Hier zit ik dan voor – of is nu ‘achter’ – mijn Laptop Angèle en wij samen beginnen aan een hopelijk lang en liefdevol samenwerkingsleven vol met spannende verslagen over onze Pc. HeirnisBasterds. Het geluk is alvast aan onze kant: als je een verslag mag maken over een wedstrijd tegen PC.Haeseveld kun je er zeker van zijn dat het een toffe bedoening zal worden. De Haesevelders zijn nu eenmaal sympathieke gasten! Onze Snoekstraters moesten alweer rekening houden met enkele zieken en dus ook afwezigen maar zij kunnen gelukkig rekenen op een aantal ‘die-hard-reserven’ die bovendien, telkens zij beroep op hen doen, zeker ‘niet-onaardig’ of zeg maar ‘schitterend’ presteren. Vóór aanvang van de wedstrijd wou de kapitein van Pc.Haeseveld ons vergasten op een wetenschappelijk gebaseerde uitleg over de wat rare nummering van de terreinen, met name de terreinen met nummering 6-8-10 … zonder dat er sprake is van 5-7 en/of 9. De kapitein die van een goede tongriem gesneden is, praatte op hoog niveau maar helaas, wie geen universitaire studies gedaan heeft, snapte er de ballen van! Toch bedankt voor de uitleg, Joris !! Het moet toch zijn dat de uitleg véél indruk maakte op sommige Heirnissers want de Fr.E.Pa. triplette werd in een minimum van terrein 8 geveegd. Toch denken wij er nog steeds aan om aan de federatie een onderzoek te vragen naar het abnormale gedrag van het groene cochonnetje én de zwarte ballen van de eerste Haeseveld-pointeur. Hoe meer ik er over nadenk hoe sterker het vermoeden dat er een magneet in de ballen en/of in het cochonnetje moet verscholen gezeten hebben … Afwachten maar wat het eventuele onderzoek zal uitwijzen. Feit is dat onze dames, zonder enige technische hulpmiddelen hun tegenstrevers van het veld bliezen met 2 – 13 en dat ook de Mi.Ai.Pa triplette het pleit won met 10-13. Na de eerste ronde prijkte er een fraaie 1 – 2 op het scorebord. Onze championettes gingen door op hun elan en bij een 10-10 stand drukten zij het pedaal wat dieper in en klaarden zij de klus met 10-13.Tussenstand 1-3. De ‘twee-reserven-ploeg’ Mi.Ai.Pa. keek praktisch de hele tijd tegen een achterstand op tot zelfs 12-5 !!! Maar dan schoten ze uit hun sloffen én ballen en ze kwamen terug tot 12-12 !!! Helaas, het mocht niet zijn …. Onze Heirnis-Dolf werd ondergespoten en ja, ook de Fr.E.PA.ploeg onderging hetzelfde lot ! Tussenstand na de tweede ronde: 3-3 !! Optimistisch als we zijn, durfden we hopen op twee overwinningen en op de puntenbuit. Maar de Snoekstraters waren moe gestreden en zowel Ri.Je.Ri. als Mi.Ai.Pa. kwamen niet verder dan 7 punten … Het kalf was meteen verzopen !!! Fr.E.Pa. die er tot dan toe nog niet veel van gebakken hadden, waren daardoor danig gefrustreerd geraakt maar tevens ook extra gemotiveerd om er tegen de kapiteins-triplette wél iets van te maken kwestie van de nederlaag een meer menselijk karakter te geven … zeg nu zelf: een verlies van 5-4 klinkt helemaal anders dan een 6-3 nederlaag !!! En ja, eindelijk vonden de drie HeirnisBasterds hun ‘schwung’ en na een gelijk opgaande wedstrijd moesten de Haesevelders de duimen leggen met 10-13. Eindstand: 5-4 . Jammer dat Fr.E.Pa. pas in de laatste ronde hun petanque-niveau terugvonden … het had beslist een andere wedstrijd én uitslag geweest. Toch nog eens een dikke merci én proficiat aan onze reserven en natuurlijk ook aan Pc.Haeseveld met hun overwinning. Wij wachten af wat het onderzoek naar de ‘getrukeerde’ groene cochonet en de zwarte ballen zal uitwijzen … als er al ooit een uitslag komt ! Onze volgende zondagwedstrijd gaat door op 18 december in ons vertrouwd clubkokaal ; we ontvangen de hoge-hoeden-club Chapoo … Komaan, we gaan er voor!!!
