Meer dan 7 weken heb ik geen behoefte gehad aan mijn peceke - slechts één maal gaan internetten - mijn laptoppeke alleen gebruikt om de foto's op te laden en nu???????? Om 5u naar bed (maar dat lag aan mijn droogkast hoor) en 5 u later weer even hier. Al is 't maar voor een paar minuutjes .... Seffens grote acties .... de Kaya moet grondig onder de douche want door al dat buitelen door 't zand ziet er haar pelske niet uit en ze heeft toch zo'n hekel aanwater op haar lijf (zelfs als er een paar druppels regen vallen wil ze binnen). Ze heeft het anders wel druk want terwijl we weg waren zijn de veldmuisjes en mollen weergekeerd. Zolang zij door de tuin spurt blijven die bij de buren (hahaha) Nu houdt ze al een paar dagen de wacht bij 't tuinhuisje en gaat geducht in de molshopen dabberen. 'k Zal dus moeten zorgen dat ze goed gedroogd is voor ze weer buiten mag. Allé dan maar aan 't werk en misschien tot straks Nog een heel fijn WE voor iedereen.
Klik op foto voor vergroting ni da de foto dan fatsoenlijker is maar misschien toch iets duidelijker
Voilà, hier is hem dan, de zak van plastiek. Vele jaren terug in Mazaron, Spanje, leerde ik hoe men plastiek warenhuiszakjes kon knippen om lange stroken te bekomen en er mee te haken. Volop aan 't werk en met een huishouden is het er toen nooit van gekomen om het te proberen. Dit verlof in Cullera zag ik een nederlandse dame die een tasje gehaakt had in deze materie. Ze toonde me nog eens de techniek voor 't knippen. Een paar weken later hoorde ik 't idee voor een linnenzak en daar zag ik wel wat in. 't Ventje, die altijd de boodschappen doet, dus de opdracht om zoveel mogelijk zakjes te verzamelen. (zeg nu nog dat ik geen lief ventje heb die dat allemaal voor mij wil doen) In Tavira Portugal stonden we nabij Pingo Doce warenhuis en deze zak is volledig van hun materiaal gemaakt. Ben voor 't moment dus goed op de hoogte, bijna gespecialiseerd, in de verschillende kleuren, groottes, kwaliteit van plastiek zakjes. Toen ik de zoon aan de telefoon vertelde wat ik aan 't doen was had hij nogal bedenkingen over mijn psychische gezondheid ... 't zal wel raar geklonken hebben zeker ... hij stelde mijn ventje voor een zak vol haakgaren voor mij te gaan kopen en de plastieken zakjes weg te stoppen.... ondertussen heeft hij wel al zijn bestelling geplaatst om voor hen ook ééntje te haken... Gestart als linnenzak is de bestemming ondertussen veranderd en zal hij dienen voor 't speelgoed van de zandbak/zwembadje/tuin in op te bergen en mee te nemen in de bolderkar. Door de gaatjes kan het drogen en 't zand er uit vallen zonder dat het gaat stinken. Zal dus nog eens opnieuw moeten beginnen voor een linnenzak....en ene voor de zoon... jullie weten dus wat ik de volgende keer ga doen als 't slecht weer is of 't ventje is gaan wandelen...
--ondertussen zal mijn droogkast wel afgelopen zijn. Even naar de garage dus om ze opnieuw te vullen... heb dus nog wat tijd voor 'k kan gaan slapen---
Waar ik vroeger nogal tegen al die plastieken verpakkingen was (een beetje groen van hart) en blij dat ze op veel plaatsen werden afgeschaft, zit ik nu dus met een probleem ... we zullen terug op verlof moeten voor plastieken zakjes ( is dat nu eens geen goeie reden om weer eens te vertrekken???)
Als iemand geinteresseerd is in de techniek zal ik wel eens proberen om het op foto's te tonen maar of dat goed gaat lukken?? Ben geen specialist in fotografie (ge ziet wel hoe knullig die zak er bij staat)
Terwijl we in Portugal waren had de dochter een ongeval met onze oude auto. Ze werden aangereden door een wat oudere man die blijkbaar de stop borden niet had gezien en recht de grote steenweg op reed. En zoals dikwijls, als er iets misloopt dan lopen veel dingen tegelijk fout. In paniek had ze geprobeerd ons op de gsm te bereiken. Normaal hou ik dat spel nogal goed in 't oog maar 'k had de kinderen daags tevoren allebei nog aan de telefoon gehad en 'k voelde me nogal gerust zodat ik mijn berichten niet nagekeken had en de batterij daarbij ook nog eens plat was dus ook geen geluidssignaal... Toen ik daags daarna haar gemiste oproepen ontdekte waarbij ze vroeg haar op te bellen probeerden we haar te bereiken maar haar gsm stond af. Paniek en tegelijk boosheid omdat haar gsm af stond ... ik van de wijs natuurlijk ... de zoon gebeld of die wist wat er gaande was ...Toen die vertelde wat er gebeurd was en dat alleen de auto perte-totale was maar zij er redelijk goed vanaf kwamen voelde ik me toch enorm schuldig .. ma was niet te bereiken
En daarover wou ik het eigenlijk hebben...Die oncontroleerbare gevoelens ... weten dat het uiteindelijk meevalt en toch de behoefte om bij haar te zijn, haar te kunnen knuffelen ... naar huis willen niettegenstaande ge weet dat ge er helemaal niets kunt aan doen. Gevoel en verstand die een verschillende taal spreken en geen mogelijkheid om dat rustig te evalueren... Alsof uw emoties door een achtbaan gieren... Gelukkig blijft het ventje rustig en hij besliste maar rustig af te wachten en kort bij een telefooncel te gaan parkeren want ondertussen had ik ook nog mijn gsm geblokkeerd gekregen.(dacht ik).. kon geen berichten meer sturen of bellen... dacht dat ik zelf iets misprutst had. Bleek later toen we thuis waren een probleemke tussen de operatoren dat Mobistar onmiddellijk heeft rechtgezet en vergoed maar ondertussen zat ik er ginder toch maar mee en had ik er mij behoorlijk druk over gemaakt Na een paar dagen toen het nieuws positiever werd kwam ook de rust terug en zijn we rustig richting thuis gereden maar op de achtergrond bleef toch een zwaar gevoel dat enkel verdween op 't moment dat ik ze zag. Ze zal een tijdje heel rustig aan moeten doen en daarna serieus moeten oefenen om de knie terug in orde te krijgen en terug met de camion te kunnen rijden.. Ook in de andere wagens geen zwaar gekwetsten ... Als ik er nu aan denk kan ik er niet bij dat ik zo van slag kan geraken als er iets met de kinderen is als we op verlof zijn - zeker als ik niet weet wat er gaande is maar deels ook nog als ik "weet" dat het uiteindelijk meevalt. Wat een invloed dat het heeft op uw eigen fysieke pijnervaringen. En uiteindelijk: storm in een glas water.....
