Vandaag een mooie achtergrond in een mailtje gezien met een kolibrie. Deze vogel fascineerde me zo, dat ik iets heb gezocht op Internet.
De kolibrie komt alleen voor in Noord- en Zuid-Amerika. Alle kolibries zijn goede vliegers, ze kunnen achteruit en opzij vliegen. Dat vliegen kost ze veel energie en dus moeten ze veel bloemen bezoeken om aan hun energiebehoefte te voldoen. Om energie te sparen zitten ze dan ook nog driekwart van de dag stil op een tak. Het is gewoon voor een kolibrie om drie maal zijn gewicht per dag aan (zoet) voedsel in te nemen. Als kinderen dat zouden doen, moeten ze wel 200 grote zakken snoep per dag eten. Dat lukt nooit zonder misselijk te worden.
Klik op de vogel om die te zien vliegen, want het is een gif afbeelding.
Voor José heb ik een mooie kaart gemaakt met behulp van Photoshop. Ik heb daarbij de roos Nostalgie geplakt. Het gezicht van José is geselecteerd uit de bridgefoto. Ik heb haar iets jonger gemaakt door een paar rimpels weg te poetsen. Er volgt nog een uitgebreid verslag van die dag, want José heeft een bus gehuurd, waarin we met 31 dames een verrassingstocht hebben gemaakt. Pas na het instappen heeft José het doel van de trip bekend gemaakt en dat is de prachtige oude stad Mechelen, waar we na 1 1/2 uur aankomen.
Deze foto is genomen op woensdagmiddag 29 juni in de bossen van Waalre op het terras van de Hut van Mie Pils, waar we naar toe zijn gefietst, 25 km, om even buiten te bridgen en dan weer verder te fietsen. We hebben de kaarten en biedingboxen meegenomen. v.l.n.r. José, Tilly, ikke, Suzanne en Mariette. Julia is er niet bij.
Daarna fietsen we terug via Valkenswaard en de Luikerweg naar restaurant Suikerbuik om pannenkoeken te eten. We hebben prima fietsweer, maar om 17 uur begint het te plenzen, nadat we net 5 minuten binnen zijn. We gaan binnen weer verder met bridgen, totdat de echtgenoten gekomen zijn, die ook mee willen eten, behalve mijn Henk heeft er geen zin in. De pannenkoeken zijn erg lekker, maar de wijn is niet te drinken. Na afloop is het nog niet droog buiten en het onweert ook. Er gaan fietsen in of op de auto's van de mannen, maar Mariette en ik blijven dan over om door de regen naar huis te fietsen nog 15 km. We hebben wel een regencape om, maar zijn toch nat thuis gekomen.
Maar de zon schijnt nu volop en we verhuizen dan toch liever naar een grotere tafel onder de luifel. Het is 16 uur en we besluiten maar om nu een salade uit te zoeken. Julia geeft de voorkeur aan een pannenkoek met kaas. Op Internet heb ik de menukaart gevonden.
Bij de salade worden lekkere brokken grof bruin brood geserveerd.
Salades
HUISGEMAAKTE SALADES
Maaltijdsalade Alt Arce, met vlees vis en kaas 10,75
Salade Nicoise, een frisse salade met Tonijn 10,25
Salade Nautilus, een rijkelijk aanbod van tonijn, zalm en garnalen 10,50
Boerensalade, met komkommer, tomaten, paprika, ui en ei 8,00
We delen de rekening door 5, want we willen iets terug doen voor Julia, omdat zij heeft gereden. Inclusief drankjes en tip betalen we 20 per persoon.
Om 17 uur begint het ineens te plenzen van de regen en we zijn dus blij, dat we onder de luifel zitten, want iedereen zoekt nu dekking. Het blijft nogal duren, zodat we na een half uur besluiten om er maar doorheen te lopen naar het parkeerterrein, zon 10 minuten. We hebben veel bekijks van schuilende mensen. Ik heb toevallig wel de capuchon van mijn jack in mijn tas en die doe ik op mijn hoofd en krijg daar natuurlijk commentaar op van het publiek, of ik mijn jas heb verloren. Jammer, dat hier geen fotos van zijn, vooral van de striptease in de auto waar we onze natte kleding verwisselen voor droge kleding. Het is wel sneu voor Julia, dat de bekleding van de vloer van de auto zo smerig is geworden. We rijden via Venlo de snelste route over de snelweg naar huis en we zijn om 19 uur in Neerpelt.
