Gisteren, vrijdag 15 januari, was het feest in PC HEIRNIS. Eerst was er de nieuwjaarsreceptie met zelfs een bezoekje van een gemeenteraadslid, daarna het eigenlijke feest uiteraard met een lekker etentje. Gezelligheid was troef! En de voorzitter zag dat het goed was! Hieronder enkele sfeerbeelden.
In de nacht van dinsdag op woensdag, zijnde 12 op 13 januari, is onze voorzitter, Pauly Verhoene, opnieuw OPA geworden!!! Een stevige kleinzoon, genaamd FABIAN !! Wij feliciteren de trotse ouders énfieregrootouders met deze mannelijke aanwinst in de familie en wensen hen het allerbeste toe. Gelieve geen petanqueballen cadeau te doen, maar voorlopig andere nuttige geschenkjes...!!!
Na de kerst- en nieuwjaarsstop is het voor een ‘reporter’ niet zo evident om onmiddellijk weer in de pen te kruipen en …laat een verslag wel eens op zich wachten, waarvoor mijn nederige maar gemeende excuses ! We mochten 2016 ‘in-petanquen’ met onze retour-match tegen de buren uit Oostakker. We kennen PC.Omega als een sympathieke maar zeker niet te onderschatten tegenstrever en we herinnerden ons nog goed hoe de heenwedstrijd ons bloed en tranen kostte om uiteindelijk na een 4-2 tussenstand het pleit beslecht te hebben met 4 – 5. In stilte namen we ons voor om dit keer géén risico’s te nemen…met andere woorden: de tegenstrever onmiddellijk bij de keel te grijpen. De P.E.P –formatie voerde het voornemen wel héél drastisch uit: een onuitgegeven combinatie van een wurggreep, een houdgreep en een dubbele Nelson zorgde er voor dat de ‘Horlogekes’ in welgeteld vier mènes het achterwerk van mademoiselle Fanny mochten gaan kussen. Onze Ru.Mi.Ko. ploeg putte hieruit een enorme ‘boost’, ze wilden even goed doen maar …ze moesten één puntje toestaan ..13-1 was ook een schitterende eindstand en vroeg in de namiddag stonden onze Snoekstraters al op een 2-0 voorsprong. De Ri.Je.Ri.-triplette kon helaas onze overwinningstocht niet doortrekken naar 3-0; zij strandden na een gelijk opgaande wedstrijd uiteindelijk op 8 – 13. De heren en dames van de ‘Griekse letter – ploeg’ zagen het nog helemaal zitten: een 2-1 achterstand was best nog te overbruggen !
Helaas, helaas ! De SnoekstraatBasterds gingen door op hun elan. De Ru.Mi.Ko- jongens speelden helemaal géén rummikub maar wel wervelende petanque – voor zover je met petanqueballen kunt wervelen – en ze blikten hun opponenten in met 13 – 2. Onze, zoals altijd, sterk opgepepte P.E.P. - ploeg had het niet onder de markt met het Oostakkerse trio dat zelfs - uit pure frustratie ? - pogingen deed om het plafond te laten invallen door te plomberen tegen dat zelfde plafond. De ‘plafondgooiers’ strandden uiteindelijk op 9 punten én het invullen van een verzekeringsformulier voor het invullen van de schade J . Onze zwart-broek-dames werd door de tegenstrever verweten een konijnenpoot in hun zak te hebben …Niets was en is minder waar want … de broeken van onze Ri.Je.Ri.’s hebben helemaal géén zakken – zoals het een echte vrouwenbroek voor echte dames past ! Dus, het waren géén konijnenpoten die voor de overwinning zorgden, het was het sterk spelen van onze drie schoonheden dat zorgde voor een 13 – 9 eindstand. Het delirium nabij gingen onze Heirnissers aan de boterhammen…stand 5 -1 …er kon ons niets meer gebeuren …het eerste competitiepunt van 2016 was binnen ! De Omega’s zaten een heel klein beetje in zak en as maar uit de Snoekstraat-bokes putten zij een enorme kracht om er in de derde ronde toch nog volop voor te gaan … en de (spijtig genoeg) misschien minder gemotiveerden een koekje van eigen deeg te verkopen. Beschamend eigenlijk dat niet één van de Heirnis-triplettes erin slaagde om nog een overwinning in de wacht te slepen: harde 5-13, 3-13 en nog eens 5-13 eindstanden zijn nu niet precies de eindcijfers om naar huis te schrijven… wat ik dan ook wijselijk niet doe ! De 5-4 eindstand kwam er dank zij onze blitzkrieg in ronde één en twee …gelukkig werd het géén Waterloo en mochten we een streepje bijschrijven op de puntentabel. Het klassement in derde afdeling ondergaat geen noemenswaardige wijzigingen: Eeklo eenzaam aan de leiding met 12 punten uit 12 wedstrijden en onderaan een eenzaam Haeseveld C zonder ook maar één punt ! Wij staan samen met onze Patijntjes vrienden op een gedeelde 6de plaats met 5 punten, net één puntje meer dan PC. Chapoo en PC. Alosta, onze tegenstrever van volgende zondag … en dat juist na een (zwaar?) clubfeest van vrijdag aanstaande …
Komaan Heirnis-petankers, oefenen en blijven oefenen in het schillen van ajuinen !!!
