Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
om 8 uur met de trein naar amsterdam er wordt geen stom woord gezegt binnen de korste keren zijn zijn ogen dicht ik pak een puzzelboekje en maak een paar puzzels bij sloterdijk maak ik hem wakker en zeg we moeten er zo uit Oh maar we kunnen toch wel even een ham-kaas broodje halen he? als jij dat graag wilt kan dat zeg ik we hebben nog wel even. een metro later gaan we richting amc we kunnen zitten want deze is niet zo druk we genieten van het uitzicht en hij maakt zelfs opmerkingen over de vorderingen van de bouwsels ik breng hem naar de afdeling waar hij moet wezen en zeg dat ik naar de cetrale hal ga ik haal een mok chocolademelk en en appelpunt en zit stil te genieten maak wat puzzels en heb niet in de gaten dat de tijd vliegt plots staat hij naast me ik kijk verrast op ja ze heeft goed uitgelegt hoe ik moest lopen en dacht ik kom je verrassen. er kan zelfs een lachje af het maakt me heel blij vanbinnen ik heb dit in tijden niet meegemaakt. het is 1 uur ik vraag wat wil je meteen naar huis of.......hij zegt ik wil wel even rondkijken we zijn hier al een hele tijd niet geweest ok we gaan naar de amsterdamse poort en lopen daar gezellig hand in hand ongedwongen rond en ik koop 2 roomcrossants ik wil wel naar het centrum zegt hij nou dat doen we dan toch stappen we bij het waterlooplein uit en lopen we zo naar de bijenkorf daar wil hij graag heen. we zijn de markt over geweest en hebben heerlijk op een bankje gezeten bij de amstel op de hoek van de blauwbrug op de achtergrond de stopera en genieten zo van wat er om ons heen gebeurt een file van rondvaartboten ik denk dat we daar zo'n half uur hebben gezeten en dat is voor zijn doen best lang. wat genieten we toch he zijn zijn woorden en die worden steeds herhaald. ja en ik zit echt te genieten omdat het weer zo lijkt op de tijd van weleer. niet dat moeten en gejaagde van de laatste tijd even rust en de tijd nemen.we lopen een ijssalon binnen en ik wacht het duurt een hele tijd voor hij een keus gemaakt heeft. en wat schetst mijn verbazing hij loopt niet weg nee hij gaat op zijn gemak zijn ijsje opzitten peuzelen het is dan ook een mooie oude zaak met een hoop te zien. zo en nu naar de bijenkorf daar zijn we dus nooit aangekomen want opeens staan we op de bloemenmarkt o hier wil ik ook wel even langslopen nou dan doen we dat toch en zo komen we weer bij de munt uit en hebben een rondje gelopen schuin oversteken de kalverstraat in de dam over het damrak op en richting metro om mijn man zo te zien genieten doet me goed maar in de trein vallen zijn ogen dicht en over is het ik zit stil na te genieten van een fijne dag die ik kan koesteren. de rest van de tijd is het slapen van vermoeidheid om zeven uur zijn we thuis laat wat van de chinees komen en hebben lekker gegeten dat wou hij graag je gaat niet meer achter het fornuis staan hoor nou en zo is waar ik zo tegen opzag een fijne dag geworden. en dat maakt me erg gelukkig dit had ik in tijden niet meegemaakt. eindelijk een dag zonder gemopper en gehaast. eindelijk eens een beetje aandacht voor mij en dat maakt me heel erg blij
In de 53 jaar die ik hier rondloop heb ik ook al heel wat klappen te verwerken gekregen. Achteraf kan ik pas relativeren en ben sterk uit de strijd gekomen al heb ik nog een lange weg te gaan niet wetende waar die eindigt.
Ik kom uit een arm maar warm gezin. De buitenwereld zoals ik de omgeving zal noemen buiten het gezin is keihard Nu zeg ik dat ze gewoon jaloers waren en afgunstig Ik ben de oudste van 5 kinderen en moest altijd maar het voorbeeld geven. In ons gezin was ook zo'n haantje de voorste. wat ook een verhaal apart is.
