Niettegenstaande we het heel rustig aan deden en niet zo gesteld zijn op "oude stenen" waarbij ge enorm veel fantasie nodig hebt zijn we onderweg langs een paar sites gekomen die ons de ene wel en de andere niet konden bekoren. We deden vroeger zoveel sites en kunnen ze met de beste wil van de wereld niet meer uit mekaar houden (op Efese na.. de bibliotheek, de toiletten en 't straatje naar de vrouwtjes van plezier .) alle amphiteaters lijken ons hetzelfde. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik nooit kunstgeschiedenis volgde en het mij ook weinig interessert. Ik vind iets mooi of niet...stijl, periode enz. zeggen me niets. Vandaar dus onze geringe interesse. Athene zelf lieten we links liggen wegens te druk en de vuile lucht boven de stad ziet men reeds van kms afstand. Delphi: het was een heel warme dag en veel bezoekers. Parkeren was alleen mogelijk langs de baan deels op het rijvak in de brandende zon. Aangezien het niet te bezichtigen is met de rolstoel en ik dus bij de auto moest blijven wilde mijn ventje er helemaal niet van weten ... Philippoi: een heel rustige site die weinig bezocht wordt wegens niet op de toeristische route kon ons wel bekoren. Rustig kuieren en rusten in de schaduw van een boom. Een amphiteater lijk zovele maar de bloemen in de tuin vrolijkten heel de boel op.
De tempel van Apollo waar men hard aan 't werken is en waar alles onder tenten staat.... een paar kolonnen ... kon ons weinig inspireren Iraio niet ver van Athene krijgt wel wat meer bezoek maar toch is het er zeer rustig. De site is prachtig gelegen. Ons Kaya is vooral geïnteresseerd in de "dining room" vermoedelijk waren er andere hondjes voor haar. Olympia interesseerde ons wel. De geboorteplek van de olympische spelen. Gelegen in een prachtige bergstreek. Zeer druk bezocht. In 't nieuwe stadsdeel is een grote parking maar de baan loopt steil omhoog naar de ingang. Niet te doen met de rolstoel. Aan de ticketoffice is er nog een kleine parking voor 't personeel. We vragen en krijgen de toestemming om er te staan van de ticketverkoper. We staan nog maar pas stil als er een man in deftig kostuum aangestormd komt dat we daar niet mogen parkeren...veel gepalaver..het mag niet want anders komen alle Grieken daar ook staan... Ik krijg het serieus op mijn heupen ..Mijnheer spreekt alleen Grieks en het gesprek verloopt via omstaanders..iedereen moeit er zich mee...Uiteindelijk zouden we 5 minuten mogen blijven staan. Op de vraag of er zo weinig te zien is dat ik dat op 5' kan bezichtigen ontploft hij bijna en ik ook... Heb hem hartelijk bedankt voor zijn vriendelijkheid en we zijn demonstratief weggereden - steeds midden op 't straat blijven staan om van op de baan alles goed te bekijken - 't ventje gaat ook aan de afsluitingen kijken - mijnheer doet teken dat we verder moeten rijden omdat we 't verkeer blokkeren en wij, wij doen of we hem niet zien staan. Uiteindelijk heb ik er toch een heel deel van kunnen zien. Spijtig voor 't museum over de spelen. Maar de slaapplaats van de olympische vlam en de rustplaats van het hart van Pierre de Coubertin hebbben we wel bezocht. Het verhaal over 't ontstaan zal iedereen wel kennen - een kleine anekdote die ik ook maar te weten kwam toen ik over Olympia ging lezen: een hele tijd was het getrouwde vrouwen verboden de kampplaatsen te betreden ongehuwden daarentegen mochten het gebeuren wel bijwonen- een deel lopers ontdekte dat hun kleren hinderden bij 't lopen en gingen naakt van start - er ontstond zoveel commotie en rivaliteit onder de vrouwen over de afmetingen van de edele delen van hun echtgenoten dat ze naast de baan mekaar te lijf gingen - mannen mochten verder naakt lopen maar gehuwde vrouwen werden zonder pardon de toegang geweigerd... De eerste looppiste en de resten van een paar tempels volgende sites liggen in een prachtig natuurreservaat...
