Hallokes allemaal Heel vlug via deze weg iedereen danken voor de wensen. Voor 't verslagske zullen jullie nog effe moeten wachten...eerst wassen en plassen en zorgen dat de kampeerauto weer vertrekkensklaar staan heeft 't ventje bevolen en zoals jullie mij kennen doe ik nederig wat hij vraagt (!!!) Even de sluier oplichten... we reden niet naar Marokko maar eindigden in de Algarve. We reden naar de zon maar zaten 2x in een sneeuwstorm. Heb een foto van een prachtige gehandicdaptenparking. Heb genoten en durf niet op de weegschaal gaan staan... zal dat morgenvroeg (allé seffens) doen. Heb iets geleerd, geprobeerd en 't resultaat is picobello..... ben plastieken warenhuiszakjes gaan recicleren en heb er een grote linnenzak van gehaakt... echt waar en 'k ben echt geen vijs van mijn bovenkamer onderweg verloren. Zal er een fotoke van maken en ze hier een dezer dagen plaatsen.... Ik die vroeger geen zakskes meenam uit 't warenhuis heb nu mijn ventje opdracht gegeven zijn waren in zoveel mogelijk zakskes te doen.... en ik maar knippen en haken.... Allé, 't is 4u - 'k ga slapen en misschien tot straks.
En morgen ga ik op zoek naar de foto's van Lier.....ben benieuwd....
Huis in Dawson City gebouwd tijdens de goldrusch. In dit stadje zijn buiten het centrum heel veel van deze voorbeelden te zien. Het centrum zelf is gerenoveerd en grotendeels heropgebouwd als pioniersdorp.
De naam permafrost wordt gegeven aan het verschijnsel waarbij de ondergrond meer dan 2 jaar bevroren blijft. Dit verschijnsel ziet men rond de polen en in 't hooggebergte. Men schat dat 20% van het aardoppervlak permafrost is. 's Winters is de grond volledig en zeer diep bevroren in Barrow, Alaska, heeft men ooit een diepte van 400m gemeten. In de zomer smelt de bovenste laag. Door het ijs kan het water niet weg en vormt een moerassige bodem. Dit wordt de actieve laag genoemd en daar kunnen mossen in groeien. De dikte van deze laag wisselt elk jaar, naargelang temperatuur en andere externe factoren en kan van 50cm tot 350cm bedragen. Bouwen op deze gronden is dan ook niet evident. Vroeger ten tijde van de goldrush en lang daarna werd er geen rekening mee gehouden en binnen de kortste keren waren de huizen en wegen verzakt. Voor de aanleg van wegen voorziet men nu een heel dikke laag grind die een paar meters dik kan zijn. Gebouwen plaatst men op palen, vooral ook omdat door de warmte uitstraling het ijs vlugger gaat smelten. Er worden ook huizen op een grindlaag gebouwd waar permanente verwarming doorloopt zodat deze niet bevriest en stabiel blijft. De grootste kost bij de aanleg van de Alaska pipeline waren dan ook de stabiliseringswerken.
Eén van de mooiste, zoniet de mooiste canyon die ik ooit zag is Antelope canyon nabij Page in Navajoland, in 't noorden van Arizona nabij de grens met Utah. Hij bestaat eigenlijk uit 2 verschillende kloven die elk door een ander indianenstam worden beheerd. Opvallend is dat men in weinig toeristische gidsen uitleg vindt over deze mooie plek Het is een kleine canyon en in 2u kan men heel het gebied bezichtigen. Men moet goed uitkijken langs Route 98 want er staan slechts kleine borden. Er is een Parking en een kleine desk. De inkomprijs is niet mals maar zijn geld waard. Gelukkig ligt er een plaat entrance want men zou zo aan de ingang voorbijlopen. Via een paar smalle ijzeren ladders kan men in dit wondermooie paradijs afdalen. Liefst rond het middaguur bezoeken als de zon hoog staat en de lichtinval maximaal is.. Ongelooflijk schouwspel - men stopt gewoonweg niet met filmen.
Vooral op 't zuideiland zijn heel veel meren. Lake Matheson is bekend voor zijn spiegelreflex maar ik persoonlijk vond dat er andere minder bekende meren waren die volgens mij veel mooier zijn. Opvallend voor ons was dat we er weinig muggen hadden maar aan de stranden werden we soms gek van de sandflies (zandvlooien) die kleine prikjes geven die dagenlang branden...
