Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Ben ik nu oud?, vijfenvijftig jaar, ja zo klinkt het toch, goh, een vijf en nog een vijf. Mijn kinderen spreken het uit alsof je ineens een ton meezeult. Ter hoogte van dit cijfer, begint de bevolking uit te dunnen. Zelf ondervonden . Vele vrienden zijn al dood, ze gaan dood aan kanker en hartkwalen, soms is er een die verongelukt.
Is het al tijd om mij voor te bereiden op de dood ? Enge gedachte! Wat zou ik dan moeten doen? Een speech voorbereiden voor de confrontatie met St Pieter aan de hemelpoort? Ja 55 jaar , mijn lichaam krimpt en zakt langzaam ?! Tegen de tijd dat ik doodga , ben ik nog misschien 1.10m hoog. In februari kreeg ik ongevraagd al een brief i.v.m een begrafenisverzekering.Ik dacht een verjaardagskaart, maar nee zon onpersoonlijk geel geval met een slecht geprinte kopie van een handschrift die mij aansprak als Geachte Mevrouw ik ben niet geinteresseerd in zon verzekering, ik ben nl. nog niet van plan om dood te gaan! Dit geldt ook voor die andere firmas die mij brieven sturen over : steunkousen, steunkussen, steunmatrassen, steunfondsen, neksteunen, geheugensteunen enz. Vind iedereen nu ineens dat ik steun nodig heb. Behoor ik dan toch tot de categorie van de oude mensen Is dit nu het punt waarop iedereen begint te zeggen amaai en dit op haar leeftijd !
Er zijn dan ook nog die fysieke kenmerken; een jaar of 5 geleden begonnen de letters in de krant ineens te dansen voor mn ogen, ik dacht eerst dat het aan de moderne nieuwe layout lag, maar nee, moet eerlijk toegeven , het gaat niet meer zonder bril. Eerst mij beholpen met van die brilletjes van de supermarkt. Het grote voordeel hiervan is dat het je nog een tijdje in de waan laat dat het een probleem van voorbijgaande aard is.
Er begint ook van alles door te hangen . Er hangt van alles aan mn lijf dat eigenlijk een paar cm hoger hoort. Over twintig jaar hang ik misschien helemaal tegen de grond. En dan al die lijnen op mn gezicht
Mijn oren en neus horen precies ook niet meer bij mn gezicht . Dat is het enige dat blijft doorgroeien aan een mens. In vergelijking met mijn twintigste ben ik nu een en al oren en neus; grootmoeder, waarom heb jij zulke grote oren ? Omdat ik al 55 jaar ben lieverd en ze werden nog nooit bijgeknipt ?! Ik hou heel veel van jonge mensen , van hun energie en hun razernij tgv de wereld. Raakpunten vind ik steeds minder, ja af en toe hoor ik een nummer dat nog dateertuit mijn tijd en nu gecoverd wordt door een of andere groepen waarvan de namen te ingewikkeld zijn om te onthouden. Dan zeg ik tegen mijn dochters: hé dat nummer ken ik nog van in mijn jeugd en dan antwoorden ze, zonder van de tv weg te kijken ja mama , maar dat is wel al héél lang geleden hé. Als je snel een depressie wilt, dan kunnen je eigen kinderen wonderen doen.
Gaat de tijd nu van mij zon bittere oude tante maken ? Dat zal niet gebeuren er zijn honderden vrouwen van mijn leeftijd die nog altijd 35 zijn. Voor de politiek beginnen mensen van boven de 50 een last voor de maatschappij te zijn . Ik baal van al die nieuwe goede raad over pensioensparen, fitnessen, de ideale oma uithangen, een medische encyclopedie in huis halen enz, ik wil dit niet , er zijn dingen die me niet interesseren en dat zal nooit veranderen, niet nu, niet later !.
Ga nu maar stoppen voor vandaag , ga er nog wel een staartje aan maken en zo afzakken naar mijn jeugdherinneringen !
Deze week (vooral vandaag) heb ik overal pijn , pijn en nog is pijn ! Het zonneke zou goed doen aan m'n knoken maar de door de medicatie (filmtabletten)mag ik absoluut niet in de zon komen grrrrrrrrr!