Hiermee is een einde gekomen aan deze onvergetelijke dag. Ik heb er ook 13 berichten voor nodig vanwege de afbeeldingen, die ik wil toevoegen. Er kan maar 1 afbeelding per bericht. Dus ook hier het ongeluksgetal 13.
Wanneer je op de roos hier boven klikt, zie je een animatie.
Direct aan de overkant van het rosarium is een weggetje tussen 2 huizen en als we die uitrijden en aan het einde rechtsaf slaan, komen we vanzelf bij het landhuis aan een veerpont over de Maas naar Arcen. Het ziet er leuk uit en een bord met reclame voor High Tea met rozenhapjes lokt ons naar binnen. Maar het blijkt, dat je daarvoor moet reserveren en de bediening is niet echt vriendelijk, zodat we besluiten om maar in Arcen iets op te zoeken.
Direct aan de Maas op een eeuwenoude Romeinse en Middeleeuwse sacrale plaats ligt Landhuis de Maashof. Uit vondsten is gebleken dat hier al in de ijzertijd bewoning was. De Romeinen hadden hier een post langs de Maas.
De passie voor rozen uit zich o.a. in een aantal rozendelicatessen die we zelf op ambachtelijke wijze maken of speciaal voor ons gemaakt worden. De rozenconfituur, de rozentaart, de rozenbonbons en de rozenwijn zijn daar een voorbeeld van.
Het oude veerhuis werd in 1945 verwoest en mocht niet meer worden opgebouwd. Vanaf 1963 staat het huidige pand op deze plek en in 1998 werd de muur gerealiseerd om het huis bescherming te bieden tegen de overstromingen van de Maas, die van tijd tot tijd als een echte regenrivier buiten haar oevers treedt. In 1985 is de huidige camping ontstaan.
We gaan de veerpont op met de auto en rijden naar Arcen, waar op woensdag een sfeermarkt is en het is erg druk, zodat we geen parkeerruimte vinden, behalve op de parkeerterreinen van de kasteeltuinen. Parkeren kost 3.
De "Sfeermarkt Arcen" bestaat ruim 30 jaar. Deze grote vakantiemarkt wordt gehouden op de woensdagen in het hoogseizoen van 16.00 - 21.00 uur, met telkens een wisselend thema. Het muziekprogramma loopt door tot 23.00 uur. Er staan meer dan 130 kramen opgesteld in de straten van Arcen, waaronder oude ambachten, hobbyisten, kinderspelen, straattheater en muziek.
We parkeren de auto zo dicht mogelijk bij de rand om het dorp in te lopen. Via een bospaadje is het steeds rechtuit tot de Maas en we komen uiteraard over de drukke markt. Ik weet een leuk restaurant Brasserie Alt Arce met terras aan de Maas en we vinden wonder boven wonder nog een tafeltje vrij aan de waterkant.
Ik besluit met mijn lievelingsroos Just Joey, die in deze periode de eerste bloei achter de rug heeft. Deze roos heeft zeer mooie bloemen en zijn licht geurend.
Deze foto heb ik bewerkt met Photoshop, waarbij het de bedoeling is om de schaduw achter de bloem in dezelfde tint te maken.
Hier een paar fotos van rozen, die we het mooiste vinden. Alleen voor Mariëtte is de roos niet favoriet. Het is wel te zien, dat veel rozen hebben geleden van zware regenbuien.
Deze Nostalgie roos herkennen we, want die staan in de tuin van Tilly.
Eindelijk kan dan onze fietstocht beginnen. Maar er rust echt een vloek op deze dag, want na de eerste 2 kilometer krijg ik een klapband. Gelukkig merkt Sanne achter mij op, dat mijn wiel slingert. Ik stap precies op tijd af. We zetten die fiets aan de kant tegen een huis. Ik krijg de fiets van Tilly, die achterop bij Sanne gaat zitten en we fietsen terug naar het startpunt en ik pak een andere fiets.
