Stevie Ray Vaughan (Dallas (Texas), 3 oktober 1954 – Chicago (Illinois), 27 augustus 1990) was een Amerikaans blanke blueszanger en gitarist.

Biografie

Geīnspireerd door zijn oudere broer Jimmie begon Stevie Ray reeds op jonge leeftijd gitaar te spelen. Hij bleek erg getalenteerd te zijn en speelde al snel in een aantal lokale bandjes. In 1972 stopte Vaughan met studeren om zich volledig te kunnen concentreren op muziek. Stevie wist niet duidelijk wat hij voor carrière wilde, naar eigen zeggen was muziek zijn enige uitweg. Daarom verhuisde hij naar Austin, Texas en werd daar professioneel artiest.

In het begin van de jaren '70 speelde Vaughan samen met Doyle Bramhall in de band The Nightcrawlers. Hierna speelde hij een aantal jaren in The Cobras. Deze band was vrij populair in Austin. In 1976 vormde hij een bandje genaamd "Triple Threat Revue". In 1979-1980 veranderde de band van naam en noemde zich Double Trouble.

In 1982 werd Stevie Ray tijdens het Montreux Blues Festival opgemerkt door David Bowie. Deze was zo onder de indruk van Vaughan dat hij hem vroeg mee te werken aan zijn nieuwe cd 'Let's Dance'. Naar aanleiding van datzelfde optreden bood Jackson Browne zijn opnamestudio aan waar het eerste album van Double Trouble (Texas Flood) werd opgenomen. Hierop volgde een contract voor Stevie en zijn band met Epic Records.

Voor de band was dit het begin van een internationale carrière. Hun album Texas Flood werd uitgegeven in 1983 en ze mochten dat jaar ook voor het eerst in de bekende televisieshow "Austin City Limits" optreden. Hierna ging het steeds voorspoediger met Double Trouble. De band nam ongeveer elk jaar een nieuw album op (o.a. Couldn't Stand The Weather, Live Alive en Soul to Soul).

In de loop der jaren raakte Stevie Ray verslaafd aan drank en drugs. In 1986 stortte hij als gevolg hiervan in tijdens een tournee. Hij werd later dat jaar opgenomen in een ontwenningskliniek waar hij zijn beide verslavingen wist te overwinnen.

In 1989 werd het album In Step opgenomen. Met dit album won Stevie datzelfde jaar een prestigieuze Grammy Award. Hij werd nogmaals uitgenodigd om op te treden in het tv-programma "Austin City Limits". De twee optredens voor dit programma werden later op video uitgegeven onder de naam Live From Austin Texas. In 1990 nam hij samen met zijn broer Jimmie een cd op genaamd Family Style.

Dit was één van de laatste hoogtepunten in zijn leven. Hij stierf in de vroege ochtend (12u50) van 27 augustus 1990 tijdens een tragisch helikopterongeluk. Hij had die avond opgetreden op het "Alpine Valley Festival" samen met sterren als Robert Cray, Buddy Guy, en Eric Clapton. Stevie Ray Vaughan werd 35 jaar oud.

In 1991 verklaarde Ann Richards, de toenmalige gouverneur van Texas, 3 oktober tot "Stevie Ray Vaughan Day". Een jaar later in 1992 bracht gitaarfabrikant Fender de Stevie Ray Vaughan Signature Stratocaster op de markt. Voor zijn overlijden had Vaughan samen met Fender deze gitaar ontworpen. In 1994 werd een standbeeld ter nagedachtenis van Stevie onthuld aan de oever van het meer van Austin.

Carla Bruni, voluit Carla Gilberta Bruni Tedeschi, (Turijn, 23 december 1967) is een Italiaans-Frans model en singer-songwriter. Na haar huwelijk, begin 2008, met de Franse president Nicolas Sarkozy werd ze first lady van Frankrijk.

Levensloop

Haar stiefvader Alberto Bruni Tedeschi (haar biologische vader is de Italiaans-Braziliaanse kruideniersmagnaat Maurizio Remmert) was mede-eigenaar van het Pirelli-concern en haar moeder Marysa Borini is een concertpianiste. Toen Carla vijf jaar oud was vertrok het gezin naar Frankrijk. Later bezocht ze een kostschool in Zwitserland. Na haar terugkomst begon ze een studie architectuur in Parijs, maar maakte haar studie niet af.

Modewereld

Als negentienjarige begon ze een carrière als model en op twintigjarige leeftijd was zij al één van de meest succesvolle modellen op de catwalk met een jaarinkomen van 7,5 miljoen dollar. In deze jaren werd zij beroemd door affaires met beroemdheden als Mick Jagger, Eric Clapton, Donald Trump, Kevin Costner en Vincent Pérez. Ze is een aantal jaren getrouwd geweest met Raphaël Enthoven. Samen kregen zij in 2002 een zoon, Aurélien.

Singer-songwriter

In 1998 verliet zij de modewereld en stortte zich op het schrijven en zingen van chansons. In 2003 verscheen haar debuutalbum Quelqu’un m’a dit. Dit album, met nummers in de stijl van Joni Mitchell en Serge Gainsbourg werd goed ontvangen. In 2007 verscheen het Engelstalige album No Promises. Haar derde album heet Comme Si de Rien N'Était en werd goed ontvangen door de pers.

Carla Bruni in gesprek met de Amerikaanse first lady Michelle Obama

Huwelijk met president Sarkozy

Op 17 december 2007 werden in de Franse pers foto's gepresenteerd van president Nicolas Sarkozy en Carla Bruni. Op 2 februari 2008 zijn ze getrouwd. Op 11 april 2008 werd in New York een naaktfoto van Carla Bruni geveild voor 91.000 dollar (circa 58.000 euro).Enkele Franse media werden in juni 2007 beboet, omdat ze naakfoto's van de presidentsvrouw hadden gepubliceerd zonder toestemming van de fotografen.