Rotorua ligt midden in het geotermisch gebied van Nieuw Zeeland en dat zal men geweten hebben als men het stadje bezoekt. Rookt krinkelt ussen de straatstenen en alle voegen en het stinkt er naar rotte eieren dank zij de zwavelgeuren en, niet zo een klein beetje. Het meest imposante gebouw hier is het bathhouse met zijn perfecte gazons en...de cricketspeler. Ge waant u even in vervlogen tijden. Er is een permanente tentoonstelling over Maori cultuur en de werking van het badhuis en rondom het gebouw zijn verschillende heilzame bronnen met elk een andere werking. Er zijn een dertigtal badhuizen momenteel waar men zich lekker kan laten verwennen. De oevers van het meer zijn aangenaam om te vertoeven en we vinden er een rustig plaatsje om ons huisje te stallen voor de nacht. Rond Rotorua zijn parken en een geothermische centrale om een beetje een indruk te krijgen van wat al dat gebroebbel onder onze voeten voorstelt en produceert. In Rotorua staat ook alles in het teken van de Maori. In 't centrum is er een marae waar traditionele hangi = feestmalen worden gehouden en demonstraties van ceremonies en dansen. Eieren kookt men er in een warmwaterbronneke een overkapping dient als haard en in het warme vijverwater doet men de was. In de nabijheid is ook een Maori vesting gereproduceert waar men traditionele bouwen en de manier van leven van nabij kan bezichten - het ligt ook midden pruttelende potten en geisers en rookpluimen. De aktiviteit van de geisers is verminderd de laatste jaren omdat alle huishouding, hotels en de centrale gretig warm water tappen. In de nabijheid is ook de agrodome een nog steeds functionerend uit de kluiten gewassen boerenbedrijf dat zijn deuren voor de toeristen heeft opengezet... nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten schapen waren en...ze hebben er echte brabantse trekpaarden. De St Faith's Anglican Church is een pareltje. Christelijke en Moari symbolen zijn er door mekaar geweven.. een heiligenbeeld met een Maori mantel enz. We hadden het geluk dat het lokale koor aan 't oefenen was en we kregen de toelating om er mee van te genieten. Ze hebben er een trucje uitgehaald: het christus beeld, ook met maori mantel lijkt wel over het Rotoruameer te lopen, een knipoog naar het meer van Genesaret. Na 2 dagen zijn we zelfs aan de stank gewoon en doen we van hieruit verschilde rondritten.
Nieuw Zeeland kende geen oerbewoners. De Maori zijn de eerste immigranten hier. Ze kwamen van andere polynesische eilanden en vestigden zich op het nieuwe land dat ze vermoedelijk bij toeval ontdekten. Vermoedelijk werden ze tot emigratie gedwongen door overbevolking maar nergens on men tot nu toe daar iets van natrekken. Verwarrend is dat ze de zoete aardappel kenden die van Zuid Amerika komt en niet van Azië. Er heerst dan ook mystiek rond hun oorsprong wat een goede voedingsbodem is voor allerlei verhalen. Bewezen is dat het niet één volk is. De verschillende groepen leefden niet zo minzaam naast mekaar en er waren nogal bloedige ontmoetingen. De "pa" hun omheiningen konden hen beschermen bij aanvallen. Met bevriende stammen hielden ze grote feesten. Hun welkomstritueel stamt uit die tijd. De bezoekers werden steeds aan de tand gevoeld. Een speer werd voor hun voeten in de grond geworpen. Werd de peer uit de grond getrokken dan was dat een teken van vredelievende bedoelingen. Bezoekers werden ontvangen in de marae, het gezelschapshuis. Het waren kannibalen die de getatoueerde hoofden van hun overwonnen tegenstaanders graag tentoonstelden bij de ingang van de pa. Toen kwamen de blanken. Nog meer Maori sneuvelden niet alleen door geweld maar ook door infectieziekten die ze meebrachten. De gebruiken van de Maori raakten op de achtergrond. Momenteel wordt er heel veel gedaan, vooral onder druk van de Maori, om heel veel terug in ere te herstellen en oude gebruiken worden massaal terug aangeleerd en getoond bij feestelijkheden of voor de toeristen. Ook de staat doet zijn duit in 't zakske om het cultureel erfgoed van de Maori te behouden en zo ook een stuk bij te dragen aan hun zelfbewustzijn. Momenteel kan men in Nieuw Zeeland trost zijn om Maori te zijn en men kan alleen Maoritanga (afstammelin van de immigranten) noemen als het bewezen is dat men Maori-bloed door zijn aderen heeft stromen. En neuze-neuzen om mekaar te begroeten ziet men regelmatig en volgens hun zeggen hoe langer hoe meer en niemand schaamt zich nog het ook buiten de familiekring te doen. Maori dansen stralen nog steeds daadkracht uit... echte krijgsdansen met fel beschilderde (naar de vroegere tatouages) gezichten. Wij vonden de Maori vooral fiere mensen en met veel daadkracht ... het was dan ook een grote ontgoocheling later in Australië kennis te maken met de aborriginals.
Het plezier van met een kampeerautootje rond te trekken is dat men op plaatsjes komt waar men normaal niet komt. Men stopt wanneer men wil om gewoon wat te rusten of... om reuze mosselen te gaan zoeken. Nieuw Zeelanders hebben nogal veel fantasie in 't bouwen van hun huisje op wielen.. wat men al niet ziet rondrijden en... geen problemen met regeltjes...zoals hier bij ons in 't landje
Rijden in Nieuw Zeeland, vooral op het Zuid Eiland is niks voor mensen die vlug wagenziek zijn. Veel berg op en berg af maar vooral heel zelden een kilometer recht door. Eénvaksbanen zijn schering en inslag. Maar vooral, het is alsof men voortdurend door een fotoalbum rijdt .. zo mooi. De lucht is heel zuiver en het licht scherp. Een zonnebril bewees goede diensten. Wij hebben genoten van het rijden maar mijn ventje is dan ook geboren met een stuur in de handen en ik kan heel goed tegen shacken in welke richting dan ook.
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
u kwaad maken
Vrienden zijn zoals sterren
Er zijn twee dagen
Eén van de mooiste, zoniet de mooiste canyon die ik ooit zag is Antelope canyon nabij Page in Navajoland, in 't noorden van Arizona nabij de grens met Utah. 