Dus voor de tweede keer op weg. Weer over de Veerweg met veel stankoverlast, waar we aan het einde linksaf slaan naar het plaatsje Broekhuizen. We passeren nog kasteel Ooijen, waar we buikzwijntjes horen krijsen. Na 6 km zijn we in Broekhuizen en jullie kunnen het niet geloven, maar de pech slaat opnieuw toe, want nu ligt de ketting van mijn fiets eraf. Ik had echt beter thuis kunnen blijven. Er staat hier een huis op nummer 12 en we bellen de winkel op, dat we hier de fiets achter laten. Maar ik wil niet dat hele stuk achterop een andere fiets terug. Er woont een vriendelijk echtpaar in het huis en de vrouw biedt mij aan om mij met de auto terug te brengen naar het startpunt. Maar ik krijg eerst een rondleiding over het terrein, waar stallen staan voor 4 prachtige grote zwarte paarden, die ik ga bekijken met de echtgenoot van die vrouw. Jaja, het gaat echt al lijken op het verhaal van het boek Zadelpijn. Die man had wel met ons een ritje willen maken met een koets en zijn paarden, hahaha. Maar helaas, de fietsgroep was al vertrokken.
Dus we zijn weer terug bij af en we beginnen niet nog een keer aan de rit en we vragen ons geld terug, dat gelukkig zonder probleem gebeurt. Sanne vindt het ook niet erg, want die had een pijnlijk zadel op haar fiets en had dit ook niet volgehouden. Julia en ik hadden nog een gel zadeldekje bij ons.
We stappen in de auto en rijden naar het rozendorp Lottum om het Rosarium te bekijken.
Website: http://www.rosariumlottum.com/
In de rozentuinen staan van vroeg in de zomer tot laat in de herfst duizenden rozen te bloeien. Ze nodigen uit tot een rondwandeling, zodat u naar geur en kleur uw keuze kunt maken voor aanleg van uw eigen rozentuin of border.
Er is een vriendelijke jongedame aanwezig en we krijgen een folder van de rozenroute gratis, die bij de VVV 1 kost. Deze fietsroute van 35km blijft helemaal aan de westzijde van de Maas. We vragen aan haar waar we gezellig een hapje kunnen eten en dat is dan bij het landhuis de Maashof. Maar we lopen eerst door de tuin langs de rozen.
Er staan 6 huurfietsen van fietsenwinkel Dekkers voor ons klaar, maar zulke slechte oude fietsen hebben we nog nooit gezien in de verhuur en we klagen daarover. We moeten maar even wachten totdat iemand met een aanhanger 6 andere fietsen gaat ophalen. Intussen krijgen we wel een rondje gratis koffie en we zitten buiten op het terras met prachtig uitzicht over de Maas en het veerpontje voor fietsers en voetgangers. Ook de fiets-pendelboot de Maashopper legt hier nu aan. Gegevens hierover zijn te vinden op www.maashopper.nl
Deze catamaran heeft plaats voor 100 fietsen en 125 passagiers.
Restaurant Tante Jet (Veerweg nr.7) is een mooi ingericht huiskamerrestaurant met ± 70 zitplaatsen. Het is fraai gelegen pal aan de Maas met een groot terras waar het heerlijk toeven is en waar u 's zomers buiten kan genieten van een heerlijk drankje en de lekkerste maaltijden. Het restaurant wat is gevestigd in het oude Veerhuys dankt zijn naam aan de vroegere uitbaatster. "Tante Jet" was een regionale bekendheid zowel door de unieke locatie, als door de wijze van exploitatie van dit horeca-etablissement. Het restaurant heeft een fraaie menukaart met vele streek- en seizoensgerechten.
Dit arrangement stond in een krant met een kortingsbon voor 4 personen, zodat we per persoon 27,50 betalen en 6 voor een huurfiets. We beginnen met koffie/thee en vlaai en we krijgen een routekaart met coupons voor de veerpont en restaurants onderweg. De lengte van de fietstocht is 38 of 48 km. Helaas is de beschrijving van de route met kleine letters gedrukt, zodat het moeilijk te lezen is op de fiets.
