Pedro kreeg deze week een mailtje in de bus van Amor Fati. Harry (A.F.) wenste Pedro een spoedig herstel toe. Harry is tevens een fervent doordenker en weet dat Pedro soms ook filosofeert... Hij bezorgde Pedro een artikel over de 'Pelgrim'... (PieterVé)
Pelgrim stamt af van het Latijnse woord Peregrinus, hetgeen vreemdeling betekent. Letterlijk is de pelgrim iemand, die per agrum, dat wil zeggen over het land komt . En dan bedoelen we niet onze grond of het bebouwde veld, maar hetgeen dat in bezit is, het land dat in eigendom is. In zoverre is vreemdeling een passende vertaling van pelgrim.
De pelgrim behoort tot de archetypen van onze levensweg, dus tot de archetypische stadia, die eenieder gewild of ongewild doorloopt. Voor vele gelovigen, hoort een pelgrimstocht welhaast vanzelfsprekend tot de beoefening van hun godsdienst. Maar hier gaat het niet om religie, maar om een bepaald stadium in `t leven, waar we herhaaldelijk doorheen moeten . Op de keper beschouwd, is het leven een aaneenschakeling van eruit gesmeten worden. Heb je zo ongeveer driekwart jaar lang de tijd, om het aangenaam te maken in je warme, vochtige universum, dan vlieg je er voor de eerste keer uit : De weeën beginnen. En daarbuiten voelt het vreemd, schel en onbekend en hartstikke akelig. Maar er is geen weg terug.
En dan begint het pas. Als alles goed gaat, bieden pa, ma en de rest van het gezin een enigszins acceptabele vervanging voor de moederschoot, maar... Niet voor lang. Nu gooit het gezin ons eruit : en bij de kindercrèche staan de vreemdelingen al op ons te wachten. Wederom dient er voet op nieuwe bodem gezet te worden.
En op deze manier gaat het verder : Uit de kinderopvang, uit de school, uit de kindertijd, tot uiteindelijk ergens de ultieme uitsmijter je in de kraag pakt.
Op de één of andere manier moeten we ons met dit gegeven zien af te vinden. Als we niet als eeuwige nostalgiërs altijd weer datgene na willen streven, dat onbereikbaar is, en daarvoor de toekomst verprutsen. Als altijd ontevredene alle anderen permanent op de zenuwen te werken en aan het einde van de rit terug te blikken op niet gegrepen kansen. Op de aftocht volgt een fase van zoeken. Wat kan de ontstane leegte in ons leven opvullen ?
Deze leegte trekt als een magneet allerlei ongewenste gevoelens aan : onzekerheid, angst, teneergeslagenheid. Onze automatische reactie bestaat uit het zoeken naar houvast en oriëntering. Veel mensen trekken vanuit het ouderlijk huis gelijk naar een huwelijkse staat, en proberen zo het pelgrimsstadium over te slaan. Anderen vermijden tot elke prijs het alleen zijn, en vluchten in relaties. Weer anderen blijven hangen in sociale hangmatten, i.p.v. een nieuwe baan te gaan zoeken of een opleiding te gaan doen. Helemaal niets moeten, dat is de vermijding van het pelgrimsschap.
Pelgrim zijn als onderdeel van een zich om de paar jaar herhalende archetypische levenscyclus houdt in : een nieuwe horizon en zoektocht. En hoe vroeger we daarmee beginnen, des te lichter zal het ons vallen. Daarbij is de weg het doel, het gaat om de pelgrimstocht zelf, niet om het bereiken van het doel. De trektocht van jongelingen in de middeleeuwen was bijvoorbeeld zo een pelgrimstocht. Kortom: Pelgrimsschap in de zin van een archetypische afsluiting van een periode van het leven betekent de zoektocht ZONDER doel, zonder de zoektocht naar een onbekend doel. We zoeken naar iets, waarvan we niet weten, wat het is.
Laten we ons herinneren : we werden ergens uitgekieperd, niemand ving je op. Nu kunnen we blijven liggen en jammeren en sterven - of opstaan en op zoek gaan naar iets nieuws. Alleen, wat dat zou kunnen zijn, dat weten we niet. We verzamelen gewoon onze moed, en gaan erop uit, ergens naartoe. Waar onze intuïtie ons heen voert. Het gewin is aanzienlijk, het stadium van de pelgrim is een stadium, dat ons leert, ons op onszelf te verlaten, op eigen benen te staan en voor onszelf te kunnen zorgen. Deze vaardigheid eenmaal verinnerlijkt, werkt ze als een soort inenting tegen depressie...
Artikel ingezonden door: http://blog.seniorennet.be/amorfati/
Reacties op bericht (2)
28-10-2007
zwanzer....
Allé Pedro, zijt ge aan 't zwanzen? Weette gij danie, de kaasboerin? Als ge met de velo in Postel bent dan moet ge de grote baan volgen richting Eersel. Na een kilometer of 5-6 komt ge aan de hollandse grens. Daar hebt ge drie kroegen, het Heilicht (met orgel) de kaasboerin en nog een ander. De kaasboerin ligt aan de linkse kant van de baan. Wat betreft dat schuun wijveke...ge moet er u niet teveel van voorstellen: de beide uitbaters zijn de herenliefde toegedaan. Dus uwe Blonde Leffe met 2 handen vasthouden en met uwe rug tegen de muur gaan zitten. Laat eens weten wanneer ge er geweest bent. Nu ge met uw knie in de lappenmand ligt moet ge uw eigen maar laten rijden. Dat heeft ook z'n voordelen: ge kunt er ene meer drinken. spoedig herstel gewenst van den "brabbes".
28-10-2007 om 00:14
geschreven door J.Rekel
27-10-2007
g avond pedro
hoe gaat het met de vorderingen van de knie ? al wat beter ?
d knuf
27-10-2007 om 00:04
geschreven door steffie
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