Rel met Colombia

Bruni krijgt het aan de stok met de Colombiaanse minister van Buitenlandse zaken, Fernando Araújo, als ze op haar derde album Comme si de rien n'était in het lied Tu es ma came verwijst naar Colombiaanse cocaïne. De minister laat weten "not amused" te zijn.

Julien Clerc (Parijs, 4 oktober 1947) is een Franse zanger. Hij werd als Paul-Alain August Leclerc geboren in Parijs. Zijn moeder is afkomstig uit het overzeese Guadeloupe.

In 1969 brak Clerc door in Frankrijk met een Franse versie van de musical Hair. Later vergaarde hij ook in Nederland grote bekendheid door hits als Si on chantait, Venise, Ce n'est rien en This melody, dat zelfs een nummer 1 hit werd in Nederland. Verantwoordelijk voor zijn grootste successen was tekstschrijver Etienne Roda-Gil, overleden op 31 mei 2004.

Met Sylvette Herry, een Frans actrice bekend als Miou-Miou, heeft hij één dochter: Jeanne (1978).

In mei 2007 neemt Julien Clerc samen met Rob de Nijs een duet op voor diens nieuwe album Chansons, een album met enkel Franse liedjes, door De Nijs in het Nederlands gezongen. Het nummer met Julien Clerc is diens nummer 1-hit This Melody, door Jan Rot vertaald als Eén Melodie.

In 2008 kwam het album Où s'en vont les avions? uit. In 2009 viert hij zijn 40-jarig jubileum als artiest.

Milk Inc. is een Belgische dance-act, bestaande uit producers Regi Penxten, Filip Vandueren en zangeres Linda Mertens. Penxten en Mertens vormen samen het gezicht van Milk Inc. In Vlaanderen haalden tot nu toe maar liefst 23 van hun 25 singles de top 10 in de officiële hitlijst.

Biografie

Milk Inc. begon in 1996 als een studioproject dat een eerste plaat uitbracht op het label Dance Opera van platenfirma Antler Subway records. Een jaar later werd de single La Vache uitgebracht, die vooral in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aansloeg. Vanwege dit succes werd op aanraden van de platenmaatschappij de bandnaam voor de Franse releases veranderd in La Vache. Er werd besloten om ook optredens te doen en het stadium van studioproject te verlaten.

Sportpaleis concerten

In 2006 bestond Milk Inc. 10 jaar. Om dit te vieren gaven ze een optreden in het Sportpaleis van Antwerpen: Milk Inc. Supersized. De show was uitverkocht en daarom werd beslist om deze show elk jaar te organiseren. Eind september 2007 stond Milk Inc. opnieuw in het Sportpaleis met Milk Inc. Supersized 2. Deze show raakte al snel uitverkocht, waardoor er twee extra shows werden gepland. Die raakten eveneens uitverkocht. In 2008 zorgde de 3de reeks concerten in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Forever naar het album Forever, voor een ongezien succes: 6x uitverkocht! In 2009 staan Regi & Linda opnieuw zes keer in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Blackout.

De hoogtepunten van de show worden telkens uitgezonden op JIMtv en 2BE. Elk jaar wordt er tevens een DVD uitgebracht met een lange opname van het concert.

Albums

Apocalypse Cow

Eind 1998 werd de single In My Eyes uitgebracht en dat werd in België de eerste hit van Milk Inc. Later volgden van het debuutalbum Apocalypse Cow ook nog de singles Promise en Oceans. Beide nummers kwamen in de Vlaamse top 10 terecht.

Land of the living

In Nederland was Walk On Water uit 2000 de eerste grote hit. Vanaf de single Land of the Living is Linda Mertens zangeres van de groep, nadat Ann Vervoort met haar vriend Pat Krimson naar Ibiza vertrok om daar een platenlabel te lanceren. Het nummer Never Again behaalde een eerste plek in de Spaanse hitlijst.

Closer

De single The Sun Always Shines On TV werd rond 2004 in veel Europese landen uitgebracht, alsook in de Verenigde Staten. Het album Closer bevatte ook nog singles als Time, Sleepwalker, Wide Awake en I don't care, een samenwerking met Silvy De Bie van Sylver.

Supersized

In 2006 had Milk Inc. drie hits met Tainted Love (een cover van Gloria Jones), Run en No angel. De videoclip van No angel werd opgenomen tijdens één van de concerten van Milk Inc. Supersized.

Forever

In 2007 behaalde Milk Inc. de derde plaats in de Ultratop met de single Sunrise en de zesde plaats met Tonight. Die laatste werd officieel voorgesteld op Milk Inc Supersized II. In 2008 scoorde ze nog met de nummers Forever en Race. Het album Forever stond de hele zomer op de eerste plek van de Belgische albumlijsten. Iets dat ze nog nooit eerder hadden meegemaakt. Eind 2008 kwam er een speciale editie uit van Forever, met bonustracks en een dvd met de concertregistratie van Milk Inc. Forever.

Ramses Shaffy (Neuilly-sur-Seine, 29 augustus 1933 - Amsterdam, 1 december 2009) was een Nederlands chansonnier en acteur. Na een carrière als acteur bij de Nederlandse Comedie maakte Shaffy sinds de jaren zestig furore als zanger. Liedjes als Sammy, We zullen doorgaan, Pastorale, Laat me en Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder werden in de jaren zeventig klassiekers.

Biografie

Jeugd

Shaffy werd geboren in de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine, als zoon van een Egyptische diplomaat en een Poolse gravin van Russische afkomst. Hij groeide op in Cannes bij zijn moeder. Toen deze tuberculose kreeg, kwam Shaffy via een tante in Utrecht en een kindertehuis, in een Leids pleeggezin terecht. Het afscheid van zijn moeder is een ingrijpend moment in zijn leven geweest, getuige zijn liedje De trein naar het noorden.

