Auto Collection", une bande de joyeux lurons de Sury aux Bois, près d'Orléans. L'appellation Raid des Neiges Historique peut être trompeuse car cette année, il n'y avait pas vraiment beaucoup de neige et les pneus neige et les chaines étaient un luxe superflu.
L'édition 2015 comportait 125 voitures dont la plus ancienne, une Amilcar, avait vu le jour en 1926. L'édition de cette année était particulière car le parcours passait via Nevers où nous avions une spéciale bien particulière qui se déroula sur le circuit de formule 1 de Magny-Cours. Ambiance assurée, mais comparé à Spa Francorchamps, le Nurburgring ou Donington, Magny-Cours est un circuit vraiment très glissant.
Départ le jeudi 8 janvier à 10h00 et après avoir roulé 498 km sous une pluie battante, nous arrivons vers 17h00 à l'hôtel ; diner avec l'organisation le jeudi soir, une bonne nuit de repos et nous voilà complètement immergés dans l'ambiance du RDNH (au propre et au figuré). Départ à 6h00 de la salle polyvalente de Sury aux Bois pour un itinéraire de plus ou moins 800km en deux jours avec une spéciale sur le circuit de Magny Cours, une vraie patinoire, pour passer ensuite via la Réserve de l’Allier, les Gorges de la Sioule, le Parc des Volcans, le col de Guéry - 1268 m, le Puy de Sancy - 1579 m, pour arriver au Mont Dore. Le temps était exécrable et pas beaucoup de neige mais, comme d'habitude, il y avait une ambiance très sympa et une organisation exemplaire.
Le vendredi soir, dîner au casino de La Bourboule et re-départ à 7h30 le samedi, au pied du téléphérique, pour un itinéraire passant par : le Col de la Croix Morand - 1401 m, le Col de Serre - 1364 m, apéro offert par la mairie de Murat, le déjeuner à Prat de Bouc - 1394 m, le Col de Curebourse - 1000 m pour ensuite prendre l'ascension du Col du Perthus avec une arrivée à Aurillac, au cours d'Angoulême vers 17h00.
L'ensemble du parcours est truffé de spéciales à différentes moyennes, 49,7km/h, 26,3 km/h etc, pas toujours facile à tenir, vu que le PC n'est pas toujours connu. En plus des points de contrôles annoncés, il y a des contrôles impromptus. Le temps, cette année, n'était pas fameux, mais le samedi matin, après une heure de conduite dans le brouillard, nous avions un soleil radieux à partir du Col de Serre. Une ambiance particulièrement sympa, que l'on ne trouve pas toujours en Belgique, en plus d'une grande camaraderie entre propriétaires de vieilles voitures en tout genre. Cela va de l'Amilcar et la Bugatti via différentes MG et jusqu'aux voitures des années 80, en tout, plus de 40 marques différentes. Au total, nous avons fait 2350 km en 4 jours, pas si mal pour une voiture de 1966.
Patrick V. de G.
Op 9 en 10 jan. namen we voor de zesde keer deel aan de Raid des Neiges Historique ( uitgave 20) georganiseerd door "Sury Auto Collection", een vrolijke bende van Sury Aux Bois bij Orlèans. De naam Raid des Neiges is verwarrend, want dit jaar was er niet veel sneeuw en de sneeuwbanden en kettingen waren een luxe.
Op deze editie 2015 waren er 125 auto's waarvan de oudste, een Amilcar, van 1926 was. Het was een speciale uitgave want we reden over het parcours "le circuit de formule 1 de Magny-Cours" . Ambiance verzekerd, maar vergeleken met Spa Francorchamps, Nurenburgring of Donington, Magny-Cours was dit een zeer glad circuit.
Donderdag 8 jan. vertrek om 10u en na 498 Km rijden in een striemende regen komen we tegen 17u toe in ons hotel. Diner van de organisatieen na een goede nachtrust zijn we ondergedompeld in de sfeer van de RDNH (letterlijk en figuurlijk). Vertrek om 6u in de polyvalente zaal van Sury aux Bois voor een rit van +- 800Km over twee dagen met een speciaal op het Magny Cours circuit, een echte ijsbaan om dan via la Réserve de L'Allier, les Gorges de la Sioule, le Parc des Volcans, le col de Guéry - 1268 m, le Puy de Sancy - 1579 m, aan te komen op de Mont Dore met een leuke sfeer en een voorbeeldige organisatie.