Menu feestmaal en clubfeest op vrijdag 15 januari 2016.
Aperitiefhapjes: assortiment van vier warme ovenhapjes & Witloofroomsoep met grijze garnalen – brood/boter & Scampi’s in zachte rode currysaus met koriander & Hoofdgerecht: gevulde en ontbeende kwarteltjes met gekarameliseerde appelbolletjes; garnituur en kroketjes & Dessertbord: ‘Stadius’
Ons uitgangspunt was: zeker géén 0 – 9 … de heenmatch indachtig die we op de balatumvelden met 9 – 0 verloren ! De ‘peperlooketers’ waren blijkbaar niet gerust in hun reis naar de Snoekstraat want ze hadden méér dan hun sterkste ploeg opgesteld. Meer zelfs, ze brachten ook nog een geheim wapen mee: een koppel dat minstens acht jaar niet meer in onze club geweest was. Getuige daarvan hun laconieke bemerking: “Tiens, de bar is verplaatst “ Wij moesten noodgedwongen wat wijzigingen in de ploegopstellingen doorvoeren maar we waren vastbesloten ons petanque - vel duur te verkopen…
Ronde 1 Zowel de Pa.Mi.Pa- formatie als de Gi.Ru.Ko- ploeg moest al vlug hun meerdere erkennen in het Eeklose geweld en beide ploegen werden wandelen gestuurd met respectievelijk 4-13 en 3-13. Onze damesformatie –terug herenigd na de Noorse trip van één van de speelsters – kwam weliswaar 0-4 achter maar klampte goed aan en kwam met 8-7 voor te staan. Onze drie ‘gebroekte’ dames zetten een eindspurt in en dank zij het buitenschieten van het wonnen zij de partij met 13-7. Stand na de eerste ronde: 1-2. We zouden alleszins niet met lege handen achterblijven.
Ronde 2 Onze Ri.Je.Ri. – equipe was blijkbaar nog wat vermoeid van de geleverde inspanningen en stond al vlug 0-9 achter. Ze slaagden er wel in om madam Fanny buiten te houden maar verder dan twee puntjes kwamen ze niet; 2-13. Op terrein twee streed de Pa.Mi.Pa.-triplette voor wat ze waard was en na een kalme inloop periode van 3-1 werd het 7-1…9-1 ...11-1. De tegenpartij deed nog een poging om terug aan te sluiten maar verder dan vijf punten geraakten ze niet. Eindstand: 13-5. Op terrein 3 wilde het Gi.Ru.Ko.trio niet onderdoen voor de jongens van terrein twee . Ze voerden een ware blitzkrieg: 4-0, 4-1, 4-4, 6-4, 7-4, 10-4, 10-5 en een mooie 13-5. Is het eindresultaat ! Stand na de tweede ronde 3-3. De hoop op een stunt leeft in de harten van de SnoekstraatBasterds…Winst tegen de ongeslagen dweilpleinspelers …het zou wat zijn …we halen er ongetwijfeld het sportnieuws op TV mee..
Na de boterhammen beginnen we er vol goede moed aan en op terrein één leveren Gi.Ru.Ko. een gelijk opgaand duel. Tot 7-7 is alles mogelijk.Maar dan komen de konijnenpoten weer tevoorschijn en moeten we het onderspit delven met 7-13. Gelijkaardig scenario op baan twee. Ri.Je.Ri; spelen goed mee tot 6-6 maar krijgen dan in één mène zes punten om de oren. Deze doodsteek overleven ze niet want Eeklo scoort maar al te graag dat ene puntje: 6-13. Op terrein drie start de partij gelijk opgaand maar bij een 4-5 stand krijgen de Pa.Mi.Pa’s een opdoffer van 5 punten te verwerken en helaas komen ze deze uppercut niet meer te boven…4-13.