Als je een waarheidsgetrouw verslag wil schrijven, moet je heel oplettend zijn zodat je alle details over de gebeurtenissen kunt weergeven. Die woensdag kwamen onze tegenstrevers al vroeg binnen gevallen …Je kon zo merken dat ze van KPc. Schorpioen waren. Hun stroeve gelaatsuitdrukking liet duidelijk blijken dat zij van een ‘Koninklijke’ club waren en dat zij het Heirnis plebs morres kwamen leren. We konden dadelijk ook ervaren dat het ‘handgeven’ niet iedereen uit de Botestraat is gegeven.(sic) Eén van de binnenkomers ging alles nauwkeurig onderzoeken en lezen, géén item ontsnapte aan zijn Anatool-oog. Even verwachtte ik dat hij ook nog een speurhond zou tevoorschijn toveren om een grondig drugsonderzoek uit te voeren op onze velden … De wedstrijd startte in een sfeer van intimidatie …ik citeer: “ Pas op eh, ik ben ‘bokseur’ geweest “, “ Die pleinen hier zijn veel slechter dan bij ons “… en…lap …niets meer …lap … mijn Adèle weigert dienst ! Ze vertikt het om ook nog maar één letter van het verslag verder te typen … Ik strijk liefdevol over haar toetsen … ik spreek haar geruststellend toe … ik vertel haar wat ze nog veel zal mogen typen … over de ruzie in het huishouden op terrein drie … de gore taal die gebruikt werd … het helpt niet …in tegendeel Adèle wordt nog nukkiger en besluit om te gaan updaten … Ik laat haar doen, vijf uur lang ! Intussen, zonder ook maar één toets aan te raken, vertel ik haar dat het best een leuk verslag kan worden. Ik schets heel summier het verloop van de wedstrijd: hoe we 2-1 voorkwamen … hoe de Schorpioenen in de tweede ronde terugkwamen tot 3-3 en hoe in de slotmatch een 12-13 (onverdiende) nederlaag besliste over 4-5 verlies van de SnoekstraatBasterds. Na vijf uur geduldig wachten komt er heel even terug leven in Adèle. Bij het eerste toetsencontact slaat Adèle alweer tilt… opnieuw updaten en configureren … Als de klok al lang middernacht geslagen heeft, doet Adèle nog altijd haar goesting … maar even na één uur besluit ze om ‘Windows te gaan herstellen’. Ik besluit om haar de nodige nachtrust te geven en wil haar afsluiten … helaas ! Er is niets maar dan ook niets nog mee aan te vangen ! Ik laat haar voor wat ze is en kruip in mijn bed. Als ik ’s morgens wakker word, vind ik Adèle met een zwart scherm … Ik probeer haar op te starten en … ze begint prompt met updates !!! Teneinde geen punthoofd te krijgen, gepaard met een ‘crise cardiaque’, heb ik haar in haar originele verpakking gestopt en haar terug gebracht van waar ze kwam . De specialist die haar daar ter plekke onderzocht – gedurende drie uren – moet toegeven dat er met Adèle véél meer gaande is en dat zij niet normaal kan functioneren en zeker nooit geschikt zal zijn om ook maar enig verslag te schrijven … Exit Adèle en meteen ook blijde intrede van Angèle … Afwachten wat het wordt !
Mijn excuses voor het korte verslag van de wedstrijd tegen KPc Schorpioen maar bij nader inzien heeft Adèle mij behoed voor het schrijven van … minder leuke dingen over deze wedstrijd. Tja, het was tegen de Koninklijke uit de Botestraat en dat zegt genoeg !!!