Carrière

Hij maakte de middelbare school niet af en werd in 1952 aangenomen op de Amsterdamse toneelschool. Vervolgens debuteerde hij in 1955 bij de Nederlandse Comedie. In 1960 reisde hij met zijn partner Joop Admiraal naar Rome in de hoop daar werk te vinden als filmacteur maar onverrichter zake keerden ze weer terug. De brieven aan hun gezamelijke vriendin Shireen Strooker werden in 2004 gebundeld in "Brieven uit Rome". In 1964 richtte Shaffy de theatergroep Shaffy Chantant op. Hij werkte langdurig samen met zangeres Liesbeth List en pianist Louis van Dijk. Bekendste song van de groep werd de Shaffy Cantate. Anderen - onder wie Thijs van Leer, op wie hij verliefd zou worden (aan hem is het lied "Jij bent nu daarbinnen" gewijd) - maakten korte tijd deel uit van zijn ensemble. Met Liesbeth List zette hij in 1968 onder andere het lied Pastorale op de plaat, een lied dat grote bekendheid zou verwerven.

Shaffy trad vanaf begin jaren tachtig ook weer op als acteur, zowel in films als op de planken (Toneelgroep Amsterdam). Hij oogstte in 1993 succes met zijn vertolking van Don Quichotte in de musical De Man Van La Mancha van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.

In 2002 maakte Pieter Fleury een documentaire over hem: ('Ramses: Où est mon prince'), die op het Nederlands Filmfestival in Utrecht een Gouden kalf won. In 2003 schreef Bas Steman een belevingsbiografie over Shaffy, getiteld 'Naakt in de orkaan'.

Na enkele keren 's nachts op straat te zijn gemolesteerd, belandde Shaffy in een Amsterdams verpleegtehuis. Dit had ook te maken met langdurig overmatig alcoholgebruik waardoor hij verschijnselen vertoonde van het syndroom van Korsakov en epilepsie.

In het najaar van 2005 stond hij voor het eerst sinds jaren weer in de hitparades, met een nieuwe versie van zijn hit 'Laat me' (uit 1978), dit keer samen gezongen met de band Alderliefste en Liesbeth List.

Op 11 juli 2008 trad hij live op tijdens een openluchtconcert in het Belgische St. Niklaas, ter gelegenheid van de 11 juli-feesten. Hij zong daar Laat me, samen met Alderliefste. Na afloop kreeg hij bloemen aangeboden door de Vlaamse vedetten Nicole & Hugo. Zij namen eerder in 2008 Pastorale op en belandden ermee in de Vlaamse hitparade.

Prijzen

Shaffy ontving op 31 mei 2006 de eerste Edison Oeuvre Prijs voor Kleinkunst evenals Normaal en Rita Reys. Edison-directeur Kees van Weijnen reikte het bronzen beeldje uit tijdens de presentatie van een CD-box met het gehele solo-oeuvre van de zanger Laat mijn liedjes nu maar zwerven. Shaffy kreeg de prijs voor zijn buitengewone verdiensten voor de Nederlandstalige muziek.

Op 6 november 2007 werd in de Amsterdamse Schouwburg een door de Leidse beeldhouwer Jeroen Spijker vervaardigd borstbeeld van Shaffy onthuld door Liesbeth List. Bij deze gelegenheid werd Shaffy toegezongen en toegedicht door een keur aan volgelingen, waaronder Thijs van Leer, Gerard Alderliefste, de Leidse dichter Jaap Montagne en zanger-liedschrijver Xavier Baudet.

Overlijden

Op 5 mei 2009 werd bekend dat Shaffy aan slokdarmkanker leed. Op 1 december 2009 is hij hieraan overleden.

Trivia

• Zijn hit Wij zullen doorgaan werd in 1975 door André van Duin gepersifleerd.
• In de Vlaamse stripreeks Kiekeboe, in het album De onthoofde sfinx (1977), zoeken Kiekeboe, Fanny en Konstantinopel naar het graf van farao "Ramses Shyffa", een woordspeling op de zanger en de Egyptische farao's met dezelfde naam (Ramses I, Ramses II, Ramses III)
• Hij werd ook geïmiteerd door Dirk Denoyelle.
• In 2004 maakte ook het team van het programma Kopspijkers een persiflage op een Ramses Shaffy-nummer met Graai, pak, grijp, jat, naai, pik en bedonder, over de graaicultuur in het Nederlandse bedrijfsleven.
• In 2005 eindigde hij op nr. 99 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.

Onderscheidingen

• 2002: geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw
• 2002: Blijvend Applaus Prijs
• 1967 en 2006: Edison

Artemios Ventouris Roussos (Grieks: Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσος) (Alexandrië, 15 juni 1946) is een Grieks zanger.

Hij werd geboren in Egypte als zoon van Griekse ouders die alles verloren na de Suezcrisis en daarop naar Griekenland terugkeerden. In Griekenland was Roussos lid van een aantal groepen als The Idols, We Five en Aphrodite's Child alvorens een solocarrière te beginnen.

Roussos is als gast te horen op een aantal albums van Vangelis, een van de bandleden van Aphrodite's Child.

Zijn solocarrière vertoonde een piek in de jaren 1970-80 met een aantal hits waarvan de singles My Friend the Wind en Forever And Ever (1973) hoog genoteerd stonden in verschillende landen. Hij scoorde in december 1973 Nederland een nummer 1 hit met Schönes Mädchen aus Arcadia.