Woedend op mijn lijf Dat niet altijd meer wil Stram, pijnlijk en stijf Elke paar uur Een pijnstillende pil Boos op mezelf En weer voel ik een traan De onmacht die ik vaak voel Door niet te kunnen wat ik wil Probeer maar vol te houden Met de pijnstillende pil Maar soms is die woede fijn Het geeft weer lucht om door te gaan Het verdrijft toch soms de pijn En kan ik de pillen laten staan.
(auteur onbekend)
Maar langs de andere kant bestaat er nog altijd het woordje :
Hope
Hope is a word that every hurting heart Understands .
Hope shines brighter than the brightest star on the darkest night.
Genieten jullie maar volop van het zonnetje en ik wens je een HEEL FIJN WEEKEND! Met dit liedje van Chris Rea komen jullie zeker in de perfecte stemming !!!!!!kuske van mij!
Van de sprookjeswereld terug naar de échte wereld!. Heb nog eens een poging gedaan om een nieuwe video te maken, (al doende leert men hé) Hier zijn nu 89 foto's ingevoegd voor een paar minuutjes film ! (mét muziek)pfffff! was monnikenwerk, de foto's stonden op cdtje dat ik ooit kreeg van een (overleden) neef die regisseur was bij de toenmalige BRT die ook beroepsfotograaf was en veel gereisd heeft (met Marc Sleen o.a) en in de jaren '70 het programma "allemaal beestjes" maakte.
Hier volgt deel 2 uit de bloemlezing van verschrijvingen, gehaald uit brieven, verstuurd naar de dienst huisvesting van eenVlaamse stad. (Echt gebeurd!!)
De W.C. is lek aangezien we met dertien wonen.
Wilt U naar mijn bovenkamer laten kijken, want die zit vol nare beesten.
Ik heb zo'n last van mieren in mijn fundamenten.
Het vocht dringt door de muren van mijn schoonmoeder die helemaal al beschimmeld en verrot is.
Mijn man ligt met brongieters en mijn borsten piepen ook al.
Ik lig al twee weken in bed met igias, ik hoop dat ik het goed schrijf, anders denkt ge nog dat het een Poolse violist is.
Wij kunnen de was niet drogen, mijn vrouw zit al veertien dagen met haar ondergoed omhoog en niemand die komt kijken.
Het vijfde kind is op komst en staat voor de deur.
Mijn buurman stinkt naar gas, ik denk dat hij een gat heeft.
Ik wil mijn gat dichten, ik heb er last van.
Ik ben verstoten van de W.C. Denkt U eens in, Burgemeester, U en Uw hele gezin, schijtend op een emmer, met een eerbiedige verontschuldiging richt ik mij hiervoor tot Uw edelachtbaarheid.
Weleerwaarde Burgemeester (...) hiermede kom ik U een aanzoek doen om Uw welwillende goedheid. Mijn woning wordt te klein want ik krijg ieder jaar een kind bij. Daar moet U iets aan doen, want ik ben niet bij machte.
Mijn vochtontwikkeling in mijn huiskamer is niet meer uit te houden.
Ik heb een lekhaasje op zolder die naar beneden is gekomen. De hond blaft de hele avond en met de kat is het hetzelfde geval.
Als je op het OCMW werkt krijg je soms iets te lezen!! Sommigen zijn écht niet te doen!!! Lachen geblazen...."aan de Vlaamse Dienst voor Huisvesting" - Het betere schrijfwerk. Hier volgt een bloemlezing van verschrijvingen, gehaald uit brieven, verstuurd naar de dienst huisvesting van eenVlaamse stad. (Echt gebeurd!!)
Hiermede wil ik U vragen of U onze afwatering eens in handen wil nemen.
Wij verzoeken meer gas, daar ik op 5 maart een zoon heb bijgeboren, wat met door de drukte geheel door het hoofd is geschoten.
Mijn moeder werd door de tand des tijds gedwongen bij mij te komen wonen.
Mijn gezin telt vier ledematen.
Daar mijn vrouw een zoon ter aarde heeft geschonken, zitten we van alles zonder.
Mijn vrouw moet hete zitbaden gebruiken, als de kachel brandt moet ze het daarop doen.
Bij een ontploffing heeft mijn zus haar man en haar hele inboedel verloren.
Door omstandigheden moet ik mij meerdere keren per week wassen, daar ik alles in het donker moet doen verzoek ik U of ge me een eindje tegemoet wil komen.
Wij moeten dringend een andermans woning, wegens ziekte van mijn vrouw heb ik tijdelijk een ander gehad.
Ik ben zuinig, want ik ben niet zomaar iemand die gas laat ontsnappen.