Gisteren nog een fijne dag in Lier Vandaag op de baan richting 't zuiden. De zon willen we zien. 's Morgens wordt het nog even druk. Ons Kaya moest nog naar de dierenarts. Ik wil ook nog langs de huisarts om een nieuw medikament op te halen. Diesel tanken en de lpg tank vol. Ook nog even langs de zoon. Het is ondertussen middag en we eten daar vlug een boke. We weten nog steeds niet langs waar we willen rijden. Met die sneeuw gisterenavond voelt mijn ventje er niet veel voor om door 't Centraal Massief te rijden. Het wordt uiteindelijk toch via Luxemburg omdat we dan redelijk veel snelweg hebben.. Luxemburg, Metz, Nancy. In Thaon les Vosges één van onze vaste plaatsjes lijkt de stelplaats een klein zwembad. Nog vroeg genoeg om tot Luxeuil te rijden. Veel wordt er niet meer gekookt. Met de verwarming op is het zo knus dat Louis boven zijn boek in slaap valt. Tijd dus om onder de dons te kruipen. En zoals steeds: thuis nooit voor 1 à 2u in bed en op verlof met de kippen op stok.
We zijn vroeg wakker en 't is koud. Ik steek even een arm buiten om de verwarming op te zetten en duik daarna weer diep onder de dons tot de wagen opgewarmd is. Zelfs ons Kaya blaft niet om buiten te mogen. We doen rustig aan. Niks moet; geen haast. 't Ventje doet al een ferme wandeling met de hond en zal volgende keer zeker niet vergeten handschoenen aan te doen...Maar hij was zo lief om langs de bakker te passeren en een lekkere baguette mee te brengen. Het wordt een rustige rit langs snelle banen met weinig verkeer.. 's Middags een lange rustpauze. We hebben beide een spannend boek en vergeten de tijd. 't Is echt verlof. We mikken een beetje op Villard Les Dombes waar een groot vogelpark is en een zeer rustige parking. Het is er doods en verlaten - we waren de vogelgriep en ophokplichten vergeten. Het is nog vroeg; blijven we hier of gaan we nog wat rijden. Als we nu gaan kunnen we nog zonder teveel verkeer (hopelijk) door Lyon. En het lukt ons via de periferique du Sud om er op 20 minuten door te rijden - voor ons een record in positieve zin. Een stuk zuid van Lyon vinden we een rustig plaatsje aan de boord van de Rhone. Het lijkt ons hier wel iets warmer maar met de verwarming aan is het toch gezelliger. We krijgen er het gezelschap van een andere vlaamse camper die ergens een jonge demoiselle heeft opgescharreld om Valentijn te vieren met oesters en champagne (de stoeffer) Wij vierden het gewoon met een flinke knuffel.
We worden wakker met het zonneke in ons bed. De N7 kan ons niet veel inspireren en we steken de rivier over. Na een aantal rondpoints en wegenwerken heeft onze papa het weer gehad. We rijden het binnenland in door de Ardèche in de hoop niet in de sneeuw terecht te komen want voor we in Privas zijn komen we in de mist en daarna in de regen. Het is wel sneeuwwater maar daar blijft het bij. Het is wel inspannend rijden in deze bergachtige streek. We steken in Montpellier rechtover naar Sète. Het is er geen echt aangename parking aan de haven waar veel trucks komen overnachten. 't Is alleen voor 't overnachten en dus niet erg van belang. We krijgen er 2 duitse zandstuivers als buren. Ze kwamen van Marokko - grens Algerije. Hadden geprobeerd daar de grens over te steken maar 't was hen niet gelukt. Hadden ze kunnen weten want de grens daar is al jaren hermetisch gesloten om veiligheidsredenen. Veel extremisten gebruiken deze route om onrust te stoken en daarna via deze verlaten plek het land weer te verlaten. Ze hadden wel een voorraad lekkere dadels bij die ze gul met ons deelden. Weer vroeg in bed maar allebei nog lang gelezen. Spannend.
Over de route Sète naar Leucate valt niet veel te vertellen al was er deze keer weinig verkeer In leucate gaan we aan 't meer staan. Op 't eerste zicht was er niks te zien en we dachten al dat er een verbodsplaat zou staan. We rijden toch maar naar beneden. Achter de bomen staan 2 kampeerauto's. Andere keren als we hier langs komen staat het er bijna vol. Blijkbaar heeft het koude weer ook de surfers in de greep. We genieten er volop van 't zonneke met de deuropening uit de wind. 's Avonds wakkert de wind aan en stuift het zand. We verhuizen naar de camperplek in Leucate plage... er zijn er nu al 2 - bij beiden staat de poort open en zijn in 't laagseizoen de services gratis. We zetten ons wat beschut aan de muur van 't restaurant, kop in de wind zodat we deze nacht niet denken op een boot te zitten.