Met mijn grootvader gingen wij vroeger in Vlassenbroek wissen snijden - riet om mandjes enz. te maken. Hier in Griekenland wordt ook riet geoogst. Tegenover Ionnina, aan de overkant van 't meer nabij Longades zagen we de apparatuur waarmee ze diep onder 't water de stengels afsnijden. Hier ook één van de vele kapelletjes langs de baan met offergaven zoals olie, ouzo, sigaretten enz.
Wat ik vooral gemist heb in Griekenland zijn de sterrenhemels. Hoogstens een paar sterren te zien al was er geen wolkje aan de hemel. Als kind leerde ik van mijn oma naar de sterren kijken 's avonds voor 't slapen gaan en aan haar te denken. Dit gaven we in de familie aan mekaar door en 't is nog altijd een gewoonte 's avonds naar de lucht te kijken en te weten dat kinderen en vrienden dat ook doen... Misschien gek maar 't geeft toch een samenhorigheidsgevoel zelfs duizenden kms weg van mekaar.
Wat we teveel zagen: wir sprechen Deutsch.... sommige eilanden zijn echte duitse koloniën. Ook hier kopen ze alles op en vormen echte getto's.
De werken voor het kanaal werden gestart in 1882 en voltooid in 1893. Het is lang van belang geweest om een doorgang te creeëren naar Piraeus zodat de boten niet heel de bocht rond de Peloponesus moesten nemen. Een paar afmetingen: 6,343 km lang; 24,60 m breed; diep 8m en de wanden 79,50 m hoog. ...In 't midden een soort garage zodat boten mekaar kunnen kruisen.
Te smal om hedendaags zwaar vrachtverkeer door te laten. Wordt enkel nog gebruikt door pakketboten en cruise schepen getrokken door sleepboten Vanop de bruggen heeft men een mooi uitzicht....
Het dorpje zelf is piepklein en de oude huizen hebben nog steeds houten balkonnetjes met bloemen - doet een beetje aan 't Zwarte Woud denken. Er komen heel veel bedevaarders naar het kerkje en ze bezoeken dan ook met bootjes de grotten waar mooie fresco's te zien zijn en vroeger kluizenaars in verbleven. Kerkje - binnenzicht en 't vrouwtje die er zorg voor draagt. Niettegenstaande er vele schatten in 't kerkje zijn is de deur dag en nacht open...
Nafplio de vroegere hoofdstad van Griekenland heeft een rijke geschiedenis en er valt dus nog heel wat te zien. Het Fort, de kerken van Ag Georgios, Ag Spiridon en Frangoklissia en de haven en het eiland Bourdzi met fort om de stad te beschermen. Als wij hier aankomen is het stikkend heet en geen boom om de auto onder te parkeren. Het bezoek is dan ook, tot onze grote spijt, beperkt ... komen hier zeker nog terug als we de kans krijgen.
Op het eilandje staat een kerkje gewijdt aan St Niklaas. De vissers gaan er langs alvorens uit te varen en steken een kaarsje aan. Toen we een paar mannen die aan een tafeltje koffie zaten te drinken vroegen of het niet stoorde dat we daar de nacht zouden doorbrengen kregen we direct hun fiat.. de villa op 't eiland is van St Niklaas en hij zal zeker over jullie waken.
zicht vanuit mijn bed bij 't ontwaken..
Niettegenstaande we meestal een staalblauwe lucht hadden waarbij het licht soms pijnlijk was voor de ogen genoten we ook van de paar dagen met prachtige wolkenluchten
Aangezien in 't binnenland de wegwijzers in 't griekse schrift de namen van dorpen vermelden was het steeds wat puzzelen. Het griekse alfabet hadden we na een paar dagen wel door. De taal zelf vinden wij enorm moeilijk. Uit de meeste westerse talen kunt ge nog iets opmaken door de gelijkenis met andere vb spaans- frans maar hier... De namen van de dorpen vonden we soms ook heel interessant ... Aspro - Drama - Grammatika - Metamorfosis - Symfonia en heel veel Agios (sint)...Nikolaos-Andreas Bij een dorpje Metamorfosis vroegen we ons af waarin de metamorfose lag?? het verval of de vele schotelantennes.. We gaan dus ijverig verder met het leren van wat Griekse woorden maar zijn wel op zoek naar een website, cursus ofzo waar we zinnen kunnen vertalen en.. de uitspraak beluisteren.