Ik was een bedplasser en werd door de buitenwereld met de nek aangekeken en uitgescholden voor stinkdier en mocht nooit meespelen op straat. Want elke dag lakens aan de lijn dan is er wat aan de hand he. Ik stonk echt niet maar een pispaal was ik wel. in de zesde klas gingen we 3 dagen naar texel maar ik sliep niet bij mijn klas maar bij een vreemde klas en daar heb ik nu nog steeds goede herinneringen aan want die hebben me die 3 dagen opgevangen. En ik heb daar een hele fijne tijd gehad. Ik had in de kinderperiode 1 vriendin die zich niets aantrok van de andere. Ook zij werd genegeerd omdat ze met mij speelde. Later hoor je dat er een andere reden was. En wat zijn mensen dan kortzichtig. In de periode daarna ging het pesten (zo noem ik het nu) gewoon door. Met dichtgeknepen neus voorbijlopen en niets zeggen. Maar ik mocht naar de muziekschool en kon accordeon leren spelen wat ik heel graag wilde. Voor mij een heel moeilijk instrument want ik heb een stoornis in de links rechts coordenatie. En mijn leraar zei van dat ik het nooit goed zou leren Nu ik zal in zijn ogen geen ster zijn, maar ik speel de sterren van de hemel en de mensen genieten met volle teugen van de muziek die ik vertolk vandaag de dag. In 1974 tijdens de nachtwandeltocht alkmaar denhelder loop ik iemand tegen het lijf waar ik de rest van mn leven mee wil doorbrengen. we trouwen in 1976 en in 1978 krijgen we een dochter en in 1980 een zoon. Met 3 weken wordt hij geopereerd en toen begonnen de moeilijkheden. Ik kon daar heel moeilijk mee omgaan had heel veel geduld maar eens raakt daar de rek uit lijkt wel. Heb hem veel pijn gedaan omdat hij dat opriep En toch steeds weer proberen om lief tegen hem te zijn. Maar dat stootte hij af. Tot zijn 9e had hij wel 40 driftbuien op een dag om niets alleen om zijn zin door te drijven ik zeg nu niet goedschiks dan kwaadschiks. Ik heb hem met de pollepel grootgebracht. Tegen mijn natuur in maar het kon niet anders. hij heeft ooit één klap gehad en daarna maar dreigen door mij als je niet dan......en dat is echt niet leuk om zo een kind tot de orde roepen maar ik kon niet anders we hebben uiteindelijk wel hulp ingeroepen en gekregen maar toch ...... het viel allemaal niet mee en met veel liefde en geduld is het uiteindelijk wel goedgekomen. Toen werd onze dochter ook nog ziek. ze was 8 jaar en eigenlijk al 6 jaar ziek wat we niet wisten. 6 weken het ziekenhuis in en 3 jaar in een korset met beenkokers. Ze mocht alleen maar wijdzitten en wijdlopen en meer niet. Werd door de buitenwerld genegeerd en achtervolgt Zou haar het zelfde overkomen wat mij is overkomen. Nee gelukkig niet we leven in een andere tijd van praten en op school wordt uitgelegt wat er aan de hand is en ze is goed opgevangen. Ik zat in de ouderraad en moest met haar mee op schoolreis van de leraar van haar klas. (we gingen een dag fietsen op Texel met z'n allen dus dochter bij mij achterop op een lekker kussen benen in de fietstassen en armen om me heen en wat heeft ze kunnen genieten.) ze zat onderhand in de 5e klas. Daar werd door ouders wat van gezegt. Dat deed zo pijn. Ik die nog nooit voor mezelf was opgekomen deed mijn mond open. Ik zei, Ik ga liever niet mee dan had ik tenminste een gezond kind gehad maar ik moet wel mee want ik wil mijn kind deze dag niet onthouden. En toen stonden die ouders met een rood hoofd en een mond vol tanden en ze dropen af. Dat gaf mij voor het eerst een goed gevoel. met onze zoon ging het in die periode ook slecht het was 1990 tijdens de golfoorlog al die beelde optv en zijn minbeeld van zichzelf door zijn houding had zich in zijn hoofd geprent dat niemand van hem hield. op een morgen zie ik hem in bed liggen met gekraste polsen. Wel met potlood maar toch. wat betekend dat vroeg ik. Hij zei, ik wil dood ik wil niet meer leven er is toch niemand die van me houdt, betekenen wij dan niets voor je vroeg ik, wij houden heel veel van je maar jij stoot ons steeds af, Waar ik de moed vandaanhaalde weet ik nu nog niet maar ik ben naar de keuken gelopen en heb het grootste mes gepakt wat ik kon vinden en aan hem gegeven en gezegt alsjeblieft ga je gang als je zo graag dood wilt doe het dan nu. Wat er toen gebeurde was een kentering ten goede. Voor het eerst kwamen er echte tranen in zijn ogen en hij zegt mama dit meen je niet he ik krijg 2 armen om me heen en ik zeg jongen je weet toch dat ik ontzettend veel van je hou. Eindelijk na al die jaren van afstoten kreeg ik een dikke zoen van hem. En stapje voor stapje gaat het bergopwaarts met hem. Onze dochter daarentegen heeft een ongeneeslijke heupziekte en zal in niet al te lange tijd in een rolstoel belanden. En nu is mijn man ook nog ziek en wordt niet meer beter. hij heeft ops ofwel de schildersziekte en dat kun je vertalen naar een vorm van vervroegde dementie. hij gaat nog steeds achteruit al gaat dat heel langzaam. maar dat ik nu leef met een hart vol verdriet is wel te begrijpen. Ik heb ook heel lang met een schuldgevoel rondgelopen. maar nu ben ik zover dat ik kan zeggen Ik ben Ik en ik leef zoals mij goeddunkt. Met gevoel en medeleven naar hun toe. ik sta heel positief in het leven want de les is hou van elkaar liefde geven is heel belangrijk geef de moed niet op want er komt een tijd dat je elkaar heel hard nodig hebt. ik sta nu niet in de kou want ik heb per ongeluk( wat is per ongeluk) een lieve internet vriend ontmoet die me door dik en dun steunt in deze moeilijke periode. en daar ben ik heel blij om. Ik geniet van de kleine dingen en leef bij de dag. En zie de toekomst zonnig tegemoet.