Vrijdagavond, diner in de Casino van La Bourboule en herstart de zaterdag om 7u30 aan de voet van de téléferique voor een rit langs le Col de la Croix Morand - 1401 m, le Col de Serre - 1364 m, apéro aangeboden door de burgemeester van Murat, het eten te Prat de Bouc - 1394 m, le Col van Curebourse - 1000 m om dan af te dalen over de Col du Perthus met aankomst te Aurillac, au cours d'Angoulême tegen 17u.
Détails
Heel het parcours zit vol specials met verschillende gemiddelden: 49.7km/u, 26.3km/u enz...niet gemakkelijk om aan te houden gezien de PC niet altijd gekend is. Naast de aangekondigde controles zijn er ook steekproeven. Het weer was dit jaar niet bijzonder , maar op zaterdagochtend, na een uurtje rijden in de mist, hadden we heerlijke zon vanaf de Col de Serre. Een bijzonder mooi sfeer, die men niet altijd vindt in B. bovendien is er een grote kameraadschap onder de eigenaars van oude auto's van alle soorten. Dit varieert van Bugatti en Amilcar via verschillende MG auto's en zelfs tot de jaren '80, in totaal zijn er meer dan 40 verschillende merken. Kortom, we hebben 2350 km gereden in 4 dagen, niet zo slecht voor een auto uit 1966. Patrick V. G. Vertaling Wim
Beste vrienden, Hier nog wat info, de reis gaat door op zondag 08 feb 2015 met SIMA TOURS Lichtervelde 051 72 22 22 dagtrip PARIJS = vrije tijd in Parijs of bezoek aan RETROMOBILE dus mensen die gewoon willen meegaan om Parijs te bezoeken, dat kan. de oldtimerliefhebbers worden aan de inkom vh salon afgezet. de busreis kost 36 euro inkomticket = 12 euro ( ipv 14 E ) , groepstarief bus + ticket = 48 euro opstapplaatsen,Lichtervelde om 6u20, Roeselare haven = à de oprit vd autostrade om 6u35, langs het kanaal. Kortrijk om 6u50 aan de Kinépolis Allen welkom. Betalen via overschrijving naar mijn rekening voor 31 jan a u b BE54 7386 0305 6597 met vermelding PARIJS RETRO + uw naam, aantal pers. groetjes - Geert
Geert organizeert een busrit naar dit salon op 8 februari 2015 met SIMA TOURS Lichtervelde
051 72 22 22 Dagtrip naar PARIJS: je kan kiezen tussen vrije tijd in Parijs of een bezoek aan RETROMOBILE.
Je kunt dus gewoon meegaan om Parijs te bezoeken of de oldtimerliefhebbers worden aan de inkom vh salon afgezet. De busreis kost 36 euro Het inkomticket voor de beurs = 12 euro groepstarief (ipv 14 of 16€ ter plaatse ). De opstapplaatsen zijn : Lichtervelde om 6u20, Roeselare haven = à de oprit vd autostrade om 6u35 Kortrijk om 6u50.
Ik heb 25 plaatsen gereserveerd voor de MG Drivers en voor de club van Izegem.
Wie wil meegaan kan zijn naam nu al doorgeven aan mij.
Uit de oude doos van 2005 : De prachtige Beachmeeting van onze te vroeg heengegane beste vriend Guy
Achter de schermen van de Beach Meeting …
Pfftttt… 23,45 u : we komen thuis van “onze “ laatste Beach Meeting. Guy en ik ploffen in de zetel en blikken nog even terug op de voorbije dag : was het geslaagd ? was iedereen tevreden ? Wij hebben in elk geval ons best gedaan en aan het weer hebben we geen fluit te zeggen. We hebben iedere dag naar “ De Boosere, Hagedoren en co” gekeken, en uit pure wanhoop heb ik een schietgebedje gelezen voor de Heilige Rita : patrones van de hopeloze gevallen…
Terwijl Guy onder de douche staat, laat ik mijn gedachten nog even teruggaan hoe de dag verliep…
Om 6 u rinkelt de wekker, maar we zijn al op… Ik sta erop dat we ontbijten, want ik wil dat Guy z’n pilletjes neemt tegen hoge bloeddruk, want deze zal meermaals op de proef gesteld worden…
De auto was reeds volgeladen van de dag voordien en om 7 u zijn we weg. Ik kijk achterom en ik voel me iemand die voor 3 weken met hebben en houwen op reis gaat, zo vol zit de auto ! We hebben in elk geval voor 3 weken yoghurt mee…
Als we aankomen ziet de “ Lanterfanter ” er rustig en mooi uit in de zon, en ja daar zijn Wilfried en Cecile. Tafeltje klaar gezet met de “ papieren ” en Cecile en ik voelen ons als het “ Zeeuws meisje ” tussen de melkproducten !