Er zijn zo van die momenten dat je het gevoel hebt dat je een klein beetje een ‘voorspeller’ of een ‘ziener’ bent … Al een paar weken had ik het gevoel dat het niet goed ging … neen… niet zo zeer met de petanque maar wel met mijn Germaine ! Je moet weten dat Germaine niets meer of minder is dan mijn wat aftandse laptop; tja na iets meer dan twee jaar is zo’n ding tegenwoordig al behoorlijk aftands ! Germaine had – zoals elke vrouw – wat kuren: niet op de juiste manier reageren als ik op bepaalde plaatsen drukte , toetsen reageerden niet meer zoals het moest en haar blik vertroebelde soms op de meest onverwachte momenten. Ik zag het ik voorspelde het … Germaine zou het niet lang meer uithouden …Het maakte me triest en wat weemoedig … hoeveel mooie momenten had ze mij in het verleden al niet geschonken. Als ik een wedstrijdstrijd verslag tikte, liet ze mijn vingers over haar gestroomlijnd lichaam glijden en was het alsof er een magische kracht van haar uitging en ze als het ware de inspiratie uit mij zoog. Ik had het gevoeld na het verslag dat ik vorige week schreef over onze wedstrijd tegen Moeskroen; Germaine was zichtbaar moe, ze stribbelde tegen, liet me niet doen wat ik wilde doen, ze was opstandig en chagrijnig terzelfdertijd. Gelukkig maar hoefde ik geen verslag te schrijven over onze vriendschappelijke ontmoeting tegen Pc. De Horizon van woensdag 30 november laatstleden… Wat rust: het zou Germaine goed doen en ik hoopte dat ze me toch weer ter hulp zou komen bij het schrijven van het verslag van onze eerste wedstrijd uit de terugronde . Alweer een ‘zien’-moment van de voorspeller toen ik me realiseerde dat de heenwedstrijd tegen Zelzate nog moest gespeeld worden … raar maar waar … Germaine, ik voelde het…zij zou het ook raar vinden en nukkig en opstandig worden als ik over zo’n raar evenement zou beginnen schrijven … Ik heb daarom heel bewust twee dagen gewacht om het te proberen: een verslag maken over onze eerste ontmoeting -die eigenlijk de tweede ontmoeting uit deze competitie moest zijn – tegen de Polkaheertjes . Ik heb Germaine proberen voor te bereiden op haar taak, via nonkel Google heb ik wat opgezocht over Zelzate en … heel wat leuke informatie kunnen verzamelen : over de brug van Zelzate, over de carnavals geplogenheden in de jaren zeventig, over Mietje Stroel, het al even goed plassende lief van Manneken Pis … Germaine scheen zich wat beter te voelen … al deze informatie nam ze liefdevol in zich op …tot op het moment dat ik begon aan het echte verslag van de wedstrijd Pc. Heirnis – Pc Zelzate.
Er was geen huis meer te houden met mijn Germaine !… Ze weigerde pertinent om letters uit te tikken, getallen veranderde ze naar eigen goeddunken in soms astronomische cijfers en zelfs schuttingswoorden kwamen zomaar uit haar nochtans zuiver klavier … Het verslag werd een ramp en was niet voor publicatie vatbaar… maar toch, als een laatste eerbetoon aan mijn Germaine heb ik haar laatste schrijfsels afgeprint, ik bewaar ze als een aandenken aan een trouwe, liefdevolle vriendin ! Als ik deze tekst nu tik op mijn Adèle , want zo heb ik mijn nieuwe tik-liefde gedoopt, en ik lees nog even het laatste schrijfsel van Germaine na, besef ik dat zij met een laatste krachtinspanning, geprobeerd heeft om voor onze SnoekstraatBasterds een fantastisch verhaal te schrijven met echter onwezenlijke gebeurtenissen en vooral cijfers: ik zal maar één voorbeeld geven: Germaine tikte in volle overgave: eindstand Pc Heirnis – Pc.Zelzate 222222 - 777 …!!! Bedankt lieve Germaine het ga je goed in de recyclagehemel en welkom Adèle, hopelijk bezorg jij mij opnieuw veel verslag-schrijf-plezier want dan komen het petanqueplezier én de nodige winstpunten voor Pc.Heirnis zeker terug !
Gisteren, woensdag 30 november, liep de club Heirnis vol voor een vriendschappellijke match tegen Pc Horizon, de petanqueclub van het lokaal dienstencentrum de Horizon. Een uiterst gezellige sfeer, serieus spelen én lol maken. Iedereen kreeg waar voor zijn inleggeld: een drankbonnetje en tot slot een prijs! Voeg daarbij dan nog héél lekkere, rijkelijk belegde boterhammen en een overheerlijke dampende kom soep mét balletjes!! Een pluim voor de organisatoren en catering!
Het is niet de eerste keer dat de twee ploegen tegen elkaar in de clinch gaan, nee, dit vraagt om meer, allicht volgende zomer in de tuin van De Horizon. daar wordt aan gewerkt!
