Op onze weg door het leven kunnen ons vreemde dingen gebeuren….

Ja, dat is waar, vreemde dingen overkomen ons allemaal, elke paar jaar of zo, bij mij overkomen ze mij eens of meerdere malen per dag. Ik leeft met een voet en de hemel, een op de aarde, m’n hoofd in de wolken, en m’n oren zijn verkeerd aangenaaid.

Ik weet het niet…is een typische verklaring voor mij , de hele wereld is zonderling voor mij en ik ben altijd verstrooid.

Het geeft niet dat de zoom van mijn rok met nietjes vastzit en ik m’n haar met bier was om het doen te glanzen, ik geniet van het geheimzinnige gevoel om te douchen zonder licht in de badkamer, met op de wastafel een brandende kaars! Ik overtreed alle regels , wat anderen van me vinden stoort me niet. Mijn plotselinge opwellingen en emotionele stormen storen m’n ventje allang niet meer ! Het woord “zelfbeheersing” staat ook al niet in mijn woordenboek. Zonder de minste aanleiding kan ik uitbarsten in een stormachtige scène , iets door de kamer of uit het raam gooien, de deur met een smak dichtgooien op slot doen, de gordijnen dicht doen en een paar uur kluizenaartje spelen. Pruilen kan ik ook goed, maar bij het pruilenspel kan ik het nooit van m’n ventje winnen, hij is absoluut een deskundige in mijn pruilstrategie. Ventje kan knorrig worden als hij niet de aandacht krijgt die hij regelmatig nodig heeft , ik denk aan zoveel dingen dat ik soms vergeet dat hij er ook nog is , ik moet daar echt aan denken hé ! Als je me nu zou vertellen dat ik af en toe een beetje gek ben , ben ik helemaal niet beledigd, ik ga vrolijk “ja” knikken omdat ik die analyse gewéldig vind en het gaat bij mij het ene oor in en het andere weer uit. In vriendschap heb ik vertrouwen , maar romantiek…en liefde zijn een gemoedstoestand die ik nogal wantrouwig bekijk…de eisen voor eeuwige liefde zijn zo streng dat het mij verwonderd dat ik ooit heb willen trouwen!

Mijn nieuwsgierigheid heb ik altijd onder controle, het kan me geen cent schelen waarom een buurman zes keer getrouwd was, waarom hij zijn huis rood heeft geschilderd en hij ooit een slang als huisdier had.

Ik hou van kunst, muziek, poezie maar prefereer bv een draaiorgeltje compleet met aapje boven een sjieke piano. Ik heb een rare manier van spreken en een ongewoon gedrag,ventje doet gewoonlijk dat hij het niet gemerkt heeft , het tonen van zijn verwarring zou op zwakheid kunnen duiden hé. Als ik bv een kus een vingerhoed wil noemen doet hij dat ook, zijn manier van onverschilligheid laat mij nooit vermoeden dat hij eerst totaal ondersteboven was voor hij zich herstelde. Als ik hem vraag wat yoghourt mee te brengen omdat ik dat nodig heb als ik naar m’n zus ga, brandt hij van nieuwsgierigheid , hij wil zeker weten wat yoghourt met m’n zus te maken heeft , maar hij vraagt het niet. De volgende dag voordat hij me naar m’n zus brengt, vraag ik” zal ik die yoghourt nu maar gebruiken ? Antwoordt hij met een effen gezicht”waarom niet?” zonder zijn verbijstering te laten blijken. Hij slaat een hemelse zucht van verlichting als hij ontdekt dat ik die yugourt voor m’n gezichtsmassage nodig heb. Hij vertrekt ook geen spier van zijn gezicht wanneer hij in de vriesruimte van de koelkast een oosterse vaas vindt, gevuld met kleurpotloden die ik net geslepen heb voor de kleintjes. Hij weet nu langzamerhand hoe mijn denkproces werkt en de meeste raadsels kan hij nu wel aan, hij is dan natuurlijk een héél geduldige man! Ik verzamel vanalles en kan niks wegdoen, deels uit sentiment maar vooral omdat ik iets niet kan loslaten. Mijn zwak voor antiek kan m’n ventje zo irriteren dat hij er soms gek van wordt, hij is een man die nog van de traditie van het leven geniet en van goed gemaakt meubilair, om het langer dan 3 weken uit te houden daarom houdt hij niet van mijn fragiele antiekdingen die bezwijken als je erop gaat zitten. Als hij dan zo een van die uitbarstingen heeft kan ik gerust vragen “ zeg schat , welk woord van 4 letters rijmt weer op truck ?(terwijl ik dan zijn kruiswoordraadsel oplos in de krant die hij net aan het lezen was) in zijn woede kan hij dan moeilijk een gepast antwoord geven. Plotseling klaart mijn gezicht dan op en zeg ik “ik heb het ! het is stuk” . Dan staart hij me zwijgend aan , hij weet gewoon niet meer wat te zeggen. Dan trap ik het gewoon af en kan best na een kwartier afgekoeld terug thuis komen met een cadeautje! want ik kan bijna nooit toegeven dat ik een foutje maakte !!!! Daarom heb ik altijd een héél speciale man nodig gehad dus een uitermate geduldige man ! Haha!

Dit is wel bedoeld als grapje hé :

Ben ik nu oud?, vijfenvijftig jaar, ja zo klinkt het toch, goh, een vijf en nog een vijf. Mijn kinderen spreken het uit alsof je ineens een ton meezeult. Ter hoogte van dit cijfer, begint de bevolking uit te dunnen. Zelf ondervonden . Vele vrienden zijn al dood, ze gaan dood aan kanker en hartkwalen, soms is er een die verongelukt.