Laat in de avond (nacht) hoorden we motoren draaien en een paar MH zich verplaatsen ...( Wij hebben ons lesje in Patagonië geleerd. Daar werden we ooit wakker met 't gevoel dronken te zijn en dat de wagen op zijn kant ging kieperen. We nemen nu onze voorzorgen zeker als we ergens aan zee staan) De wind is gaan liggen en 't zonneke schijnt. In Canet is aan 't binnenmeer een natuurreservaatje waar het fijn wandelen is. We gaan er een uurtje stappen. De blauwe reiger in 't riet is me te vlug af. Ik heb nog steeds problemen met een digitaal toestel omdat de tijd die verloopt tussen aanzetten en klikken veel langer duurt dan bij een gewoon toestel en de meeste beestjes geen zin hebben daarop te wachten... gelukkig lagen er een paar bootjes in 't riet en staat er toch "iets" op de foto. We volgen de kustweg. In Collioure is de gehandicapten parking vrij. Heb ik toch geluk want de parking is klein en 't is er behoorlijk druk en in Frankrijk ziet ge zelden niet gehandicapten de plaats innemen ... De scooter er af en weer op stap. De terrasjes zijn goed gevuld en 't is er genieten goed beschut tegen de wind maar lekker in 't zonneke. We laten ons nog eens verleiden voor een klein kopje sterke koffie... vroeger vond ik dat lekker, echt een caffeïne stoot, nu valt het ons weer dik tegen. 't Zal dus in Portugal "koffie met melk" worden. In Port Vendres even naar de MH parking gaan kijken maar die is voor ons te ver van 't centrum en helemaal in de schaduw (is betalend) De route van hier naar Portbou heb ik altijd mooi gevonden - 't is er traag rijden maar dat laat ook toe van de omgeving te genieten. In Llanca rijden we nog maar eens de parking aan 't strand op langs de verkeerde kant - inrit voor ambulances, want aan de goede kant staan barelen 1.90m Rosas vind ik niets maar mijn ventje wil er toch eens gaan kijken. Uiteindelijk stoppen we in Empuriabrava aan 't strand nabij de camping die gesloten is. De watergeul die we door moeten is nog steeds goed te doen. Het strand is toegelaten voor kampeerauto's tot 21u 's avonds. In deze periode maakt men er geen probleem van dat men er ook blijft overnachten. Bij slecht weer of felle wind kan men gaan overnachten op de P voor de camping of in één van de binnenstraatjes aan de aanlegstijgers waar deze periode alles heel rustig is. We blijven er uiteindelijk 3 nachten maar dat is voor ons dan ook de max aan een strand. Ons Kaya is er haar gangen gegaan - buitelen in 't zand en met hare snuit diepe putten wroeten... hare pels ziet er niet uit en hare kop wassen ... ja wadde - wij natter dan zij.
Onze vrienden zitten in Calpé of Benidorm. De hele costa Brava van Palamos naar Lloret de Mar rijden zou teveel tijd in beslag nemen Het gaat dus via Figueras naar Girona. Er is niet teveel verkeer en we vorderen snel, ook de vervelende kustroute richting Barcelona valt wonderwel mee. Onderweg opvallend veel nieuwbouw.. wie gaat daar allemaal verblijven??? en wat mij het meest verwonderd dat men er zo op mekaar geplakt wil zitten waar het in 't achterland zo verlaten is. Ze bouwen wel een flatgebouw naast de nationale met de afsluiting van 't terras nog geen 3(ja drie) m van het rijvak... En dat verhuren ze dan vermoedelijk als kamer met zicht op zee (door 't zijstraatje) Vanaf Mataro was er tevoren geen peaje tot Barcelone. Nu moet men tot voorbij Montgat om er op te geraken. De periferique via de haven heeft heel veel tunnels waar altijd uitlaatgassen blijven hangen.. We rijden nu via de expressweg noord/west van de stad. tot Casteldefels. Meer kortere en open tunnels.. En naar Tarragone... weer veel nieuwbouw.. Als we de kans hebben op de terugreis toch liever door 't binnenland. Mijn ventje vind dat het weer te onstabiel is om in Els Muntels in de Ebro delta te gaan staan. Het zand is er nogal mul en als 't regent niet zo gemakkelijk om er uit te rijden. Plus, hij heeft een boontje voor de haven en de markt in Vinaros. 't Is zaterdagavond en veel volk op loop maar op zondag varen de vissers niet uit en dus zullen we deze nacht niet gewekt worden...
's Voormiddags, terwijl mijn ventje naar de bakker is stopt een politieauto ...hij was ook al gestopt bij de andere kampeerauto's dus 't was niet lang raden om de reden te weten. Een jonge politieagente komt me in 't duits vertellen dat het voortaan verboden is daar te overnachten. In 't duits ... dat werkt op mij zowat als een rode lap op een stier... dat ze 't in hun eigen taal zeggen. Ik doe dus heel verwonderd en zeg in 't spaans dat ik haar niet versta... koeienogen krijgt ze daarvan. Dat ze nu toch overal eens leren niet op hun knieën te kruipen voor die zogezgde rijke supermacht. Na 2 verloren wereldoorlogen kopen ze nu met hun geld de wereld op en iedereen ligt zowat in katzwijm voor dat geld. Ze veronderstellen dat iedereen hun taal spreekt. Ik kreeg ooit het antwoord dat ze toch niet de taal konden leren van elk land waar ze doorreden. (ze vroegen aan een franse moeder met een paar kindjes de weg naar Foix in 't duits maar spraken FO IX uit- de vrouw verstond het niet en ze hadden het lef haar uit te schelden dat ze niet wilde antwoorden)..alle mensen moeten hun taal maar leren zeker... daar kan ik me nu over opwinden, zo'n arrogantie en iedereen die daarin meeloopt. (in Australië zijn de verkeersborden buiten het engels ook in 't duits en japans geschreven - money money) Ik versta dus alleen duits in duitssprekende landen.. Maar allé we zitten in Vinaros. Als 't ventje terug is laden we rustig in en rijden naar 't kraantje om onze watervoorraad aan te vullen. Langs de baan naar Valencia is