Het zal wel nooit grote liefde worden tussen de steden Moeskroen en Gent daarvoor zijn er té grote verschillen én het zal ook wel nooit echt boteren tussen Pc.Moeskroen en Pc.Heirnis daarvoor zijn de ergernissen van onze kant en misschien ook wel van hun kant te sterk. We werden alleszins niet met open armen ontvangen , maar wel met een open deur die door de Mouscrons blijkbaar niet kon of beter gezegd: wou gesloten worden en – teneinde niet om te komen van de kou – waarin wij al onze energie moesten steken in het telkens weer gaan sluiten van de ‘sas-deur’. Het warm water hebben ze daar in la provence du Hainaut blijkbaar ook nog niet uitgevonden getuige daarvan de lauwe koffie en dito poedersoep die dan ook niet opgelost raakte en een hoopje vettige troep achterliet op de bodem van de tas. (zie foto) Vroegen we zout was het antwoord: “ On n’a pas” …Ik moet hier in dit verslag dus noodgedwongen mijn ongezouten mening geven … sorry ! Het hele lokaal bood een troosteloze aanblik en Ivago was zeker nog niet langs geweest. Aan de geur in de toiletten en het zicht van de plasbakken (zie foto) was duidelijk te rieken en te zien dat de kuisvrouw hoogstens maar één keer per maand langskomt … Wilden we iets bestellen, schreven we alles netjes op een kaartje – uiteraard in het Nederlands – en veiligheidshalve schreven we er ook het nummer van teletekst (888) bij opdat er geen vergissingen zouden gemaakt worden… Bij Pc. Moeskroen heb je twee soorten velden: een wit en een zwart. Op het witte veld klopten wij hen nog niet zo lang geleden – in de 50 plus reeks – dus hadden ze het nu zo gearrangeerd om ons op het zwarte veld te kunnen bekampen en met Black Friday in het achterhoofd – je kan moeilijk verwachten dat ze een vrijdag van een zondag kunnen onderscheiden – kozen ze allemaal om met zwarte ballen te spelen en als het enigszins kon met een zwarte cochonnet …het zal wel iets met hun zwarte magie te maken hebben zeker ? Als we dan bij het begin van de match ook nog een judaskus kregen wisten we al meteen waar we ons aan konden verwachten. Wij, met een complete ziekenboeg én ook nog wat reserven op het veld, begrepen ook dat er op die zwarte keitjes een soort black jack zou gespeeld worden maar dan met petanqueballen. En inderdaad we ondervonden alras dat er voor ons alleen een “rien ne va plus” in zat. Een snoodaard had zelfs een perfecte GPS route voor zijn ballen laten tatoeëren op zijn armen en een baardige terrorist had bij I.S .minstens twintig dagen schietlessen gevolgd. De arrogante zelfzekerheid van de -hoe kan het anders- in het zwart spelende tegenstrevers – uitte zich in het feit dat één van hen het zelfs niet nodig achtte om in het verplichte club tenue te spelen. Op het veld hoorden wij geregeld ‘kat‘ roepen maar hoe wij ook zochten … er was geen kat te bespeuren … toen wij dan maar ‘hond’ riepen kwam er ook geen respons … En dan snapten we plots dat de spelers van Pc.Moeskroen misschien wel een codetaal hanteerden en probeerden ons te misleiden door een soort Vlaams te spreken. Ik maakte de kapitein er vriendelijk attent op dat een Franssprekende ‘kat’ ‘chat’ is maar met een hautaine blik bekeek hij mij en … zweeg … om direct daarna alweer ‘kat’ te roepen en toen merkten we plots dat voor twee van onze drie ploegen de eerste ronde er al op zat …. Onze drie poesjes-ploeg Ri.Je.Ri. kon , gezien het ‘kat-ten-gedoe’, blijkbaar op enige vorm van sympathie rekenen en zij mochten stevig weerwerk bieden maar werden toch ook zonder kattenbrokken noch punten naar de koude tafels gestuurd waar Ri. het verhaal deed van de ongenode gast in haar keuken thuis: een muis . Een supporter van de SnoekstraatBasterds was zo vriendelijk om Ri. ter geruststelling over de rug te wrijven en zo te zorgen dat de puntjes op de i kwamen … In de tweede ronde was het pour nous directement pour savon en hoopvol op versterking van de inwendige mens trokken wij dan maar naar de nog altijd koude tafels. Toen de thuisspelers van boterhammen voorzien werden , meenden wij- aan hun over-luidruchtige kreten- te mogen opmaken dat het de eerste keer was dat ze belegde boterhammen kregen. Onze portie boterhamman was niet van die aard dat we konden juichen en zeker niet spreken van ‘belegd’… én de bijhorende cornichons waren eerder een kruising van een champignon en een cornichon met als resultaat … een groene slak (zie foto) Enfin vooraleer de derde ronde aan te vatten hielden wij even inspectie van onze ballen want die zagen er na twee rondes uit alsof ze vijftig jaar ouder geworden waren: vol denkrimpels en ouderdomsvlekken, putten en bulten ! Intussen waren ook de luidruchtige ‘die-hards’ komen binnenwaaien samen met de rook van hun elektronische sigaretten, om een stoomboot jaloers te maken ! Aangezien le veau était déja loin ivre-bu,* speelden wij avec le courage dans nos souliers … Toch weer un compliment pour nos souris-dames die een ferm pièce van de ‘kat-boules’ mangeerden. Nous étions engoudroné dehors du froid en du faim ** en maakten dan ook dat we zo snel mogelijk -puntenloos- naar huis konden. We onthouden dat Pc.Moeskroen géén kei-goede ploeg is maar dat het een ploeg is met rotkeien op hun veld !!! Pc. Moeskroen, nous votre club voir retour chez nous in de maand mars*** …en wij beloven jullie een chaud onthaal !
