Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Na een moeilijke nacht deze morgen al om zes uur opgestaan! Vroeg voor mij en lang geleden dat ik mij nog zo fit voelde. Eerst en vooral mijn bijhuis van de zoo verzorgd en dan een geurig taske koffie met een boterhammeke, daarna een peukje natuurlijk!. Ik zat hier zo wat te mijmeren aan de grote tafel , als ik naar buiten kijk heb ik uitzicht op uitgstrekte velden met daarachter een bos , mooi decor toch om even weg te dromen.!..Dacht bij mezelf "och , eigenlijk ben ik toch wel een gelukzak , wat moet ne mens nu nog meer hebben, 't zonneke gaat schijnen, ik woon hier zo graag, 'k heb zo'n lieve kinderen en nog lievere kleinkids, ben nooit alleen (ventje werkt nu) want heb steeds het gezelschap van mijn vriendjes. Ze antwoorden wel niet maar kan al eens een woordje zeggen, aan hun oogjes te zien denk ik wel dat ze me soms een beetje begrijpen. Na het bezoek aan de badkamer , alles een beetje aan de kant gezet, wasmachine gevuld , al eens op pcke gaan kijken , een beetje blijven plakken op een paar blogjes en t'was zo middag.
Om 1 uur stonder er hier 2 te zuchten en te trippelen voor hun dagelijkse wandeling, het was zeker bijna 1 jaar geleden dat ik zelf met hen ging, liet het liever aan ventje over (waar ze niet zo blij mee waren omdat de wandelingen dan maar héél kort zijn). Als ik met hen gaan is het bijna een dagtripje. Ik neem dan mijn rugzak , steek er een dekentje in, ballen, flesje water, een koekje, een leesboek, kortom we maken er een kleine picknick van!
Het is wel een eindje rijden met de rolstoel maar daarna met zo' n weertje is het puur genieten voor allemaal. Je hoort er gewoon niks , alleen de natuur, gewoon zaaaalig! De honden hebben hun vrije loop daar, toen ik Pimmeke (een teckeltje)de oudste en de kleinste zag rondtrippelen dacht ik bij mezelf, die heeft bijna al de ongemakken die ik heb. Hij heeft ook gezwellen op buikje (tumoren aan melkklieren) zo erg dat zijn buikje bijna letterlijk over de grond sleept, hij heeft ook een hernia, is ook vlug moe, ziet ook slecht, en wordt ook serieus grijs. Ik legde mijn dekentje open en installeerde mij erop met Pim. Terwijl ik daar zo rustig lag ,tuurde ik naar de lucht, en zocht allerlei figuren in de wolken (doe ik al van als ik klein was). Ik stelde mij de vraag zou daarboven nu iedereen zijn die ik zo graag zag en zo mis. Mijn gedachten dwaalden af naar "doodgaan" vroeger was ik er héél bang van, nu niet meer en eigenlijk ben ik er zeker van dat mijn rolleke hier beneden nog niet afgelopen is , daarbij ik heb nog geen zin om hier al te vertrekken moet nog zoveel doen!
Mijn voet is vandaag al iets beter ziet minder blauw ook, voor die rare breuk draag ik nu een brede band zodat alles wat beter samenblijft, dan kunnen mijn darmen enzo er zeker niet kunnen uitvallen, haha! gelukkig kan ik er weer een beetje om lachen.!
