Animatrice Anja in volle actie tijdens de voorbereiding van het 'kook'-uurtje....

De 74 km lange Uilenspiegelroute verkent het polderlandschap van de grensstreek van West-, oost- en Zeeuws-Vlaanderen. De route start in Damme en vervolgt haar wag langs pitoreske dorpjes zoals Retranchement, Cadzand, Nieuwvliet, Groede, Waterlandkerkje. De stadjes Oostburg en Aardenburg van Zeeuws-Vlaanderen geven nog een speciaal tintje. De terugweg voert ons naar Maldegem via een deel van de smokkelroute.
Overal in dit landschap ziet men dijken, kreken en geulen. Hier en daar treft men ook restanten van forten, schansen en linies aan, die verwijzen naar vroeger oorlogsgeweld en grensperikelen.

            
Molen Waterlandkerkje         Cadzand molen 'Nooitgedacht'

Joepie,
PC nijltje is terug operationeel. De harde schijf van 250GB is vervangen alsook de CPU Cooler. De computertechniekers hebben dat netjes gedaan. Vanaf morgen opnieuw alle dagen 'blognieuws'.

Via Turnhout en het 'Bels-lijntje' naar Baarle, bijzonder is de tweeling Baarle-Hertog - Baarle-Nassau. Eén dorp, twee namen, twee burgemeesters en twee landen alwaar we even verpozen in het gezellige centrum. Waar zijn we nu? Nederland of België? Echt de moeite om die enclave eens aan te doen .
Na een verkwikkend ijsje terug de fiets op, op weg naar Weelde-Ravels. Onderweg valt het op dat er in deze streek nog tal van windmolens actief zijn......de 'Ravelse windmolens'. Ook groen is prominent aanwezig op deze route, met de natuurreservaten, de Gewestbossen van Ravels, het landschap 'de Liereman', de 'Priorij van Corsendonck'.
Met een trip van 75 km in de kuiten hadden we toch weer veel gezien en vooral genoten van de prachtige Kempische natuur.
(met dank aan Bart P. voor gebruik van PC)

PC-nijltje is nog niet terug van herstelling. Wegens een oververhitting zou de harde schijf gecrasht zijn. Recuperatie en reparatie in volle gang.
Het was misschien de voorbode van de hittegolf...........

Het zal je maar overkomen dat je trouwe vriend, PC-nijltje, het laat afweten. Die moment komt nooit goed gelegen. Het tijdstip dat 'demon crash' uitkoos kon niet slechter. Op het moment dat ik de eerste vakantiefoto's op het internet in een foto-album plaatste bevroor het beeld. Geen beweging in te krijgen. Cold start kon niet helpen. En juist van die nieuwe vakantiefoto's werd (nog) geen back-up genomen. Zou oververhitting de oorzaak kunnen zijn....?

Nu staat PC-nijltje te Destelbergen in de wachtrij.
Hopen dat het vlug verholpen wordt.

Op zondag maakten we een wandeling rond en door Gierle, ons eigenste dorp in de Kempen. Een foto van een gedenksteen, gemaakt aan de rand van het bos op Hemeldonk, vermeld de namen van de inzittenden van een Amerikaanse bommenwerper die aldaar neerstortte.
Lees volgende link en bekijk de foto die ik nam tijdens de wandeling.

Gierle heeft een Germaans-Frankisch verleden. De naam, samengesteld uit het Salischfrankische Gûra (gira) en Lauha en later geëvolueerd tot Gierle, betekent zoveel als "Bosje op zandige verhevenheid bij een "goor" of kwacht". De volkstymologie heeft volgende verklaring "Bosrijke omgeving, bewoond door gieren". De oudste geschreven vermelding vinden we pas in 1259: Ghirle. In 1260 wordt het reeds Ghierle, in 1356 Gyrle en in 1390 zelfs Goirle. In 1628 bezigde men reeds Gierle. Enkele kenmerken: De Singel, het dorpscentrum is een beschermd dorpsgezicht. De kerk heeft een achtkantige toren en is uit 16de -19de eeuw. De Latijnse school, de rijke burgerwoningen, de Kempische schuur, het vroegere gemeentehuis uit 1895, de windmolen, de Kapel van Rooien zijn echte bezienswaardigheden.
Wandelingen: het grotenhoutpad (boswandeling), Gierlepad, Hemeldonkpad.
Fietsroutes: Watermolenpad, Achtzalighedenpad.
Foto: gemeenteschild van Gierle.