*Aangezien het kalf al lang ver-dronken was **We waren uitgeteerd van de kou en de honger ** Pc Moeskroen we zien jullie club terug in de maand maart
Zondag laatstleden waaide er een sterke wind in de Snoekstraat en op woensdag was het weer van dat … opnieuw een Mistral op bezoek ! Weliswaar géén Mistral-wind maar een Mistral-petanqueploeg uit de 50plus afdeling. Zondag was het faliekant afgelopen voor onze Snoekstraters en dus waren ze super gemotiveerd om die mannen en vrouwen uit Heusden een ‘windje te laten ruiken ‘. Een hevige Heirnis-fan had zelfs bij een leuke tekening een al even leuke slogan bedacht : “ Pc. Mistral zal Pc. Heirnis niet van het veld blazen”. Maar er werd vóór de aanvang van de wedstijd niet geblazen, neen, eerder stoom afgelaten over de parkeermeters die overal in het Gentse straatbeeld zijn opgedoken en die ook petanquers het geld uit de zakken klopt. Een goeie raad: als je naar de Snoekstraat komt, doe aan ‘carpoolen’. Kom met z’n vijven in één auto, neem een dagticket van € 6.00 en deel de kosten … voor wie moeite heeft met delen: € 1.20 per persoon en jullie zijn gerust voor de hele namiddag. Dan de orde van de dag. Bij de Heirnissers was het één grote ziekenboeg en voor de zoveelste keer moesten de ploegen herschikt worden én … door een fout op de pc. was ook de indeling van de ploegen over de drie terreinen door mekaar gehaspeld . Bij Pc. Mistral herkenden we bekende gezichten van zondag maar ook nieuwe –heel karakteristieke – koppen. Bij de opwarmings-schiet-en-plaats sessie merkten we meteen dat er naast de gekende zondagsschutters ook nieuw en goed bloed was meegekomen. Benieuwd wat het zou worden. Eerste ronde. Op terrein drie startten E.Gi.Pa. als een wervelwind. In een spetterend begin slaan ze een kloof van zes punten maar toch profiteren ze niet ten volle van de gelegenheid om de tegenstrevers definitief in een wurggreep te houden. Zeg nu zelf: in drie mènes waar de Mistrallers telkens zes ballen moeten spelen op één bal, wordt er amper drie keer één punt gescoord. Als er dan toch eens drie punten kunnen worden aangetekend, is het hét begin van het einde ! Van zes-nul gaat het al vlug naar zes-zes en dan dreigt het kalf helemaal te verzuipen. E.Gi.Pa. zijn danig de kluts kwijt …ze proberen … maar als ze op acht belanden, maken de tegenspelers gebruik van ‘acht is wacht’ en ze dienen Heirnis een uppercut van je welste toe: 8-13. Gelukkig maar zijn er onze twee andere ploegen. Zowel Pa.Ru.Fr. als Ri.Je.Ri. klaren de klus met 13-2. Eindstand na de eerste ronde 2-1. Geen reden tot paniek ! We zullen in de tweede ronde dat Mistral-varkentje wel wassen en zorgen dat de derde rond overbodig wordt… Ik maakte me –vooraleer het veld op te stappen nog de bedenking ‘Hoogmoed komt vaak voor de val’ …we mogen niet in die val trappen ! Onze half zieke dames-triplette kreeg op terrein drie een koortsblaas van 2-13 opgespijkerd en weg was onze voorsprong van 2-1. Het was nu 2-2 ! E.Gi.Pa. begonnen net zoals de vorige wedstrijd schitterend aan de match. Mistral had weliswaar een remmings-tactiek van jewelste bedacht en ze opteerden om er een wandelwedstrijd van te maken; cochonet om de haverklap buiten en …iemand opstellen die telkens moest aangemaand worden om de werpcirkel te betreden en te verlaten en die bovendien ook af en toe nog wat petanque-regels moest ingefluisterd worden… vermoedelijk via een ingenieus apparaatje achter zijn oor ... Onze SnoekstraatBasterds lieten zich niet kisten en konden uitlopen tot 7 – 1. En dan zelfde scenario als in ronde één: geen bal meer plaatsen, geen bal meer schieten en …roemloos ten onder gaan met alweer 8-13. Mistral kwam op voorsprong en er heerste een euforische sfeer bij de Heusdenaars. Gelukkig maar waren er de knappe pointeer – en schuttersballen van Pa.Ru.Fr. die de stand , met een 13-5 overwinning, terug in evenwicht konden brengen: 3-3 en tijd voor boterhammen en voor de Heirnissers ook nog voor E.P.O.