Janet Damita Jo Jackson (Gary (Indiana), 16 mei 1966) is een Amerikaanse singer-songwriter, danseres, actrice en het jongste kind van de beroemde muzikale familie Jackson. Ze is het zusje van popidool Michael Jackson. Ze ontsnapte uit de schaduw van haar broers en zussen en behoort tegenwoordig tot één van de tien succesvolste artiesten in de geschiedenis van rock-'n-roll. Ze is tevens de jongste artiest in de top tien van die groep, volgens Billboard magazine in 2004. In Nederland is het succes echter nooit groot geweest. Waar ze in Amerika per album tussen vijf en zeven top tien hits scoort, is haar dat hier net aan gelukt in haar hele carrière. Veel van haar singles bleven steken in de lagere regionen van de Nederlandse Top 40. Haar ingewikkelde choreografie en videoclips en haar aantrekkingskracht zijn van invloed geweest op veel jonge artiesten van tegenwoordig. De laatste jaren is ze in Amerika alleen negatief in het nieuws geweest, nadat Justin Timberlake tijdens een optreden in de rust van de Super Bowl haar borst ontblootte. De actie leidde tot veel commotie in het conservatieve Amerika.

Levensloop

Kinderjaren

Ze werd als laatste van negen kinderen geboren. Haar ouders zijn Joseph en Katherine Jackson. Ze woonde samen met acht oudere broers en zussen in een huis met twee slaapkamers. Janet's vader, Joseph, of Joe, werkte als kraanbediende in een staalfabriek en haar moeder Katherine werkte, voor ze een toegewijd Jehova's getuige werd, als winkelbediende voor Sears. Voor Janet's geboorte besloot haar vader zich als frontman van de R&B band The Falcons te richten op een muzikale carrière, maar hij kwam niet verder dan de nachtclubs in Indiana. Volgens geruchten zou Janet's vader streng zijn, terwijl haar moeder als een streng gelovige leefde.

Op het moment dat zij een peuter was, traden Janet's oudere broers Jackie, Tito, Jermaine, Marlon en Michael al in nachtclubs en theaters op als The Jackson 5. De groep tekende in maart 1969 een contract bij Motown en aan het eind van het jaar had de groep hun eerste van vier opeenvolgende nummer-een hits, I Want You Back, opgenomen. Op het moment dat de Jackson 5 hun eerste successen behaalde, verhuisde de hele familie naar Zuid-Californië en betrokken ze in 1971 een herenhuis, dat ze de bijnaam Hayvenhurst gaven.

Op zevenjarige leeftijd streefde Janet, door haar dwaze liefde voor paarden, naar een carrière als jockey, en had ze niet de intentie de showbusiness in te gaan. Haar vader dacht hier echter anders over en zag al vroeg potentieel in haar. Toen het succes van de Jackson 5 af begon te nemen, besloot Joseph de andere kinderen in de spotlight te zetten, inclusief Janet. Op 9 april 1974 gaf ze, samen met bijna alle negen familieleden, haar eerste optreden in de MGM Grand in Las Vegas. Janet werd al snel de ster van de show met het imiteren van verschillende beroemdheden uit die tijd, zoals Cher, Marie Osmond, Toni Tennille en Mae West in het bijzonder.

De Vegas act van Janet en haar familie trok in 1976 de aandacht van CBS' directeur Fred Silverman. De zender was wanhopig op zoek naar een vervanging van de onlangs gestopte Sonny & Cher Show, dat recht tegenover de ABC-show rondom Donny Osmond geprogrammeerd stond. The Jacksons show begon op 16 juni 1976 en ze werden daarmee de eerste Afro-Amerikaanse familie met een eigen televisieshow. De show bestond slechts twee seizoenen en werd in 1977 geannuleerd.

1977-1981: Acteercarrière

Het enthousiasme van de 11-jarige Jackson trok in 1977 de aandacht van televisieproducer Norman Lear. Lear was op zoek naar een nieuw karakter voor zijn komedieserie Good Times. Lear castte Jackson in Good Times als een mishandeld kind, genaamd Penny. De ster van de show, J.J. Evans, gespeeld door Jimmie Walker, was in de show de oogappel van Penny, iets dat Penny elke keer dat ze hem zag duidelijk maakte. Jackson werd één van de karakters in het 1977-1978 seizoen, en bleef in de cast tot het einde in 1979.

Jackson vervolgde haar acteercarrière en verscheen even in de kortlopende, maar voor een Emmy genomineerde, komedie genaamd A New Kind of Family, waarin ook Rob Lowe te zien was. De show werd aan het begin van 1980 gestopt. In 1981 had ze een terugkerende rol in een andere komedie, Diff'rent Strokes. Hierin speelde ze Charlene Duprey, het liefje van Willis (gespeeld door Todd Bridges).

1982-1984: Janet Jackson en Dream Street

Jackson was altijd geïnteresseerd in muziek en schreef haar eerste lied toen ze negen was, maar ze was nooit van plan een professionele zangeres te worden. Toch ging ze met muziek bezig, alleen om haar familie te helpen. Haar allereerste opname was in 1978 een duet met haar broer Randy, genaamd "Love Song for Kids". Later zou ze ook meedoen aan andere opnamen van de familie, vooral met zus LaToya en broer Michael.

In 1981 wilden Jackson en haar twee oudere zussen LaToya en Rebbie een eigen muziekgroep beginnen, maar meningsverschillen tussen de twee oudere zussen zorgden ervoor dat de groep al voor de opnames uit elkaar ging. In plaats daarvan was Janet te horen op LaToya's album My Special Love (1981) in het nummer "Camp Kuchi Kaiai".

Hoewel ze door haar vader Joseph gevraagd werd een zangcarrière te beginnen, voelde Jackson zich niet op haar gemak in de opnamestudio, omdat ze het gevoel had dat ze niet hetzelfde talent had als haar broers, vooral Michael, die zelf al een ster was geworden. Toch bracht ze op 16-jarige leeftijd haar debuutalbum Janet Jackson (1982) uit, hoewel de tiener had geprotesteerd dat haar achternaam niet op de cover moest. Het album, dat geproduceerd werd door soul zangers Angela Winbush, René Moore en Leon Sylvers van de beroemde Sylvers familie, bereikte de top tien van de Billboard R&B album lijst, maar was minder succesvol in de Billboard Pop album lijst. Het album leverde drie singles op, inclusief haar eerste top tien hit in de Billboard R&B lijst, "Young Love", en twee top 20 opvolgers, "Say You Do" en "Come Give Your Love to Me". Janet Jackson verkocht meer dan 250.000 exemplaren en was tiende in de lijst van bestverkopende R&B albums van 1983, volgens Billboard magazine.