Op TV had ik in een of ander programma gezien waarin Gilles De Bilde en Rani De Coninck tijdens hun reis een boom moesten knuffelen om "energie" op te doen. Wilde het ook eens proberen (gelukkig dat ik daar helemaal alleen ben) ik koos er een dikke oude boom uit, kreeg amper mijn armen rond hem, terwijl ik hem zo knuffelde fluisterde hij héél stilletjes" kindje aan mij zal je niet veel ernergie opdoen hoor", ik ben zo stijf en versleten...heb dan maar een andere gekozen ,een kleinere en een dunnere heb ik dan geknuffeld samen met Pim. Dat was véél beter ik voelde zo de energie door me stromen en had het zeker aan Pim ook doorgegeven! Ik heb hem maar zelden zo zien spurten de laatste tijd! Terug thuis was hij zo aktief dat hij nog zeker 10 min met zijn balleke heeft gespeeld. Gewoonlijk eet hij met lange tanden (Leuvens) en nu was zijn bakje onmiddelijk leeg . Zou het dan toch de boom geweest zijn !!!!! de boselfjes heb ik niet gezien ?! of bestaan die ook al niet !? ja heb rare gedachten gekregen , zal door al die energie komen! Hierbij dan een mooi Boselfje
Voelde mij al een tijdje niet goed, merkte dat mijn rechtervoet stilaan blauwer en blauwer werd. Had ook een uitstulping in linkerzij, veel pijn en altijd zo moe. Vandaag kreeg ik de uitslag van de onderzoeken die ik liet doen!? 1. Heb ik de ziekte van Burger (is iets met de slagaders) ben gaan opzoeken wat het juist is :
Vasculitis betekent ontsteking van de bloedvaten. De bloedvaten dienen om het bloed vanuit het hart naar de weefsels te brengen, daar zuurstof en voedingsbestanddelen af te geven en dan het bloed terug naar het hart te voeren. In een tweede omloop wordt het bloed vanuit het hart naar de longen gepompt, daar krijgt het verse zuurstof in de haarvaten van de longen en keert dan terug naar het hart. Bloedvaten die het bloed wegvoeren vanuit het hart noemt men slagaders of arteries, bloedvaten die het bloed terugvoeren naar het hart noemt men aders of venen. Als we vertrekken vanuit het hart, kunnen we de bloedvaten indelen in de grote arteries, de middelgrote en kleine arteries, de haarvaten, de kleine venen en de grote venen.
Het type vasculitis zal afhangen van het soort bloedvat dat aangetast wordt, maar ook van de oorzaak (meestal onbekend) en van de wijze van ontsteking. Alles samen leidt dit tot een heel grote verscheidenheid in ziektepatronen, die moeilijk te classificeren zijn en dikwijls nog in elkaar overlopen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er verschillende indelingen bestaan. Takayasu arteritis is gekenmerkt door ontsteking en vernauwing ook van de grote en middelgrote slagaders, dikwijls met aantasting van de aortaboog en de zijtakken hiervan. Meestal komt de ziekte voor bij jonge vrouwen. De oorzaak is onbekend!
2.De uitstulping is een littekenbreuk :
Buikwandbreuk of hernia
Definitie: uitstulping van het peritoneum parietale door een daarvoor niet bestemde opening
Oorzaken:
Inwendige breuk: uitstulpen van een buikorgaan of een deel hiervan door een in de buikholte gelegen breukpoort. Er is geen breukzak
Uitwendige hernia wanneer het peritoneum parietale door de buikwand naar buiten komt. Het uitstekende deel doemt men een breukzak.
De meest voorkomende breuken zijn liesbreuken, navelbreuken, dijbreuken en littekenbreuken.
De littekenbreuk
Indien een operatie in de buik heeft plaats gevonden, blijft er een litteken over. Als hier een zwakke plek in ontstaat met uitpuilen van buikinhoud als gevolg, is er sprake van een littekenbreuk Eventuele klachten zijn mede afhankelijk van de grootte van de breuk. Beklemming kan soms optreden. Bij een grote breuk en sterk uitpuilen ervan kunnen rugklachten optreden.
Voorlopig 1 maand medicatie voor de aders (afwachten van resultaat) en later de operatie van de littekenbreuk,(die vrij groot is) , zeggen dat ik daar al 10 jaar mee rondloop en pijn had, dat ze al verschillende echografieen deden en nooit iets vonden, nu eidelijk dan wel! Ik sla me er wel door zoals altijd zeker
Iedereen zal het wel met me eens zijn dat dit een prachtige stad is, laatst geweest in 1995 , (liedje van Edith Piaf of Jacques Dutronc onderaan)de postkaarten (ooit gekregen van mama) dateren van 1949 kan je zien aan de oude auto's !