Eindstand 3-6 en …we kunnen “Stadion’ vergeten !....
We speelden voor wat we waard waren tegen een ‘opgefokte’ leider, die met het maximum van de punten aan de leiding staat. Wij kunnen ons nu – na de nieuwjaars stop – focussen op de andere terugwedstrijden en alleen maar hopen op …héél véél winstpunten !
Met dank aan Frevari voor het doorspelen van de nodige informatie bred
VERSLAG VAN DE MATCH PC MISTRAL TEGEN PC HEIRNIS 16/12
16.12.05
Pc.Mistral – Pc. Heirnis.
Triplette Fre-Ru-Gi begon goed op terrein 1 met een 0-2 voorsprong… maar de snoodaards van Mistral kenden hun plein perfect, zij speelden constant langs de koord en kleurden geen enkele keer buiten de lijntjes , gevolg: in geen tijd ( en met een score van o.a 5 punten in één mène ) gaven ze de Heirnis mannen het nakijken : 13-2 was het verdict. Op terrein 2 gaven M-P-P de andere ploeg van jetje , ook goed gestart maar toch stonden ze na een half uur 9-5 achter . Na een fikse remonte kwamen ze op 9-9 , en uiteindelijk vlak voor het einde op 9-12 .. op een zucht van de overwinning ! Helaas brak er ook hier een late maar hevige Mistral storm los en zij werden met 13-12 wandelen gestuurd. De dames dan maar op terrein 3 . Ri-Ma-Ri keken halfweg op tegen een 7-2 achterstand , en hoezeer zij ook moedig probeerden op te boksten tegen die hevige Mistral wind… was 13-8 het droevige lot dat hen beschoren was. Onze drie ploegen zagen het desalniettemin wel zitten ! Tijdens de pauze werden de drankbidons gevuld , want wij waren ervan overtuigd dat we met de Mistral in de rug ,de Mont Ventoux konden overwinnen.Helaas , driewerf helaas , de berg leek te steil voor de mannen: zij werden respectievelijk met 13-8 (M-P-P ) en wééral 13 -2 ( Fre-Ru-Gi) op achterstand gefietst. De dames hadden echter een geheim wapen achter de rug : tijdens de pauze hadden ze genipt van een geheime gele toverdrank - op basis van eieren en nog iets - welke ze gretig uitlepelden! Ik ga nu niet beweren dat ze een "armstrongske " deden , maar het hielp in elk geval , ze hielden er de spanning wel in maar uiteindelijk haalden ze de eindstreep met 8-13. Het kalf was echter al verdronken : de draak van Mistral had de snoek van Heirnis met huid en graat opgepeuzeld: 5 tegen 1 . Boterhammen met paté , kaas en hesp moesten ons versterken .
De derde ronde , was spannend : in het begin gelijk opgaand voor alle drie de Heirnistriplettes , toch moesten (M-P-P) met 13-5 en de dames (Ri-Ma-Ri) met 13-6 de duimen leggen .Fre-Ru-Gi, wisselden af en toe van plaats en konden uiteindelijk toch nog de (hun) eer redden met een 10-13 overwinning. Eerlijkheidshalve moeten we zeggen ( en dat beaamde ook de tegenpartij ) dat wij méér verdienden , want de Mistrallers hadden massa's konijnenpoten in hun zakken zitten. Jammer maar helaas , wij trokken aan het kortste eind ! Ja, we hadden een collectieve off-day en een felle Mistral blies ons uiteindelijk gewoon met 7-2 van de baan. Ik wou nu wel eens weten wat die draak ( hun mascotte) te maken had met die wind uit de Rhône-vallei .Mistral was duidelijk: een verwijzing naar de Provençe , waar ze van in de wieg al met petanqueballen jongleren.
Maar die draak ???
Tientallen jaren geleden , was er een petanqueclub ‘ Coninckxdonk’ , blijkbaar de enige ( of één van de weinige ) petanqueclubs in onze streken , die in competitie speelde. Zij moesten geregeld ook naar Brussel , en omdat Heusden niet zo gekend was , kozen ze voor de Gentse draak als symbool …Gent lag naast de deur en viel zo gemakkelijker te associëren met de streek waaruit zij kwamen . In de loop van de geschiedenis is die eerste club dan gesplitst in andere clubs en locaties en zo ontstond Mistral , maar die club mocht het logo van Coninckxdonk overnemen .