Mijnheer, toen ik een kachel had deed ik vaak een hoop op de kachel, maar nu moet ik alles op het gasfornuis doen.
Wij zitten zo krap dat de buren naast ons griep hebben en ons door de muren aansteken, als ge eens poolshoogte komt nemen kunt ge ook de koorts krijgen.
Aan de ene kant is mijn vrouw in verwachting en aan de andere kant regent het binnen.
De W.C. is bouwvallig en zodoende kunnen we daar niet langer huizen. Als het hard waait, zijn we met levensgevaar verbonden.
Ik heb reumatiek en een kind van vijf jaar. U moet er iets aan doen.
Ik heb vier dochters open en bloot op zolder liggen, komt U eens kijken?
Even leg ik mij bij U neder om U enkele letters toe te dienen.
Ik zit uit nood in een onverklaarbare woning.
Ik moet elke dag bevallen en daarom wordt mijn woning te klein.
Ruim zes jaar ben ik getrouwd met een kind van zes jaar.
Als je zo eens op internet surft kom je vanalles tegen hé, nu vond ik een site waar je zelf een video kon maken mét muziek. Is bedoeld voor bv familiefoto's of andere foto's schoon bij elkaar te zetten op één video mét muziek! Ik heb maar eens geprobeerd met gewone foto's ,in dit kleine stukje zitten zo maar even 55 foto's, de muziek moet je liefst niet te luid zetten!!! je kon een keuze maken maar wel beperkt uit allemaal songs (dacht ik)waar ik dus geen enkele van kende, ik koos er dan zo maar eentje uit en dit viel dus dik tegen ,daarna als alles af was stelde ik vast dat de muziekkeuze wel heel uitgebreid was maar het moest weer rap gaan hé(geduld is niet mijn sterkste kant) dit is het resultaat !(is zeker niet om over naar huis te schrijven) maar is misschien leuk voor diegenen die het ook eens willen uitproberen!
Na een moeilijke nacht deze morgen al om zes uur opgestaan! Vroeg voor mij en lang geleden dat ik mij nog zo fit voelde. Eerst en vooral mijn bijhuis van de zoo verzorgd en dan een geurig taske koffie met een boterhammeke, daarna een peukje natuurlijk!. Ik zat hier zo wat te mijmeren aan de grote tafel , als ik naar buiten kijk heb ik uitzicht op uitgstrekte velden met daarachter een bos , mooi decor toch om even weg te dromen.!..Dacht bij mezelf "och , eigenlijk ben ik toch wel een gelukzak , wat moet ne mens nu nog meer hebben, 't zonneke gaat schijnen, ik woon hier zo graag, 'k heb zo'n lieve kinderen en nog lievere kleinkids, ben nooit alleen (ventje werkt nu) want heb steeds het gezelschap van mijn vriendjes. Ze antwoorden wel niet maar kan al eens een woordje zeggen, aan hun oogjes te zien denk ik wel dat ze me soms een beetje begrijpen. Na het bezoek aan de badkamer , alles een beetje aan de kant gezet, wasmachine gevuld , al eens op pcke gaan kijken , een beetje blijven plakken op een paar blogjes en t'was zo middag.
Om 1 uur stonder er hier 2 te zuchten en te trippelen voor hun dagelijkse wandeling, het was zeker bijna 1 jaar geleden dat ik zelf met hen ging, liet het liever aan ventje over (waar ze niet zo blij mee waren omdat de wandelingen dan maar héél kort zijn). Als ik met hen gaan is het bijna een dagtripje. Ik neem dan mijn rugzak , steek er een dekentje in, ballen, flesje water, een koekje, een leesboek, kortom we maken er een kleine picknick van!
Het is wel een eindje rijden met de rolstoel maar daarna met zo' n weertje is het puur genieten voor allemaal. Je hoort er gewoon niks , alleen de natuur, gewoon zaaaalig! De honden hebben hun vrije loop daar, toen ik Pimmeke (een teckeltje)de oudste en de kleinste zag rondtrippelen dacht ik bij mezelf, die heeft bijna al de ongemakken die ik heb. Hij heeft ook gezwellen op buikje (tumoren aan melkklieren) zo erg dat zijn buikje bijna letterlijk over de grond sleept, hij heeft ook een hernia, is ook vlug moe, ziet ook slecht, en wordt ook serieus grijs. Ik legde mijn dekentje open en installeerde mij erop met Pim. Terwijl ik daar zo rustig lag ,tuurde ik naar de lucht, en zocht allerlei figuren in de wolken (doe ik al van als ik klein was). Ik stelde mij de vraag zou daarboven nu iedereen zijn die ik zo graag zag en zo mis. Mijn gedachten dwaalden af naar "doodgaan" vroeger was ik er héél bang van, nu niet meer en eigenlijk ben ik er zeker van dat mijn rolleke hier beneden nog niet afgelopen is , daarbij ik heb nog geen zin om hier al te vertrekken moet nog zoveel doen!
