|
De Helaasheid der Dingen (Dimitri Verhulst)
In De helaasheid der dingen keert de schrijver terug naar zijn geboortegrond in Reetveerdegem. We maken kennis met zijn vader, Pierre, die zijn paar uur oude zoontje in een postzak op zijn fiets langs alle kroegen van het dorp rijdt om hem aan zijn vrienden te tonen; zijn grootmoeder, wier nachtrust al te vaak verstoord wordt door de politie als die weer eens één van haar dronken zonen thuis komt afleveren: en niet te vergeten de werkloze nonkels Potrel, Witten en Zwaren, voor wie een wereldkampioenschap zuipen het hoogst haalbare is en die leven volgens het adagium 'God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen'.
De helaasheid der dingen is zowel een gevoelige ode aan als een hilarische afrekening met het dorp van een jeugd. Verhulst is een sterk stilist, die met veel gevoel voor timing en vertelkracht de aandacht van zijn lezers vasthoudt van de eerste tot de laatste bladzijde.
Dimitri Johannes Marjolein Verhulst werd op 1 mei 1972 in de buurt van Aalst geboren als zoon van Jefke en Germaine Verhulst-Van Looverenbosch, een stelletje dat kort na de oorlog opgroeide voor galg en rad. Maar zij wisten zich uit hun beklemmende milieu op te werken en Jefke werd plaatslager en Germaine vloerlegster. Aldus wisten zij hun zoon in relatieve welstand op te laten groeien. Dimitri deed het aanvankelijk niet goed op school en wist met name van toeten of blazen. Het duurde tot het derde jaar eer hij de dt-regel begreep en dan slechts in bepaalde omstandigheden. In wiskunde was hij al helemaal een ramp, bijvoorbeeld de stelling van Pythagoras.
Van lieverlede ging Dimitri van school en begon aan een reeks van twaalf stielen.
Het boek de helaasheid der dingen was nog maar net uit of Dimitri werd overal gevraagd in de media en zn roman schoot naar boven in de boekentoptien. Zn droom was uitgekomen.
Het is een schitterende vertelling, over een jongen die te maken krijgt met verderf en ellende in het fictieve dorpje Reetveerdegem, niet ver van Aalst, en aldus is het een typisch Vlaams jazelfs een typisch Belgisch boek. Waar anders dan in België kunnen de personages in een boek op zn manier hun eigen volksaard uitdragen? Nergens anders! Sterker nog, ik vind het het Belgischste boek sinds de werkjes van Louis Paul Boon.
15-04-2009 om 14:28
geschreven door Amor Fati
|