* Ik nam me voor om mijn petanqueballen op te vreten als we niet zouden winnen en zette meteen ook onze wifi af zodat de man met de baard en het geheimzinnige oortje géén bevelen meer zou kunnen ontvangen via dat toestel. De tegenpartij had ons gebaar blijkbaar in de mot gekregen en schakelde meteen een reserve in … de onfortuinlijke baardmans hield het dan maar voor bekeken en verliet ons. Het kan natuurlijk ook zijn dat zijn parkeertijd verstreken was en hij niet opnieuw op zoek wou gaan naar een nieuwe plaats. Enfin, soit ! De derde ronde zou hoe dan ook beslissend worden ! Onze in bloed-vorm verkerende triplette Pa.Ru.Fr. -alhoewel Ru. er toch niet kerngezond bijliep – zette het stress-mes al vlug op de Mistral-kelen door een 13-6 te laten optekenen. Het voornemen om bij verlies mijn petanqueballen te moeten opvreten zorgde ervoor dat de zenuwen mij door de handen gierden, maar gelukkig waren er mijn twee ploegmaats om de situatie onder controle te houden en met een zeer ruime zege van 13-2 sloegen wij Mistral definitief k.o.. Vijf – drie de winst was binnen. Onze dames wilden deze wedstrijd in opperste schoonheid besluiten en er 6-3 in plaats van 5-4 van maken . Het werd een uiterst spannend slottreffen, getuige de score naar het einde toe: 10-8 … 10-11 … 11-11 en …13-10. Eindstand 6-3 want … we schitterden in de derde ronde en met de wind van achteren en een nederlaag aan hun broek en aan hun ballen werden onze tegenstrevers huiswaarts gestuurd ..en …wat nog veel belangrijker was: ik hoefde mijn petanqueballen niet op te vreten ! Volgende woensdag spelen we om 14u een vriendschappelijke oefenmatch tegen Pc. De Horizon. Spelers én supporters: op post !!
*Een Pintje Of... (voer zelf een getal naar keuze in…)
Wind, wind en nog eens wind ! Bij een weer om geen hond door te jagen kwam er toch een hond door ! Een Boarder Collie met in zijn zog de Mistral winden of beter gezegd de Mistral petanquers uit Destelbergen. We wisten bij het zien van de opwarming van de tegenstrevers meteen dat we het niet gemakkelijk zouden krijgen … Tegen de leider van het klassement is het nooit gemakkelijk ! De eerste ronde bracht al meteen bevestiging van ons vermoeden ! De Ri.Je.Ri. ploeg ontmoette de ‘madam met de blote kont …en de Ai.Ru.Pa. formatie kon alleen maar bewijzen dat ze ze nog altijd alle vijf hebben. alleen de Fr.E.Pa. triplette sleepte een 13 – 7 overwinning uit de wind, weliswaar na een match die meer van een wandelwedstrijd had …de cochonet werd minstens twintig keer buiten geschoten ! De eerste ronde eindigde dus op 1-2 . Géén paniek ! De SnoekstraatBasterds waren de laatste tijd gewoon om een achterstand na de eerste ronde te moeten ombuigen in een zege bij het einde van de rit. Vol vertrouwen in eigen kunnen, startten de Heirnissers aan de tweede ronde. Op terrein 2 ging de match gelijk op maar bij een 6-7 stand werd de cochonet met een Mistralwind buiten gekeild en meteen was het 6-11 . Toch gaf de Fr.E.Pa. ploeg zich niet gewonnen en ze vochten voor wat ze waard waren om uiteindelijk te sneuvelen op 7-13. Onze Ai.Ru.Pa. triplette was op terrein 3 in goeden doen en liet een 13-6 optekenen. Op terrein 1 vochten onze drie dames voor een puntje dat de tussenstand op 3-3 kon brengen en … jawel na een spannende wedstrijd moesten de Mistrallers het onderspit delven met 13-11 ! Tussenstand 3-3 ! Na de boterhammen moest het dus gebeuren ! Buiten was de wind gaan liggen en wij hoopten stiekem dat de Spelers van Mistral daardoor wat uit hun lood geslagen zouden zijn…. En jawel ! Op terrein 3 waaide géén Mistrtal wind meer … Fr.E.Pa. maakte er een droge 13-1 van !! Als we nog één partij konden winnen was het wedstrijd punt binnen !!! Helaas ! Noch de Ri.Je.Ri. formatie noch de Ai.Ru.Pa. triplette slaagde erin om meer dan vijf punten te scoren. Eindresultaat: 4 – 5. Proficiat aan de sympathieke Mistrallers met hun ‘Herfsttitel’ en ook een dikke proficiat aan onze spelers voor hun niet aflatende inzet. Volgende zondag trekken we naar mijn niet zo geliefd Moeskroen …daarover lezen jullie dan wel meer .