Mijn voet is vandaag al iets beter ziet minder blauw ook, voor die rare breuk draag ik nu een brede band zodat alles wat beter samenblijft, dan kunnen mijn darmen enzo er zeker niet kunnen uitvallen, haha! gelukkig kan ik er weer een beetje om lachen.!
Op TV had ik in een of ander programma gezien waarin Gilles De Bilde en Rani De Coninck tijdens hun reis een boom moesten knuffelen om "energie" op te doen. Wilde het ook eens proberen (gelukkig dat ik daar helemaal alleen ben) ik koos er een dikke oude boom uit, kreeg amper mijn armen rond hem, terwijl ik hem zo knuffelde fluisterde hij héél stilletjes" kindje aan mij zal je niet veel ernergie opdoen hoor", ik ben zo stijf en versleten...heb dan maar een andere gekozen ,een kleinere en een dunnere heb ik dan geknuffeld samen met Pim. Dat was véél beter ik voelde zo de energie door me stromen en had het zeker aan Pim ook doorgegeven! Ik heb hem maar zelden zo zien spurten de laatste tijd! Terug thuis was hij zo aktief dat hij nog zeker 10 min met zijn balleke heeft gespeeld. Gewoonlijk eet hij met lange tanden (Leuvens) en nu was zijn bakje onmiddelijk leeg . Zou het dan toch de boom geweest zijn !!!!! de boselfjes heb ik niet gezien ?! of bestaan die ook al niet !? ja heb rare gedachten gekregen , zal door al die energie komen! Hierbij dan een mooi Boselfje
Voelde mij al een tijdje niet goed, merkte dat mijn rechtervoet stilaan blauwer en blauwer werd. Had ook een uitstulping in linkerzij, veel pijn en altijd zo moe. Vandaag kreeg ik de uitslag van de onderzoeken die ik liet doen!? 1. Heb ik de ziekte van Burger (is iets met de slagaders) ben gaan opzoeken wat het juist is :
Vasculitis betekent ontsteking van de bloedvaten. De bloedvaten dienen om het bloed vanuit het hart naar de weefsels te brengen, daar zuurstof en voedingsbestanddelen af te geven en dan het bloed terug naar het hart te voeren. In een tweede omloop wordt het bloed vanuit het hart naar de longen gepompt, daar krijgt het verse zuurstof in de haarvaten van de longen en keert dan terug naar het hart. Bloedvaten die het bloed wegvoeren vanuit het hart noemt men slagaders of arteries, bloedvaten die het bloed terugvoeren naar het hart noemt men aders of venen. Als we vertrekken vanuit het hart, kunnen we de bloedvaten indelen in de grote arteries, de middelgrote en kleine arteries, de haarvaten, de kleine venen en de grote venen.
Het type vasculitis zal afhangen van het soort bloedvat dat aangetast wordt, maar ook van de oorzaak (meestal onbekend) en van de wijze van ontsteking. Alles samen leidt dit tot een heel grote verscheidenheid in ziektepatronen, die moeilijk te classificeren zijn en dikwijls nog in elkaar overlopen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er verschillende indelingen bestaan. Takayasu arteritis is gekenmerkt door ontsteking en vernauwing ook van de grote en middelgrote slagaders, dikwijls met aantasting van de aortaboog en de zijtakken hiervan. Meestal komt de ziekte voor bij jonge vrouwen. De oorzaak is onbekend!
2.De uitstulping is een littekenbreuk :
Buikwandbreuk of hernia
Definitie: uitstulping van het peritoneum parietale door een daarvoor niet bestemde opening
Oorzaken:
Inwendige breuk: uitstulpen van een buikorgaan of een deel hiervan door een in de buikholte gelegen breukpoort. Er is geen breukzak
Uitwendige hernia wanneer het peritoneum parietale door de buikwand naar buiten komt. Het uitstekende deel doemt men een breukzak.