Jackson nam met tegenzin de rol van Cleo Hewitt in de musicalserie Fame aan. Ze gaf later aan interviewers toe dat haar vader haar aanraadde de rol te spelen. Na een jaar vroeg Jackson de makers om haar uit de serie te schrijven en ze verscheen hierna voor 19 jaar niet meer in een andere televisieserie.

In 1984 brengt Jackson, dan 18, haar tweede album Dream Street uit. Het liet een muzikale ontwikkeling na haar debuut zien, met een meer funky en uptempo productie door broer Marlon en de beroemde disco producer Giorgio Moroder, producer van nummers voor artiesten als Donna Summer. Het album wist de Billboard Top 100 van Pop albums niet te halen en haalde maar nauwelijks de top 20 van de R&B lijst. De verkopen van Dream Street haalden de helft van haar debuut, en critici begonnen Jackson's carrière als popster te vernederen.

In dezelfde tijd trouwde Jackson met James DeBarge, één van de leden van de Motown groep DeBarge. Het huwelijk werd in maart 1985 ongeldig verklaard, waarbij DeBarge's drugsverslaving vaak als reden gegeven wordt. Nadat het huwelijk voorbij was en de jaren dat ze leefde als lid van een wereldberoemde familie, begon Jackson te zoeken naar onafhankelijkheid.

1985-1990: Control en Rhythm Nation

Na het beperkte succes van haar eerste twee albums, huurde A&M A&R John McClain de producers Jimmy Jam en Terry Lewis aan om de muzikale carrière van de 19-jarige te verlevendigen. Voordat vertrokken werd naar Minneapolis kregen de producers de zegen van Jackson's vader, die op dat moment haar manager was, nadat ze hadden beloofd dat Jackson niet zou gaan klinken als Prince. Binnen een paar maanden hadden Jackson, Jam & Lewis Control opgenomen. Hierin vertelde Jackson haar leven op een muzikale manier.

Control, uitgebracht in 1986, werd een groot succes, waarvan vijf top tien hits getrokken werden, inclusief haar eerste nummer-een single When I Think Of You. Het album werd een doorbraak voor Jackson, voor een deel te danken aan de videoclips, waarin dynamische, door Paula Abdul geregisseerde, danspasjes te zien waren. Tegen het eind van 1986 waren er alleen al in Amerika meer dan vijf miljoen exemplaren van verkocht.

In 1989 begon Jackson aan de opnames voor haar vierde album, Rhythm Nation 1814 (1814 is het jaar dat het lied "The Star Spangled Banner" werd geschreven; ook is 'R' de 18de letter van het alfabet en 'N' de 14de, vandaar 1814). Haar platenmaatschappij zag het liefst een album dat leek op Control, maar Jackson had het tegenovergestelde besloten. In plaats daarvan maakte ze een lappendeken van sociaalbewuste nummers (geïnspireerd door het werk van Marvin Gaye en Joni Mitchell), dansbare New Jack Swing geluiden, een zeldzaam rock nummer en verschillende romantische ballades. Rhythm Nation 1814 werd in 1989 uitgebracht en had aan het eind van het volgende jaar zes miljoen exemplaren verkocht. Het werd tevens het eerste album dat zeven top vijf singles opleverde, evenals vier nummer-een singles. Jackson won meerdere awards en ging op tournee om het album te promoten. Het wordt sindsdien beschouwd als de succesvolste debuuttour van een artiest. In 1990 stond ze tweemaal in een uitverkocht Ahoy' Rotterdam. Janet werd de eerste artiest die tegelijkertijd een #1 scoorde in de Billboard Hot 100 én de Mainstream Rock Hitlijst met "Black Cat" in 1990. Rhythm Nation 1814 bracht vier weken op #1 door op zowel de Pop als de R&B hitlijst van de VS. In Nederland werd het album geen succes. Hoger dan plaats 19 heeft het nooit gestaan in de albumlijst.

1991-1995: Poetic Justice en janet.

Na het succes als zangeres gevonden te hebben, kreeg Jackson de kans om haar acteercarrière te vervolgen, toen regisseur John Singleton haar toestemming gaf auditie te doen voor zijn film Poetic Justice, voor de rol als een taaie, poëtische kapper uit South Central, Los Angeles. Jackson kreeg de rol in het romantische drama, met als tegenspeler rapper Tupac Shakur. De film verscheen in 1993 en liet een heel ander beeld van Jackson zien; haar karakter vloekte en bedreigde iedereen die haar passeerde. Dit ging samen met een verandering op haar vijfde album (en de derde met Jimmy Jam en Terry Lewis), waarop de muziek brutaler en seksueel meer getint is dan haar voorgaande werk.

Het album, genaamd janet., werd in 1993 uitgebracht op Jackson's nieuwe label Virgin en de eerste single "That's The Way Love Goes" werd een nummer-een hit in de Pop en R&B hitlijst. Het voor een Oscar-genomineerde "Again" bereikte de eerste plaats in de Pop lijst en "Any Time, Any Place" stond tien weken bovenaan de R&B lijst. Janet is het enige Jackson-lid dat een Oscarnominatie op zak heeft.

Het album debuteerde als eerste in het Nielsen SoundScan tijdperk dat op nummer één binnen kwam, en het bereikte in 22 landen de eerste plaats, verkocht 17 miljoen exemplaren en won verschillende awards, inclusief een Grammy Award. Het was het vierde bestverkopende album van het jaar in de V.S., en werd achtste in het volgende jaar.