Normaliter is zaterdag toch dé dag dat vrouwen gaan shoppen – meestal dan nog met de creditcard van de man – maar in Lokeren is dat blijkbaar niet het geval ! En bij Pc. Reynaert zéker niet ! Van de negen petanquers waren er zeven vrouwen, aangevuld met één manspersoon en één jong knulletje van een jaar of tien. Onze Pc.Heirnissers hadden alle moeite van de wereld gehad om drie volwaardige ploegen van drie spelers op de baan te brengen maar …het was gelukt. Bij aankomst in Lokeren aan het clublokaal moest ik onwillekeurig denken aan het epos ‘Van den vos Reynaert’ -geschreven door Willem die Madocke maecte in de dertiende eeuw- en meer bepaald aan ‘Malpertuus’ de burcht van de vos… en naarmate de wedstrijden vorderden zag ik meer en meer overeenkomsten met het dierenverhaal. De wedstrijd moest op zaterdag gespeeld worden opdat de vos niet naar de hofdag van koning Nobel zou moeten …en hij zijn listige en boosaardige streken kon uithalen met die arme Heirnissers. Onze E.L.P.-ploeg mocht dan qua naam wel staan voor een elpee, al vlug bleek dat er in heel huize Malpertuus geen platendraaier te vinden was en hun liedje niet kon gedraaid worden …ze moesten het dus zingen …helaas te weinig vocaal talent en ze waren dus vlug uitgezongen. Onze Mi.Je.Ri.-damesformatie – waar Ri. nog altijd Mi. is – had de sluwheid van de vossen vlug door en zij gaven hen een kippetje van eigen bloed (sic) met een 6-13. De Pa. Gi.Fr.-jongens stonden machteloos niet zo zeer tegen de geslepen vossen maar wel tegen de gedopeerde ondergrond waarop ze moesten spelen, de ondergrond was duidelijk voorzien van kleine mollen die ,in loondienst van de vos, met kleine magneetjes de ballen van de vos –speelballen wel te verstaan- naar het kleine varkentje (cochonnetje) sleepten …en daarbij soms zeer onhandig te werk gingen zodat er zelfs halve draaicirkels dienden gemaakt te worden…Pijnlijk om zien ! Het zou nog pijnlijker worden !!! De E.L.P. – formatie besloot haar naam te veranderen in P.E.L.-ploeg …ijdele hoop !!! De vossen waren zelf verbaasd over de capriolen die hun petanqueballen maakten om toch maar bij het cochonnetje te geraken… en onze SnoekstraatBasterds kregen niks gepeld en werden bijna met haar en huid opgepeuzeld door de vossen …Het zelfde lot moest de Pa.Gi.Fr. – ploeg ondergaan …Gelukkig was er nog de Mi.Je.Ri.-formatie die blijkbaar een snelcursus ‘vossenlisten’ had doorgenomen en tot op de meet meekon maar door een laatste lucky vossen-shot toch nog genekt werd… Het Heirnis-kalf was daarmee al compleet verzopen en de boterhammen met gehakt, kaas en beenham hadden allemaal een nare bijsmaak … Toch wilden we nog gaan voor een vijf-vier …dus moesten we drie overwinningen uit de brand slepen … en het zag er goed uit. Op terrein vier waren de mollen blijkbaar erg vermoeid geraakt en onze Pa.Gi.Fr- jongens mochten victorie kraaien ! De oorspronkelijke E.L.P., gewijzigd in P.E.L. voerde in uiterste wanhoop nog maar een naamsverandering door en het werd de L.E.P.-ploeg. In eerste instantie liep het lekker maar toen bleek dat de mollen zich verplaatst hadden naar de buitenmuren van Malpertuus en er voor zorgden dat de vossen-ballen zelfs een leven na de dood konden leiden, was de kleine nederlaag toch nog een zware domper. Op het andere speelveld hadden onze Mi.Je.Ri. -Heirnissers vlug door dat er nu weinig of geen ballen-aantrekkende-mollen meer zaten en ons team kon een verdiende overwinning uit de bodem slepen. Naar het schijnt worden de terreinen van Pc.Reynaert elke week gerakeld …inderdaad …maar blijkbaar dan toch met een kam ! We hebben een veldslag verloren maar de oorlog zeker niet en ik heb me voorgenomen wanneer we weer naar de vossenburcht moeten ik eerst alle streken van Reynaert nog eens grondig ga nalezen en voor onze drie tripletten een anti – epos ga opstellen én ik ben benieuwd wat het laboratorium onderzoek van het grondstaal dat ik meegenomen heb, zal vertellen. De kans zit er dik in dat ik Willem die Madocke maecte een proces kan aandoen wegens bodem manipulatie en aansporing van vossen tot duivelse speelplannen … Proficiat Pc.Reynaert met jullie overwinning en succes met de bouw van een nieuwe vossenburcht !!!