De meest voorkomende breuken zijn liesbreuken, navelbreuken, dijbreuken en littekenbreuken.
De littekenbreuk
Indien een operatie in de buik heeft plaats gevonden, blijft er een litteken over. Als hier een zwakke plek in ontstaat met uitpuilen van buikinhoud als gevolg, is er sprake van een littekenbreuk Eventuele klachten zijn mede afhankelijk van de grootte van de breuk. Beklemming kan soms optreden. Bij een grote breuk en sterk uitpuilen ervan kunnen rugklachten optreden.
Voorlopig 1 maand medicatie voor de aders (afwachten van resultaat) en later de operatie van de littekenbreuk,(die vrij groot is) , zeggen dat ik daar al 10 jaar mee rondloop en pijn had, dat ze al verschillende echografieen deden en nooit iets vonden, nu eidelijk dan wel! Ik sla me er wel door zoals altijd zeker
Iedereen zal het wel met me eens zijn dat dit een prachtige stad is, laatst geweest in 1995 , (liedje van Edith Piaf of Jacques Dutronc onderaan)de postkaarten (ooit gekregen van mama) dateren van 1949 kan je zien aan de oude auto's !
Hmmmmmmmmm, de zon schijnt! Hm, ik kan nu toch moeilijk met mijn broek gaan rondlopen? Ok, het wordt een rok. Uit mijn klein assortiment rokken kies ik mijn favoriet, die roodbruine tot aan de knie.
Maar een roodbruine rok met witte benen is nu ook niet bepaald sexy. Wacht, ik weet dat ik nog ergens in een verdoken hoekje zo'n zelfbruinend spuitje heb van Nivea. Het ligt er al lang, omdat ik dat eigenlijk nooit gebruik. Ben niet voor bruinsel uit potjes of uit lampen, bruin moet van de zon komen!
Maar voor één keer ging ik toch zondigen. Een klein beetje maar, dat kan toch geen kwaad. Gewoon een beetje glans, dat siert, dacht ik... Het resultaat: gelige, bruine benen met witte plekken. In mijn Frans collère stomme rok uit en stomme broek aan. Ze gaan mij geen twee keer hebben, geef mij dan maar spierwitte benen !!! haha!!!
De Meesten zullen het al wel eens gelezen hebben maar vind het nog altijd zo ontroerend !
Puppy
Een boer had enkele jonge hondjes die hij nog moest verkopen. Hij schilderde een advertentie op een bord met: 4 puppies te koop en zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant. Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg werd hij aan zijn overal getrokken. Hij keek naar beneden in de ogen van een kleine jongen. "Meneer" zei de jongen, "Ik wil een van uw puppies kopen". "Wel", zei de boer, terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef, "deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld".
De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen. Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien. "Ik heb 39 cent. Is dat genoeg om te kijken?" "Zeker", zei de boer en hij floot een deuntje. "Dolly", riep hij. Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe gevolgd door 4 kleine bolletjes wol. De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek. Zijn ogen straalde van verrukking.
Terwijl de honden naar het hek toe kwamen rennen, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok. Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar deze was zichtbaar kleiner dan de andere hondjes. Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen terwijl het zijn best deed de andere hondjes bij te houden.
"Ik wil die hebben", zei het kleine jongetje, terwijl hij naar waggelende hond wees. De boer knielde naast het jongetje neer en zei: "zoon, je wil dat hondje echt niet. Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen". Toen deed de jongen een stap naar achteren, reikte naar beneden en begon een broekspijp op te rollen. Terwijl hij dit deed werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen die vastgemaakt zaten aan zijn speciaal gemaakte schoentje.
De boer aankijkend zei hij: weet u meneer, ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt". Met tranen in zijn ogen reikte de boer naar beneden en pakte de kleine puppy op. Hij hield het heel voorzichtig vast toen hij de puppy aan de kleine jongen gaf.
"Hoeveel kost het?" vroeg de kleine jongen. "Niets, het is gratis", zei de boer. "Er is geen prijs voor echte liefde".
Dit gedichtje heb ik in een van mijn dagboeken gevonden ,schreef het in 1985 , voor mijn beste vriendin die de strijd tegen kanker verloor:
Duizend witte vogels vliegen jubelend voorbij Ik strek mijn armen, ben verdrietig zie ze cirkelen boven mijn hoofd.