niet veel bijzonders te zien buiten sinaasappel- en citroenbomen. Vanaf Sagunto gaan we weer de autostrade op rond Valencia en daarna terug de N332 tot Cullera En dat was effe verschieten. Ze zijn daar zo hard aan 't werken en een grote brug nabij 't centrum aan 't bouwen dat we heel wat toertjes rondrijden voor we op ons staanplaatsje komen. De grote parking heeft al een paar jaar een andere bestemming gekregen maar waar de boulevard doodloopt worden campers getolereerd. Zoals al een paar dagen valt de wind in de namiddag en 't is nog fijn om een paar uurtjes buiten te zitten. Onze buren zijn nederlanders en de dame toont me hoe ik zakjes moet knippen om er mee te haken. Had dat een 20tal jaren geleden al geleerd maar toen met een huishouden en een fulltime job was 't er nooit van gekomen om het zelf te proberen. Nu weet ik het weer en misschien... 's Avonds komen er nog een paar buren bij die zich plaatsen alsof Cullera van hen is... grote bakken, nemen elk meer dan 5 parkeerplaatsen in -ge moet niet naar de nummerplaat zien om te weten welke nationaliteit. Hoefde ook niet want ze stoppen, laten hun hondje buiten dat direct naar ons Kaya komt... een heel mooi jong hondje... Op de vraag hoe oud het is krijgen we als antwoord dat ze dat niet weten.. ze hebben het een week geleden meegenomen toen het alleen op 't strand liep?????????? verloren? dat wisten ze niet! Het zag er niet vies uit en daarom hadden ze het maar mee in hun Concorde genomen en zo voelden ze zich wat veiliger want hij zou zeker blaffen als er iemand aan de auto kwam. Mijn antwoord: "bei uns ist das diebstahl" en 'k heb demonstratief ons Kaya mee binnen genomen. 'k Was beschaamd in hun plaats. (en neen, ik weet het ze zijn niet allemaal zo hoor en ook wij kennen vele lieve duitsers, maar diegenen die arrogant zijn zijn dat dan meestal ook in de overtreffende trap) Blijkbaar verblijven er nogal wat vlamingen in Cullera. Volgens een koppel van Gent is half het appartementsgebouw naast de zeedijk 's winters bevolkt met vlamingen. Op onze avondwandeling horen we dan ook regelmatig ons taaltje spreken.
's Morgens schijnt al vroeg de zon maar 't is koude wind. en een wandeling langs de strandboulevard wordt al vlug een interval training ... vlug, vlug waar de wind open spel heeft en rustig waar we in de luwte van de huizenblokken zijn. Na een kleine kilometer houden we het voor bekeken er is niks aangenaams aan. Mijn ventje krijgt een bedankje van een spanjaard als die ziet dat hij het kakske van ons Kaya in een zakje doet en in de vuilbak dropt... Met plezier gedaan.... Ondertussen smsjes van Germaine die in Calpé staan met de melding dat ze nabij 't politiebureel staan... we vinden het wel. Het straatje loopt dood op de strandboulevard en vooraan is de gehandicapten p nog vrij - zij staan op de volgende - we moeten wat mikken om er in te manoeuvreren maar hebben uiteindelijk een 5* uitzicht op strand en boulevard met wandelaars die dikke winterfrakken dragen. Blij weerzien en bijpraten... Jos kan hier inloggen op 't internet vermoedelijk bij één van de hotels in de buurt. We blijven er een paar dagen, gaan iets drinken bij een vlaming, brood halen bij de belgische bakker en op restaurant bij een jong vlaams koppeltje. Ni echt mijnen dada maar voor een paar dagen oké. De zuidelijke blvd is heel goed te doen met een scooter - alleen er is een firma die mindervaliden materiaal verkoopt/verhuurt/onderhoudt maar... hoge stoep niettegenstaande toch vele meters de mogelijkheid om een hellend vlak te maken ... zoiets kunt ge toch niet geloven ... wel uw centen willen maar voor de rest kunt ge de pot op...
In Benidorm gaan we eindelijk de auto eens wassen, al dat zout van onderweg en Empuriabrava er af - winkelen in de Carrefour en parkeren waar 't rustig is. 's Morgens zorgen voor drinken voor de auto en water voor 't huishouden en we zijn de baan op. Hopend op beter weer. Ondertussen had ik al verschillende berichtjes gekregen van bekenden die rond TanTan en Layoun in Marokko verbleven. Koud en regen en dan weer hitte gevolgd door zandstormen .. veel problemen met zand in de motoren ... daarvoor moeten we nu ook de oversteek niet doen. We beslissen met Jos en Germaine mee richting Portugal te rijden. Ik kan me voor mijn hoofd slaan. Voor de zoveelste keer veranderen we onderweg van richting en liggen de wegenkaarten thuis. Alles mee voor Marokko, niks van Portugal. 't Zal dus rijden worden met een beetje gevoel voor richting.
We vertrekken met zonnig weer naar Alicante, Elche, Murcia, Lorca. De zon verschuilt zich achter dikke wolken. km 354 Cullar Baza benzinestation met gratis services voor MH Wat verder begint het te regenen, de regen wordt sneeuw en we passeren Granada in een sneeuwstorm. Voor ons sneeuwruimers en wordt er zout gestrooid. En 't ander zout is er nog geen 24u af.....In Fuensanta gaat de riem er af. 't Is zeer vermoeiend rijden. Aan het kerkske is een kleine parking. Mijn ventje heeft zijn vermaak met de oude vrouwtjes te bewonderen die zich de steile en hoge trappen aan het kerkje ophijsen ... heeft weinig goede woorden voor kerk en pastoor tot hij 's morgens ontdekt dat aan de zijkant een gemakkelijke toegang is en de vrouwtjes ofwel willen boete doen ofwel de moeite niet doen om 10 meter verder te gaan. Er lopen een paar kleine scharminkeltjes van honden rond, ééntje met een heel lief snoetje. Een vrouwtje die hun dagelijks eten geeft zegt dat we ze gerust mogen meenemen maar ons Kaya zou daar niet zo mee opgezet zijn denk ik...dat de duitsers maar langs hier komen om hondjes mee te pakken.
