Voor informatie en het aankopen van boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.

We gaan verder met het zevende deel van 'Moord aan de balie'.

4

27 april, Middelkerke.

Bruno en Sonja waren gisterenavond nog vertrokken naar Middelkerke om er het weekend door te brengen. Enkele dagen lekker ontspannen: wat fietsen, wandelen, een terrasje doen. Natuurlijk ook de dagelijkse loopsessies voor Somers. En ook nog wat lezen als er nog tijd over bleef.
Hun kinderen, Els en Tim zouden vanmorgen met de trein arriveren in het station van Oostende en Bruno zou ze gaan ophalen.
Somers was tijdens zijn looprondje vanmorgen bij de Standaard Boekhandel in Middelkerke binnengesprongen en had een krant meegenomen. Hij was nu rustig het eerste stuk van de extra dikke weekendeditie van de Gazet Van Antwerpen aan het lezen. De moord op de advocaat uit Lier stond ook hier in de krant.

“Zou je niet stilaan gaan vertrekken?” vroeg Sonja. “Het is half elf en de trein komt aan om tien na elf.”

“Ik ben al weg se”, lachte Bruno.

Via de luchthaven van Oostende reed hij naar het station. Hij had tijd genoeg, dacht hij. De trein is toch nooit op tijd. Hij moest lachen terwijl hij dit dacht. Hier in België zijn er toch nog zekerheden. De trein is nooit op tijd en de helft van de tijd zitten we zonder regering. Voor de rest gaat het hier goed.

Om twintig na elf kwamen Els en Tim uit het station geslenterd, rugzak op de rug, jas op de arm.
Bruno reed terug langs de zee tussen Oostende en Middelkerke. Er was al veel volk op het strand. Op de zeedijk was er een mix van lopers, wandelaars en fietsers.

“Wat staat er op de planning?” vroeg Somers.

“Op het strand liggen zeker?”, antwoordde Tim niet al te enthousiast.

“Het weer heb je in ieder geval al mee”, lachte Bruno, terwijl hij even naar Els knipoogde. Zij had het strandvoorstel op de trein gedaan.

De commissaris parkeerde de auto in de ondergrondse garage en wanneer ze boven op het appartement aankwamen stond de tafel al gedekt. Sonja was nog snel even naar de bakker geweest en had pistoletjes en koffiekoeken meegebracht.
De rugzakken werden op het bed gezwierd, uitpakken was voor later. Eerst eten.

Na het middagmaal trokken Els en Tim met het windzeil naar het strand. Bruno en Sonja vertrokken voor een wandeling langs het water. Ze wandelden voorbij het casino en zo verder tot in Mariakerke. Voor de tijd van het jaar was het behoorlijk druk op het strand.

“Iedereen wil blijkbaar dit eerste mooie weekend aan zee zijn”, zei Sonja.

“Ja, wat zon meepikken om de koude lente te onderbreken en dan weer stilaan op naar de zomer. Het zal alweer snel moederdag zijn”, lachte Bruno.

Op de dijk in Mariakerke vonden ze een plaatsje op een terras. Een fris biertje en een sangria waren het vervolg.
Ze wandelden terug over de dijk en wanneer ze tegen zes uur terug op het appartement kwamen waren Els en Tim al terug van het strand. Tim was een douche aan het nemen, Els was een boek aan het lezen.

Om zeven uur was iedereen klaar. Ze hadden gereserveerd in hun stamcafé De Columbus. De cafébaas had een tafeltje vrij gehouden. Ze bestelden mosselen met friet en dronken er een fles witte wijn bij voor Sonja en de kinderen. De commissaris bleef trouw aan zijn drieëndertiger. De avond kabbelde rustig verder en na het dessert bleven ze nog wat napraten bij een lekkere tas koffie. Rond elf uur waren ze terug op het appar-tement.
De slaapplaatsen werden in gereedheid gebracht en Bruno en Sonja lieten de kinderen achter in de living. Het zou nog wel even duren alvorens deze besloten om te gaan slapen.
In de slaapkamer van de ouders was het licht snel uit en was het ook vlug stil. De wandeling, de wijn en het bier deden hun werk…

Zondagmorgen, nadat Bruno zijn rondje had gelopen, en iedereen zich uit bed had gesleept, was het tijd voor de brunch. Sonja had voor alles gezorgd. Ze was vanmorgen nog samen met Els naar het supermarktje achter de hoek geweest.

Na de uitgebreide brunch was er nog tijd voor een klein wandelingetje en nadien keerden ze allen terug huiswaarts. Bruno wilde voor de files thuis zijn.

Rond vijf uur kwamen ze in Ranst aan. Terwijl Sonja en Bruno begonnen met het uitpakken van de koffers, ontstond het gebruikelijke gekibbel tussen Tim en Els over wie er de frietjes ging halen bij frituur ‘De Kwetterwei’. Els verloor de strijd. Net op het moment dat Tim zich op de zetel wilde gooien, vroeg Bruno hem om te helpen met de valiezen naar boven te doen. Na drie keer vragen kwam Tim in beweging.

Nadat Els terug was van de frituur aten ze gezellig samen in de veranda de frieten op. De koele Jupiler van de commissaris smaakte hem.

Na het eten werd alles in de afwasmachine gezet.

Na het gebruikelijke nieuws en Sportweekend keek Bruno nog naar Witse en nadien zocht hij zijn bed op. Het zou morgen alweer een drukke werkdag worden.

23-08-2014 om 11:06 geschreven door Ludo Geluykens