De eerste M.G.’s komen toe, en na 30 min. zijn we alle 4 druk bezig. De markt ziet er prachtig uit : alle soorten M.G.’s blaken in de zon, en er komt zowaar een blauwe M.G. aangereden met hun hondje in een kooi achterop : gewoon prachtig ! Ik zie niets anders dan blije gezichten, en iedereen is tevreden om elkaar terug te zien : er wordt gelachen, gezoend en gebabbeld : zo moet het zijn. Ik kijk eens naar de kerktoren en lach naar de Heilige Rita… Op één koppel na heeft iedereen zich aangemeld en besluiten we om na het ontbijt naar de boerderij te rijden voor het aperitiefje. Daags voordien hadden onze mannen de “ aperitiefzaal ” geveegd en proper gemaakt voor de drink. Wilfried had een bevriend Engels koppel aangesproken, dat onmiddellijk bereid was om te helpen : Jane stond “ in de boot ” alsof ze niets anders gedaan had, en haar man regelde prima waar de auto’s moesten parkeren. Cecile en ik babbelden met Jane, en ik moet zeggen, na 5 porto’s werd onze Engelse woordenschat rijker…
Dan in colonne naar Blankenberge gereden waar we dus helemaal achteraan op de dijk moesten staan. Guy maakte zich weer druk omdat de politie de parkeeraanvraag vergeten was die nota bene in april goedgekeurd werd… We arriveerden in de King Beach, en de broodjes en bruine Leffe smaakten heerlijk. Jammer dat de boot niet uitvaarde, maar Guy en Wilfried beslisten om in compensatie een aperitief te geven vóór het avondeten in Hof Ter Mude. Dan begon de miserie : de colonne werd ontbonden, de politie duidde zelfs de verkeerde richting aan, het begon te regenen… en tot overmaat van ramp kreeg Wilfried een telefoontje dat de ijsboer wat later zou komen want de arme ziel moest eerst helpen met de veearts bij een keizersnede… Guy was in alle staten, en ik hoopte dat z’n bloeddrukpil werkte… Wilfried probeerde de meeste auto’s de juiste weg te tonen, want de “man van de wet ” was als speedy conzales weggereden. Cecile zat onder de paraplu in de M.G… Ik heb weer omhoog gekeken en niet meer gelachen naar de Heilige Rita… ze heeft het gesnapt, want de zon kwam er weer door ! Dan vlug naar de plaats van het ijsje. Drie telefoons gekregen van mensen die verloren waren, en een koppel gaan helpen aan het station van Zeebrugge. In Hoeke werden we weer getrakteerd op een prachtig zicht : Al die mooie M.G.’s schitterden in de zon, en de mensen stonden geduldig op hun ijsje te wachten. Maar wat een file ! Ik had mijn ijsschepper mee (ervaring uit ander ritten) en ben begonnen helpen met Cecile en de ijsboer. De rose- bruine- en witte ijskreem zat overal, zelfs tussen mijn uurwerk. Dan vlug naar Hof Ter Mude, waar de geschenken moesten uitgestald worden. We hadden mooie prijzen gekregen en ons artistiek lid Julien had zelfs twee aquarellen gegeven. Ik weet hoe goed hij is, want we hebben samen in de les gezeten… Ja, bij de ene lukt het beter dan bij de andere… Tijdens het avondeten heb ik iedereen eens bekeken, en het gaf toch een goed gevoel : iedereen genoot van de maaltijd, en geloof het of niet : Guy kreeg niets binnen… Na de afrekening nog een doorzakkertje en een babbel met ons vieren, en ik zag dat Guy weer kleur kreeg en dat Wilfried’s oogleden zwaarder werden ; Cecile en ik besloten dat het genoeg was voor vandaag, en zo vertrokken we : moe maar voldaan.
Een rit inrichten is niet alles : veel werk, werk en nog eens werk. Waarom deden we het dan ? Omdat we er voor open stonden, omdat we het graag deden, omdat we een goed team vormden, en voor ons merk : M.G !