Is het al tijd om mij voor te bereiden op de dood ? Enge gedachte!
Wat zou ik dan moeten doen? Een speech voorbereiden voor de confrontatie met St Pieter aan de hemelpoort? Ja 55 jaar , mijn lichaam krimpt en zakt langzaam ?! Tegen de tijd dat ik doodga , ben ik nog misschien 1.10m hoog. In februari kreeg ik ongevraagd al een brief i.v.m
een begrafenisverzekering.Ik dacht een verjaardagskaart, maar nee zo’n onpersoonlijk geel geval met een slecht geprinte kopie van een handschrift die mij aansprak als “Geachte Mevrouw …” ik ben niet geinteresseerd in zo’n verzekering, ik ben nl. nog niet van plan om dood te gaan! Dit geldt ook voor die andere firma’s die mij brieven sturen over : steunkousen, steunkussen, steunmatrassen, steunfondsen, neksteunen, geheugensteunen enz. Vind iedereen nu ineens dat ik steun nodig heb. Behoor ik dan toch tot de categorie van “de oude mensen” Is dit nu het punt waarop iedereen begint te zeggen “amaai en dit op haar leeftijd” !

Er zijn dan ook nog die fysieke kenmerken; een jaar of 5 geleden begonnen de letters in de krant ineens te dansen voor m’n ogen, ik dacht eerst dat het aan de moderne nieuwe “layout” lag, maar nee, moet eerlijk toegeven , het gaat niet meer zonder bril. Eerst mij beholpen met van die brilletjes van de supermarkt. Het grote voordeel hiervan is dat het je nog een tijdje in de waan laat dat het een probleem van voorbijgaande aard is.

Er begint ook van alles door te hangen . Er hangt van alles aan m’n lijf dat eigenlijk een paar cm hoger hoort. Over twintig jaar hang ik misschien helemaal tegen de grond. En dan al die lijnen op m’n gezicht

Mijn oren en neus horen precies ook niet meer bij m’n gezicht . Dat is het enige dat blijft doorgroeien aan een mens. In vergelijking met mijn twintigste ben ik nu een en al oren en neus; “grootmoeder, waarom heb jij zulke grote oren ? Omdat ik al 55 jaar ben lieverd en ze werden nog nooit bijgeknipt ?! Ik hou heel veel van jonge mensen , van hun energie en hun razernij tgv de wereld. Raakpunten vind ik steeds minder, ja af en toe hoor ik een nummer dat nog dateert”uit mijn tijd” en nu gecoverd wordt door een of andere groepen waarvan de namen te ingewikkeld zijn om te onthouden. Dan zeg ik tegen mijn dochters: hé dat nummer ken ik nog van in mijn jeugd en dan antwoorden ze, zonder van de tv weg te kijken “ja mama , maar dat is wel al héél lang geleden hé. Als je snel een depressie wilt, dan kunnen je eigen kinderen wonderen doen.

Gaat de tijd nu van mij zo’n bittere oude tante maken ? Dat zal niet gebeuren “ er zijn honderden vrouwen van mijn leeftijd die nog altijd 35 zijn. Voor de politiek beginnen mensen van boven de 50 een last voor de maatschappij te zijn . Ik baal van al die nieuwe goede raad over pensioensparen, fitnessen, de ideale oma uithangen, een medische encyclopedie in huis halen enz, ik wil dit niet , er zijn dingen die me niet interesseren en dat zal nooit veranderen, niet nu, niet later !.

Ga nu maar stoppen voor vandaag , ga er nog wel een staartje aan maken en zo afzakken naar mijn jeugdherinneringen !

Hier volgt deel 2 uit de  bloemlezing van verschrijvingen, gehaald uit brieven, verstuurd naar de dienst huisvesting van eenVlaamse stad. (Echt gebeurd!!)


De W.C. is lek aangezien we met dertien wonen.

Wilt U naar mijn bovenkamer laten kijken, want die zit vol nare
beesten.

Ik heb zo'n last van mieren in mijn fundamenten.

Het vocht dringt door de muren van mijn schoonmoeder die helemaal al beschimmeld en verrot is.

Mijn man ligt met brongieters en mijn borsten piepen ook al.

Ik lig al twee weken in bed met igias, ik hoop dat ik het goed schrijf, anders denkt ge nog dat het een Poolse violist is.

Wij kunnen de was niet drogen, mijn vrouw zit al veertien dagen met haar ondergoed omhoog en niemand die komt kijken.

Het vijfde kind is op komst en staat voor de deur.

Mijn buurman stinkt naar gas, ik denk dat hij een gat heeft.

Ik wil mijn gat dichten, ik heb er last van.

Ik ben verstoten van de W.C. Denkt U eens in, Burgemeester, U en Uw hele gezin, schijtend op een emmer, met een eerbiedige verontschuldiging richt ik mij hiervoor tot Uw edelachtbaarheid.

Weleerwaarde Burgemeester (...) hiermede kom ik U een aanzoek doen om Uw welwillende goedheid. Mijn woning wordt te klein want ik krijg ieder jaar een kind bij. Daar moet U iets aan doen, want ik ben niet bij machte.

Mijn vochtontwikkeling in mijn huiskamer is niet meer uit te houden.

Ik heb een lekhaasje op zolder die naar beneden is gekomen. De hond blaft de hele avond en met de kat is het hetzelfde geval.