Goede morgen lieve mensen,welkom bij Lipske!
Ik zit vlak voor het raam en mijn kerselaar,
nog eventjes en alle blaadjes zijn er af!
En met de storm die ze voorspellen voor vannacht
zullen ze morgen wel gevlogen zijn,denk ik!
Seffens nog gauw naar de ziekenkas ,begrafenisvergoeding
moet nog geregeld worden,de molens van de administratie..etc.
behalve als je moet betalen dan draaien ze heel vlot!:twisted:
daarna ga ik nog een kastje schilderen,krijg de smaak ook te pakken,
de kleur is "deep earth" een aanrader!
Francis had dit ook gebruikt voor de muren(ander soort verf natuurlijlk)
gecombineerd met de kleur "koord" gedurfd...maar het resultaat mag er zijn!
Verder wens ik jullie nog een heel aangename dag;en niet vergeten...
Geniet van het leven,je hebt het maar even!

ANTWOORD OP DE VRAAG VAN DE DAG VAN GISTEREN:
In welke religie bezitten monnikken niet meer dan gele gewaden,een
naald,een scheermes,een doek om water te zeven
en een bedelnap?
En volgens mijn kaartje zijn dat dus inderdaad 'BOEDDHISTEN'
Gevonden door PIETJE-BOB,THEA,ELOU,AMOR-FATI,LOUIS,
MUSJE en PATTY & FREDDY!
BIJOUKE,of die Harry Krishina(of zoiets)ook zo ingetogen is
durf ik betwijfelen,en MUSJE,..wat zien jullie toch in die RICHARD GERE?:roll:

In circa 560 voor Christus werd een jongen, genaamd Siddhartha Gautama geboren. Hij stamde uit het adellijk geslacht van de Sakya's en noemde zichzelf later veelal Sakyamuni: de wijze uit het geslacht Sakya. Omdat hij zelf geen geschriften heeft nagelaten, moet men voor zijn biografie een beroep doen op de Sanskriet-teksten van het Mahayana en op de Pali-teksten van het Hinayana. De historische feiten zijn echter zeer door legenden overwoekerd. Gautama's vader, Sjuddhodhana, was vorst van Kapilavastu in Magadha (Noordoost-Indië), zijn moeder, Maya, stierf zeven dagen na Siddhartha's geboorte. Hij kwam ter wereld in het woud Lumbini. Bij zijn geboorte droeg hij de 32 gunstige kentekenen (mahavyanjana) van een groot man. Op hetzelfde ogenblik werd ook zijn latere vrouw, Yasjodhara, geboren. Koning Suddhodana kreeg te horen dat hij, om de koninklijke toekomst van zijn zoon zeker te stellen, ervoor moest zorgen dat zijn zoon nooit de ellende van het menselijk leven te zien kreeg. Daarom bouwde hij voor zijn zoon drie paleizen en omgaf ze met wachters, die moesten voorkomen dat de prins te zien kreeg wat het leven als mens inhield. Siddharta Gautama was een heel begaafd kind. Hij had een geweldige uitstraling en overtrof zijn tijdgenoten in vaardigheid en geleerdheid. Omgeven met alle denkbare verrukkingen van het werledse leven, bleef hij onwetend van de pijn die het bestaan van de mens met zich meebrengt. De prins huwde Yasodhara. Toen hij 29 was geworden zou hij bijna koning worden. Maar op een dag wilde hij een kijkje nemen buiten zijn streng bewaakte omgeving. De koning probeerde hem hiervan te onthouden maar toen dit niet lukte, gaf hij opdracht alles wat de prins zou kunnen storen uit de stad te verwijderen. Op de vier uitstapjes die Siddharta maakte en die in de boeddhistische traditie bekend staan als de ‘Vier Gezichten’, kwam hij echter in aanraking met ouderdom, ziekte en dood en ontmoette hij een asceet die zich inspande om het lijden te overstijgen. Diep onder de indruk van deze vierde ontmoeting, zwoer Siddharta zijn leven als prins vaarwel te zeggen en de waarheid te zoeken over de situatie waarin de mens verkeert. Nadat hij zijn besluit had genomen keerde hij terug naar het paleis, waar hem verteld werd dat hij een zoon had gekregen. Hij kon hier niet blij om zijn. In het paleis stond alles hem tegen. Die nacht vertok Siddharta uit het paleis. Bij de stadspporten stonden honderden gewapende mannen. Maar een deva (god) deed zachtjes de poort open. Siddharta wilde een boeddha worden. Hij had drie gele gewaden, een bedelnap en de andere dingen die een monnik nodig heeft: een scheermes, een naald, een zeef en een riem. Siddharta stond nu aan het begin van het pad der bevrijding waarvan geen terugkeer mogelijk is, en aan het eind waarvan hij de volmaakte wijsheid bereikte en de vlam van het lijden volledig uitdoofde.

