EEN ULTIEME & AVONTUURLIJKE IS VAN BELGIE NAAR GAMBIA ik, Tiny van adventure2care nodigt u van harte uit om een wandeling op mijn blog te maken en hoopt dat u met veel plezier mijn ervaringen leest.
Een berichtje in het gastenboek wordt erg op prijs gesteld.
23-10-2005
dag 9: westelijke sahara
9u30uur vertrokken richting westelijke Sahara.
Langzaam verandert het landschap in meer zandduinen.
Net aangekomen en natuurlijk meteen getankt, in dit belastingvrije gebied kost de diesel ongeveer 50 eurocent. De reden waarom men hier geen belasting hoeft te betalen is gelegen in het feit dat men graag meer bewoners hier naar toe wilt lokken.
We hebben een stop gemaakt bij een meer waar de flamingos bivakkeren aleen moesten we hiervoor nog een flink stuk door de zandduinen lopen.
Ik ben lekker op een afstand van de rust blijven genieten maar Magreet heeft door de zandduinen gebaggerd naar het meer.
De jongeren hadden hun snowboard uitgehaald en gleden van de duinen. Ik moet er niet aan denken straks door zon duinen te rijden, het lopen erin was al zeer zwaar.
Vanavond de mannen maar wat tips vragen hoe te handelen in zulk gebied.
Op weg naar La'yuon nog enkele scheepswrakken gezien die zich vastgelopen hadden. Een stop in Farfaya om te eten, toen ik uit de auto stapte kwam er meteen een man die geestelijk gehandicapt was naar me toe en wilde wat hebben, het was erg warm en de hoed die ik van Anique gekregen had lag binnen handbereik dus deze aan hem gegeven. Tijdens de maaltijd is hij met zijn hoed op bij ons in de buurt blijven staan.
Nog even in het kleine haventje gekeken mooi al die kleine fel gekleurde visserboten. Hierna op naar het hotel in Layuon. Ditmaal een mooie kamer zonder kakkerlakken.
Morgen een flinke ruk, tot vlak bij de grens van Mauritanië.
Dan splitsen onze wegen zich en gaan wij met de 4x4 drie dagen door de woestijn.
Waardoor jullie een tijdje niets van ons kunnen vernemen. ( Barbara ik zal voldoende drinken meenemen en zorgen dat ik bij de andere blijf zodat ik niet van de dorst omkom en je bewijzen dat dromen bedrog zijn)
8 uur vertrokken naar Tan Tan. Onderweg zouden we ontbijten, echter nergens een restaurant te vinden, dorp na dorp. Uiteindelijk in een winkeltje brood jam en cola gekocht en vanwege de ramedan deze achteraf ergens gegeten.
De groep ging een lange (vermoeiende) klim maken naar een klein bergdorp, waar alleen een oude wandtekening in de bergen te bezichtigen viel. Ik besloot bij de autos achter te blijven om zo wat te kunnen uitrusten en op de auto's te passen.
Meteen alle dorpskinderen om me heen, wat pennen uitgedeeld. Had ik het maar nooit gedaan, de kinderen hebben de hele tijd om me heen gehangen en bleven om meer vragen. Zelfs op eens goed Hollands uitschelden mocht niet baten. Ik heb nu wel ondervonden dat het beter is pas wat te geven als je al startklaar in de auto zit. Ik was blij toen de andere terugkwamen en de kinderen hun aandacht op hen richten.
Rest van de reis prima verlopen nu is het 22u30 en ik verlang naar bed. Ik denk dat ik bij terugkomst aan vakantie toe ben !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gisterenavond hoorde ik nog van Menno dat de banden op het dak los waren gekomen, ik had geen zin meer om de schade te bekijken en heb dit vanochtend gedaan. De dwarsstangen waren door het ruwe terrein afgebroken en de stevige constructie die Rene gemaakt heeft is van links naar rechts over het dak geschoven. Het hele dak zit vol krassen en een deuk. Ik besloot het roofrack niet te laten maken, maar enkel dozen in Marcels busje over te laden en de banden in de auto te leggen. Terwijl ik hiermee bezig was kwam een man uit een winkeltje kijken, net op tijd, ik vroeg hem om me te helpen de banden van het dak te tillen. Hij zei meteen ja en als dank heb hem enkel mokken en een pakje thee gegeven. Even later kwam hij mij een cadeautje terug geven. een klein houten potje met ogenschaduw. Al vlug hadden anderen opgemerkt dat ik een cadeau gegeven had en stonden ze ook op de stoep om wat te krijgen. Niet lang nadat ik klaar was waren de mannen ook klaar bij de garage waar ze enkel banden lieten plakken en konden we vertrekken, naar Tata. onderweg nog een pauze gehouden bij een mooie oase De reis verliep deze keer voorspoedig.