Op woensdag 30 november 2016 spelen we een oefenmatch tegen pc Horizon om 14.00u.
Er is een mooie prijs voor iedereen en er wordt voor ‘eten’ gezorgd. (inleg 5 euro).
We vragen dan ook aan de competitiespelers van de woensdag zeker aanwezig te zijn en in clubkledij aub .
Indien je niet aanwezig kan zijn gelieve dit aan het Jeanneke of Pauly te laten weten .
Op donderdag 1 december 2016 komen er 8 dames petanquen in de club, we spelen meli-melo en wie mee wil spelen is van harte welkom vanaf 19.30 uur (inleg 3 euro).
Op maandag 5 december 2016 is er klaasspeling met mel-melo , iedereen prijs (inleg 3 euro).
Op vrijdag 9 december 2016 is er klaasspeling met meli-melo, iedereen mooie prijs en er zijn lekkere hapjes (inleg 5 euro).
“ Het kan ver-keren “ zei de Nederlandse dichter , toneelschrijver en rederijker Gerbrand Adriaenszoon Bredero. Ik moest daar onwillekeurig aan denken toen we onze trip naar Moeskroen aanvatten want … het ver-keer zat ons werkelijk mee. Van alle keren die we al naar Moeskroen gereden waren, was dit een trip die helemaal géén ver-keersproblemen opleverde dus (nous avons pas u de fille et nous pas assis bouffé notre armoire) hebben wij onze kas niet zitten opfretten en na een kleine drie kwartiertjes konden we vlakbij het Pc.Moeskroen-lokaal de auto parkeren. We werden zelfs verwelkomd door een allochtone bewoner die in de taal van Molière – curieus zoals de Moucrons zijn – meteen ook vroeg waarom we vlak voor zijn deur kwamen parkeren. Gelukkig maar snapte de man direct, toen hij onze ballen zag, dat wij kwamen petanquen !... In de petanqueclub waren alle tafels al bijna bezet en alle stoelen bezeten …wij moesten het stellen met één tafel en twee partytafels . Blijkbaar hadden de Moeskroeners of … is het Moeskroenenaars of …Moeskroenezen … who knows … gemeend dat wij op een eenzame hoogte mochten zitten om laag te kunnen vallen. Tja de voorbije seizoenen kregen we in Moeskroen altijd het deksel op de neus en moesten we puntenloos terug naar Gent. Aangezien we echter nu al zonder veel ‘mal-chance’ bij de ‘one-and -only’ Henegouwse club uit de Oost-Vlaamse petanque competitie (sic) geraakt waren, voelden we ons een klein beetje ‘protégé’ … maar ik weet alleen niet bij wie dan ook en … we hoopten …God weet waarop . Alvorens de eerste ronde aan te vatten toch nog even een snelle blik op en vooral rond de terreinen : vraagtekens alom ! Welke binding had deze club met Ivago ? Waarom die grote gasoven ? (kijk even naar de foto’s en zeg nu zelf: ‘Wat staat en ligt dit allemaal te doen rond een petanqueveld ?!!) Feit is: je moet daar niet te nauw kijken of zoals ze daar zeggen: Tu doit pas regarder trop étroit la bas ! Vragen waarop we niet meteen een antwoord konden verzinnen maar naarmate de eerste ronde verliep kregen we des te meer een verklaring… blijkbaar was het de bedoeling om de bezoekers -wij dus- als een hoop vuil bijeen te keren om hem daarna te verbranden. Wij, het fiere Pc. Heirnis werd op een hoopje gespeeld en 13-3; 13-4 en 13-6 was ons triest lot ! Tussenstand 3-0 ! Een kort conclaaf in het onvervalst Gents kon ons oppeppen en onze diesels werden opgeladen met de nodige gekende brandstof om die ‘valse Oost-Vlaanderenaars’ duchtig van antwoord te dienen. Op de discriminerende scoreborden met een rode M – en een witte V, waarvan wij