Siddharta leefde als prins in grote luxe, maar die grote rijkdom kon hem niet bevrijden van wedergeboorte, ouderdom, ziekte en dood. Daarom zag hij af van alle aardse genoegens, verbrak hij zijn banden met de wereld en trok hij het woud in om heil te zoeken. De boeddha zag gaandeweg in dat verzaking geen eind maakt aan het lijden. Hij gaf toe dat een mens veel kan winnen bij het leiden van een eenvoudig, ascetisch leven, maar hij vond ook dat extreme kwelling niet bijdraagt tot het pad van bevrijding. In zijn zoeken naar verlichting sloot de bodhisattva (Siddharta) zich aan bij vijf asceten die heel streng voor zichzelf waren. Bij hen leerde hij de extreemste zelfkwelling verduren. Hij verzwakte door honger en pijn. Zelfs zijn mooiste kenmerken (de 32 kenmerken van een groot man) vervaagden. Uiteindelijk besefte de bodisattva dat extreme onthouding niets oplevert. Hij besefte dat de mens evenwicht nodig had en besloot een einde te maken aan zijn extreem ascetisme. Toen verlieten de vijf asceten hem, omdat ze dachten dat hij opgaf. Bodisattva ging alleen verder. Op een nacht richtte hij zijn meditatie op de ware aard van de wereld. Hij zag hoe alles voortdurend rijst en daalt en hoe het een altijd uit het ander voortkomt. Toen hij de causale wet van het Afhankelijke Ontstaan (pratityasa mutpada) begreep, zag hij ten slotte de sleutel waarmee men de samsara (de eindeloze kringloop van geboorte en dood) kon doorbreken en daarmee bereikte hij de volmaaktheid. Zijn grote inzicht stelde hem in staat de vuren van begeerte, haar zelfdeceptie, die hem tot dan toe aan wedergeboorte en lijden had gebonden, volledig ‘uit te blazen’, dit is Nirvana. Op dat moment werd hij de Boeddha.
Zijn verlichting was op zich het hoogste dat de Boeddha bereikte, maar de leer van de Dharma (Waarheid) die daaruit voortvloeide, legde de grondslag voor het Boeddhisme.
Na een tijd van strijd en aarzeling of hij zijn nieuw inzicht voor zich zou houden, of het aan iedereen zou meedelen, trok hij de wereld in om het verlossend inzicht te verspreiden. De gemeenschap van monniken en nonnen die hij stichtte, zorgde ervoor dat zijn leer werd overgeleverd aan toekomstige generaties. De Boeddha hield zijn eerste preek voor de vijf asceten die zijn metgezellen waren geweest. Hij legde uit wat zijn verlichting inhield. De asceten waren zo getroffen door de diepte van zijn inzicht en het nieuwe van zijn boodschap dat een van hen ter plekke arhat werd, dit is iemand die door de leer van de boeddha het nirvana bereikt. Deze preek wordt ‘Het in beweging zetten van het wiel van de Dharma’ genoemd. Deze preek wordt nog steeds herdacht.
Ondanks bestrijding en tegenwerking kreeg hij al spoedig vele volgelingen. Deze vormden een gemeenschap van monniken: de Sangha. De Boeddha zelf bleef rondzwerven. Hij wees geen opvolger aan. De Sangha had als taak de Dharma na zijn dood in stand te houden. Boeddha’s laatste woorden waren: ‘Al wat samengesteld is, is vergankelijk. Blijf nijver streven.’ Hij begon te mediteren op de verschillende stadia van zijn volledige, definitieve uitdoving (parinirvana), waarna hij nooit weer herboren werd.
Door de zorgen van zijn geliefde leerling Ananda en enkele andere discipelen werd zijn lijk verbrand. Zijn overblijfselen werden als relikwieën vereerd, in acht delen verdeeld en bewaard in stupa's (koepelvormige grafheuvels.)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In het Boeddhisme heeft men een bepaalde leer, die men volgt alsof men een soort pad betreedt. Als dat pad is afgewandeld, heeft men zijn doel bereikt, het Nirvana. De boeddhistische leer en oefeningen worden van oudsher onderverdeeld in 3 groepen:
1. Shila, zedelijke beheersing
2. Samadhi, "concentratie" die allerlei "geestelijke technieken" omvat, meestal meditatie genoemd
3. Prajna, wijsheid
Deze drie moeten gelijktijdig worden ontwikkeld, anders is men niet in evenwicht