Ik heb me verslapen echt waar het kan zelfs in je vakantie!
Om 8u15 vertrokken richting Quarzazate dwars door het atlasgebergte.
Ongelofelijk hoe grandioos mooi dit is jammer dat ik de kabel van mijn camera vergeten ben en geen fotos kan door mailen (maar fotos kunnen nooit de schoonheid hiervan weergeven) Om elke bocht was het weer anders, vele warme aarde kleurschakeringen. S'middags naar een kashbah gaan kijken, ...........het verhaal erachter Een plaatselijke clan had een leger van 3000 man eten en onderdak gegeven ondanks het feit dat er maar weinig voedsel was. Als dank kregen ze een machtspositie. Begin deze eeuw zijn ze weggetrokken omdat het niet meer mogelijk was om de gebouwen te onderhouden
Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken behang van zijde, poorten van cederhout Vele prachtige kleuren zoals magnaat saffraan enz, heel veel mozaïek werk en smeedijzer.
Na dit bezoek gingen Marcel Wouter en Wil via de normale weg naar Ouarzazate. Wij met 4x4 gingen via de piste, echt heavy hoor op een gegeven moment heb ik het stuur aan Menno gegeven, ik had toch wel schrik van de afgronden. Lian ging naast Menno zitten zo kon ze haar auto filmen en fotograferen. Magreet en ik kropen bij Jos in de Defender zo kon ik ook mooie fotos van mijn Strange Rover maken. Magreet genoot met volle tuigen en ik had nog steeds knijp en klemde me aan de stoel vast, op een gegeven moment was ik het geroep van Magreet echt beu, steeds maar weer klonk het "ooooo wat mooi, kijk eens " met gevolg dat Jos steeds zijn hoofd omdraaide om te kijken en ik het bijna in mijn broek deed van de angst. Na eens flink tegen haar gemoppert te hebben hield ze eindelijk haar mond en kon Jos zich op de weg concentreren. Toen we op een gegeven moment ook nog tegenliggers kregen ben ik maar uitgestapt en heb een stuk gelopen. Al met al ben ik blij dit gedaan te hebben, een onvergetelijke ervaring.
De Nissan Parol kreeg een lekke band en geen passende sleutel te vinden, alle auto afgezocht ik wilde net tussen het oude gereedschap voor Gambia gaan zoeken toen Menno met een zakje van zijn opa aankwam en ja hoor een passende sleutel (dank aan opa)
We zouden veel eerder dan de anderen op de plaats van bestemming aankomen, we sneden nl. een heel stuk af, maar kennelijk hebben we ergens een verkeerde afslag genomen of de man op de ezel heeft ons de verkeerde weg gewezen, wat het begon al donker te worden en nog steeds geen Quarzazatze in zicht.
Plotseling hield de weg op en was er een brede rivier bedding. De mannen liepen met hun zaklamp door het water en zagen dat de weg erachter door liep. Allen uit de auto, alleen de chauffeurs erin en wij met zaklampen bijlichten zodat ze de dikke keien konden vermijden. Het water wat van ons afgeschut en weer verder.
Nog 1 uurtje in het donker doorgereden voor we besloten om een slaapplaats te zoeken. We reden een dorp in reden ons vast in een smal straatje volgens mij het 1e en enigste straatje, alle bewoners kwamen aanlopen. Al snel bood iemand ons aan om ons te gidsen naar zijn neef die een hotel had, gretig namen we dit aan en plaatste hem hassan in de auto.al voor we bij zijn neef aankwamen zagen we een bordje met Quarzazatze en besloten door te rijden en Hassan bij zijn neef te laten. Na hem hiervoor betaald te hebben had hij hier geen bezwaar tegen. Ondertussen was de weg weer verhard en schoten we snel op.
Op de plek van bestemming stonden de anderen ons op te wachten samen lekker gegeten nu nog ff een douche en naar bed dacht ik: HELP!! 2 KAKKERLAKKEN IN DE DOUCHE Willem kwam op ons hulpgeschreeuw af en heeft de kakkerlakken leren zwemmen in de wc.