Maar op een dag zal ik weer weten wat ik even ben vergeten maar wat ik altijd heb geloofd Alle duizend vliegen ze voor mij De vogels komen altijd terug wanneer de zon zacht de winter weggesmolten heeft.
Ik heb de stormen overleefd en strek mijn hand uit naar de lucht waar hoog een witte vogel zweeft. Ik ben niet bang meer recht mijn rug want die vogels komen altijd terug.
Ga nu maar vliegen, liefste, in de zon de witte wolken in het zachte blauw Ik heb geglimlacht toen je overvloog wetend, dat ik zo hoog niet komen zou.
Ze vragen me: waar staar je naar? Ik wijs ze: naar die vogel daar dat klein, wit puntje hemel dat ik ooit, heel even in mijn handen had.
En ze vragen; waarom lach je dan? waarom straal en waarom zing je dan? En ik zal ze het verhaal vertellen van de vogel die weer vliegen kan.
Als vervolg van de "nachtgedachten" mogen jullie gerust weten over wat ik zo aan het piekeren was! 1. Kleindochter 3 (2,5) heeft zona , heeft ze gekregen omdat ze oververmoeid geraakt is sinds ze naar de kleuterschool gaat.Om uit te rusten en bij te slapen komt ze nu naar oma van dinsdagavond tot woensdagavond. Ik vind het erg dat die kleine ukjes noodgedwongen zo vroeg naar die kleuterschool moeten ook als ze er nog niet helemaal klaar voor zijn . Is plots een hele verandering voor haar zo erg dat ze ook terug in broekje plast, op school zeggen ze dat het maar "tijdelijk " is en er nog kindjes zijn , dat "tijdelijk" duurt nu al 2 maanden en ze geraakt maar niet bijgeslapen .
2. Zoals jullie weten heb ik honden een grote en een kleine ,als de bel gaat zijn ze echt niet te doen , vooral de grote is dan héél wild, eens je binnen bent en zit is het over. Kleindochter 3 was in het begin héél bang van de honden moest er even aan wennen , nu ze doet ze niets liever als met de honden spelen, bal gooien, koekje geven, aaien enz. Zaterdag was het hier familiebijeenkomst en nu heeft dochter 2 (de mama )zonder enige aanleiding ineens een grote schrik gekregen dat de grote hond zou bijten aan de kleindochter met als gevolg dat de kleine niet meer mag komen.Ik weet ook wel dat je geen enkele hond mag vertrouwen en laat het kind nooit geen seconde alleen met de honden. Wat moet ik nu doen ? ik weet het gewoon niet.
3. Dan ook goed nieuws, mijn vriend kreeg in 2002 blaaskanker waaraan hij geopereerd werd was een hele tijd werkombekwaam. Toen hij zijn werk hernam kreeg hij al de eerste dag zijn ontslag omdat hij te lang ziek was geweest. Overal waar hij ging soliciteren werd hij te oud bevonden (toen 53j) en had er zich bij neergelegd dat hij afgeschreven was voor de arbeidsmarkt. Was een moeilijke tijd, had niets meer om handen verveelde zich, we zaten 24 uur op mekaars lip wat de nodige spanningen teweeg bracht. Misschien is het een geschenk uit de hemel maar vandaag is hij zijn contract gaan tekenen van zijn nieuwe fulltime job, als dat geen goed nieuws is! zal wel aanpassen zijn voor mij ook om na 5 jaar terug tijdens de dag alleen te zijn! Maar ik ben zo blij voor hem ,heb gelukkig mijn blogje nog, de huishoudelijke klusjes , de wandeling met de honden dus zal me zeker niet vervelen ! Voel mij vandaag zoals liedjes onderaan van Nat K.C "Sometimes I'm Happy, and sometimes I'm Blue!"
Had weer zo'n nacht van piekeren over van alles wat, dan komen er allerlei gedachten : Zachtjes komen ze binnen, één voor één en op kousenvoetjes want ze willen me niet storen. Tussen mijn wimpers door zie ik hoe ze zich verzamelen in een hoekje van de kamer en rustig wacht ik af tot ze allemaal een plekje hebben.
Niet helemaal zeker van zichzelf kijken ze me aan, zien een beweging in mijn gezicht, interpreteren dit als een toestemming om dichterbij te komen en plaats te nemen op van mijn bed. Nog steeds een beetje bang, maar ze lijken overtuigd dat ik het niet zal merken. Stilaan verdwijnt alle schroom en ik voel hoe ze zich steeds dichter tegen me aan nestelen.