We vertrekken met motregen maar nabij Sevilla is 't zonneke er weer. Rond Huelva zijn ze volop aardbeien aan 't plukken... dat hebben we wel goed gezien. We zitten ook weer in een streek waar veel ooievaars nesten... hoe zit het hier met de ophokplicht??? En dan de brug over en we zijn in Portugal. Castro Marim ligt in een natuurgebied - de delta van de Rio Guadiana .. veel vogels, zoutwinningen. Een streek die ons zeer aanspreekt Op de parking staat het vol MH ik weet niet goed wat ik zie. Het was reeds een aantal jaren geleden dat we nog hier waren en toen stonden er 1, 2 of 3 nu??? heb ze niet geteld. Een zeer internationaal gezelschap met Belgen, Nederlanders, Fransen, Duitsers, Denen en Finnen. Blijkbaar heeft het hier ook goed geregend want we moeten even uitkijken om wat ruimte te vinden tussen de plassen.
In Portugal heeft de EG een project met gratis internetafdelingen voor de jeugd waar ook wij mogen gaan internetten. We staan 's morgens een uur tevroeg aan de deur want waren vergeten dat Portugal GMT volgt. De verbinding is nog steeds zeer traag. Mijn mailbox zit overvol. Ik besteed mijn uurtje dan vooral aan 't deleten van wat junkmail en het bekijken van de berichten die ik denk van belang te zijn.. niks seniorennet, niks blog. In de namiddag gaan we nog eens langs en 'k heb juist de tijd om even naar 't forum te gaan en een petieterig berichtje in mijn blog achter te laten. Maar 'k ben er blij mee. Zal me maar bedwingen tot we weer thuis zijn. Nochtans er zijn bijna in elke stad van die internetlokalen maar zo traag is er ook geen fun aan. Vroeg in bed.. ben al aan mijn 4de boek - allemaal heel spannend.
's Morgens vind mijn ventje dat we ons moeten aanpassen aan 't portugese uur en draait zich nog eens om voor een uurtje. Ik doe de gordijntjes open en verdiep me verder in 't oplossen van een paar moorden- ons Kaya nestelt zich op de draaizetel in 't zonneke en wacht geduldig tot 't baasje met haar wil gaan wandelen.
Naar de Lidl en lpg tanken - voor ons nog niet nodig maar we willen eens zien hoeveel we op die paar weken hebben verbruikt met regelmatig verwarmen 's avonds en 's morgens .. er gaan iets meer dan 6 l in.
Tavira. Hadden wij vroeger nog nooit bezocht - geen idee waarom. Op de wei aan de brug en nabij het warenhuis staan een kleine dertig kampeerauto's maar er is ruimte zat. We betrouwen het weer niet zo erg en zoeken een droog plaatske en wat hoger gelegen. We moeten een paar keer draaien en keren voor de auto naar onze goesting staat ... horizontaal, met de deur uit de wind en zoveel mogelijk de zon binnen ... ja wadde ... kieskeurig zijn we niet zeker. We blijven hier een weekske staan .. mijn been heeft al weken kuren en 'k wil het wat rust gunnen. We rijden enkel tot aan het pontje voor 't eiland. Onderweg staan engelsen en ik zie een prachtig liftsysteem om in de auto te geraken. Op de terugrit stoppen we .. mogen we het systeem keuren en proberen ... ik neem een paar foto's en noteer de engelse firma. Als we thuis zijn zal ik er ijverig naar op zoek gaan. 'k Mag zeker niet vergeten te vermelden dat ze hier in een winkeltje naast de mercado heel lekkere appelsienen verkopen 1 / 3 kg - en jonge mannen komen rond om bakjes aardbeien te verkopen. In de mercado doen we dagelijks verse vis in. En de broodjes van de Pingo doce vind ik heerlijk. Gelukkig geen weegschaal bij om op te staan. Een ouder nederlands koppel zien we elke morgen vroeg vertrekken en ze komen elke avond terug. Ze vertellen van een mooi plekske waar ze overdag gaan staan met zicht op de riviermonding en al de vissersbootjes die er doorkomen. We gaan hen een bezoekske brengen en genieten van het uitzicht. Onderaan in de delta staan ook campers maar de weg er naartoe is er niet eentje om elke dag 2x te doen. Wel ook heel mooi. Hier op de weide zie ik ook de linnenzak gemaakt van plastic zakjes en dat lijkt me wel iets. En zoals ik ben start ik er onmiddellijk mee. 't Ventje heeft een full time taak met naar de winkel te gaan en zoveel mogelijk zakjes te vergaren want 'k heb ontdekt dat de kleuren prima zijn en 'k wil er geen hutsepot van maken. Een week heb ik verwoed gehaakt Het resultaat mag er zijn. Mijn zoon had bedenkingen toen ik het hem aan de telefoon vertelde en beloofde mij een dikke bol haakgaren tegen we thuiskwamen, nu heb ik voor hem ook zo'n zak in bestelling. Nog weinig tijd om te lezen - haken , kruisjessteek voor mijn merklap, kruisjessteek voor auto's op knuffelkussens voor de kleinzoon... Ik heb er echt zin in.
Van Tavira gaat het naar Lagos. Wij doen het via een omwegske langs Santa Lucia waar wij het ook heel fijn vinden. Onze vrienden staan in Lagos aan de gazolina. Er is nog weinig plaats en niet ideaal voor ons Kaya. Wat verder in Meia Praya is het ook druk en lopen een paar grote honden los. Uiteindelijk installeren we ons nabij de vuurtoren in Ponta da Piedade. De parking is heraangelegd wat een goeie zaak is.
's Morgens zijn onze vrienden reeds vroeg daar.. Louis kan gaan wandelen met de Kaya - ik kan naaien en lezen. Vandaag rijden we naar Aljezur en willen naar onze converter laten kijken. We hoeven ons geen zorgen te maken. FFSolar heeft hier wel nogal een vlucht genomen - vroeger in een smal straatje en de werken buiten op straat uitvoeren. Nu staan ze daar alleen op een heel groot industrieterrein en hebben ze ruime hangars en een grote winkel. We doen een omwegske naar praia de armoreira. Ook zo'n plekske waar we graag zijn. We eten er een boke en verpozen er een tijdje. We mogen even ons Italiaans boven halen maar dat lukt niet goed; spaans en italiaans liggen te dicht bij mekaar en ik maak er dan ook een hutspotteke van maar, we verstaan mekaar. Het opvallendste waren de duinen die weer de boardwalk hadden ingenomen. Terug naar Piedada.