In september 1993 verscheen Jackson topless op de cover van het Rolling Stone magazine. De voorkant werd één van de meest gevierde foto's, die ooit van een rockartiest werd genomen en Rolling Stone noemde het in 2000 hun "Meest Populaire Cover Ooit". In een voorloper van de Super Bowl controverse, kreeg Jackson kritiek voor de explicietheid van de foto, maar ze hield verlegen vol dat de handen, die haar borsten bedekken, horen bij haar man.

In 1995 bracht ze haar eerste Greatest Hits album uit, Design of a Decade 1986/1996. De collectie bevatte twee nieuwe nummers, Runaway en Twenty Foreplay.

1996-1999: The Velvet Rope

In 1996 tekende Jackson opnieuw een contract bij Virgin, voor een bedrag van naar verluidt $80 miljoen, waarmee ze de best betaalde zangeres aller tijden werd. In dezelfde tijd was ze druk bezig een concept voor haar zevende album te creëren, en had ze te kampen met een klinische depressie. Het resultaat was The Velvet Rope (1997), haar vierde nummer-een album in de Billboard 200. Naast een liefdeslied ("I Get Lonely"), sekslied ("Rope Burn") en een antiracisme thema (de verborgen track "Can't Be Stopped"), stond het album voor een groot deel in het teken van pijn, dood en spirituele groei. Het album werd weer multiplatina en bracht vier singles voort: het door Q-Tip en Joni Mitchell geassisteerde "Got 'Til It's Gone", "Together Again", dat was opgedragen aan de AIDS slachtoffers, "I Get Lonely", dat één van de grootste R&B hits van het jaar werd, en het nummer-een dansnummer "Go Deep", dat een internationale single werd, evenals Every Time.

2000-2002: Nutty Professor II en All For You

In 2000 verscheen Nutty Professor II: The Klumps, met onder meer Eddie Murphy en Janet Jackson. Er werd in totaal $142.7 miljoen mee verdiend in de bioscopen. Jackson nam een single op voor de soundtrack van de film, "Doesn't Really Matter", wat binnen een paar weken na de release nummer-een in de Billboard Pop lijst behaalde, en tevens een gouden plaat opleverde. Ze kreeg $3 miljoen betaald voor Nutty Professor II: The Klumps (2000). Ze kreeg nog eens $1 miljoen extra betaald voor haar bijdrage aan de soundtrack (imdb.com). Na het schrijven had ze niet verwacht dat het zo'n grote hit zou worden.

In maart 2001 werd Jackson voor haar werk en prestaties geëerd in een "MTV's Icon" special. Artiesten als Destiny's Child, N'Sync, Usher, P!nk, Mýa, Macy Gray, Outkast, Britney Spears, Christina Aguilera, Busta Rhymes, Method Man en wijlen Aaliyah gaven een eerbetoon aan Janet.

Jackson's zevende studio album, All for You, met een hoger tempo dan The Velvet Rope, werd in 2001 uitgebracht. De nummer-een titeltrack werd de eerste single dat op de dag van release elk radioformaat had bereikt, en dit succes zorgde ervoor dat het album in zijn eerste week 605.000 exemplaren verkocht en een nummer-een positie behaalde. All for You zou uiteindelijk meer dan drie miljoen exemplaren verkopen in Amerika (en zes miljoen internationaal), en bracht tevens de top vijf hit "Someone To Call My Lover" voort. Roddelbladen suggereerden ondertussen relaties met acteur Matthew McConaughey, zanger (en later partner tijdens de Superbowl Rust Show) Justin Timberlake, zanger Johnny Gill en rapper Q-Tip. In werkelijkheid was Jackson in 2002 een relatie begonnen met hiphop producer en muzikant Jermaine Dupri.

Na het scoren van een Top 40 hit met de single "Son of a Gun" en haar laatste concert van haar tour in Hawaï, ging ze samenwerken met reggae zanger Beenie Man op het Top 40 lied "Feel It Boy". Ze werd bekritiseerd voor haar samenwerking met Beenie Man, vanwege zijn homofobe houding. Het volgende jaar begon Jackson te werken aan haar achtste album, en nam ze een uitnodiging aan om mee te doen aan de Super Bowl festiviteiten van volgend jaar.

2004-2005: Super Bowl en Damita Jo

Tijdens de rust van de 38ste Super Bowl op 1 februari 2004 trad Jackson samen met Justin Timberlake op voor een publiek van meer dan 100 miljoen mensen. Tijdens dit live optreden, zong Jackson samen met Timberlake op zijn lied "Rock You Body". Toen Justin de regel "gonna have you naked by the end of this song" zong, werd haar bovenstuk opengescheurd door Timberlake, waardoor Jackson's rechterborst te zien was; de tepel werd gedeeltelijk bedekt door een piercing. Timberlake noemde het incident een "wardrobe malfunction" (vrij vertaald: een garderobe mankement). Jackson bood haar excuses aan, noemde het een incident en zei dat het de bedoeling was dat Timberlake alleen de kap weg zou trekken en rode kanten beha intact zou houden. Later zei ze echter tegen een interviewer voor Genre magazine dat ze wenste dat ze nooit haar excuses had aangeboden.

CBS, de NFL en MTV, die de show produceerden, deden in de storm van alle controverse afstand van alle verantwoordelijkheid. Jackson en Timberlake bevestigden deze ontkenningen, maar de FCC stelde desondanks toch een onderzoek in. Als resultaat hiervan nodigde CBS Jackson uit om tijdens de Grammy Awards van 2004 te verschijnen en nog een publiek excuus te maken. Zij weigerde, maar Justin Timberlake bood excuses aan en verscheen zowel als artiest, als presentator.