laster en achterklap is het ergste wat een mens kan overkomen en daar kan ik een heel boek over schrijven
met laster en achterklap raakte ik iedereen kwijt waar ik veel van hield nu na vele jaren ben ik erachter dat het gewoon zo heeft moeten zijn om los tekomen en om mijn eigen ik te ontdekken en te zeggen tegen me zelf zo ik is ik
ik zal het eens over mezelf hebben dan begrijpen jullie misschien dat ik jullie pijn zo goed aan kan voelen dit heb ik geschreven om te laten weten dat je omdat je overkomt wat je overkomt sterk uit je strijd kan komen mensen die een rotjeugd hebben gehad en daar nu nog last van hebben dat is eigenlijk niet nodig maar ja het is niet anders
mij is juist het tegenovergestelde overkomen ik had een fijne thuissituatie maar voelde mezelf niets was heel erg verlegen en teruggetrokken en door lieverlee ben ik wat mondiger geworden en nu kan ik mensen helpen met mijn verhaal
doordat ik in een fantasie wereld kon leven voor mezelf en allerlei sprookjesfiguren om me heen had was ik toch op een manier gelukkig ik ben altijd ziek en onderweg geweest ben geboren met een huidziekte in 1952 mijn ouders waren ten einde raad dat zo'n klein wurm zo rauw was en zo mager en als ik mezelf nu zie ben ik trots dat ik er nu zo uitzie als ik nu doe door de huidprobemen voelde ik me vies en achtergesteld zonder dat ik er eigenlijk iets aan kon doen als ik op fotos kijk van mijn jeugd zie altijd een blij meisje hoewel ik zeer in mezelf gekeerd was en niet liet merken hoe zeer mijn huid voelde (ik had altijd jeuk en open wonden) op het oog viel het wel mee want het zat onder de kleding alle plooien waren aangedaan en vooral de knieholtes ik was best wel lenig maar als er dikke korsten zaten ik bijna niet kon lopen dat trok zo kon ik niet gymen en zat ik op de bank tot overmaat van ramp werd ik ook nog uitgescholden en vreselijk gepest en iedereen liet me links liggen ik had ook maar 1 vriendinnetje waar ik stiekem afspraakjes mee had vanwege standverschil dat is de buiten wereld in het gezin was ik wel iemand ik ben in een warm en knus arm gezin opgegroeit waar alles kon en niets te gek was met normen en waarden zoals iedereen in zijn/haar waarde laten zo heb ik ook de spreuk onthouden en die bezig ik nog alle dagen als ik gekrenkt wordt jij kunt het beter zeggen dan iemand met zijn volle verstand dan komt het voor mezelf niet zo hard aan misschien hebben jullie ook wat aan die spreuk ik heb er heel wat aan en het is mijn houvast door de jaren heen ik laat me niet meer kwetsen en leef zoals mij dat goeddunkt toen ik en jaar of 15 was zou ik met mijn vriendin in een hutje op de hei gaan wonen met een schaap een koe een geit en een stukje land om eten te verbouwen weg van de boze wereld is er natuurlijk nooit van gekomen daarentegen gingen mijn broers en mn zus en ik met zn vieren op vakantie en met zn vieren overal naar toe we hadden altijd een goede band met elkaar (dacht ik) Tot 1975 Toen was het zomaar over in 1974 had ik de nachtwandeltocht alkmaar den helder gelopen en een leuke jongen ontmoet ik was verliefd en droomde van hem maar verder niet ik werkte in een warenhuis en in maart het jaar daarop kwam hij een eierprikker bij me kopen zwaaiend de roltrap op nou ik dacht in romannetjes staan ze om 6 uur te wachten bij de uitgang niet dus na 3 maanden zag ik hem weer wij 40 kilometer gewandeld en toen was het aan en we zijn onderhand 26 jaar getrouwt daar het mijn keus en zijn keus is om samen door het leven te gaan staan mijn ouders mij geen strobreed in de weg maar ondertussen die snerende opmerkingen en vooral van mijn zus zij had nog geen verkering en ik was nu eens de eerste van af die tijd ontstond er een verwijdering jalouzie en afgunst zeg ik nu en onstond een kille verwijdering en dat is ook nooit meer goed gekomen ze loopt nu met een grote boog om me heen met haar hele gezin ik kreeg verhalen te horen dat zal ik jullie besparen maar het ergste is wel dat ik iedereen kwijt raakte omdat zij zo mooi kan vertellen en ik geen weerwoord had ik ben er wel boven kunne blijven staan en heb me maatschappelijk goed weten te handhaven doordat wat ik in mijn jeugd had meegemaakt kon ik toch iemand worden en zijn in de wereld ik ben niet zo'n prater maar een doener handen uit de mouwen en gaan met die banaan ik kwam in de ouderaad en in de kortste keren zat ik met een hoofd agent van politie een commandant van de marine een makelaar en een arts in commissisies ik als arm meisje van een werviaan als je ergens de schouders onder moet zetten dan vallen rangen en standen weg en ben je dus gewoon mensen die samen iets opbouwen wij waren dus met school in de weer om kinderen plezier te geven met carnaval sinterklaas en kerst doormiddel van rommelmarkt en verkoop van lekkere dingen kwam er geld binnen om dat te financieren zodat elk kind mee kon feesten en er niet iemand thuis hoefde te blijven omdat de ouder/Verzorger het niet kon betalen op die manier konden ook alle kinderen mee op schoolreis ik woonde toen in een echte volks buurt en voelde me daar thuis en op me plek maar door laster en achterklap zijn we een half jaar geterroriseerd geweest en hebben toen verplicht moeten verhuizen omdat de