We houden eerst hier nog een dagske rust en rijden 's avonds naar Praia de Porto De Mos. 's Avonds uit eten maar we mispakken ons toch een beetje aan de temperatuur op het overdekt terras. Ze hebben hier wel een heel mooi strand maar de parking is veel te klein vooral omdat ook hier een grote bouwwoede heerst... overal residenties die tegen de bergflank liggen en velen komen met de auto naar 't strand. Ik vraag me af aan wie ze dat allemaal gaan verkopen/verhuren. Honderden nieuwe residentiele parken hebben we gezien hier en in Spanje. Als ge er in rijdt hebt ge bijna een planneke nodig om er weer uit te geraken...En goedkoop is het zeker niet ... 250 000 voor een appartementje met 1 slaapkamer - naar de prijs van de grote villa's heb ik maar niet gevraagd.
't Is maandag vandaag en heel rustig. Het is weer warm. We hebben nu al bijna 2 weken mooi weer en daar genieten we van. We doen rustig aan. Nemen afscheid van Jos en Germaine die het binnenland intrekken naar de barragems. Wij terug naar Lagos. Als ik alles klaar maak om te vertrekken ontdek ik dat mijn batterij van de GSM plat is... en natuurlijk berichten. De dochter dat ik eens moet bellen maar niet panikkeren... ja, da's nu juist goed om me helemaal ongerust te maken. Vlug naar de telefooncel en oeps haar antwoordapparaat. In Lagos parkeren we aan 't warenhuis vanwaar ik gemakkelijk met mijn scooter naar 't centrum kan. Nog eens bellen en nog steeds antwoordapparaat. Ben me ondertussen serieus druk aan 't maken dat ze vraagt om dringend te bellen en dan onbereikbaar is. We genieten toch van een dagske stad. Goed om wat prulletjes te kopen voor de kleinzoon en een bezoekske aan de apotheek. We struinen heel Lagos af... naar de vuurtoren en langs het strand dat toch wat speciaal is tussen de rotsen, vind ik toch. Op de terugweg heeft ons Kaya kuren. Soms wil ze absoluut niet meer verder. Zou ze pijn hebben in haar geopereerde heup? was de afstand wat ver? We stoppen dan ook regelmatig aan een rustbank ... elke bloem en elk struikje onkruid heeft ze besnuffelt en gedoopt... we voelen ons wat schuldig maar ze wil zich niet laten dragen en vooraan op mijn scooter raakt ze in paniek de schrikkepees. We zijn gelukkig dat we weer tot aan de auto zijn geraakt en rijden naar Meia Praia zodat ze kan rusten .. en wij ook. Er staat bijna niemand. We blijven hier dan maar een paar dagen staan. De Kaya is na een uurtje al weer aan 't bedelen om te gaan stappen maar rust is rust.... Ondertussen Peter aan de lijn die vertelt dat Els een auto ongeval had met onze oude wagen. Auto perte- totale maar zij is er goed vanaf gekomen. Goed geschud en geblutst en haar knieen gekwetst maar Tom en de kleine niks. Werden aangereden door iemand die de stopplaten van de stwg niet had gezien enz... Haar uiteindelijk kunnen bereiken ... ze was terug thuis..vreest wel voor haar knieën om terug te kunnen rijden met haar camion - zal een tijdje duren, eerst rusten tot de zwellingen meer weg zijn en dan druk oefenen om terug te verstevigen. En ik me schuldig voelen dat ik niet bereikbaar was op 't moment dat ze me nodig had. Naar huis gaan heeft weinig zin, ik kan er niks aan verhelpen. Maar ja, hart en verstand spreken soms een andere taal en ik raakte nogal mijne klurts kwijt. Met mijn been kunnen we niet ganse dagen rijden en tegen dat we thuis zijn is 't grootste leed geleden. We zullen dus maar gewoon verder doen en gaan overnachten in de nabijheid van een telefooncel zodat ik ze kan bellen. Aan de gasolina tanken we diesel en water en kopen een bak appelsienen. (we zullen ze missen thuis) We willen rustig huiswaarts. Na Portimao slaan we af naar Ferraguda. De parking is er nog steeds maar voor mij nu moeilijk om vandaar naar 't gezellige centrum te gaan wegens te steil en geaccidenteerd terrein.
Carvoeira rijden we in... waren vergeten hoe smal de straatjes hier zijn en de parking aan de bootjes is omgetoverd met stalletjes enz. Aan de vuurtoren op de kaap zijn ze grote werken aan 't doen en is het niet gemakkelijk om te parkeren.
Nossa Senhora da Rocha.. het kleine kerkje ligt mooi op de rotspunt en er zijn mooie parkings maar 't ventje wil graag naar Quarteira omdat we daar een wandelboulevard hebben waar ik ook kan gaan wandelen. Na wat rondlopen en iets te hebben geeten zijn we weer de baan op.
In Armacao de Pera zijn er parkeerplaatsen aan beide uiteinden aan 't strand. Het is wat laat op de middag en we blijven dan hier maar staan. Wie hier naar 't strand wil moet goed te been zijn want steil bergaf.
Albufeira: niks voor ons, een doolhof tegen de berghelling met smalle straatjes en overal bouwwerven. We zijn er zo vlug mogelijk weer uit. Op de ringbaan gaat pa naar de Lidl. Naast ons zijn een paar campers komen staan. Als we wegrijden zien we dat het ook belgen zijn
En dan naar Quarteira. Heb ondertussen een wegenkaart van de Algarve aangeschaft maar dat is blijkbaar toch niet voldoende want we rijden hopeloos rond tussen de vele golfterreinen van Vilamoura. We hadden moeten afslaan naar de jachthaven want met onze kleine wagen kunnen we door het smalle straatje maar de andere afslag naar Quarteira hebben we vierkant gemist. Met een omwegske geraken we er uiteindelijk. Aan de haven staan veel campers tussen de grote plassen... niks dus, aan de andere kant hebben ze een nieuw plaatsje ontdekt maar 't staat er ook nogal vol en ook modderig. Dan maar naar 't parkske aan 't strand. Ze hebben er een grote gehandicapten parking gemaakt en de telefooncel staat op 6m. Ik verdeel dus mijn tijd tussen wandelen op de boulevard, een terrasje doen, ons Els bellen en handwerken. De laatste dagen geen boek meer vastgehad. Nu ja, hetgeen ik nog bij heb is ook niet veel soeps of veel te zwaar... Ilja de Faronen mooi staan aan de Ria Formosa. Mooi zicht op de landingsbaan van de luchthaven, de vissers- en baggerbootjes. Een heel speciaal sfeertje met veel zand in de straten en parkings voor gehandicapten onder 2m zand...Op verschillende plaatsen zijn er openbare WC's en waterkraantjes. Willen hier zeker nog ooit terugkomen. We werden aangesproken door de bemanning van het baggerbootje.. Belgica = bagger...