Inmiddels is het mooi weer en erg warm. Iedereen heeft een korte broek aan, behalve ik. Sanne heeft er nog eentje extra mee en die mag ik passen, maar helaas 1 maat te klein voor mij.
José heeft deze fietstocht met rozen-arrangement voor ons bedacht. In het restaurant VeerhuysTanteJet is het startpunt van de rozenroute tussen Peel en Maas. Er is ook nog een blauwe bessen route.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik pak nog wel een schoon T shirt en een regenjack mee. Helaas vergeet in mijn camera. Als ik er wel rekening mee had gehouden, was mijn tas natuurlijk in orde geweest met alles wat we onderweg nodig konden hebben. Iedereen had extra kleding mee voor het geval we drijfnat zouden worden op de fiets. Zon ervaring hebben we al een keer meegemaakt met een wandeluitstapje.
De reis is deze keer naar het plaatsje Blitterswijck (ten noorden van Venlo) aan de westzijde van de Maas. We rijden via Venray en komen anderhalf uur later, dus om 11.15 uur aan in dit authentiek fruitdorp. Onderweg hebben we ons vermaakt met allerlei verhalen. We zouden er een boek over kunnen schrijven. We zoeken nog een ghostwriter voor onze belevenissen.
In ons groepje circuleren 2 boeken met de titel De Eetclub en Zadelpijn en ander damesleed. Het laatste boek gaat over een groepje vriendinnen in de 50, die een fietsavontuur in Frankrijk meemaken, waarin de mate van overspel erg wordt overdreven, maar het schijnt zeer ontspannende lectuur te zijn. Ik heb het nog niet gelezen.
Om 9.30 uur wordt er bij mij thuis aangebeld en tot mijn schrik staat de minivan van Julia voor de deur met 4 andere bridgevriendinnen om mij op te halen voor de uitstap, die voor vandaag gepland staat. Ik heb daar niet meer op gerekend. Ik heb kleding aan om te poetsen, dat ik meestal samen met mijn poetsvrouw op woensdagmorgen doe. Ook mijn haar en nagels zijn niet verzorgd, dat hoort toch wel als ik een uitstapje ga maken. Bovendien is het nog erg somber weer en de verwachtingen zijn ook niet hoopvol met stevige buien later op de dag. Het wordt wel warm met 27 graden en weinig wind . Ideaal fietsweer dus!!!
Vorige week hebben we die afspraak voor een fietstochtje voor vandaag gemaakt, maar afhankelijk van het weer en of iedereen wel kon, had ik nog een telefoontje verwacht. En juist ik, die zo graag fietst en de dames optrommelt om mee te gaan, staat niet klaar. Ik had natuurlijk ook kunnen bellen om te informeren, of het doorgaat, maar ja is niet gebeurd en daar stond ik dan totaal overdonderd. Ik wil niet mee, want daar ben ik niet op voorbereid, maar ik krijg geen kans om te weigeren. Mariëtte wordt erg boos en komt uit de auto en weet me te overreden. Ze wachten wel tot ik klaar ben en ik moet mijn kloffie maar aanhouden, een fietstas pakken en briefje voor Henk neerleggen, want die is niet thuis.
In de provincie Limburg is het erg somber weer en maar 14 graden op dit moment. Over een uurtje ga ik vertrekken richting tennisbaan om een uurtje te tennissen. Hopelijk blijft het droog, want ik zit nog in nachtkleding achter mijn pc en kleed me op het laatste moment om. Anders blijf ik me omkleden. Ik tennis 2 keer in de week op maandagmiddag en dinsdagochtend met een vast groepje. Gisteren ging het niet door vanwege de regen. Heb me wel goed vermaakt met een oefening in Photoshop. De bedoeling is om een tekst om een rond voorwerp te maken. Daar zijn diverse methoden voor, maar de nieuwe versie CS van Photoshop heeft een funktie, die heet tekst op pad en dat moest geoefend worden in een groep fotobewerking, waar ik lid van ben. Ik heb nog nooit zo lang over een oefening gedaan. Hoewel de methode overeenkomt met ronde tekst maken in PSP. Maar de knoppen zitten weer ergens anders en het werkt ook net weer iets anders. Soms wel lastig hoor de overschakeling van het ene naar het andere programma. Daar merk je ook weer aan, dat je ouder wordt. Als je een tijdje iets niet gebruikt, dan ben je het vergeten. Komt wel weer terug, maar duurt langer. Gelukkig hebben we geen haast meer.