situatie te erg werd en wij ons zeer onveilig voelden en dat is het ergste wat ik heb meegemaakt. door laster en achterklap is mijn man mijn familie kwijtgeraakt en nu hij ziek is sta ik dus alleen in mijn verdriet want ik kan bij niemand terecht van mijn familie degene die me het liefst waren zijn dood en daar heb ik nu alle dagen een goed gesprek mee aan zee omdat ze daar verstrooit zijn. ik zie mijn moeder wel maar over mijn situatie praten is er niet bij dus steun hoef ik niet te verwachten en dat heb ik ook niet meer nodig want ik heb nu een hele lieve vriend waar ik bij terecht kan en ik heb jullie zomaar uit het niets ik kan jullie vertellen dat ik daar heel erg gelukkig mee ben zo het is een heel verhaal maar nu weten jullie een beetje van mijn achtergrond. en hoe ik daar mee omgesprongen ben ik ben vind ik nu een vrolijk mens die voor een ieder een hartelijk woord of gebaar over heeft en dat ook kan doen omdat ik weet dat het ook anders kan zijn genegeerd zijn en voelen is het ergste wat mij is overkomen en als me dat nu overkomt als iemand mij niet aanstaat hoef ik daar geen energie in te steken geen hand vol maar een land vol en laat een ieder in zijn waarde dat is wat ik het belangrijkste vind iedereen is uniek en ik kan het niet iedereen naar de zin maken en dat hoef ik ook niet
zoals altijd heb ik 3 keer in de week heerlijke uitjes waar ik erg van geniet
ik speel accordeon voor dementerende ouderen die de laatste fase van hun leven doorbrengen in een huiskamer in een verzorgingstehuis en verder eigenlijk nergens meer komen
als ik binnenkom zijn de mensen zo blij dat ze weer een middag vermaakt worden met liedjes uit hun jeugd een verhaaltje kunnen vertellen en de gezelligheid straalt dan van de gezichten
dit te kunnen geven ondanks mijn pijn en verdriet want mijn man wordt ook dement en ik heb zeker al 5 jaar geen echt huwelijk meer want de gezelligheid thuis is ver te zoeken en wij zijn nog redelijk jong maar mijn man is ziek geworden door zijn werk
zo ben ik dus weer heerlijk uit spelen geweest ik heb zo lekker zitten spelen het voelde zo goed komt er een verzoek voor michiel de ruiter
en laat ik die nu niet bij me hebben en ik kan het absoluut niet uit mijn hoofd
dus ik kreeg steeds een beetje de slappe lach en met een grapje werd het opgelost want echt ik kan het niet uit mijn hoofd
ik speel alles van bladmuziek dat is eigenlijk mijn handicap
maar omdat ik zo mooi speelde en veel liedjes van vroeger had ook licht klassiek en ballades en toreador was het hoogtepunt volgens het publiek het ging ook als vanzelf allemaal
komt er plots het vrouwtje van het verzoek nummer naar me toe dat ik niet kon spelen en zegt oooooooooh ik heb zo genoten van je muziek ik kan je wel zoenen
zegt de verzorgster "wat let je pak der maar ff lekker"
en ik krijg me toch een knuffel en een dikke zoen
hartverwarmend wat een uurtje accordeon muziek betekent in een mensen leven dat bijna om is
haar polsen in een breese dus klappen kan ze niet dat zegt ze ook elke keer maar ik geniet wel hoor en dat is ook wel te zien maar ze genieten allemaal elk op hun eigen manier
na afloop wordt mijn jas omhoog gehouden zodat ik er zo in kan stappen
die kleine momenten van bedanken doet zo goed aan beide kanten bedankt dat u hier wilt komen spelen zegt men dan opeens ik er promt overheen dat ik hier mag komen spelen want het is heerlijk om een uurtje plezier te brengen
en het loopt meestal uit naar 2 uur met zo nu en dan even pauze dan is het een minuut stil geweest en ik begin aan een nieuw nummer OOOOOOh accordeonmuziek wat leuk zegt iemand alsof ze het nog niet eerder gehoord heeft maar dan is ze het alweer kwijt het plezier een praatje een gezellige middag komt zo tot een eind en volgende week wordt het weer voorgezet
en het verveelt nooit
in het ene tehuis kom ik al 20 jaar en toen ik dat pas deed werd me gezegd "dat jij voor die mensen gaat spelen"
wel mensen die niet kunnen praten hebben wel gevoel en als je dat gevoel kunt laten voelen door mooie muziek te brengen dan mag je je gelukkig prijzen dat je dat kunt doen was mijn antwoord en zo denk ik er nog steeds over
ik heb al heel wat mensen een paar gelukkige uurtjes bezorgt en blijf daar mee door gaan tot het niet meer gaat
was dat maar niet zo helaas is de werkelijkheid anders zoals ik het nu beleef is er geen ommekeer ten goede en dat is verdomde jammer men zegt wel eens degene waar je het meeste van houdt daar kun je tegenaan schoppen ik heb heel lang bedacht ach hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden is en dat gaf een stuk troost maar ik heb nu gemerkt dat ik ook door andere problemen het niet meer op kan brengen elke keer weer die scheldkannonades ook de onmacht dat weet ik ook wel maar bij mij is de rek eruit aan anderen vertelt hij dat hij mij zo goed verzorgt heeft in de week dat ik zo ziek was maar hij deed niets uit zichzelf en zelfs een kopje water brengen ging met gemopper gepaard wat denk je dat er door me heen ging alleen maar pijn en verdriet op dat moment ik gun mijn man alles maar er zijn grenzen en die zijn nu bereikt hij leeft in een andere denkwereld dan ik nu hij zegt vanalles maar uitvoeren is er niet meer bij hij