De Super Bowl controverse moest een maand later tot bedaren zijn gebracht, toen ze haar negende studioalbum, Damita Jo, uitbracht. Het album debuteerde hoog op nummer twee en verkocht in de eerste week bijna 400.000 exemplaren. De nummers die van het album werden uitgebracht, inclusief het op Prince geïnspireerde "Just a Little While", de Motown/Supremes ballade "I Want You" en "All Nite (Don't Stop)" deden het ook bescheiden in de hitlijsten. Jackson verscheen als Condoleezza Rice in een parodie op het incident in Saturday Night Live en het werd de best bekeken aflevering van de show in de 16 maanden sinds Al Gore te zien was. Jackson was ook als zichzelf te zien in de komedie Will & Grace, waarin Jack auditie doet als haar achtergronddanser. Het was haar eerste tv-optreden sinds decennia. Damita Jo kreeg later nominaties voor de American Music Awards, Source Music Awards, BET Music Awards en Grammy Awards. Aan het eind van 2004 was Janet Jackson de meest gezochte woordcombinatie van 2004.

Jackson en Jermaine Dupri begonnen hun geheime relatie in 2001, en Dupri verliet het Grammy Awards comité, nadat Jackson opnieuw had geweigerd om opnieuw haar excuses aan te bieden voor wat gebeurd was tijdens de Superbowl. Sinds 2004 zijn er geruchten dat het koppel getrouwd is, maar zij hebben dit altijd ontkend. Dupri verscheen in Jackson's video voor "I Want You", terwijl Janet op haar beurt verscheen in Dupri's video voor zijn single "Gotta Getcha".

2006: 20 Y.O.

Jackson bracht haar negende album, "20 Y.O.", uit op 26 september, 2006. Het album debuteerde op de tweede plaats in de Billboard Album Top 200, en verkocht in de eerste week 296.873 exemplaren. De naam slaat terug op "Control", dat 20 jaar geleden haar eerste grote hit was. Het album zou eerst "20 Years Old" gaan heten maar na een suggestie van een fan tijdens een wedstrijd veranderde ze officieel de naam naar 20 Y.O. 20 Y.O.'s eerste single 'Call on Me' waarin Janet een samenwerking aanging met Nelly werd een zeer bescheiden hit in de VS en deed het voornamelijk in de R&B hitlijsten goed. De tweede single van het album 'So Excited' wist niet door te breken in de hitlijsten. De derde en laatste single van het album 'With U' kreeg geen begeleidende videoclip wegens tegenvallende albumverkoop en een gebrek aan aandacht van de Radiostations. 20 Y.O. werd uiteindelijk platina maar verkocht toch minder dan zijn voorganger 'Damita Jo'. Jackson's vriend en producer van het album, Jermaine Dupri, uitte zijn kritiek en was van mening dat Virgin Records het album te weinig promotie had gegeven. Voor hem was dit de reden om uit R&B divisie van het platenlabel te stappen. Met 20 Y.O. voldeed Jackson aan haar laatste verplichting voor Virgin Records. Maandenlang werd er gesproken over een tour naar aanleiding van het album, maar wegens onduidelijkheid over Jackson's keuze voor een nieuwe platenmaatschappij raakte het idee van de baan.

In 2006 werd bevestigd dat Jackson het 'meest gezocht in de geschiedenis van het internet' en het 'meest gezochte nieuwsbericht' was. Dit bezorgde haar een plaats in het Guinness Book of World Records. In 2007 werd Jackson door Forbes magazine aangewezen als zevende rijkste vrouw in de vermaakindustrie. Haar vermogen werd geschat op meer dan 150 miljoen dollar.

2007 - Heden: Discipline & een nieuwe Platenmaatschappij

Jackson was te zien in Tyler Perry's film, 'Why did I get Married?'. De film werd vrijgegeven op 12 oktober 2007 en haalde in zijn eerste week 21,4 miljoen Dollar binnen. Jackson is eveneens bezig met een boek wat betrekking zal hebben op haar gewichtsproblemen, welke van grote invloed zijn geweest op haar leven. In juli 2007 tekende Jackson een platencontract bij 'Island Records'. Janet's nieuwe album 'Discipline' was vanaf 25 februari wereldwijd verkrijgbaar.

Op 12 december, 2007, lekte de eerste single van Jackson's nieuwe studio album genaamd 'Feedback'. Op 26 december, 2007, werd de single 'Feedback' legaal aangeboden via de iTunes music store. De bijbehorende video ging op 8 januari 2008 in premiere in de VS. Reacties op zowel het nummer als de clip waren over het algemeen positief. Week 4 van het jaar was de start van Jackson's promotie rondom het aankomende album.

Op vrijdag 1 februari werden via de officiële Janet Jackson website 2 nieuwe nummers van het album vrijgegeven. Rock with U en Luv werden als cadeau aan de fans aangeboden. Beide nummers zullen tegelijkertijd als nieuwe single worden uitgegeven, waarbij Rock with U de urbanlijsten en Luv de poplijsten dient te veroveren.

Op 5 maart 2008 werd bekend gemaakt dat Jackson's nieuwe album op nummer 1 stond in de Billboard top 200. De verkoop van het album lag na 1 week op 187.000 stuks (ongeacht de nummer 1 positie is dit alsnog de laagste verkoop van een Janet album in de eerste week dusver).

Zucchero, artiestennaam van Adelmo Fornaciari (Roncocesi (Emilia-Romagna), 25 september 1955), is een Italiaanse zanger, tekstschrijver, componist en producer. 'Zucchero' is Italiaans voor 'suiker', de bijnaam die hij van een lerares kreeg en die hij later voor zichzelf is gaan hanteren.