Amai AMORREKEN,zijn we wel even zoet mee om alles te lezen,bedankt!
VOLGENDE VRAAG VAN DE DAG:
Wat was de tuin der kennis ,die meer dan
3000 jaar geleden in het oude China werd aangelegd?

09-11-2007 om 01:56 geschreven door peeters robert

Ongeveer 3000 jaar geleden is het Mandarijn ontstaan, een Chinese taal. De omschrijving Chinese taal is niet helemaal correct, want het Chinees beslaat 14 talen. Inmiddels wordt deze taal door meer dan 1 miljard mensen wereldwijd gesproken. Is het niet als moedertaal, dan toch zeker wel als tweede taal. Het is een taal die uit meer dan 40.000 karakters bestaat. Heden ten dage is de taal Mandarijn de meest gesproken ter wereld. In China, Taiwan en Singapore is het Mandarijn de moedertaal. Ook onder de Chinezen buiten China neemt het spreken van deze taal toe. Geschat wordt dat er wereldwijd ongeveer 1.200.000.000 mensen deze taal machtig zijn. 1 op 5 mensen wereldwijd is Chinees. Gezien de economische groei wordt verwacht dat de Chinezen over afzienbare tijd de wereld economisch zullen aanvoeren. De naam Mandarijn is afkomstig van Mandan uit Portugal en dat betekent bevelen. Een mandarijn is een ambtenaar. Het Mandarijn werd dus lange tijd gesproken door alleen de hoge staatsambtenaren. Het Mandarijn wordt ook vaak omschreven als de Chinese taal, dit is echter niet geheel correct want het Chinees bevat 14 talen. Er is een variant op het Mandarijn, namelijk de Peking variant (zonder het Pekinees gebrouw). Dit is sinds 1955 de officiële taal van het land, komt uit Noord China en wordt ook wel putonghua genoemd . Dit betekent de gemeenschappelijke taal. Gedurende de Shang-dynastie, ongeveer 3000 jaar geleden werd het Mandarijn ontwikkeld. Er zijn zeven dialecten, onderling soms niet te verstaan. Het begon met het Orakelschrift, de priesters interpreteerden het orakel aan de hand van barsten in verhitte runderbeenderen, mammoettanden of schildpadruggen. Hier werden teksten in gegrift. Later werden er 5000 verschillende tekens ontcijferd. Tijdens de Han-dynastie werd een aanvang gemaakt om te schrijven met een penseel, aan het einde van deze dynastie schreef men op zijde, of bamboe en hout. Pas gedurende de Song-dynastie is de drukkunst begonnen. In het moederland wordt de taal geschreven van links naar rechts, maar wel achterin een schrift of aantekeningenboek. De titel staat verticaal. In veel gebieden wordt het gehele schrift verticaal geschreven. De letters zoals wij die in onze taal kennen, kennen de Chinezen niet. Er wordt in hun taal of alfabet niet gesproken over letters maar over karakters. Het zijn een soort pictogrammen van voorwerpen of begrippen uit het dagelijkse Chinese leven. Er zijn karakters voor onder andere: Oog , Rivier,Bamboe,Vrouw, Paard, Zon, Mes etc. Van deze oorspronkelijke taal zijn er tussen de 200 en 250 pictogrammen over gebleven. Het is een vrij ingewikkelde taal. Zet men bijvoorbeeld het pictogram voor vrouw en het pictogram voor kind naast elkaar; is er een nieuw karakter gevormd namelijk goed. Het pictogram hand met daaronder het pictogram oog, vormt het karakter kijken of lezen. Het Mandarijn kent ongeveer 47.000 taaltekens (de meeste karakters zijn maar één lettergreep lang), hiervan behoren er ongeveer 4.000 tot het dagelijks leven. Na de Tweede Wereldoorlog heeft men besloten een groot aantal karakters te vereenvoudigen, wat tot gevolg had dat bepaalde woorden zowel een klassieke als moderne schrijfwijze kennen. Het voordeel van deze moderne schrijfwijze is dat het sneller te leren is. De pinyin (pin1 yin1) geeft de uitspraak van het Chinees weer in Romeins alfabet. Het is niet erg makkelijk en eenvoudig uit te spreken. Bij het uitspreken van bijvoorbeeld p, t, k, c, ch en q is het gebruikelijk veel adem uit te blazen en plotseling de lucht uit de mond te laten ontsnappen. Hierdoor ontstaat een duidelijk plofklank. Het Mandarijn kent zeven hoofdgroepen dialecten, die samen weer de Sinistische taalgroep vormen. Het meest gesproken wordt het Mandarijn met het officiële accent van Beijing. Buiten China wordt veelal het Kantonese Yue gesproken. Deze hoofdgroepen zijn: Mandarijn-Wú Gàn- Ziang- Min- Hakka- Yuè Omdat de verschillende dialecten onderling niet te verstaan zijn, wordt Mandarijn als tweede taal geleerd en gesproken. Het Chinees is een toontaal, wat betekent dat de betekenis van een woord wordt bepaald door de toon van de klank. Er zijn vier tonen (het Kantonees kent zelfs acht tonen). Hoge vlakke toon -Klimmende toon -Vallende toon -Snauwerige toon Veel moderne apparatuur kunnen de Chinese tekens en karakters niet verwerken, dus worden de bovengenoemde tonen vaak aangeduid (zoals bijvoorbeeld op het internet) als: wen1, wen2, wen3 en wen4.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