wilde graag een digitale camera kunnen we samen foto's bekijken op de pc is zo zijn gedachtengang leuk hoor maar de uitvoering daar komt het niet van want dat kan hij niet het is te ingewikkeld en de camera ligt nu in de kast en ik mag hem niet gebruiken want de camera is van hem hij wil een nieuwe pc maar met deze kan hij niet overweg dus zou hij wel met een andere wel overweg kunnen? hoe vaak de pc al is leeggemaakt en weer geinstaleerd is zeker 10 x jaar en dat gaat met veel kabaal want ja alles moet eraf en weer geinstaleerd worden en het zijn juist de programma's die hij eropzet van internet die dan problemen geven want ja dat is *gratis* en makkelijk maar en je kunt hem niet aan het verstand brengen dat het niet nodig is om bv 7 spamfighers op de pc te hebben aan 1heb je er genoeg of 5 firewals van verschillende merken het is een soort verzamelen op de pc of er een programma opzetten en dat hele maal uitpluizen in de verkenner van hoeveel mappen en ornamenten het heeft en er verder niet mee werken waar de pc uiteindelijk bedoelt is een spelletje spelen of zo kan hij niet volgen dat gaat allemaal te vlug en dan is hij boos dat ik er een kwartiertje achter zit om een gedicht te schrijven en te bewerken en op me club zet dus zit ik er achter overdag als hij niet thuis is of als hij slaapt dan kan ik even rustig werken maar ook dat wordt minder want ik heb nu even pas op de plaats en geef mezelf de rust die ik zo nodig heb om alles op een rijtje te zetten van hoe nu verder want ik zit er al 15 jaar in en heb heus wel steun maar de warmte en de liefde dat mis ik zoooooooooo ook dat is in de loop der tijd veranderd we zijn straks 30 jaar getrouwd maar van een echt huwelijk met lief en leed delen daar is al jaren geen sprake meer van ik geef en geef maar krijg niets meer terug ook dat heeft me opgebroken ik hou zielsveel van mijn man maar om hem zo te zien aftakelen tot wat zal ik het noemen een zombie??dat is het ergste wat me is overkomen ik zou willen dat het anders was en zou kunnen worden maar dat zit er helaas niet in dus heb ik het advies gekregen om hem te laten onderzoeken wat hij nog in zijn mars heeft en daar moet ik mee aan de slag want tussen zeggen en doen zit dag en nacht verschil als niets meer vanzelfsprekend is en het wordt een martelgang dan ben je ver van de werkelijkheid en dat is wat ik meemaak en dat is hartverscheurend en heel pijnlijk en daar heb ik last van want een omeekeer ten goede zal er niet komen en daar heb ik het mee te doen en dat te beseffen en een plaats tegeven dat heeft tijd nodig ik heb het te lang voor me uitgeschoven van ik red het en we gaan het redden maar nee ik zie in dat het niet lukt helaas dus er moet een oplossing komen zodat we samen toch nog redelijk met elkaar overweg kunnen en daar wil ik nog voor knokken maar ik weet nu al dat het eigenlijk een verloren strijd is iemand zo zichzelf te zien verliezen dat gaat me zo aan het hart dat doet zo zeer dat heeft me nu dus opgebroken en een arm om me heen die moet ik zo missen want ook dat krijg ik niet spontaan ik moet daar om vragen en dan is het antwoord moet dat ?? ja ik heb je even nodig en mijn hart krimt ineen door dat antwoord dus de warmte die ik mis in huis haal ik nu buiten de deur met een andere invulling met plezier en liefde en dat is accordeon spelen daar kan ik mijn gevoel totaal in kwijt en de warme reacties die ik daarvan krijg doen de thuissituatie even vergeten en zo heb ik het jaren vol kunnen houden en nu ???????? ik ga gewoon door met ademhalen en zie wel ik kan weer lachen en dat doet me goed
het is weer een tijdje geleden dat ik mijn verhaal gedaan heb er is nog niet veel veranderd ik pak zo zoetjes aan mijn bezigheden weer op ik ben blij dat ik het zonder medicijnen af kan ik heb gelukkig mensen waar ik me verhaal bij kwijt kan en die me een warm hart toedragen ook dat laat ik meer toe ik ben altijd iemand geweest die zich groter voordeed dan ik was zeker tegen vreemden het is zo makkelijk om te zeggen ja hoor het gaat goed want dan hoeven ze je klaagzang niet aan te horen maar mensen die me kennen zien dat ik niet lekker in me vel zit en vragen door en dan komen de tranen vanzelf en dat is heerlijk om dat te kunnen en mogen tonen want emoties die heb ik even niet in de hand ik ga een heerlijk weekend tegemoet met een hoop muziek en ik ga nu ook eindelijk aan mijn gedichtenbundel werken ik heb daar nu eindelijk zin in want ook dat heb ik even opzij geschoven ik moest eerst eens bij me zelf te raden gaan en mijn gevoel op een rijtje zetten het gaat beter met me en ik heb er weer zin in misschien denken jullie en je man dan?? wel we leven nu gewoon in 2 werelden en ik denk dat dat goed is gewoon met elkaar praten en blij zijn met elkaar is er niet meer bij ik ben het wel maar kan het niet overbrengen hij voelt het niet hoeveel ik van hem hou dus heb ik de knoop doorgehakt en tegen mezelf gezegt ik hou heel veel van hem maar zijn ziekte maakt dat hij het niet meer over kan brengen op mij dat geeft mij een stuk rust de afgelopen week is de agressie een stuk afgenomen en heeft bij mij een stuk twijfel gebracht maar ik heb daar niet aan toegegeven en ga door met de stap die ik gezet heb want ik weet hoe het is geworden en het zal wel slechter worden maar nooit beter wat ik heel jammer vindt