Afspanning “In Den Eik”, uit 1803,  met op de achtergrond het vroegere  gemeentehuis van Gierle uit 1895.

De stenen windmolen “In Stormen Sterk” werd in 1837 opgetrokken en is in goede conditie. Te bezoeken wanneer de wieken wentelen.

De Kapel van Rooien uit de 17de eeuw. In den beginne was de kapel omwald met een brede watergracht.

Noem het de gordel rond Gierle, langs rustige paden en wegen. Tussen de velden, een stuk langs de AA. De vogels, de kruiden, bloemen en planten, kapel, monumenten……..

Foto: de AA, een prachtig stuk natuur.

Wie een tuin heeft, heeft doorgaans ook lavendel. Deze welriekende plant zou ook de eigenschap hebben om muggen op afstand te houden. Meer geschiedenis vindt u hierna....

Geschiedenis en Folklore

Volgens een zeer oude Europese overlevering groeide de eerste lavendelstruik in de hof van Eden. Adam en Eva namen een twijgje van de welriekende plant mee, toen ze uit het Paradijs werden verdreven.
Lavendel wordt al duizenden jaren gebruikt. In het oude Egypte werden windsels voor mummies gedrenkt in een teerachtige substantie die lavendelolie bevatte. Gebalsemde lichamen werden hierin gewikkeld en vervolgens in de zon gelegd zodat de wikkels droogden en opstijfden. In het graf van de farao Toetanchamon zou ook een kruik met deze substantie gevonden zijn. Het gaat dan dus niet, zoals in sommige boeken verkeerdelijk voorgesteld, om een kruik lavendelolie zoals wij die nu kennen: het principe van de destillatie werd immers pas veel later ontwikkeld (ten tijde van Abu Ali Ibn Sina (930-1037 C.E.), beter bekend als Avicenna, aan wie al dan niet terecht de uitvinding van het destilleren wordt toegeschreven).

Zowel in het oude Griekenland als in de Romeinse gebieden werd lavendel gebruikt als badkruid, en dat zowel omwille van zijn geur als om de therapeutische waarde. De Griekse schrijver Padanius Dioscorides vermeldde het medicinaal gebruik van lavendel in de eerste eeuw na Christus. De Romeinse troepen hadden ook zeker lavendel bij zich voor gewonde en uitgeputte soldaten, en waren de eersten die het voor oogst en verwerking plantten. Hierdoor verspreidden de Romeinen het gebruik van lavendel over hun hele territorium.

In de Middeleeuwen werd Lavendel als het kruid van de liefde beschouwd. Ook werd het als strooikruid gebruikt omwille van zijn schone, frisse geur en zijn insectenwerende eigenschappen.
Het werd ook gebruikt in oorlogstijden om wonden mee te ontsmetten.
Linnengoed en kleding werd in de Mediterrane landen over lavendel struikjes te drogen gelegd, om zo de frisse geur ervan in zich op te nemen. In de overlevering zou Moeder Maria de luiers van haar zoontje Jezus ook op die manier gedroogd hebben.
In de 13de en 14de eeuw werd lavendel in kloostertuinen gekweekt omwille van zijn medicinale eigenschappen. De handschoenmakers in Grasse, de huidige parfumstad, gebruikten lavendelolie om leder te toen geuren, en zij bleken veel minder vatbaar voor de pest. Mensen begonnen dan ook lavendeltuiltjes bij zich te dragen om ziekte af te weren.

In sommige streken gaf men barende vrouwen een bosje lavendel in de handen. Er werd gezegd dat het knijpen in die geurige bundeltjes hen moed en kracht zou geven tijdens het baren.Ook gaf men aan pasgetrouwde koppels een tuiltje lavendel, dat hen geluk zou brengen, en men strooide gedroogde lavendelbloemetjes in huis omdat dit de huiselijke vrede bevorderde.
Ondanks de associatie van lavendel met liefde ging men er in de renaissance van uit dat als een maagd steeds een takje lavendel en een takje roosmarijn bij zich droeg, ze haar maagdelijkheid zou kunnen bewaren. (Hoewel in andere streken prostituées lavendel bij zich droegen om klanten te lokken!)
Lavendel werd in Tirol als heilig beschouwd wordt en de overlevering vermeldt, dat heksen, die vluchtend voor de duivel, op een lavendelstruikje gingen zitten, daardoor gered werden. Hetzelfde verhaal bestaat overigens ook met betrekking tot tijm.
Lavendel droeg men ook bij zich als bescherming tegen het boze oog.