Dikke darter wordt klimgeit bij Rabo's
Brian Megens. © KOEN VERHEIJDEN
Brian Megens had vijf jaar terug nog alles in zich om uit te groeien tot de nieuwe Raymond van Barneveld: talent, een prominente bierbuik en een voorliefde voor patat en mexicano's. Bijna dertig kilo lichter is de nu 21-jarige Brabander een klimtalent binnen de beloftenploeg van Rabobank. 'Het kan soms gek lopen.'
Kijk hem staan in zijn glimmende shirt, maatje XXL. Zijn arm trots om de schouders van The Count. Oud-wereldkampioen Ted Hankey, één keer zijn tegenstander. Brian Megens: 'Op de Antwerpen Open. Ik had absoluut moeten winnen, maar verprutste een paar kansen. Tja, toen won hij.'
De foto draagt hij altijd bij zich op zijn mobiele telefoon, voor als iemand zijn wonderlijke verhaal weer eens niet wil geloven. De jonge Ossenaar heeft immers wat uit te leggen, nu hij opklimt in de wielerwereld.
Scholier
Liefst 91 kilo woog Megens (1,80 meter) toen hij als 17-jarige scholier in zijn leeftijdsklasse tot de beste vijftien darters ter wereld behoorde. Maar nu, na een paar jaar wielrennen, heeft de voormalig trainingspartner van darter Michael van Gerwen het lichaam van een klimgeit. 'Nog maar 65 kilo', klinkt het met pretoogjes. 'Ik trek dat glimmende dartshirt nog wel eens aan voor de gein, maar dat lijkt nu wel een parachute.'
Met zijn levensverhaal kan de meervoudig Nederlands jeugdkampioen moeiteloos een uitzending vullen bij Oprah. 'Ik was 17 jaar en leefde het leventje zoals al mijn vrienden in Oss. Biertjes drinken, pijltjes gooien, achter de vrouwtjes aan en veel naar de snackbar.'
Groente
Snacktaria Hans van Vugt aan de Osse Heischeutstraat, de 'betere cafetaria' die 'verantwoord frituurt' is op dat moment zijn tweede thuis. 'Ik kwam er vaak met mijn vrienden, was gek op mexicano's. Heb daar zelfs nog een korte stage gelopen. Man, ik heb me drie dagen lang helemaal volgevreten. Nee, groente hoefde je mij in die die tijd echt niet voor te zetten.'
Tot het moment van bezinning komt, hij eens goed in de spiegel kijkt en tegen zichzelf zegt: zo niet verder. 'Ik was het zomaar opeens helemaal zat. Heb alle friet en vette zooi afgezworen en ben gaan kickboksen. Om af te vallen, maar ook om meer zelfvertrouwen te krijgen. Mentaal heb ik daar heel veel aan gehad.'
Fietsen vindt hij altijd al mooi, maar verder dan een toertocht op zijn twaalfde is de wielerfan nooit gekomen. De buik zit hem lange tijd in de weg. Als na weken intensief boksen de weegschaal echter nog maar 75 kilo aangeeft, koopt hij zijn eerste koersfiets. Grinnikend: 'Een Batavus, voor 225 euro op Marktplaats. Daar heb ik zelf nog voor 100 euro aan moeten versleutelen.'
Bij De Waardrenners, een kleine amateurclub in Zuid-Holland, proeft hij voor het eerst van het peloton. Met succes, Cyclingteam Jo Piels lijft de onervaren Brabander al snel in. Daar ontpopt hij zich zonder enige ervaring tot een verdienstelijk renner. Hij verdient er dit jaar zelfs een transfer naar het grote Rabobank. 'Tja. Het kan soms gek lopen, hè', doet Megens een dappere poging om zijn malle verhaal te duiden. 'Elk lichaam heeft zijn grenzen en die wil ik graag ontdekken. Ik ben nogal perfectionistisch, wil in alles het hoogste bereiken en ben verslaafd geraakt aan trainen en fietsen. Ik kan er alles in kwijt.'
Keihard werken
Over zijn 'dikke periode' praat hij zonder schaamte met zijn nieuwe ploeggenoten. 'Niemand in de ploeg gelooft het als ik zeg dat ik 91 kilo woog en darter was. Logisch, al deze jongens zitten al vanaf hun vijfde op de fiets. Ze weten niet beter. Maar misschien is dat ook wel mijn voordeel, ik heb er keihard voor moeten werken om hier te komen.'
Vooral zijn eetpatroon is drastisch veranderd. 'Ik wist niks van afvallen, heb alles zelf uitgezocht aan de hand van een paar boeken over gezonde voeding. Ben in al die jaren zelfs niet één keer bij een diëtiste geweest. Natuurlijk stonden mijn ouders achter me, maar die mindswitch moest ik toch echt zelf maken. Komt zoiets niet uit jezelf dan heeft het totaal geen zin', luidt zijn boodschap voor lotgenoten.
'Ik heb nu al vier jaar geen frietje meer aangeraakt. Het ging er vroeger écht niet in, maar nu eet ik elke avond groentje en een bakje fruit. Ik heb geleerd dat gezond eten ook heerlijk kan zijn. De pannenkoeken van mijn vader blijven het lekkerst, maar ik houd nu ook van wortels.'
Transformatie
De transformatie heeft hem veel gebracht, op en naast de fiets. Zo richt de dikke mavo-scholier van weleer nu met een vwo-diploma op zak al zijn pijlen op een mooie loopbaan op de fiets. Drinken en schransen is er niet meer bij.
'Mijn leven lijkt in niets meer op mijn 'schone leventje' van vroeger. Ik wil slagen in de wielersport, de profs halen. Als klimmer, want ik moet het vooral hebben van hard een berg op fietsen. Inderdaad, van ultrazwaar naar superlicht. Wonderlijk verhaal, hè?' (Arjan Schouten) AD/NL
|