gister zei hij om 5 uur de kranten moeten naar buiten die worden zo opgehaald om 6 uur stonden ze nog niet buiten ik was aan het eten koken en kon ff niet uit de keuken weg ik pak hem bij de arm en laat aanstalten maken dat hij de kranten in de voortuin zet dat was tegen het verkeerde been want ik moest de kranten maar buiten zetten dus er is niets veranderd aan de situatie en dat sterkt mij in mijn beslissing hoe moeilijk die ook is
hij wil alles maar er gebeurt niets meer en dat is zo verdomde jammer dat je plannen maakt en er komt uiteindelijk niets van terecht dan alleen maar gebrul geraas en getier
zo ik ga vanmiddag heerlijk uit spelen weer mensen een aangename middag bezorgen met een liedje een walsje en een tango heerlijke accordeonmuziek hihi speelster
dit heb ik in janari 2005 geschreven na een zwarte decembermaand
we zijn vorige week naar het docteam geweest ik heb een vaste casemanager en hij een vaste psygologe ik kan met mijn vragen bij de casemanager terecht en nu zegt mijn man dat er echt niets met hem aan de hand is maar dat zegt elke patient hoor ik daar vertellen en soms lijkt het ook wel zo maar de denkfunctie is heel laag het incasseringsvermogen is heel laag nummeronthouden is heel hoog (is ander deel hersens wat niet is aangetast) emoties tonen is extreem stemmingswisselingen is extreem en dan de achterdocht de jalouzie wat hij nooit gehad heeft en nu extra fel wordt dat is wel eens zwaar te behappen en daar heb ik nu hulp bij meer negeren niet overal op ingaan want meestijds weet hij niet waar hij het over heeft (als ik het na een kwartiertje aanhaal zijn boosheid kijkt hij me aan van waar heb je het over) (mopperen is meer een stukje onmacht als dat het tegen mij is gericht ) en dan kan ik weer even verder zonder een naar gevoel te hebben ik zit lekker in me vel en hij even niet wat zeer jammer is maar ik kan hem daar niet in bijstaan want hij is dan zeer onredelijk maar mij raakt het niet meer en dat is mijn winst want ik raak nu niet mijn goede gevoel kwijt en ik ben dat lang kwijt geweest zonder dat ik dat wist maar daar ben ik door het gesprek achter gekomen het was altijd maar rekening houden met en dat hoeft nu niet meer wel er zijn maar meer niet en daar hoef ik geen naar gevoel meer van te hebben want het valt niet mee om iemand te verliezen waar je zoveel van houdt ik merk ook aan mezelf en dat is zelfbehoud dat mijn gevoel naar hem toe afneemt ook dat heb ik besproken en dat is ook een hele *normale* reactie in zo'n situatie wat je niet meer krijgt kun je ook niet meer geven dat geeft soms een heel leeg gevoel je wilt zo graag anders maar het gebeurt niet
ik heb daar wel een andere invulling aan gegeven maar dat is meer onbewust dan bewust nu geniet ik meer van waar ik mee bezig ben zoals gistermiddag bij de mensen waar ik voor speel die warmte en gezelligheid dat doet me zo goed daar kan ik weer even op teren de energie die ik daar krijg kan ik thuis opsouperen met een lach die niet geheel begrepen wordt
zo kom ik er goed doorheen vindt ik zelf
en zo kan ik de thuissituatie nog lang volhouden zonder weer terug te vallen in waar ik in december beland ben geraakt
want die periode heb ik echt gebruikt om te rouwen en te bezinnen hoe nu verder en ik was echt heel ver heen maar ben daar nu volledig uit
ik zie de zon weer schijnen met hier en daar een donkere wolk maar dat is het leven en dat bevalt me goed
we zijn nu een jaar verder en het leven lacht me toe met alle zorg me toevertrouwd en zo kan ik het nog lang volhouden
sinterklaas is weer in het land kinderen springen uit de band zenuwachig zijn hoeft niet meer want vroeger is niet meer
bangmakerij in de zak mee naar spanje als je weer eens wat uitvroot wat tegen de wens inging daar hoef je niet meer mee aan tekomen sinterklaas is een kindervriend voor klein en voor groot
het feest van suprises en gedichten chocolademelk en speculaas een aardigheidje in de schoen het feest voor groot en klein
maar wie moet ik loslaten of wat moet ik loslaten ik vertrouw er maar op dat het gaat zoals het moet gaan dan kan ik met plezier en genoegen verder want ik geniet met volle teugen van het leven
het is zo mooi ook al heb ik stil verdriet zonder dat geniet ik niet want met stil verdriet kan ik dankbaar zijn dat ik mag beleven wat ik beleef
de zonnestraal op mijn arm en in mijn gezicht de kilte als er een wolk voor de zon komt en zo is het in het leven ook natuur is leven en we zijn allemaal onderdeel van de natuur
1. Ik ben die ik ben. Met dit lichaam en deze geest moet ik het doen. Dit is alles wat ik heb. Ik kan niet meer ruilen. Dit is blijkbaar precies zoals ik moet zijn; zonder mij, zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig. Ik houd op mezelf verwijten te maken voor dingen die ik (nog) niet kan.
2.Ik hoef niet perfect te zijn. Ik hoef niet te kunnen wat ik niet kan. Perfectie is stilstand en stilstand is dood. Ik leef dus ik maak fouten. Ik mag ook fouten maken. Van fouten leer ik. Sterker nog: ik ben perfect juist omdat ik de fouten maak die ik maak! Zo houd ik de evolutie op gang.