Hmmmmmmmmm, de zon schijnt! Hm, ik kan nu toch moeilijk met mijn broek gaan rondlopen? Ok, het wordt een rok. Uit mijn klein assortiment rokken kies ik mijn favoriet, die roodbruine tot aan de knie.
Maar een roodbruine rok met witte benen is nu ook niet bepaald sexy. Wacht, ik weet dat ik nog ergens in een verdoken hoekje zo'n zelfbruinend spuitje heb van Nivea. Het ligt er al lang, omdat ik dat eigenlijk nooit gebruik. Ben niet voor bruinsel uit potjes of uit lampen, bruin moet van de zon komen!
Maar voor één keer ging ik toch zondigen. Een klein beetje maar, dat kan toch geen kwaad. Gewoon een beetje glans, dat siert, dacht ik... Het resultaat: gelige, bruine benen met witte plekken. In mijn Frans collère stomme rok uit en stomme broek aan. Ze gaan mij geen twee keer hebben, geef mij dan maar spierwitte benen !!! haha!!!
De Meesten zullen het al wel eens gelezen hebben maar vind het nog altijd zo ontroerend !
Puppy
Een boer had enkele jonge hondjes die hij nog moest verkopen. Hij schilderde een advertentie op een bord met: 4 puppies te koop en zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant. Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg werd hij aan zijn overal getrokken. Hij keek naar beneden in de ogen van een kleine jongen. "Meneer" zei de jongen, "Ik wil een van uw puppies kopen". "Wel", zei de boer, terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef, "deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld".
De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen. Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien. "Ik heb 39 cent. Is dat genoeg om te kijken?" "Zeker", zei de boer en hij floot een deuntje. "Dolly", riep hij. Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe gevolgd door 4 kleine bolletjes wol. De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek. Zijn ogen straalde van verrukking.
Terwijl de honden naar het hek toe kwamen rennen, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok. Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar deze was zichtbaar kleiner dan de andere hondjes. Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen terwijl het zijn best deed de andere hondjes bij te houden.
"Ik wil die hebben", zei het kleine jongetje, terwijl hij naar waggelende hond wees. De boer knielde naast het jongetje neer en zei: "zoon, je wil dat hondje echt niet. Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen". Toen deed de jongen een stap naar achteren, reikte naar beneden en begon een broekspijp op te rollen. Terwijl hij dit deed werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen die vastgemaakt zaten aan zijn speciaal gemaakte schoentje.
De boer aankijkend zei hij: weet u meneer, ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt". Met tranen in zijn ogen reikte de boer naar beneden en pakte de kleine puppy op. Hij hield het heel voorzichtig vast toen hij de puppy aan de kleine jongen gaf.
"Hoeveel kost het?" vroeg de kleine jongen. "Niets, het is gratis", zei de boer. "Er is geen prijs voor echte liefde".
Dit gedichtje heb ik in een van mijn dagboeken gevonden ,schreef het in 1985 , voor mijn beste vriendin die de strijd tegen kanker verloor:
Duizend witte vogels vliegen jubelend voorbij Ik strek mijn armen, ben verdrietig zie ze cirkelen boven mijn hoofd.
Maar op een dag zal ik weer weten wat ik even ben vergeten maar wat ik altijd heb geloofd Alle duizend vliegen ze voor mij De vogels komen altijd terug wanneer de zon zacht de winter weggesmolten heeft.
Ik heb de stormen overleefd en strek mijn hand uit naar de lucht waar hoog een witte vogel zweeft. Ik ben niet bang meer recht mijn rug want die vogels komen altijd terug.