Intussen is Guy van onder de douche en terwijl ik er onder sta verdwijnen alle stresstoestanden, en rest er alleen een goed, voldaan gevoel. Ik wil het zeggen tegen Guy, maar na 3 slapeloze nachten is hij naar dromenland vertrokken…
Zaterdag 16 april. Regen met bakken, donkergrij(n)zende wolkenpakken... kijk, als je iets graag ziet, laat je het thuis is toch de spreuk! En zeker dus bij zo’n weer!! Met die gedachte zou ik m’n Mga’ke, mijn maîtresse, dus thuislaten, de MG rally ten spijt! Maar dan sta je ’s zondags op en het kriebelt, MG bloed kruipt waar het niet gaan kan... en dan heb je het nieuws vers in gedachten: de definitieve ondergang van een groots merk, het British Imperium zelfs als het ware! Dit kan niet gebeuren! MG moet de straat op. Het volk moet zien wat een geschiedenis hier dreigt teloor te gaan. We moeten, -we zijn het Sid Enever verschuldigd-, we moeten de baan op! En alsof m’n MG’ke het voelt, het start ondanks de lange winterslaap op het eerste teken! De choke wat open laat het een deugddoend gegrom horen. Het zou eens zijn tanden laten zien!! De kap blijft dicht. De pet op. De plaid over de benen hopen we op beterschap van hierboven en geven gas richting de “Halve Maan” in ...’t Hoppeland. We treffen middenin de weidse vlakte van het land aan de schreve een parking overvol gratieus glimmende MG’s. Een verzameling van 75 stuks om bij weg te kwijnen, maar we dienen ons in te schrijven... Wim zit drukdoende met zijn altijd bekommerde dame, zenuwachtig iedereen zijn bollekespijlroadbook te bezorgen, af te pointeren en de kassa te doen kloppen. We kunnen hier onmiddellijk een koffie krijgen en lonken meewarig naar al dat gerstenat op de kaart. Middenin de hoppestreek drink ik hier koffie, maar lang valt er toch niet te genieten, want buiten hoor je een gegrom van startende motoren, behalve die ene “BEE” met Franse nummerplaat die nukkig dienst weigert! Maîtresses kunnen kuren hebben! Al vlug gaat het richting “De schreve”: route l’Abeele zegt voor iedere West-Vlaming genoeg! De route van de calvados en andere geneugten, vroeger heimelijk in de valiezen verborgen. We rijden de “route du Vieux Chateau Berkin” door. M’n gedachten klikken onmiddellijk naar de “Vieux Chateau Certan”, maar die is van een héél ander kaliber! Rood met de nodige tannines!! Kijk als Wim een rally in elkaar steekt wordt je voortdurend met alcohol geconfronteerd: Chemin de l’Abbaye...bruin, donker, 12°, dan moeten we rechts richting Steenvoorde van de gelijknamige serie op TV over de brouwersfamilie... We laveren de hele voormiddag tussen hordes wielertoeristen die de streek onveilig maken en alle kappellekes eer aan doen! “Au repos du grenier” op de hoek liegt er niet om! Bij de eerste stop krijgen we een adembenemend zicht op de mooie streek! Een in ruïne vervallen abdijhoeve op de rand van een heuvel. “Il n’est pas si plat ce Coeur du Flandre avec ses monts que l’on appelerait ailleurs des collines” zoals Marguerite Yourcenar het beschreef! Enig mooi!! Cassel in de diepte! Hier kunnen we het niet meer houden, hier gaat de kap definitief open! “Spring is in the air”! kouwelijk, maar aanwezig! Ons “Aake” laveert over kleine veldwegjes, langs rietgedekte sprookjeshuisjes tot “Le moulin de la Roome” in Terdegem! We worden op de parking verwelkomd door het “koeiebelgetoeter” van een blauwe MGB uit de “Ecurie Chardon des Dunes”. De molen, gelegen op de oude heirweg van Cassel, over Steenvoorde naar Brugge, staat reeds vermeld op de Sanderuskaart van 1645! Indrukwekkend hoe 40 ton hout steunend op een pivot de wind krakend trotseert! De gids is dan ook wat fier een hele uitleg te geven alsof we straks het hele ding in eigen regie gaan runnen. “En we klappen een bêtje Vloms”, kan hij niet laten. We gaan zo op in zijn discours dat we de trappen van de molen afdalend nog enkel ons MG’ke zien staan, dwars over de parking waar daarnet nog een twintigtal MG’s stonden. Nu moeten we wat plankgas geven en het bolleke-pijl gaat plots héél snel vooruit! Hardifort, Watten, Eperlecques, we rijden voorbij hoeves waar nostalgisch gele borden hangen met de Vlaamse benamingen. Lezen kunnen we ze niet, want voor ons bemerken we een bontgekleurde slinger van MG’s fel afstekend tegen het groene heuvelend landschap. Via de “Rue de la Haute Planche” in Les Trois Cayelles beseffen