Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
Ik ben een man en woon in Oostende () en mijn beroep is iedereens meid.
Ik ben geboren op 12/03/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat gemakkelijk is..
Profiteer van het leven, t'is al kort genoeg!!!
Mijn blogdeurtje staat altijd open, voor ieder die me weet te apprecieren, voor WIE ik ben, niet voor WAT ik ben.
06-12-2008
Aan alle mensen die ik ken.
Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar later alleen met Kerstmis tot je helemaal niets meer hebt met elkaar?
Toch wil ik tegen al die mensen zeggen die ik nauwelijks of helemaal niet meer spreek dat ze nog steeds speciaal voor me zijn omdat zij mijn leven hebben veranderd. Elk mens dat met je meeloopt zorgt voor een rimpeling in je levenswater. Jullie hebben voor veel kringen gezorgd en daar ben ik jullie dankbaar voor ook heb ik respect voor jullie en in mijn hart ben ik jullie nooit vergeten.
Het is ergens in de Vlaanders tussen de mooie eenvoud van de velden ligt er het kleine dorpje waar ik ooit de vriendschap vond Ik werd bekoord door al het mooie wat de natuur te bieden heeft Schitterend is al z'n glorie daar waar ik ooit mijn hartje bond Het boerenleven tiert er welig daar waar de tijd had stil gestaan geen chaos van het drukke leven de straatjes zijn er romantisch rustig Het plekje ergens in de Vlaanders waar elke morgen de mensen groeten daar heb ik mijn rust gevonden daar voel ik mij blij en lustig In de vroegste ochtenduren als de nevel de vlakten vergrijst als ik en jij daar samen wandelen langs beekjes omzoomd met waterstruiken Waar een toonbeeld wordt gezet hoe het leven eigenlijk kan Waar ik,...en jij hier uit de Vlaanders de eenvoudgeuren kunnen ruiken...
De zon de maan, de aarde 't bestaan, niemand zegt of denkt hieraan. Heel erg cliché maar je gaat er in mee. Niemand iets gevraagd maar het toch doet. Daarin beland, en vraagt, is er iets? Nee, dat is te makkelijk in ons bestaan. Je leeft, leert, vecht en gaat dood, 't is wat je er tussenin doet, de emotie voedt. Ga en beleef, het doet goed voor je gemoed, ben je zo of niet. Pluk de dag en leef met gemak. Dat ben ik en wie ook niet. Dit ga je aan in ons bestaan.
Er gebeurt heel veel in één mensenleven. Momenten die blijdschap en geluk schenken, maar er zijn soms ook perioden van pijn en verdriet. Al deze gebeurtenissen slaan we op in onze herinnering.
Zonder dat wij het in de gaten hebben, kondigen deze ervaringen zich steeds weer aan. Doormiddel van signalen die ons lichaam geeft, of gedachten die blijven komen.
Hierdoor kan het zijn, dat we beperkt blijven in onze levensvrijheid (vreugde). Zou het niet een enorm cadeau zijn voor jezelf, om daar eens opnieuw naar te kijken? Vaak dan, lost er zich veel op, en mogen we DIE vrijheid voelen, waar we zo naar verlangen.
Wanneer dingen in je leven haast teveel voor je worden, wanneer 24 uren in een dag voor jou niet genoeg zijn, denk dan aan de mayonaisepot en het bier.
Een leraar stond voor zijn klas. Er stonden allerlei dingen voor hem op zijn bureau. Toen het lesuur begon, pakte hij zonder woorden een grote, lege mayonaisepot en deed hem vol met golfballetjes. En toen de pot tot de rand gevuld was, vroeg hij de jongeren of de pot vol was. Ze zeiden: 'Ja.'
Toen pakte de leraar een doos met kleine kiezelsteentjes en goot die uit in de pot. Hij schudde de pot een beetje, en de kiezelsteentjes rolden in de open plekjes tussen de golfballetjes. Toen vroeg hij zijn leerlingen opnieuw of de pot vol was. En ze beaamden het.
Nu pakte de leraar een doos met zand en goot hem uit in de pot. En natuurlijk, het zand vulde alles verder op. En weer vroeg hij of de pot nu vol was. En weer zeiden ze: 'Ja, nu is de pot vol.'
Daarop nam de leraar twee blikjes bier van de tafel, maakte ze open, en goot ze leeg in de pot. En het bier vulde de ruimte tussen de zandkorrels. De jongeren lachten.
Toen het weer rustig was zei de leraar: 'Deze pot staat voor je leven. De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in je leven - je familie, je kinderen, je gezondheid, je vrienden, je grootste hobby. Het zijn de dingen die zo belangrijk voor je zijn, dat wanneer al het andere in je leven er niet meer zou zijn, maar dit nog wel, je leven nog steeds meer dan genoeg de moeite waard zou zijn.' De kiezelsteentjes zijn de andere dingen die er toe doen - zoals je werk, je huis, je auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.