Ga nu maar vliegen, liefste, in de zon de witte wolken in het zachte blauw Ik heb geglimlacht toen je overvloog wetend, dat ik zo hoog niet komen zou.
Ze vragen me: waar staar je naar? Ik wijs ze: naar die vogel daar dat klein, wit puntje hemel dat ik ooit, heel even in mijn handen had.
En ze vragen; waarom lach je dan? waarom straal en waarom zing je dan? En ik zal ze het verhaal vertellen van de vogel die weer vliegen kan.
Als vervolg van de "nachtgedachten" mogen jullie gerust weten over wat ik zo aan het piekeren was! 1. Kleindochter 3 (2,5) heeft zona , heeft ze gekregen omdat ze oververmoeid geraakt is sinds ze naar de kleuterschool gaat.Om uit te rusten en bij te slapen komt ze nu naar oma van dinsdagavond tot woensdagavond. Ik vind het erg dat die kleine ukjes noodgedwongen zo vroeg naar die kleuterschool moeten ook als ze er nog niet helemaal klaar voor zijn . Is plots een hele verandering voor haar zo erg dat ze ook terug in broekje plast, op school zeggen ze dat het maar "tijdelijk " is en er nog kindjes zijn , dat "tijdelijk" duurt nu al 2 maanden en ze geraakt maar niet bijgeslapen .
2. Zoals jullie weten heb ik honden een grote en een kleine ,als de bel gaat zijn ze echt niet te doen , vooral de grote is dan héél wild, eens je binnen bent en zit is het over. Kleindochter 3 was in het begin héél bang van de honden moest er even aan wennen , nu ze doet ze niets liever als met de honden spelen, bal gooien, koekje geven, aaien enz. Zaterdag was het hier familiebijeenkomst en nu heeft dochter 2 (de mama )zonder enige aanleiding ineens een grote schrik gekregen dat de grote hond zou bijten aan de kleindochter met als gevolg dat de kleine niet meer mag komen.Ik weet ook wel dat je geen enkele hond mag vertrouwen en laat het kind nooit geen seconde alleen met de honden. Wat moet ik nu doen ? ik weet het gewoon niet.
3. Dan ook goed nieuws, mijn vriend kreeg in 2002 blaaskanker waaraan hij geopereerd werd was een hele tijd werkombekwaam. Toen hij zijn werk hernam kreeg hij al de eerste dag zijn ontslag omdat hij te lang ziek was geweest. Overal waar hij ging soliciteren werd hij te oud bevonden (toen 53j) en had er zich bij neergelegd dat hij afgeschreven was voor de arbeidsmarkt. Was een moeilijke tijd, had niets meer om handen verveelde zich, we zaten 24 uur op mekaars lip wat de nodige spanningen teweeg bracht. Misschien is het een geschenk uit de hemel maar vandaag is hij zijn contract gaan tekenen van zijn nieuwe fulltime job, als dat geen goed nieuws is! zal wel aanpassen zijn voor mij ook om na 5 jaar terug tijdens de dag alleen te zijn! Maar ik ben zo blij voor hem ,heb gelukkig mijn blogje nog, de huishoudelijke klusjes , de wandeling met de honden dus zal me zeker niet vervelen ! Voel mij vandaag zoals liedjes onderaan van Nat K.C "Sometimes I'm Happy, and sometimes I'm Blue!"
Had weer zo'n nacht van piekeren over van alles wat, dan komen er allerlei gedachten : Zachtjes komen ze binnen, één voor één en op kousenvoetjes want ze willen me niet storen. Tussen mijn wimpers door zie ik hoe ze zich verzamelen in een hoekje van de kamer en rustig wacht ik af tot ze allemaal een plekje hebben.