Griekenland met zijn vele eilanden en ferry's zijn onafscheidelijk. Ook wij hebben er tijdens onze trip herhaaldelijk beroep op gedaan. De eilanden hebben in het Grieks rechtstelsel een apart statuut en daar houden ze graag aan vast. En zeg nu niet dat Grieken niet vindingrijk zijn. Het eiland Lefkas is deels met het vasteland verbonden met een brug. Het middendeel rust op een soort ponton. Een ponton is geen vaste verbinding en dus kunnen ze zich "eiland" blijven noemen en genieten van al de voordelen die dat biedt. Van deze brug heb ik spijtig genoeg geen foto's
achterwaarts de boot op rijden en dan op 10 cm van de voorganger stoppen... waarom? 1/3de van de boot bleef leeg..
Af en toe zien we inktvis bovenhalen - met een hengel met mossel aan of met een harpoen tussen de rotsen. Zagen herhaaldelijk zigeuners die ok deze manier inktvis binnenhaalden en hem lieten drogen met een koord opgehaald aan de lantarenpalen. De vissers zelf hebben een droogrek een paar meter in zee ..Zagen echter nergens grote hoeveelheden inktvis binnengehaald worden of te drogen hangen...In Chili zagen we massa's grote zakken van die beesten lossen en van een kaliber ettelijke malen groter dan die we hier zagen... Konden niet te weten komen of inktvis in deze contreien veel voor komt ..(taalbarrière is groot...)
Aan de andere kant zijn er heel veel grote viskwekerijen. In grote bakken wacht men tot het viszaad uitkomt - de kleine visjes worden in grote bakken uitgezet. Als de vis voldoende groot is wordt zo'n hele bak met een bootje aan land gebracht - met reuze schepnetten in bakken van 1 ton overgeladen ( had er mooie foto's van maar... vermoedelijk overschreven bij 't opladen op mijn laptop)
Heb geen idee hoeveel geiten en schapen er in Griekenland rondlopen. Men kan geen dag rondrijden zonder ergens een kudde tegen te komen. Regelmatig stopten we bij een geiten-, schapen- of koehoeder. Van een gesprek kon men niet spreken maar het was steeds een hartelijke ontmoeting. Ook hier is de moderne tijd binnengeslopen. Vervoer per moto en contact met 't thuisfront, vrienden en geliefden met de GSM. Veel kudden worden alleen door honden begeleidt. Regelmatig komt men dan ook een kaasmakerij tegen - meestal produceren ze kaas om te raspen... gelukkig is "spaghetti" een internationaal begrepen woord... We stonden wel te kijken van de hygiene die gerespecteerd werd zelfs ver van de bewoonde wereld.... Kazen kopen in een winkel was steeds een avontuur om te weten te komen welke kaas het was met als gevolg een paar serieuze miskopen..... gepekelde kous die niet te vr.... was enz.
We hebben heel veel tijd doorgebracht aan vissershaventjes. Voor de vissers met hun kleine bootjes -caiques - is het een hard leven. Dagelijks heel vroeg uitvaren met een meestal magere oogst als resultaat. Door de overbevissing worden de beste visplekjes bij beurtrol door de overheid verdeeld. Meestal brengen ze juist voldoende vis aan land om in eigen behoefte en die van de enkele restaurantjes te voorzien. Waar echte vissershavens zijn heeft men wel ook grote boten die verder en langer op zee kunnen. Zij brengen wel nogveel vis mee... kanjers soms die door iedereen bewonderd worden. De bemanning van die vissersboten bestaat ook dikwijls uit Albanezen waarvoor de boot ook als onderkomen dient. Hieronder een paar foto's
een vissersvrouw die de versleten netten van de lijn snijdt ... 2 dagen was ze bezig ... geld om nieuw net te kopen was er niet ze zullen het moeten doen met hetgeen hen rest
rust op de vissersboten die morgen weer uitvaren voor een aantal dagen
overdag lokaasvisjes vangen met een net die dienen om 's avonds aan lijnen achter de boot als lokaas te gebruiken
mijn andere blogs reizen over vliegreizen ver en nabij maar meestal wel naar de zon Kampeerauto1 met ons huisje op wielen door Europa en de Maghreb kampeerauto2 met de kampeerauto door andere continenten
muziekske uit Argentina
Geef eens een compliment op een onverwacht moment
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Ga nooit heen
zonder te groeten,
Ga nooit heen
zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
Kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit heen zonder te praten,
Dat doet soms een hart zo'n pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn.