Wanneer je het zand eerst in de pot doet, is er geen ruimte meer voor de kiezelsteentjes of golfballetjes. Dit geldt ook voor je leven. Wanneer je heel de dag al je tijd en energie geeft aan de kleine dingen, zul je nooit ruimte of tijd hebben voor de dingen die echt belangrijk voor je zijn. Let op de dingen die belangrijk zijn voor je geluk in je leven. Speel met je kinderen. Neem tijd om naar een dokter te gaan wanneer je je niet goed voelt. Neem je partner mee uit eten. Neem tijd voor ontspanning. Er zal altijd tijd zijn om je huis te poetsen, of om boodschappen te doen. Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die er echt toe doen. Stel je prioriteiten - de rest is zand.
Toen hij uitgesproken was, bleef het een poosje stil. Toen stak een van de leerlingen haar hand op en vroeg waar het bier voor stond. De leraar glimlachte. 'Ik ben blij dat je dit vraagt. Het laat je zien, dat hoe vol je leven ook lijkt te zitten, er altijd ruimte is voor een paar biertjes met mensen die je lief zijn.
Wanneer we kijken naar mensen die in zeer slechte omstandigheden leven valt op dat er altijd mensen zijn die met een positieve levenshouding er nog het beste van proberen te maken. Sommige mensen zijn zelfs in staat onder zeer moeilijke omstandigheden zich toch gelukkig te voelen. Positief denken is de vaardigheid om met de negatieve dingen van het leven om te kunnen gaan. Het is het vermogen om niet negatiever te denken dan strikt noodzakelijk is en in minder leuke dingen ook het positieve te zien. Nu klinkt dit veel eenvoudiger dan het is. Wanneer de problemen u boven het hoofd dreigen te groeien of wanneer u in een negatieve spiraal zit, lijkt het allemaal zo eenvoudig gezegd maar voor u lijken alle problemen hoge bergen die u niet of met moeite kunt passeren. Wanneer u hier over gaat nadenken moet u eerst eens bedenken dat er veel mensen zijn die onder dezelfde omstandigheden of zelfs nog veel slechtere, positief kunnen blijven denken en zelfs gelukkig zijn. Wat hebben deze mensen dat wij missen?
DE TREIN.
Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis.
Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot en mensen om hun heen het leven zo onrechtvaardig, gevoelsmatig heel alleen.
Maar ligt het aan die anderen, bekijk jezelf eens goed alleen jij bent verantwoordelijk voor wat je dagelijks doet. Leer willen in plaats van moeten, neem je leven in de hand ontdek je eigenwaarde, zet jezelf niet aan de kant.
Anderen kun je niet veranderen, jezelf echter altijd pas als je dat leert inzien, heb je jezelf bevrijd. Welke weg ik ook neem en met wie aan mijn zij mijn geluk is geen illusie, de keuze is aan mij.
Jamaica, land we love. Jamaica, het land van zon en de gemakkelijke glimlach Jamaica, het land van ackee en saltfish en een goede rundvlees Patty. Jamaica, het land van de rijke cultuur, met zijn muziek, kunst en literatuur. Jamaica, het land van mooie mensen, van elke denkbare combinatie. Jamaica, het land van het helder water, een adembenemend uitzicht. Jamaica, land we love...........
soms als dagen te kort zijn en de nacht zwart en onrustig sluit ik mijn ogen en breng de wereld terug tot binnen de grenzen van mijn eigen gedachten
dan tikt de tijd haar sekonden alleen voor mij en buitengesloten staat de wereld even stil verzonken in mijn eigen werkelijkheid schrijf ik dan in mooie zinnen
over dromen die ik miste en onuitgesproken woorden over genegeerd verdriet vergeten tranen en een te kort gelachen lach
dan leef ik even zonder angst totdat ik met vers vertrouwen en open ogen de wereld weer recht aan kan kijken met een glimlach, ik ben terug.
Bedankt voor jullie inschrijving voor de blogmeeting van as. zaterdag 21 juni in Diksmuide. Ik verwacht jullie daar allemaal rond de klok van 15 uur in Brasserie "'t Fort", juist naast de IJzertoren. Ik zie er uiteraard naar uit om julie allemaal es van dichtbij te ontmoeten, en we zullen er een ferme lap op geven !!!! Indien jullie nog vragen hebben, aarzel zeker niet me te contacteren via mail, of op het telefoonnummer: 0486/463625. Het gaat jullie goed, en ik wens julie allemaal nog een héél fijne week toe.
Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