Niet helemaal zeker van zichzelf kijken ze me aan, zien een beweging in mijn gezicht, interpreteren dit als een toestemming om dichterbij te komen en plaats te nemen op van mijn bed. Nog steeds een beetje bang, maar ze lijken overtuigd dat ik het niet zal merken. Stilaan verdwijnt alle schroom en ik voel hoe ze zich steeds dichter tegen me aan nestelen.
Een kleine zucht ontsnapt aan mijn lippen en alsof dit voor hen het teken van goedkeuring was waarop ze wachtten, beginnen ze te fluisteren. Eerst zachtjes en om de beurt, dan indringender en door elkaar. Hun gewicht drukt zwaarder op mijn lijf, hun vraag naar aandacht wordt veeleisender
Ik open mijn ogen en kan hen nu niet meer negeren. Blij als kleine kinderen doen ze hun verhaal, vragen om antwoorden die ik niet kan geven, beloftes die ik niet kan waarmaken het enige wat ik kan doen is luisteren en meedenken.
...
Stilaan gaat het nachtelijke zwart over in de schemering die de dag aankondigt en zachtjes schuif ik het dekbed naar beneden. Ik schud mijn hoofd en blaas even. Mijn bezoekers stuiven uit elkaar, worden weer losse gedachten die verdwijnen in het licht van de dag
Omdat het vandaag Pasen is wil ik even een stukje v/d documentaire over het "graf van Jezus" tonen ,lees eerst de tekst voor naar de film te kijken:
De documentaire, van Oscar winnaar James Cameron, haalde uitgebreid de media door de regelrechte aanval op gangbare Christelijke dogma's. Ondanks wijdverspreide spot van geleerden trok "The Lost Tomb of Jesus" wereldwijd meer dan 4 miljoen kijkers toen het op Discovery Channel werd uitgezonden. Het boek, genaamd "The Jesus Family Tomb", schoot direct door naar de zesde plaats op de New York non-fictieve bestsellers lijst.
De film en het boek stellen dat een eerste-eeuwse ossuarium, dat in 1980 werd gevonden in zuid Jeruzalem, de overblijfselen bevatte van Jezus. Dit spreekt natuurlijk de Christelijke overtuiging tegen, dat Jezus na zijn wedergeboorte naar de hemel steeg. Ook wordt beweerd dat Maria Magdalena in het graf was begraven, dat zij getrouwd was met Jezus en dat een ossuarium met als opschrift "Judah son of Jesus" toebehoorde aan hun zoon.
Voordat de film werd gecontroleerd, vertelde Jacobovici dat de opschriften (inscripties) essentieel bewijs waren voor zijn claim. De naam Mariamene is zeldzaam en in oude geschriften, zo wordt aangenomen, werd hiermee verwezen naar Maria Magdalena. Maar na analyse van de inscriptie publiceerde Pfann op de website van de Universiteit dat er helemaal geen "Mariamene" stond.
Volgens Stephen Pfann bestaat het opschrift uit twee verschillende namen en zijn zij door twee verschillende personen aangebracht.
De eerste, "Mariame", werd geschreven in een formeel Grieks schrift. Later, toen de overblijfselen van een andere vrouw werden bijgeplaatst, voegde een andere schrijver in een afwijkend cursief schrift, de woorden "kai Mara" toe. Mara is een ander woord voor Martha. Volgens Pfann bevatte het ossuarium niet de overblijfselen van Maria Magdalena maar van twee vrouwen genaamd Mary en Martha. Dit is genoeg bewijs materiaal om het ossuarium niet langer in verband te brengen met Jezus Christus, Maria Magdalena of andere Bijbelse figuren, aldus Pfann.
Jacobovici is niet erg onder de indruk van de kritiek van Pfann. Hij blijft er bij dat tijdens zijn onderzoek meerdere geleerden zijn bevindingen ondersteunden. Daarnaast zijn de inscripties volgens Jacobovici wel degelijk van dezelfde hand.
Meer bewijsmateriaal:
De hele theorie van de documentaire hangt niet alleen op de inscriptie "Mariamene".