Een kleine zucht ontsnapt aan mijn lippen en alsof dit voor hen het teken van goedkeuring was waarop ze wachtten, beginnen ze te fluisteren. Eerst zachtjes en om de beurt, dan indringender en door elkaar. Hun gewicht drukt zwaarder op mijn lijf, hun vraag naar aandacht wordt veeleisender
Ik open mijn ogen en kan hen nu niet meer negeren. Blij als kleine kinderen doen ze hun verhaal, vragen om antwoorden die ik niet kan geven, beloftes die ik niet kan waarmaken het enige wat ik kan doen is luisteren en meedenken.
...
Stilaan gaat het nachtelijke zwart over in de schemering die de dag aankondigt en zachtjes schuif ik het dekbed naar beneden. Ik schud mijn hoofd en blaas even. Mijn bezoekers stuiven uit elkaar, worden weer losse gedachten die verdwijnen in het licht van de dag
Omdat het vandaag Pasen is wil ik even een stukje v/d documentaire over het "graf van Jezus" tonen ,lees eerst de tekst voor naar de film te kijken:
De documentaire, van Oscar winnaar James Cameron, haalde uitgebreid de media door de regelrechte aanval op gangbare Christelijke dogma's. Ondanks wijdverspreide spot van geleerden trok "The Lost Tomb of Jesus" wereldwijd meer dan 4 miljoen kijkers toen het op Discovery Channel werd uitgezonden. Het boek, genaamd "The Jesus Family Tomb", schoot direct door naar de zesde plaats op de New York non-fictieve bestsellers lijst.
De film en het boek stellen dat een eerste-eeuwse ossuarium, dat in 1980 werd gevonden in zuid Jeruzalem, de overblijfselen bevatte van Jezus. Dit spreekt natuurlijk de Christelijke overtuiging tegen, dat Jezus na zijn wedergeboorte naar de hemel steeg. Ook wordt beweerd dat Maria Magdalena in het graf was begraven, dat zij getrouwd was met Jezus en dat een ossuarium met als opschrift "Judah son of Jesus" toebehoorde aan hun zoon.
Voordat de film werd gecontroleerd, vertelde Jacobovici dat de opschriften (inscripties) essentieel bewijs waren voor zijn claim. De naam Mariamene is zeldzaam en in oude geschriften, zo wordt aangenomen, werd hiermee verwezen naar Maria Magdalena. Maar na analyse van de inscriptie publiceerde Pfann op de website van de Universiteit dat er helemaal geen "Mariamene" stond.
Volgens Stephen Pfann bestaat het opschrift uit twee verschillende namen en zijn zij door twee verschillende personen aangebracht.
De eerste, "Mariame", werd geschreven in een formeel Grieks schrift. Later, toen de overblijfselen van een andere vrouw werden bijgeplaatst, voegde een andere schrijver in een afwijkend cursief schrift, de woorden "kai Mara" toe. Mara is een ander woord voor Martha. Volgens Pfann bevatte het ossuarium niet de overblijfselen van Maria Magdalena maar van twee vrouwen genaamd Mary en Martha. Dit is genoeg bewijs materiaal om het ossuarium niet langer in verband te brengen met Jezus Christus, Maria Magdalena of andere Bijbelse figuren, aldus Pfann.
Jacobovici is niet erg onder de indruk van de kritiek van Pfann. Hij blijft er bij dat tijdens zijn onderzoek meerdere geleerden zijn bevindingen ondersteunden. Daarnaast zijn de inscripties volgens Jacobovici wel degelijk van dezelfde hand.
Meer bewijsmateriaal:
De hele theorie van de documentaire hangt niet alleen op de inscriptie "Mariamene".
Zo bevatte de tombe in totaal 10 kisten van lijmsteen. 60 procent hiervan hadden een opschrift en dit blijkt een extreem hoog percentage te zijn. De opschriften zijn door vooraanstaande geleerden over de gehele wereld bevestigd, waaronder:
Professor Amos Kloner
Professor Tal Ilan
Professor Emeritus Frank M. Cross
De inscripties worden genoemd in de catalogus "Cataloque of Jewish Ossuaries in the Collection of the State of Israel". Elke inscriptie correspondeert met de Evangelie en de verzameling namen zijn uniek.
Op de Discovery website kun je lezen welk bewijsmateriaal nog meer gevonden is.
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