gekomen als zovelen uniek als geen ander
ons Mathiaske
bompa's goudklompje
Saartje
Geboren
03-08-2008
al 15 maand
bonneke helpen
en rijden is plezant
'k wil er niet af
bompa kijk tiktak
lijk grote broer
en er zit een knoppeke op
fier ... dat heb ik getekend
Ons Kaya
en de Kenzo
leer ieder moment van geluk bewust te leven heb het nooit te druk om vriendschap te krijgen of te geven
Van alle bloemen in de wereld is vriendschap de mooiste.
onze vrienden
2009 Riez noten kraken
Vriendschap kun je niet kopen, maar zorg dat je ze verdient. Als iemand wat troost komt zoeken, toon je dan als een ware vriend.
De tempel van Apollo waar men hard aan 't werken is en waar alles onder tenten staat.... een paar kolonnen ... kon ons weinig inspireren 
Iraio niet ver van Athene krijgt wel wat meer bezoek maar toch is het er zeer rustig. De site is prachtig gelegen. Ons Kaya is vooral geïnteresseerd in de "dining room" vermoedelijk waren er andere hondjes voor haar. 
Olympia interesseerde ons wel. De geboorteplek van de olympische spelen. Gelegen in een prachtige bergstreek. Zeer druk bezocht. In 't nieuwe stadsdeel is een grote parking maar de baan loopt steil omhoog naar de ingang. Niet te doen met de rolstoel. Aan de ticketoffice is er nog een kleine parking voor 't personeel. We vragen en krijgen de toestemming om er te staan van de ticketverkoper. We staan nog maar pas stil als er een man in deftig kostuum aangestormd komt dat we daar niet mogen parkeren...veel gepalaver..het mag niet want anders komen alle Grieken daar ook staan... Ik krijg het serieus op mijn heupen ..Mijnheer spreekt alleen Grieks en het gesprek verloopt via omstaanders..iedereen moeit er zich mee...Uiteindelijk zouden we 5 minuten mogen blijven staan. Op de vraag of er zo weinig te zien is dat ik dat op 5' kan bezichtigen ontploft hij bijna en ik ook... Heb hem hartelijk bedankt voor zijn vriendelijkheid en we zijn demonstratief weggereden - steeds midden op 't straat blijven staan om van op de baan alles goed te bekijken - 't ventje gaat ook aan de afsluitingen kijken - mijnheer doet teken dat we verder moeten rijden omdat we 't verkeer blokkeren en wij, wij doen of we hem niet zien staan. Uiteindelijk heb ik er toch een heel deel van kunnen zien. Spijtig voor 't museum over de spelen. Maar de slaapplaats van de olympische vlam en de rustplaats van het hart van Pierre de Coubertin hebbben we wel bezocht. Het verhaal over 't ontstaan zal iedereen wel kennen - een kleine anekdote die ik ook maar te weten kwam toen ik over Olympia ging lezen: een hele tijd was het getrouwde vrouwen verboden de kampplaatsen te betreden ongehuwden daarentegen mochten het gebeuren wel bijwonen- een deel lopers ontdekte dat hun kleren hinderden bij 't lopen en gingen naakt van start - er ontstond zoveel commotie en rivaliteit onder de vrouwen over de afmetingen van de edele delen van hun echtgenoten dat ze naast de baan mekaar te lijf gingen - mannen mochten verder naakt lopen maar gehuwde vrouwen werden zonder pardon de toegang geweigerd... 
volgende sites liggen in een prachtig natuurreservaat... 
zicht vanuit mijn bed bij 't ontwaken..
Aan de andere kant zijn er heel veel grote viskwekerijen. In grote bakken wacht men tot het viszaad uitkomt - de kleine visjes worden in grote bakken uitgezet. Als de vis voldoende groot is wordt zo'n hele bak met een bootje aan land gebracht - met reuze schepnetten in bakken van 1 ton overgeladen ( had er mooie foto's van maar... vermoedelijk overschreven bij 't opladen op mijn laptop)
