Liefde van later

Als liefde zoveel jaar kan duren,

dan moet het echt wel liefde zijn,

ondanks de vele kille uren,

de domme fouten en de pijn.

Heel deze kamer om ons heen,

waar ons bed steeds heeft gestaan,

draagt sporen van een fel verleden,

die wilde hartstocht lijkt nu heen,

die zoete razernij vergaan,

de wapens waar we toen mee streden.

Ik hou van jou,

met heel mijn hart en ziel

hou ik van jou.

Langs de zon en maan

tot aan het ochtendblauw,

ik hou nog steeds van jou.

Jij kent nu al mijn slimme streken,

ik ken allang jouw heksenspel.

Ik hoef niet meer om jou te smeken,

jij kent mijn zwakke plaatsen wel.

Soms liet ik jou te lang alleen,

misschien was wat je deed verkeerd,

maar ik had ook wel eens vriendinnen.

We waren jong en niet van steen

en zo hebben we dan toch geleerd:

je kunt toch altijd opnieuw beginnen.

Ik hou van jou,

met heel mijn hart en ziel

hou ik van jou.

Langs de zon en maan

tot aan het ochtendblauw,

ik hou nog steeds van jou.

We hebben zoveel jaar gestreden

tegen elkaar en met elkaar.

Maar rustig leven en tevreden

is voor de liefde een gevaar.

Jij huilt allang niet meer zo snel,

ik laat me niet zo vlug meer gaan,

we houden onze woorden binnen.

Maar al beheersen we het spel

een ding blijft toch altijd bestaan:

de zoete oorlog van het minnen.

Ik hou van jou,

met heel mijn hart en ziel

hou ik van jou.

Langs de zon en maan

tot aan het ochtendblauw,

ik hou nog steeds van jou.

Ik hou nog steeds van jou,

voorgoed van jou.

Ouder Worden

Ik heb besloten dat, gevorderde leeftijd,
een geschenk is.
Ik ben nu,
waarschijnlijk voor de eerste keer in mijn leven,
de persoon die ik altijd had willen zijn.
Oh, niet mijn lichaam!
Ik ben soms wanhopig over mijn lichaam ….
De rimpels, de wallen onder mijn ogen,
en de afgezakte derrière.
Vaak word ik van mijn stuk gebracht door die
oude persoon die in mijn spiegel leeft,
maar ik kwel mezelf niet lang over die dingen.

Ik zou nooit mijn geweldige vrienden,
mijn mooi leven, mijn liefhebbende familie,
willen ruilen voor minder grijs haar of
een slankere buik.
Bij het ouder worden,
ben ik vriendelijker geworden ten opzichte van mezelf,
en minder kritisch over mezelf.
Ik ben mijn eigen vriend geworden.
Ik berisp mijzelf niet omdat ik dat extra koekje eet,
of omdat ik mijn bed niet heb opgemaakt,
of omdat ik die onnodige
gekke betonnen gecko heb gekocht,
omdat het zo ‘avant garde’ staat op mijn patio.

Ik heb het recht te veel te eten,
slordig te zijn, extravagant te zijn.
Ik heb veel te veel goede vrienden gehad
die deze wereld veel te vroeg hebben verlaten;
vóórdat zij begrepen dat de grote vrijheid
komt met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen
of met mijn computer bezig te zijn tot 4 uur ‘smorgens,
en dan uit te slapen tot 12 uur overdag?

Ik zal met mezelf dansen naar de mooie deuntjes
van de jaren 60, en als ik tegelijkertijd
wens te huilen over mijn verloren liefde….
Ik zal het doen.
Ik zal op het strand wandelen in een zwempak
dat uitgestrekt is over mijn uitpuilende lichaam,
en ik zal met ongedwongenheid in het water duiken
als ik het zo wil, niettegenstaande de
medelijdende blikken van de bikini generatie.
Zij óók, zullen eens oud worden.
Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben.
Maar dan, sommige levenservaringen
kunnen we net zo goed vergeten….
En uiteindelijk herinner ik me
de belangrijkere dingen.
Zeker is dat mijn hart is gebroken over de jaren.
Hoe kan jouw hart niet gebroken zijn
als je een geliefde verliest,
of wanneer je een kind ziet lijden,
of zelfs wanneer een geliefd huisdier
wordt overreden door een auto?
Maar het zijn de gebroken harten die ons sterkte,
begrip en mededogendheid geven.
Een hart wat nooit gebroken is,
is oor-spronkelijk en steriel en
zal nooit het geluk ervaren dat
onvolmaaktheid met zich mee brengt.
Ik ben zo gezegend dat ik zo lang heb mogen leven
totdat mijn haar grijs werd,
en omdat mijn jeugdig gelach voor altijd is geëtst
in diepe rimpels op mijn gezicht.
Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen
zijn overleden vóórdat hun haar grijs kon worden.
Ik kan “neen” zeggen en het ook menen.
Ik kan “ja” zeggen, en ik meen het.
Hoe ouder je wordt,
hoe gemakkelijker het is om positief te zijn.
Het doet er niet zoveel toe wat andere mensen zeggen.
Ik twijfel niet meer aan mezelf.
Ik heb zelfs het recht verworven om verkeerd te zijn.

Dus, als antwoord op jouw vraag,
ik hou van het ouder worden.
Het heeft me gevrijwaard.
Ik hou van de persoon die ik geworden ben.
Ik zal niet voor altijd leven maar zolang als ik hier ben,
zal ik mijn tijd niet verspillen met het treuren
over wat ik had kunnen zijn,
Of me zorgen maken over wat komen zal.
En ik zal iedere dag dessert eten.