De volgende stop is nog eens Tavira. Er staan slechts een 8tal campers. Mijn linnenzak is bijna af - ik mis nog een paar zakjes voor de afwerking. Mijn ventje dus weer op stap naar Pingo Doce. Ken ondertussen de kleuren van de logo's van de meeste warenhuizen.
Manta Rota een grote parking achter de duinen. Ons Kaya heel gelukkig met haar speelterrein. Het gevoel is dubbel; ik wil naar huis maar ik wil ook hier blijven.
Altura: Mooie grote parkings op asfalt aan het strand, maar weinig vlak. Wandelpaden met boardwalk misschien wel te doen met de scooter. maar 't is vrijdagnamiddag en de jeugd verzamelt hier. Zal vermoedelijk niet rustig zijn vanavond.
We rijden verder naar Castro Marim - internetkantoortje is vroeg gesloten. We gaan overnachten aan de verkaveling. We zitten nog heel lang buiten.
Vroeg op de baan en we rijden tot Motril. Aan villa Astrida is de parking heraangelegd en verboden voor campers. Er staan er wel een paar maar 't staat ons niet erg aan.
We rijden verder tot juist voor Calahonda. Achter de groentenserren parkeren we aan een kiezelstrand. Er staan nog MH's en in de namiddag komen er nog bij. Het is warm en we installeren ons buiten in de zeteltjes. Mijn ventje vergeet te smeren en heeft 's avonds een serieus rode neus. Jan en Jansje kwamen van Marokko, kranige nederlanders van rond de 80jaar. Hun fiets was er gestolen en ze vermoeden door medecamperaars. De verhalen over Agadir zijn niet echt opbeurend. Herhaaldelijk moesten ze op camping en de meeste heel vuil. Een Fransman heeft er een camping geopend en vraagt blijkbaar 15 zonder stroom. De meesten willen niet meer terug naar ginder. Misschien tijd voor ons volgend jaar om het dan eens terug te proberen. Het zal er vermoedelijk rustiger zijn. We houden het hier wel een paar dagen uit. Calahonda centrum heeft ook nog steeds zijn camperplekje - water
Wij nemen zoveel mogelijk grote banen Nog een uurtje na Valencia en we rijden af naar Benicassim. Voor ons een heel mooie plek. Vanaf het rondpunt zuidwaarts zijn er verschillende parkings - aan de andere kant is er parking aan 't einde aan 't strand en even voorbij de doodlopende straat is er tussen de huizen ook een grote parking die op zee uitgeeft. We plaatsen ons op de gehandicapten parking. Een man komt kijken of er wel een parkeerkaart in onze auto ligt en gaat achteraan kijken naar mijn scooterlift. Ik hoor hem in 't duits zeggen.. ja, hij mag hier staan maar er zijn er velen die de kaart van een familielid gebruiken en zelf niet gehandicapt zijn en die komen hier dan van een goede plaats profiteren. Ik ontplofte bijna. Hij met zijn Winnebago had verschillende parkeerplaatsen in gebruik en die komt dan wat kommentaar geven. En dan die arrogantie om het zo hard te zeggen dat ge het goed hoort. We hadden genoeg van de kust en genoeg van collega zwervers.
we reden de volgende dag het binnenland in. Zalig, rustig en heel wat mooie natuur en oude dorpjes; Alcaniz, Caspe en overnachten aan de oevers van de Ebro in Mequinenza
Met heel mooi weer naar Fraga, Monzon, Barbastro, Ainsa naar Bielsa waar we voltanken. We zitten hier al in de bergen maar rijden nog steeds in t shirt en short met de vensters open. De tunnel is serieus verbeterd en nu volledig verlicht. Aan 't einde denk ik dat er rook in de tunnel hangt maar 't is de mist die door de opening dringt. We zien geen 3 meter als we uit de tunnel komen. Het is berekoud. Vensters potdicht en verwarming op de hoogste stand. De afdaling is normaal heel mooi maar nu gevaarlijk want hier en daar zijn de witte lijnen zo goed als verdwenen. De eerste voetgangers die we zien dragen skikostuums. Van een plots verschil gesproken.
St Lary Soulan. Heel druk- geparkeerd aan de rand van 't centrum en pa op zoek naar brood. Zondag en geen enkele bakker open. We hebben nog wat en zullen verder wel bij een bakker stoppen. We eten vlug en beslissen zo ver mogelijk te dalen om te overnachten. Via St Gaudens naar Martres Tolerane. Hier zou een camperplek zijn. Bij 't binnenrijden van 't dorp staat er een plaat maar verder niks. We bevragen ons even .. 't zou op de route d'Allan zijn nabij 't kerkhof. Maar blijkbaar sterven hier geen mensen... de eerste waar we 't aan vragen weet niet of er een kerkhof is, de mevrouw van een immobiliën kantoor ook niet en dat verwondert ons en we twijfelen aan de informatie...iemand die hier huizen verkoopt zou toch moeten weten of er een kerkhof is...een oudere man helpt ons op weg nadat we al 2x rond de kerktoren zijn gereden. Het is nog geen 500m van de plaats waar we ons bevroegen.... versta ik niet. We dumpen en vullen het water bij. Om te overnachten vinden we het niet erg gezellig. Nog geen 10 km verder ligt Cazeres waar een parking is aan de Garonne. We staan er rustig. Mijn ventje gaat nog vlug een telefoonkaart kopen. 't Lukt me niet een verbinding te maken. Er staan zoveel verschillende inbelnummers....
