Lezing 1 : ”Mensen aanzetten tot lezen + het ontstaan van een boek” Tijdens de lezing maken we kennis met de schrijver en zien we hoe een boek ontstaat, van in het hoofd van de schrijver tot wanneer de lezer het in zijn/haar handen heeft. We leggen ook uit wat de taken zijn van de verschillende personages, zoals de onderzoeksrechter, de commissaris, de procureur en de wetsdokter. We zien ook dat lezen en omgaan met taal aangenaam kan zijn door gebruik van komische woordspelingen. We doorlopen de boeken aan de hand van beelden/plaatsen waar de verhalen zich afspelen. We lezen ook enkele fragmenten uit mijn boeken voor en tenslotte is er aandacht/tijd voor vragen en discussie. De lezing duurt ongeveer 1,5 uur. Het is de bedoeling om dit te doen voor kleine groepen ( +/- 20 a 40 personen) (kan natuurlijk ook voor meer aanwezigen)
Lezing 2 : “Plezante gezegden en spreekwoorden”:
Tijdens deze lezing hebben we vooral aandacht voor komische/grappige gezegden, spreekwoorden en uitdrukkingen. We bekijken ook kort de inhoud van mijn boeken. En tenslotte is er aandacht/tijd voor vragen en discussie. De lezing duurt ongeveer 60 a 75 minuten. Het is de bedoeling om dit te doen voor kleine groepen ( +/- 20 a 40 personen) (kan natuurlijk ook voor meer aanwezigen)
Blog van schrijver Ludo Geluykens. Hier kan je ook kennismaken met mijn nieuwe politiethriller 'AFPERSING' Kijk ook eens op www.ludogeluykens.be (zie favorieten rechts)
Voor
de persberichten en recensies van "Een drug te ver" zie bij mijn
favorieten.
Voor
het aankopen van boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de zevende
bladzijde .
Hij had vanmorgen thuis geen tijd gehad om de Gazet
Van Antwerpen door te nemen. Het volgen van de actualiteit was een van zijn
vaste bezigheden. Zowel voor zijn beroep als voor de politiek en het sport. Hij
wilde met alles bij zijn.
Ik zal het allemaal wel zelf doen hé, terwijl mijn
personeel slaapt, lachte Peeters.
Somers werd meteen wakker en realiseerde zich niet onmiddellijk
waar hij was.
Je was ver weg makker, zei de hoofdcommissaris.
Ja, ik wilde je krant wat lezen, maar ik moet in
slaap gevallen zijn.
Hij nam de stoel mee naar binnen en ze gingen in
het kantoor van de chef zitten.
En hoe ver ben je gekomen, Sus?
Wel, die vrouw die ons vanmorgen belde is wel
degelijk de zus van het slachtoffer. Ze heeft de identificatie al gedaan.
En waar is die vrouw nu?
Ze is naar huis, onder begeleiding. Ik heb
slachtofferhulp meegestuurd.
En wie is die jonge dame die vermoord is?
Dat is Sabine Janssens. Ze was verpleegster,
dertig jaar en vrijgezel. Ze woont in Lier, in de Van Boeckellaan. Ze was
vanmorgen gaan joggen, zoals ze bijna iedere dag deed.
Allee, dan weten we toch al wie het slachtoffer
is, zuchtte Bruno.
Ja, veel meer heb ik niet. Hier zal je het
voorlopig moeten mee doen.
Paul en Martine arriveerden van hun lunch.
Zie ne keer hier, Sus, het koppel van t jaar se.
Er bloeit iets moois binnen het korps, lachte Bruno.
t Zullen schoowèn kinnekes zijn, denk ik,
veinsde Peeters mee.
Ik zal maar gaan verder werken, zeker, gromde
Martine. Dan kunnen jullie nog wat verder dromen.
Wat staat er verder op het programma? vroeg Paul,
om de gesprekken terug op het rechte pad te krijgen.
Zullen we al eens eerst met de zus van het
slachtoffer gaan praten? stelde Bruno voor. Ik praat je wel bij in de auto.
Ze namen de Golf en vertrokken.
Waar naartoe? vroeg De Winter.
Naar de Dorpsstraat in Emblem.
Via de ring reden ze naar Emblem.
De vrouw van slachtofferhulp deed de deur open.
Goedemiddag, mevrouw. Hoofdinspecteur De Winter en
commissaris Somers. Kunnen wij een paar vragen stellen?
Kom binnen, ik zal de weg tonen.
De heren zijn van de politie en willen een paar
vragen stellen, gaf de dame van slachtofferhulp aan.