we duidelijk, het zal een stille wenk geweest zijn van Wim dat we hier een rally rijden van de hoogste plank! Er wordt zelfs opgemerkt in het roadbook dat ook de Franse Gendarmerie graag flitst in Ardres. Dank voor de attentie! Via een lappendeken van gekleurde velden groen en koolzaad naderen we de kust, Cap Blanc Nez! La Côte d’Opale... La terre des 2 Caps! Bovenop de falaise genieten we in de zon van een indrukwekkend zicht en de onmetelijk grote zee die in diagonale witte lijnen schuimend het witte zand van Wissant beroert! Over het blauw van de hemel en de zee valt onpeilbaar mysterie (Ferrucci). Hier wordt je melancholisch, poëtisch, voel je je klein worden in die onmetelijke ruimte! Maar we zijn er vandaag om ons groot te voelen in ons klein MG’ke. Ondertussen heeft deze laatste dringend vers water nodig in zijn radiateur en ikzelf een aperitiefke! Met 75 MG’s en 142 personen overvallen we Wissant en zijn noodgedwongen gesplitst in twee etablissementen: Hotel de la Plage en de Brasserie Charlemagne, waarvan de uitbater burgemeester is van Wissant! Het was bij de burgemeester dat we aan tafel gingen voor een héérlijke “Blanquette de veaux” met als toemaatje een “crême brulée”, waar ik als kenner van kon smelten! Alles werd natuurlijk besprenkeld met met een flesje rood die we zelfs niet dienden te betalen gezien alles nog binnen de budgetten viel of heeft de burgemeester de stadskas aangesproken? Naast me aan tafel zat Antoine Valla met Hélène uit Frankrijk, de avond vooraf nog in extremis via internet aangeschreven, zo te genieten, of was het de wijn? Maar hij nodigde mij uit, en ik neem aan de ganse club, die ooit in Zwitserland zijn nieuwe stek voorbijkomt met de MG om langs te gaan. Héél attent! Echt “sympa”, maar m’n MG’ke was nog nooit zo ver weg van huis. (antoine.valla@brp.com) Na een koffietje op het buitenterras in de zon reden we “bollekespijlgewijs” verder langs de zee. En dan komt je echte MG taferelen tegen. Wat doe je als je alternator van je MG het begeeft? In de MG-club kan dat geen probleem zijn. Je neemt een volle batterij van de eerstvolgende MGB en laat deze je eigen batterij opladen. En dan verwissel je deze dan weer wat verder. Vriendendienst gaat ver in deze club!Onderdelen van “maîtresses” worden aan goeie vrienden uitgeleend! En dan denkt de Wim even aan de dames...we kunnen bronzeren op het strand van Audreselles. Het pauzeke doet deugd en terwijl de ene even het strand afloopt heeft de andere algauw de terrasjes bezet...in alle rust, even geen wedstrijdvragen, even geen gespiek bij de andere, geen concurrentiestrijd om te mogen een artikelke schrijven, in alle rust genietend! We parkeren ons voor het café “Goeland” ,helaas gesloten, en genieten ook even van ’t goeland dat Frankrijk is...we liepen met een “rooie” neus op Cap Gris Nez! Via de lange route langs de “Marais”, de haarspeldbocht in Alembon, de route “du Champs du Draps d’Or”, de oude stadswal door in Tournehem, een tweede maal over de “Hem”, slaan we de stop aan de molen over om op de Casselberg in het zonneke genietend van m’n glimmend MGa’ke op de parking een Picon au vin blanc te nippen “Au Lion de la Flandre”. Het is er goed vertoeven, we treffen er de “batterijswitchers” opnieuw en van ’t een komt ’t ander... Veel te laat dienen we dan ook in een versneld tempo terug “ De Halve Maan” op te zoeken willen we een boterhammeke kunnen meepikken en jawel, “De Halve Maan” zit helemaal vol! Het avondeten was gepland om 17h30, we waren er om 20h! Iedereen was er nog aan het nagenieten van een overheerlijke dag: Marguerite Yourcenar beschreef de streek van haar jeugd alsvolgt: les plus forts souvenirs sont ceux du Coeur de Flandre, parce que j’ai appris à aimer tout ce que j’aime encore: l’herbe et les fleurs sauvages mêlées, les vergers, les arbres, les sapinières, les chevaux et les vaches dans les prairies... en dan heeft ze in die streek nooit die MG’s zien passeren! Er was geen competitie verbonden aan de rally, doch de eerste prijs, de pechprijs, de prijs voor de snelste deelnemer, de prijs voor de mooiste wagen, de prijs voor... er was maar één hoofdprijs vandaag: alle eer ging naar MG de énige échte “British Sportscar ever”!! We konden geen beter eerbetoon doen aan het “ grote kleine merk” MG dan er allemaal enthousiast bij geweest te zijn!