Geen bakker meer tegengekomen en uit mizerie pannenkoeken gebakken. In Carbonne ga ik nog eens proberen te bellen .. zelfs in de "tabac" kunnen ze me niet vertellen hoe het werkt... nog maar eens proberen en 't lukt via de call back... na 't draaien van het inbelnr vragen ze u in te haken en bellen dan zelf terug .. waar dat goed voor is weet ik niet maar 't voornaamste: ik heb de kinders weer eens gehoord en alles is oké. In Muret rijden we naar 't centrum en uiteindelijk aan een grote parking kunnen we terecht bij de warme bakker... 't ruikt er lekker. We draaien hier de autostrade op om rond Toulouse te rijden... een gek geval ...ze is gratis tot een tiental km van de ring.. ze sturen ons naar de Nbaan maar een 5 tal km kunnen we er weer op. Zou het zijn voor al de winkels die op de N liggen? Zie geen andere reden waarom ze dat zouden doen. De ring rond Toulouse is druk maar ergens in de omgeving zijn er races. Vanaf Montastruc wordt ze weer betalend.
moeten via de Ardèche naar huis want hebben een bestelling wijn op te halen. De A68 naar albi - onderweg juist voor Gaillac aire met dump enz. Albi, Baraqueville, Rodez. Er komen zwarte wolken opzetten en het duurt niet lang voor 't begint te regenen. Richting Mende. Even voorbij Severac le Chateau is de aire de l'Aveyron waar ook dump en wc is. Komende uit deze richting is er rechts in Mende een busparkind niet ver van 't centrum. Het is opgehouden met stilletjes regenen, het water valt met bakken naar beneden tegen de hoogtes aan wordt het sneeuwwater. We blijven op een hoogte rijden tussen de 1000 en 1250m te hoog om 's nachts de verwarming niet te moeten gebruiken. 't Ventje is moe maar wil toch nog zakken. In Langogne gaan we kijken naar de MH P aan 't meer. Er zijn niet zoveel plaatsen maar nu heel rustig. Ze staan wel alle in de plassen. Voor een volgende keer misschien wij zoeken er nu wel eentje op asfalt. Deze vinden we in Pont de Labeaume. In Thueyts was er ook een grote maar daar was 't carnaval geweest en was het precies een mesthoop.
Onze pa vraagt zich af wat dat koppeltje in de auto aan de andere kant van de parking zolang zit te doen - 3u vrijen vindt hij van 't goede teveel... Heb maar gezwegen. 's Nachts is het enige dat we horen het stromen van 't water in de rivier
Wakker met 't zonneke. Nu op zoek naar Valvignières naar de wijn cooperatieve. Dat lappen ze ons volgende keer niet meer...als we er langs komen oké maar er voor rond rijden... Het is nochtans een heel mooie streek. Aan de cave staat een grote camion met oplegger - Poolse nrplaat - wijn voor Luxemburg. We doen de heenreis in omgekeerde richting - zware voet op het pedaal. We rieken onze stal. Tegen de avond zijn we in Thaon les voges. We staan er alleen. De halve graskant is omgewoeld. De struikjes zijn weggenomen. Zal beter zijn als 't weer wat ingegroeid is.
's Morgens naar de SuperU voor petit exotique voor de zoon. We zijn weer zo zwaar geladen als toen we vertrokken (of zwaarder) 't Ventje ziet leuke dingen om in de zandbak te spelen en een schommelpaard. Moeder dus maar opruimen en stapelen. Ons Kaya ziet haar loopruimte in de auto krimpen en ligt de hele terugweg aan alles te snuffelen... Onderweg nog fritjes gaan eten en om 15u staan we bij de zoon voor de deur.
We moeten nog kunsten en omwegskes doen om thuis te geraken. Eind van 't jaar gemeenteverkiezingen - dus alle straten opgebroken voor verbeteringswerken die eind augustus moeten klaar zijn. Ons zo rustige straat lijkt wel een snelweg......... Rond 6u is heel de wagen leeggehaald. 't ventje valt in zijn zetel en zet 't nieuws op en ik.... 1x raden.... achter mijn peceke om mijn berichten te lezen...
meer dan 7 weken geen pc en 't niet gemist... 't Was rond 3u toen ik de lichten uitdeed.
Het was een fijn verlof. Het weer liet het soms wat afweten maar al bij al mogen we niet klagen. We hadden geen behoefte iets te gaan bekijken. Gewoon rusten en genieten, wat wandelen, lezen of handwerken. Meer moest het niet zijn
Hallokes allemaal Heel vlug via deze weg iedereen danken voor de wensen. Voor 't verslagske zullen jullie nog effe moeten wachten...eerst wassen en plassen en zorgen dat de kampeerauto weer vertrekkensklaar staan heeft 't ventje bevolen en zoals jullie mij kennen doe ik nederig wat hij vraagt (!!!) Even de sluier oplichten... we reden niet naar Marokko maar eindigden in de Algarve. We reden naar de zon maar zaten 2x in een sneeuwstorm. Heb een foto van een prachtige gehandicdaptenparking. Heb genoten en durf niet op de weegschaal gaan staan... zal dat morgenvroeg (allé seffens) doen. Heb iets geleerd, geprobeerd en 't resultaat is picobello..... ben plastieken warenhuiszakjes gaan recicleren en heb er een grote linnenzak van gehaakt... echt waar en 'k ben echt geen vijs van mijn bovenkamer onderweg verloren. Zal er een fotoke van maken en ze hier een dezer dagen plaatsen.... Ik die vroeger geen zakskes meenam uit 't warenhuis heb nu mijn ventje opdracht gegeven zijn waren in zoveel mogelijk zakskes te doen.... en ik maar knippen en haken.... Allé, 't is 4u - 'k ga slapen en misschien tot straks.
En morgen ga ik op zoek naar de foto's van Lier.....ben benieuwd....
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
u kwaad maken