VERSLAG VAN DE MATCH PC SCHORPIOEN - PC HEIRNIS 9/12/2015
09.12.15
DE FABEL VAN DE SCHORPIOEN EN DE VIS …
Er leefden eens ergens in een grote stad negen schorpioenen en negen vissen. Ze leefden vreedzaam ver van mekaar maar twee keer per jaar gingen zij een bloeddorstige confrontatie aan … een gevecht met ballen op leven en dood. De schorpioenen leefden niet in een tropisch, subtropisch of woestijnachtig gebied maar in het Bote –gebied in een koud en kil aanvoelend gebouw waarin zij hun territorium hadden afgebakend in wit zand en fijne kiezelsteentjes. De vissen kwamen uit een kleine gezellige houten aquarium waar het gezellig toeven was en dat – hoe kon het anders – in de Snoekstraat lag. De giftige, kannibalistische schorpioenen die , normaal gezien, uitgesproken carnivoor zijn, trainden zich meerdere dagen per week de ballen van het lijf in het leren eten én verteren van vis want zij wilden kost wat kost de confrontatie met de vissen tot een goed einde brengen. De dartele vissen zwommen én gaven rustig hun gebruikelijke rondjes in hun aquarium en oefenden zich onbekommerd in het relativeren van de strijd met geoefende dieren uit de orde der geleedpotigen en de klasse der spinachtigen. Op de tweede woensdagnamiddag van december zou het eerste duel uitgevochten worden om te weten te komen wie zich nu de terechte leider mocht noemen … Zowel de schorpioenen als de vissen selecteerden twee vrouwtjes en zeven mannetjes … die in beide kampen ingedeeld werden in drie groepjes van drie en uitgedost werden in fraaie wedstrijd tenues. Al vlug bleek dat de schorpioenen er alles aan gedaan hadden om het de vissen zo moeilijk mogelijk te maken, zij hadden aan de rand van hun zand-kiezel vlakte raadgevers geplaatst die – ongeoorloofd – raadgevingen spuiden en onder het witte zand hadden zij her en der ingenieuze hindernissen verstopt die de kleine ‘varkentjes’ en de ballen waarmee gespeeld werd, rare capriolen in hun voordeel deden maken. De vissen voelden zich echt niet als een vis in het water maar met een enorme wilskracht toonden zij niet dat ze ook uit de kom hun visje konden staan. Bij het eerste oponthoud leidden de vissen met 1 – 2. De schorpioenen wapenden zich voor het vervolg van het duel met nog meer mysterieuze trucjes onder de bodem waarop het ballengeweld werd verder gezet. De vissen kregen zo de indruk dat zij in troebel water moesten zwemmen en enkele van hen moesten zelfs flink naar adem happen … Resultaat 3 – 3. Na de verplichte voederbeurt zou de eindstrijd losbarsten. De visjes die nog niet in hun tactische kaarten hadden laten kijken , voelden zich niet geïntimideerd door het macho gedoe van de schorpioenen en zonder tekenen van angst gingen zij de confrontatie aan om …jawel…hun tactiek loonde en zo wisten zij aan het langste schorpioen - eind te trekken. In de late vooravond (sic) werden de vissen tot eindoverwinnaar uitgeroepen én –wat nog belangrijker was – tot enige en echte klassementsleider. Het schorpioenen gif had niet de gewenste uitwerking gehad op de vissen die de koning te rijk waren. Eén schorpioen verloor na het einde van het duel een klein beetje veel van zijn zelfbeheersing én ook een bal …de sportieve vis was zo vriendelijk het op de grond liggende strijdwapen op te rapen teneinde het aan de schorpioen terug te overhandigen maar kreeg daartoe zelfs de kans niet …De bal werd uit de arme vis zijn kieuwen gerukt met de woorden: “ Dat is mijn bal” waarna de schorpioen zich onder het zand ging verstoppen om nog wat gif te spuien…
Moraal van deze fabel: blijf altijd rustig, maak onderling in uw ploeg geen ruzie, zoek naar een gepaste tactiek om een sterker gewaande tegenstrever op de knieën te krijgen….En, als ge meent superieur te zijn aan de opponenten, vertoon dan vooraf geen leedvermaak in bepaalde situaties en zeker geen machogedrag ! Denk aan die andere fabel… die van het vel en de beer !!
%