Levensloop

Zucchero brak in 1985 door in Italië na zijn deelname aan het Festival van Sanremo met het nummer Donne. Na enkele goedverkopende albums volgde in 1988 het uitermate succesvolle album "Blue's" dat het best verkochte album ooit in Italië werd en gemaakt werd met sessiemuzikanten als Clarence Clemmons en de legendarische Memphis Horns. In 1989 volgde het album "Oro incenso e birra" (lett. "Goud wierook en bier", en betrekking hebbend op het bijbelse "Goud, wierook en mirre"/"Oro incenso e mirra") met gastoptredens van Ennio Morricone, Rufus Thomas en Eric Clapton en dat de hits "Diavolo in me" en "Diamante" bevatte. In 1991 volgde de complete Europese doorbraak met een heropname van zijn vroegere hit Senza una donna (Engels: Without a woman) samen met Paul Young. Hiermee behaalde hij internationaal succes, wat hij spoedig herhaalde met een Engelse versie van Diamante met Randy Crawford.

In 1992 nam Zucchero het crossoverstuk Miserere op samen met Luciano Pavarotti. De demo van dit nummer werd ingezongen door de dan nog onbekende Andrea Bocelli, die later tijdens Zucchero's Miserere tour de klassieke vocalen voor zijn rekening nam en in 1994 met het door Zucchero geschreven Il mare calmo della sera zelf doorbrak. In 1994 nam Zucchero zelf deel aan Woodstock '94.

In 1996 haalde Zucchero een internationale hit met Il volo van het studioalbum "Spirito DiVino" dat een jaar eerder uitgekomen was. In 1996 volgde een compilatie album, "The best of Zucchero Sugar Fornaciari's Greatest Hits" dat vooral gebaseerd is op nummers van "Blue's", "Oro Incenso e Birra" en "Spirito DiVino". Na een lange wereldtournee bracht Zucchero in 1998 het album "Bluesugar" uit, waarvan de eerste single "Blue" geschreven werd met Bono van U2 en tourde wederom door Europa en de VS. In 2001 volgde het album "Shake" dat onder meer het laatste nummer dat blueslegende John Lee Hooker voor zijn dood opnam ("Ali D'Oro") en de Europese zomerhit "Baila (Sexy Thing)" bevat.

In mei 2004 bracht Zucchero het album Zu & Co. uit, waarin hij duetten zingt met grote artiesten waaronder Pavarotti, Bocelli, Tom Jones, Eric Clapton, Miles Davis en Sting. In oktober volgde de DVD 'Zu & Co. Live at the Royal Albert Hall waarop Zucchero samen met, onder andere, Eric Clapton, Luciano Pavarotti, Paul Young, Brian May en Solomon Burke nummers van 'Zu & Co.' ten gehore bracht. In 2005 volgde een Nederlandse versie van "Zu & Co." met een speciaal hiervoor opgenomen duet met Ilse DeLange.

In september 2006 is 'Fly', een nieuw studioalbum van Zucchero uitgekomen, geproduceerd door Don Was. De eerste single was "Bacco Perbacco", die gevolgd werd in begin 2007 door "Occhi", beiden waren Paradeplaat op Radio 2. Op 27 en 28 mei 2007 gaf Zucchero een concert in de Amsterdamse Heineken Music Hall.

In november 2007 komt een nieuw compilatie album uit onder de titel All the Best. In 2008 tourt Zucchero naar aanleiding van dit album, en gaf drie concerten in Nederland: in Ahoy, Rotterdam, in De Oosterpoort, Groningen en in Vredenburg Leidsche Rijn, (Utrecht).

Goede doelen

Naast zijn normale optredens, treed Zucchero veelal op tijdens benefiet concerten zoals de Pavarotti & Friends concerten voor War Child, het Netaid concert in New York, en twee van de Live 8 concerten. Bovendien is Zucchero een van de ambassadeurs van 46664, de benefiet organisatie van Nelson Mandela dat aandacht probeert te vestigen op het probleem van HIV/AIDS in Afrika en de rest van de wereld. Daarnaast gaan sommige album opbrengsten naar AIDS bestrijding en de Italiaanse Multiple Sclerose organisatie AISM. In 2006 werd Zucchero door de toenmalige Italiaanse president Carlo Azeglio Ciampi benoemd tot 'commendatore' vanwege zijn internationale promotie van de Italiaanse muziek.

Norman Jeffrey (Jeff) Healey (Toronto, 25 maart 1966 – aldaar, 2 maart 2008) was een Canadese blues- en jazzgitarist en -zanger. De blinde muzikant kreeg met zijn Jeff Healey Band aan het einde van de jaren tachtig internationale faam met het debuutalbum See The Light.

Healey werd op éénjarige leeftijd blind door een retinoblastoom; een tumor in het oog. Zijn ogen moesten geamputeerd worden. Dit weerhield hem er niet van om gitaar te leren spelen. Hij viel daarbij op door een unieke speelstijl: hij speelde meestal zittend op een stoel met zijn gitaar plat op de schoot.

Op zijn zeventiende formeerde hij de band Blue Direction. Later ging hij optreden met twee bevriende muzikanten. Een rolletje in de film Road House gaf hem bekendheid en platenmaatschappij Arista Records gaf hem de kans een album uit te brengen: See The Light. Het trio maakte onder de naam Jeff Healey Band een internationale tournee en trad onder andere op op Pinkpop en Torhout-Werchter.

Healey had in Toronto zijn eigen kroeg, Healey's, waar hij elke donderdag optrad met een rock-georiënteerde band en elke zaterdag met zijn jazzgroep Jeff Healey's Jazz Wizards. Later opende hij een grotere club genaamd Jeff Healey's Roadhouse. Ook presenteerde hij een radioshow voor CBC en voor een lokaal station uit Toronto, waarin hij vooral aandacht aan jazzmuziek schonk. Hij stond aan de wieg van de carrières van verschillende artiesten, onder wie Amanda Marshall.

In 2005 kreeg hij opnieuw kanker, dit keer aan zijn benen. In 2007 werden er tumoren uit zijn longen verwijderd. Ondanks bestraling en chemotherapie overleed Jeff Healey in maart 2008 op 41-jarige leeftijd.