Nou ben ik best trots op mijn ingeleverde werk, maar wat andere leden hebben ingestuurd, is nog veel mooier, dus ik maak die oefening wel weer eens opnieuw en pik de ideeën van de anderen, dat mag hoor hahaha.
Vandaag de hele dag bezig met nieuwe dingen leren sinds ik outlook express op mijn pc heb. Het is ook weer om achter de pc te werken. Ik weet nu ook hoe ik muziek uit mails kan opslaan en weer gebruiken in mijn eigen mails. En eindelijk kan ik gif bestandjes opslaan. Een script bestand openen gaat nog niet goed, maar dat komt ook nog wel. Daarbij moeten instellingen worden veranderd.
Verder kan ik zelf mooie achtergronden maken voor de mailtjes. Eerst iets moois maken in PSP en dan gebruiken als briefpapier, waarbij je het hele blad naadloos kan vullen met je afbeelding. Voor die vulling heb ik een foto van een witte ranonkel gebruikt en er is een speciaal programma 20/20 dat dan zorgt voor die naadloze verwerking in de achtergrond. Jammer dat ik het hier niet kan laten zien. Wel een klein stukje als bijlage. Nog een fijne avond gewenst door Cisca
Een muildier lijkt meer op een paard dan de muilezel, met name de kleur. Beide soorten hebben geen kwast aan de staart zoals een ezel, maar een paardenstaart. De moeder bepaalt de meeste kenmerken, dus een muilezel heeft meer kenmerken van een ezel dan het muildier.
Hier het stukje van het Internet.
muildier
muildier (v. Lat. mulus), het kruisingsproduct van ezelhengst en paardenmerrie (tegenhanger: muilezel, de bastaard van paardenhengst en ezelmerrie), heeft nagenoeg de grootte en de gedaante van het paard, maar onderscheidt zich van het paard door de vorm van de kop, lange oren, kortbehaarde staart, dunne dijen en kleinere hoeven. Zowel het muildier als de muilezel heeft geen pluim aan de staart, maar bezit een paardenstaart. Het muildier lijkt in kleur gewoonlijk op een paard, maar heeft de stem van een ezel. Dit dier verenigt de goede eigenschappen van beide, nl. de zachte, veilige tred en de volharding van de ezel met de kracht en het doorzettingsvermogen van het paard; bovendien stelt het lage eisen aan het voedsel. Het kan een last van 150 kg dragen en daarmee dagelijks 45-50 km afleggen. Het is méér trekdier dan de muilezel. Paard en ezel paren gewoonlijk niet vrijwillig, in sommige gevallen alleen wanneer zij met elkaar in één stal zijn opgegroeid. Muildieren en muilezels planten zich niet als zodanig voort; mannelijke muilezels en muildieren zijn nl. onvruchtbaar. Een kruising van de vrouwelijke dieren met paarden en ezels is echter soms mogelijk.
Vanmorgen een bericht gezien op seniorweb.nl en ik vind het wel interessant, want ik wist dit niet. Weet ik wel meer dingen niet hoor, hahaha. Je bent nooit te oud om nog iets te leren. Ik vraag me af, hoe je het hoofd noemt van een muilezel. Mag je daar wel kop tegen zeggen, hahaha. Groetjes van Cisca
Ik wist niet wat voor verschil er zat tussen een muilezel en een muildier.
Welnu, een muilezel(zie afb..) is het resultaat van een kruising tussen een paardenhengst en een ezelin en een muildier komt voort uit de
bevruchting van een paardenmerrie door een ezelhengst.