08-11-2007 om 18:59 geschreven door Amor Fati

Ongeveer 3000 jaar geleden is het Mandarijn ontstaan, een Chinese taal. De omschrijving Chinese taal is niet helemaal correct, want het Chinees beslaat 14 talen. Inmiddels wordt deze taal door meer dan 1 miljard mensen wereldwijd gesproken. Is het niet als moedertaal, dan toch zeker wel als tweede taal. Het is een taal die uit meer dan 40.000 karakters bestaat.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Heden ten dage is de taal Mandarijn de meest gesproken ter wereld. In China, Taiwan en Singapore is het Mandarijn de moedertaal. Ook onder de Chinezen buiten China neemt het spreken van deze taal toe. Geschat wordt dat er wereldwijd ongeveer 1.200.000.000 mensen deze taal machtig zijn.

1 op 5 mensen wereldwijd is Chinees. Gezien de economische groei wordt verwacht dat de Chinezen over afzienbare tijd de wereld economisch zullen aanvoeren.

De naam Mandarijn is afkomstig van Mandan uit Portugal en dat betekent bevelen. Een mandarijn is een ambtenaar. Het Mandarijn werd dus lange tijd gesproken door alleen de hoge staatsambtenaren. Het Mandarijn wordt ook vaak omschreven als de Chinese taal, dit is echter niet geheel correct want het Chinees bevat 14 talen.

Er is een variant op het Mandarijn, namelijk de Peking variant (zonder het Pekinees gebrouw). Dit is sinds 1955 de officiële taal van het land, komt uit Noord China en wordt ook wel putonghua genoemd . Dit betekent de gemeenschappelijke taal.