Zo bevatte de tombe in totaal 10 kisten van lijmsteen. 60 procent hiervan hadden een opschrift en dit blijkt een extreem hoog percentage te zijn. De opschriften zijn door vooraanstaande geleerden over de gehele wereld bevestigd, waaronder:
Professor Amos Kloner
Professor Tal Ilan
Professor Emeritus Frank M. Cross
De inscripties worden genoemd in de catalogus "Cataloque of Jewish Ossuaries in the Collection of the State of Israel". Elke inscriptie correspondeert met de Evangelie en de verzameling namen zijn uniek.
Op de Discovery website kun je lezen welk bewijsmateriaal nog meer gevonden is.
Wat ik nu schrijf zal iedereen al wel weten zeker maar wou het nog maar eens vermelden: Pasen is een christelijk feest, dat draait om de lijdensweg van Jezus. Op eerste paasdag wordt gevierd dat Jezus is opgestaan uit de dood.
Witte Donderdag: Jezus eet voor het laatst samen met zijn 12 discipelen (het Laatste Avondmaal). Tijdens de maaltijd voorspelt hij dat Judas hem zal verraden.
Goede Vrijdag: de voorspelling komt uit. Jezus wordt gevangen genomen en ter dood veroordeeld. Hij sterft door kruisiging. 's Nachts wordt hij van het kruis gehaald en in een graf gelegd.
Pasen (zondag): Jezus staat op en komt uit zijn graf.
Wanneer is het Pasen? Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Dit verschilt per jaar. Pasen valt dus niet elke keer op dezelfde datum, maar wel altijd op een zondag.
Eieren ? Pasen is een feest vol symboliek. Bij het woord Pasen denken we vaak meteen aan eieren. Het ei is bijna overal ter wereld symbool van de opstanding en vruchtbaarheid. Vroeger begroeven mensen eieren in hun akkers zodat deze vruchtbaar werden. Nog steeds zoeken kinderen op paaszondag naar de verstopte eitjes. Deze eitjes werden bewerkt met laserstraal mooi hé !
Tijdens de mis wordt er dikwijls muziek van J.S.Bach gebruikt :
Heb je nooit het idee dat je uit verschillende delen bestaat, dat het ene deel van jou doorgaat met de dingen van alledag, het andere deel bezig is met weet ik veel wat, en nog een ander deel zich druk maakt om de rest van de wereld?
Vroeger kon ik die delen heel goed van elkaar scheiden als ik bezig was met een ding sloot ik gewoon al het andere af! Gewoon alsof je een knop omdraait: soms gingen alle emoties op slot, als ik aan het lezen was bestond de wereld niet meer en als ik een moeilijk ding of onderwerp wilde ontwijken sloot ik me af voor alle gevoel
De laatste jaren probeer ik mijn delen meer met elkaar in overeenstemming te brengen, ze naast elkaar te laten bestaan omdat ja waarom eigenlijk?
Misschien gewoon om meer in het grijze gebied terecht te komen in plaats van te blijven hangen in het eeuwig zwart/witte om wat meer evenwicht te vinden in mijn leven, wat meer in balans te komen met mijn emoties,en niet in een depressie te vallen
Stilaan leer ik dat huilen mag, dat huilen niet een teken van zwakte is dat afgestraft moet worden. Maar na jaren van niet huilen merk ik dat de drempel om het wel te doen vreselijk hoog ligt. Tijdens mijn dagelijkse taken kan ik vaker dichter bij het verdriet dat er in me zit komen dan rollen er een paar tranen over mijn wangen, maar een huilbui kan ik me nog niet voorstellen
En toch is de drang de laatste dagen enorm groot om gewoon te gaan huilen, door te huilen zoals je dat als kind vaak deed, wetend of hopend dat er iets komt om je heen dat al je verdriet wegneemt. Soms voor ik slapen ga luister ik nog even naar dit prachtig liefdje en voel me dan weer een beetje beter, !!!!tot morgen
Ik ben in Leuven geboren en getogen , heb er nog steeds m'n hart verloren! is een mooie en gezellige stad, kijk maar ! een fijne zondag nog!! (klik op muziekblokje dan kom je in de juiste sfeer!)