meenden dat de M voor mannen stond en de V voor vrouwen, kwam al vlug een voorsprong voor de V’s te staan en …wij snapten intussen ook dat de M voor Moeskroen stond en de V voor visiteurs. Een mens kan zo op een doende manier toch vlug leren ! Onze drie ploegen Fr.E.Pa.,We.Ru.Pa.en Ri.Je.Ri. pointeerden en schoten stuk voor stuk een fraaie 9-13, een 12-13 en een 9-13 bij mekaar en wat veel belangrijker was …de stand stond in evenwicht: 3 – 3. Heel even meenden we dat we géén boterhammen zouden krijgen maar dat was een foute inschatting want we werden vergast en gelukkig maar met boterhammen en niet in de elektrische gasoven (sic). Des tartines avec haché (non préparé), fromage, moutarde, ognions et cornichons daarmee moesten we ons klaarstomen voor de derde ronde. De M’ers waren er blijkbaar gerust in want hun ‘Haka’ die ze voor het begin van de wedstrijd brachten, bleef achterwege. Wij haalden in alle stilte onze stroppen boven en waren vast besloten om ze over de juiste nekken te trekken. Toen de Fr.E.Pa equipe moest optornen tegen een sterk gewijzigde ploeg – twee reserven die kwamen invallen – waren ze zo verbouwereerd dat ze té laat aan hun offensief konden beginnen en onder luid gejoel naar de partytafels werden teruggestuurd. Onze championettes vonden dit blijkbaar een weinig sportief gebaar en schoven met gemak een strop rond de drie nekken van de verbouwereerde Moucrons. Tussenstand: “4-4 voor ons”, zoals een leukerd van de HeirnisBasterds fijntjes opmerkte . Onze We.Ru.Pa. triplette moest nu de klus kunnen klaren !!! Pc. Moeskroen had blijkbaar iedereen opgetrommeld die gedaan had met werken want één voor één kwamen er luidruchtige supporters binnen gedruppeld om hun ploeg aan te moedigen. Naarmate de wedstrijd vorderde werden ze echter stiller en stiller en toen onze bijzonder sterk spelende Heirnissers het verlossende dertiende punt scoorden werd het aan Henegouwse kant héél stil en aan Gentse kant des te luidruchtiger. Voor de eerste keer winnen op het veld van ‘des adversaires non si bien aimés’ voelde aan alsof we kampioen geworden waren. We danken Bredero voor zijn gezegde ‘Het kan verkeren ‘ en … gelukkig maar bestaat dit gezegde niet in het Frans ! Conclusion: Pour les joueurs de Moucroun c’était pour savon, ils souffrent maintenant avec leur chaise corridor… mais nous … nous sommes moustachès avec un grand sourire sur nos visages vers Gand !* Tot slot nog dit: mes excuses pour les mots en François , pardon … en Français maar ik wou enkel en alleen maar aantonen dat een Franssprekende ploeg uit een andere provincie niet thuis hoort in onze Oost-Vlaamse competitie., net zoals dit ‘Français avec des cheveux dessus ‘… Wie dit verslag niet helemaal gesnapt heeft, moet zeker geen snelcursus Frans gaan volgen maar schrijft best een brief naar de PFOV om tegen deze ‘comédie inacceptabele ‘ te reageren. C’est trop fou pour courir sans laisse …ja, het is inderdaad te gek om los te lopen ! Je suis chemin …Au recevoir et portemonné vous bien !
*Voor de spelers van Moeskroen was het om zeep en ze hadden nu last van hun stoelgang maar wij … wij zijn naar Gent gesnord met een brede lach op ons gelaat .
Alweer een match gespeeld en dus de foto's, zoals naar gewoonte. Toch een leuke herinnering om de 'speelplaats' te memoriseren. Het verslag lezen jullie hierboven.