Gedurende de Shang-dynastie, ongeveer 3000 jaar geleden werd het Mandarijn ontwikkeld. Er zijn zeven dialecten, onderling soms niet te verstaan. Het begon met het Orakelschrift, de priesters interpreteerden het orakel aan de hand van barsten in verhitte runderbeenderen, mammoettanden of schildpadruggen. Hier werden teksten in gegrift. Later werden er 5000 verschillende tekens ontcijferd.

Tijdens de Han-dynastie werd een aanvang gemaakt om te schrijven met een penseel, aan het einde van deze dynastie schreef men op zijde, of bamboe en hout. Pas gedurende de Song-dynastie is de drukkunst begonnen.

In het moederland wordt de taal geschreven van links naar rechts, maar wel achterin een schrift of aantekeningenboek. De titel staat verticaal. In veel gebieden wordt het gehele schrift verticaal geschreven.
 
De letters zoals wij die in onze taal kennen, kennen de Chinezen niet. Er wordt in hun taal of alfabet niet gesproken over letters maar over karakters. Het zijn een soort pictogrammen van voorwerpen of begrippen uit het dagelijkse Chinese leven.

 Er zijn karakters voor onder andere: Oog , Rivier,Bamboe,Vrouw, Paard, Zon, Mes etc.

Van deze oorspronkelijke taal zijn er tussen de 200 en 250 pictogrammen over gebleven. Het is een vrij ingewikkelde taal. Zet men bijvoorbeeld het pictogram voor vrouw en het pictogram voor kind naast elkaar; is er een nieuw karakter gevormd namelijk goed. Het pictogram hand met daaronder het pictogram oog, vormt het karakter kijken of lezen.

Het Mandarijn kent ongeveer 47.000 taaltekens (de meeste karakters zijn maar één lettergreep lang), hiervan behoren er ongeveer 4.000 tot het dagelijks leven.

Na de Tweede Wereldoorlog heeft men besloten een groot aantal karakters te vereenvoudigen, wat tot gevolg had dat bepaalde woorden zowel een klassieke als moderne schrijfwijze kennen. Het voordeel van deze moderne schrijfwijze is dat het sneller te leren is.

De pinyin (pin1 yin1) geeft de uitspraak van het Chinees weer in Romeins alfabet. Het is niet erg makkelijk en eenvoudig uit te spreken. Bij het uitspreken van bijvoorbeeld p, t, k, c, ch en q is het gebruikelijk veel adem uit te blazen en plotseling de lucht uit de mond te laten ontsnappen. Hierdoor ontstaat een duidelijk plofklank.

Het Mandarijn kent zeven hoofdgroepen dialecten, die samen weer de Sinistische taalgroep vormen. Het meest gesproken wordt het Mandarijn met het officiële accent van Beijing. Buiten China wordt veelal het Kantonese Yue gesproken. Deze hoofdgroepen zijn: Mandarijn-Wú Gàn- Ziang- Min- Hakka- Yuè

Omdat de verschillende dialecten onderling niet te verstaan zijn, wordt Mandarijn als tweede taal geleerd en gesproken.

Het Chinees is een toontaal, wat betekent dat de betekenis van een woord wordt bepaald door de toon van de klank. Er zijn vier tonen (het Kantonees kent zelfs acht tonen).

Hoge vlakke toon -Klimmende toon -Vallende toon -Snauwerige toon

Veel moderne apparatuur kunnen de Chinese tekens en karakters niet verwerken, dus worden de bovengenoemde tonen vaak aangeduid (zoals bijvoorbeeld op het internet) als: wen1, wen2, wen3 en wen4.

08-11-2007 om 18:51 geschreven door Amor Fati

Vandaag is Taiboke alleen op stap om onze lieve blogvrienden een bezoekje te brengen. Veel liefs van Freddy en Patty en een dikke knuffel van onze twee kleine rakkertjes.

08-11-2007 om 18:11 geschreven door Patty_en_freddy

08-11-2007 om 16:57 geschreven door ludovikus

08-11-2007 om 14:47 geschreven door corry

08-11-2007 om 10:22 geschreven door peeters robert

08-11-2007 om 08:56 geschreven door Annemiek