3.Ik krijg precies wat ik nodig heb. Alles helpt mij om mijn opdracht op aarde te vervullen - ook de tegenslagen en de ziekte, de vijanden en de ruzies, de verloren liefdes en de gebroken harten. Als ik dat nu niet zie, zal ik het later wel kunnen zien. Ik besef bij elk moeilijk moment, dat alles nog veel erger had kunnen zijn.
4.Ik hoef alleen maar volsterkt eerlijk naar mezelf te zijn. Soms moet ik selectief met de waarheid omgaan. Totale eerlijkheid naar andere mensen is niet altijd liefdevol, integendeel. En soms moet ik mezelf beschermen, dat is nu eenmaal zo in deze wereld. Als ik maar niet lieg tegen mezelf; als ik maar weet wat ik doe en waarom.
5.Ik kan het nooit de hele wereld naar de zin maken. Wat de een goed vindt, vindt de ander waardeloos. Er zal altijd iemand zijn die mij bekritiseert; er zal altijd iemand zijn die mij bewondert. Ik moet maar gewoon doen wat ik voel dat ik moet doen.
6.Ik houd mijn aandacht in het nu. Oude koeien horen in de sloot. Alles is gebeurt omdat het moest gebeuren,het heeft geen zin er over te piekeren. Ook vage fantasieën over de toekomst verspillen energie. NU is verreweg het boeiendste, interessantste moment van mijn leven, want alleen NU gebeurt er echt, in vlees en bloed, wat er gebeurt! Gebruik maken van mijn geheugen en het opdiepen van nuttige herinneringen, best maar ik ga niet zeuren.
7.Ik houd mijn aandacht hier. Hier is mijn lichaam dus hier ben ik. Hier is de belangrijkste plek op aarde! Alleen hier kan ik werkelijk zien, ruiken, horen, voelen, proeven Hier klopt mijn hart, hier haal ik adem, hier voel ik mijn spieren onder mijn vel. Ik ga niet zweven, geen twee dingen tegelijk doen met mijn geest, want dan doe ik er minstens eentje half. Ik ga me niet nodeloos druk maken over de eventuele gevoelens en gedachten van andere mensen over mij elders. Ik ben hier.
8.Iedereen mag van mij genieten op zijn/ haar eigen wijze. Ik ben hier nodig. Anderen leren van mij, ik leer van anderen. Maar hoe dat weet ik niet altijd en dat hoef ik ook niet te weten. Ik laat iedereen zijn/haar oordeel over mij; positief of negatief. Ik mag genieten van complimenten. Ik kan ook kritiek incasseren. En ik hoef niet elk beeld van een ander over mij te corrigeren.
9.Ik hoef niet bang te zijn. Ik houd mijn angsten kritisch tegen het licht. Lijdt een mens niet het meest onder het lijden dat hij vreest? Ik wacht rustig af en ik bereid me voor, maar ik ga niet fantaseren over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren. Dat vind ik zonde van de tijd. We zien wel ! Als alles goed gaat heb ik gelukkig niet vergeefs geleden. En als er wel iets akeligs gebeurt, heb ik tenminste niet vooraf geleden.
10.Ik houd ontzettend veel van mezelf. Daarom kan ik ook van andere mensen houden. Net zoals ik houd van dieren, planten, bomen, rotsen. En alles houdt van mij. De stoel waarop ik zit, houdt van mij. Het tijdschrift dat ik in mijn handen heb, houdt van mij. De zon bemint mij, de maan ook. Alles is Liefde en ik ben er een deeltje van.
Bejaarden, Ja wat zijn bejaarden? Je ziet ze overal. In het park of op bankjes, Of schuifelend door de supermarkt Of op een plezierboot op de rijn rijn rijn! Hoe komt men erbij om een groep van de bevolking bejaarden te noemen Is het onze drang om alles en iedereen in groepen te verdelen? Wat een raar woord eigenlijk: bejaarden Het heeft iets van gehangen De muur is behangen met behang De mens wordt behangen met jaren Hij wordt bejaard Positief gezien heeft een bejaarde vele rollen ervaring meer dan een jongere Hij heeft het allemaal al meegemaakt Streepjesbehang,bloemetjesbehang, alles bruin tot alles wit. Ja zegt de onervaren jongere Ze lopen zo krom Natuurlijk lopen ze krom Ze hebben ook al veel vaker in een punaise getrapt! Nu kijken ze uit waar ze de voeten neerzetten. Ja zegt de snotneus Ze vergeten dingen Welnee Ze vinden niet alles meer zo interessant om te onthouden Ja zeurt de snotaap verder. Ze luisteren naar van die achterlijke muziek Wat is achterlijk Kleine greetje uit de polder of Johnny Rap uit de ghetto Greetje krijgt een kick van een boterham met beemsterkaas en johnny moet zijn hele lijf vol proppen met hallucinerende gifstoffen om er nog een noot uit te krijgen. Johnny mag blij zijn als hij bejaard wordt Zie je ooit in de krant: Een groepje dronken bejaarden beroofden jongeman van zijn tasje? Natuurlijk niet. Er loopt geen jongeman met een tasje rond of hij moet het net van een bejaarde gestolen hebben. Zie je Opa of Oma, vol generatiekloven een avondje uitgaan naar een house party? Stuiterend op het geluid van een hysterische heimachine,het ietwat ruime vel wapperend om het skelet? Oma graaft twee partypillen uit haar tasje en hopla met de beentjes Opa roept heel enthousiast: We vallen hier helemaal niet op, ze hebben hier allemaal last van Parkinson. Ik zie het niet gebeuren en niet omdat ze er te oud voor zijn maar omdat ze er te wijs voor zijn geworden Laatst haalde ik mijn vrouw op uit het verpleegtehuis Dat klinkt vreemd omdat we nog zo'n jeugdig koppeltje zijn maar ze werkt daar Alles liever dan het verpleeghuis hoor je wel eens vertelde ze Maar er wordt toch heel goed voor de mensen gezorgd Wat de familie niet meer kan behapstukken gebeurt daar professioneel een advokaatje voor oma een borreltje voor opa Zorg op maat Gewoon wat ook de meeste jongelui dagelijks meemaken als moeder ze een bord boerekool voorzet voordat ze die nacht housend doorhalen Dan kunnen ze er tegen Anders worden ze nooit oud en wijs die jongelui Anders worden ze nooit bejaarden