Heb jij ook zo van die dagen dat je druk bezig bent en op het einde van de dag tot de vaststelling komt dat er niks gedaan is ! Lees dan hier even hoe zoiets kan komen!!! Je beslist om je wasmachine te vullen, je vertrekt richting wasmachine en
ziet de post op tafel liggen. OK, je gaat je wasmachine vullen, maar eerst toch even de post doorbladeren. Je legt je was even aan de kant, leest de reclamefoldertjes uit de hoop post en ziet dat de vuilnisbak vol zit. Dus leg je de rest van de post, waaronder enkele rekeningen, op je bureau en zet de vuilnisbak buiten. Of nee, toch eerst nog vlug de rekeningen betalen. Waar liggen die overschrijvingsformulieren alweer? Oeps, je hebt er nogmaar één. De reserveformulieren in de kast boven. Ah.., daar staat je cola nog. Eerst die extra overschrijvingsformulieren zoeken. Maar wel eerst die cola wat verder van de computer zetten want straks stoot je hem nog omver en dan mors je op je toetsenbord. Weet je wat, je zet hem gewoon in de koelkast, dan blijft hij fris. Je gaat naar de keuken en bemerkt dat je plantjes er nogal droog bij staan, die hebben dringend water nodig! Je zet de cola op het aanrecht en hola, daar ligt je bic Die zocht je al de hele morgen. Je legt die eerst maar even weg voor je het weer vergeet. Je vult het gietertje met water en vertrekt naar de bloempotten. Aaaargh! Ventje heeft de afstandsbediening van de TV in de keuken laten liggen! Als we vanavond TV willen kijken, zullen we er nooit aan denken om in de keuken te kijken, dus leg je de afstandsbediening beter direct in de woonkamer. Je giet wat water in de bloempotten en morst op de vloer, gooit de afstandsbediening op een kussen in de stoel en je gaat terug naar de hal.Waar was je nu ook al weer mee bezig? Aan het einde van de dag: de was is niet in wasmachine, de rekeningen zijn niet betaald, de cola staat op het aanrecht, de bloemen kregen te weinig water, je hebt nog steeds 1 overschrijvingsformulier en je vindt je bic niet meer...Je probeert te ontdekken hoe het komt dat er vandaag niets is gebeurd. Daar begrijp je echt niets van, je was de hele dag druk bezig!!! Je bent je ervan bewust dat je een ernstig probleem hebt en moet dringend professionele hulp vinden(denk je), maar eerst even op blogronde
.En dan zie je dit bericht, je slaakt een zucht van herkenning.
Ik hou van de natuur liefst in het blauw heb ook iets met zwanen, bomen, blauwe luchten en ijs, kijk maar. Onderaan muziekblokje om lekker te genieten van de beelden met muziek!
Deze foto werd verstuurd door de beheerder van een olieplatform van Global Marine Drilling, dat gelegen is nabij Saint Johns, Newfoundland. Deze zeelieden zijn belast met het veranderen van richting van ijsbergen, met behulp van sleepboten, zodat ze de platforms niet kunnen hinderen.
Op het moment van de foto was de zee zeer kalm, het water kristalhelder en de zon belichtte bijna rechtstreeks de ijsberg, zodanig dat een duiker deze wonderbaarlijke foto heeft kunnen maken. Het geschatte gewicht van de ijsberg is 300 miljoen ton.
Een dergelijke foto maakt zoveel meer duidelijk dan duizend woorden niet alleen omdat hij indrukwekkend is, maar vooral ook MOOI ! Als je bijhorend liedje laat spelen kan je rustig wegdromen en even relaxen, ikke toch!
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