anoniem maar waarschijnlijk geschreven door tol hanse
ik werd vanmorgen om half negen opgehaald met de auto naar den oever daar waren we om 5 over negen we werden welkom geheten en gingen de boot op de koffie en het gebak stond al klaar afmeren en de waddenzee op een eind langs de afsluitdijk gevaren de pieren waren wit van de uitwerpselen van de aalscholvers er stond een hele rij met opengeslagen vleugels het zijn prachtige vogels vooral als de zon er op schijnt 2 trekken met het sleepnet gedaan en wat kwam er tevoorschijn? een zootje wier een zootje krabben ik heb er nog nooit zo veel gezien en wat platvis de kleintjes gingen over boord en de groten werden apart gehouden schoongemaakt en het rookhol in een half uurtje roken en heerlijk peuzelen wat lekker zeg een vers vissie zo uit de zee onderweg kregen we heerlijke tomatensoep met een broodje de befaamde wieringse gehaktbal drinken en lekkere sate om half drie ongeveer zou het wad droogliggen maar de wind hield de golven hoog we hebben op blote voeten op de waddenbodem gelopen en het water was ruim 20 graden onnoemelijk hoge temperatuur voor de tijd van het jaar maar de dieren varen daar wel bij en groeien als kool dat liet hij ons mooi even zien wat een leven onder het zand kokkels scheermessen kokerwormen en zeepieren en kleine krabbetjes en al wat er nog meer te zien was zeer leerzaam hoe snel een scheermes zich een weg in het zand weet te banen zo snel was hij verdwenen we weten nu ook waarom er zo weinig kokkels en mossels waren vorig jaar dat liet hij ons ook zien als wier zo'n 30cm dik op de bodem ligt en slib vasthoud komt er geen zuurstof in het zand en verstikt de hele boel dus alle schelpen gaan dood we hebben het nu met eigen ogen kunnen zien wier op stenen is niet erg maar wier op zand is een verschrikking en nu met die hoge temperaturen van het zeewater groeit het als kool en ligt het als een dikke deken op het zand kijk kleine visjes daar is het ideaal voor die verschuilen zich er in en drogen niet uit als het wad droogvalt maar schelpen krijgen geen zuurstof en stikken heel triest maar ja dat is de natuur en die wordt verpest door de mens dus krijg je dit soort exsessen dat was wat er vertelt werd net als de netten de mazen mogen maar 6 cm zijn en de visser wil eigenlijk 10 cm en die regels worden ook steeds weer veranderd hij heeft dan ook netten met verschillende maswijdtes liefst eigenlijk 12 cm dan vallen de krabben door de mazen en de grote vis komt in het net en de kleintjes vallen er ook uit maar nu heb je een net vol met wier en krabben en van kleine tot grote platvis er zat zelfs een schedel in het net een passagier vond dat maar niets en gilde van .... de tijd was om voor we er erg in hadden om 5 uur stapte ik het huis weer binnen met een schat aan natuur schelpen en een stuk hout dat doorboord was door een boorschelp en een maaltje vis dat we in de loop van de week heerlijk verorberden en zo kwam aan een dag een eind waar ik met heel veel plezier aan terug kan denken
op een mooie zondag met de bus naar blijswijk in zuid-holland het was heel erg mistig onderweg maar hoe verder we kwamen hoe helderder het werd we moesten op het sportveldencomplex zijn en daar was de start voor het wandelen we hebben 10 kilometer gewandeld door een prachtig natuurgebied we zijn om kwart over 11 gestart en om kwart voor twee waren we weer op de plaats van bestemming het was een hele mooie route langs en door weilanden en een heel stuk langs de rotte met hele mooie doorkijkjes een hond zwom maar heen en weer in het water hij kon er maar geen genoeg van krijgen maar zijn bas moest hem toch maar aan de riem doen want hij sprong er zo weer in ik heb even staan praten en de hond zwemt daar alle dagen en mag dan 6 keer heen en weer zwemmen dat is toch 3 kilometer en het is heel gezellig druk met skeelers skaters langlouffers fietsers ruiters een paardesjees op de weg en bootjes op het water groot en klein veel vogels en wijdse uitzichten mooi weer wat wil een mens nog meer het heeft heel veel indruk gemaakt hoe mooi holland dan toch is s'avonds was de zonsondergang ook al zo mooi aan het strand al die kleuren en dan lage wolken in het duinlandschap en de hogere duinen daar bovenuit een prachtgezicht daar heb ik op een bankje gezeten zo eens heerlijk zitten te genieten een paar meeuwen boven het hoofd en de sterren kwamen een voor een tevoorschijn en binnen de korste keren was het donker het is een heerlijke dag geweest
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