Op een terras in het centrum van Marrakech ontbeten, we hebben uitzicht op het verkeer,de chaos is leuk om te zien, soms hou je je hart vast maar op een of andere manier komt het toch altijd weer goed.. Muilezels, autos, brommersen voetgangers alles loopt kris kras door elkaar. op zo'n 50 meter van ons vandaan is een hoop vuilnis gestort,er is veel bedrijvigheid hierom heen, plastic flessen worden uitgezocht, karton wordt gebruik als bodem in de ezelkarretjes en net als alle bruikbare dingen eruit zijn zien we de vuilniswagen de restjes halen. Even later ligt er weer nieuwe vuilnis en begint alles weer van voren af aan.
Na het ontbijt ben ik op zoek gegaan naar een zeil,het andere is helemaal stuk gewaaid, ik kom uit bij Achmed die van een stuk oud zeil wat afknipt en het voor me omzoomd, ik kan na 2 uurtje het komen ophalen.
Genoeg tijd om een taxiritje door de stad te maken en nog een bezoekje aan een leerlooierij te brengen, stinken dat het deed! Gelukkig kregen we citroen melisse in de hand geduwd, we vrijven het stuk en ruiken er aan als de stank ondragelijk wordt.Om het leer te kleuren gebruikte men natuurlijke kleurstoffen o.a. indigo saffraan etc.
Terug bij Achmed nodigde deze ons uit om na de ramadan bij zijn familie te eten. Dit namen we natuurlijk aan. Vlug dus met ons nieuwe zeil naar de parkeerplaats, tja mijn mannen zijn er nu niet bij, dus deze keer moest ik zelf het dak op.
Nog even naar het hotel wat opfrissen en terug naar de winkel van Achmed weer een taxirit door de stad, Achmed koopt nog wat lekkers.. Het blijkt dat Achmed bij zijn tante woonde samen met 3 neven en een nicht met haar zoontje. Ik had hem meteen voor me gewonnen, met een bellenblazer, de rest van de avond was hij niet meer bij me weg te slaan. Magreet kon haar hart ophalen met Frans gelukkig kon één van de neven een beetje Engels en kon ik ook een klein gesprekje voeren. Het was heel gezellig en lekker. Om 21 uur hebben we afscheid genomen en zijn terug naar het hotel gegaan. Kapot moe waren we van ons (rustig) dagje in Marrakech
Vanwege de onophoudelijke regen is de auto nog steeds niet gerepareerd, ondanks de regen loopt de temperatuur in de auto toch weer snel op, thuis heb ik hier nooit iets van gemerkt, maarja daar heb ik ook niet zo'n lange afstanden afgelegd. het is dus weer zweten met de verwarming aan. De snelweg gaat over in een provinciaalse weg, prachtige omgeving het atlasgebertgte, helaas is er veel vrachtverkeer en die gaan soms tergend langzaam een reden voor ons om hen collectief in te halen........oeps net te laat de doorgetrokken streep gezien en hoe kon het ook anders de flikken hadden zich boven aan de top achter een bocht verstopt. HALT!!
Wij houden ons gedeisd en genieten van de onverwachte pauze en van de mooie omgeving en Magreet plukt een cactusvrucht, de rest van de dag is ze zoet geweest met de stekels uit handen en lip te verwijderen Marcel onderhandelt ondertussen met de politie en weet de bekeuring tot 1 auto terug te brengen. Even voor Marrakech houden we een stop en krijgen we instructies dicht bij elkaar te blijven omdat het verkeer er een chaos is, auto's, brommers, taxi's, ezelwagentjes, voetgangers alles loopt door elkaar. Ik vind het heerlijk en alsof ik er ben grootgebracht, duw ik al toeterend mijn auto met gemak tussen al het verkeer. We parkeren onze wagens en lopen door het centrum naar ons hotel dat in een van de vele smalle steegjes in het centrum ligt.
Na een verkwikkende douche en na lekker gesmuld te hebben op het grote plein kruip ik doodmoe in mijn bed.
Sochtends vroeg vertrokken zonder de reparatie aan de auto. We wilden voor de ochtendspits uit Madrid zijn. Na een voorspoedige reis komen we laat in de dag aan in Algericas.
Marcel onderhandelt met de veermaatschappijen en voor 700 eurootjes varen we in 3 uurtjes naar Tanger in Marokko.
Van Emma had ik een cadeautje gekregen dat ik pas in Marokko mocht openen,zodra de boot aanlegde dit gedaan en wat bleek er zat een plaskokertje in. Leuk hoor Emma maar waarschijnlijk zal ik het niet gebruiken, boven de wc hangen en het plaskokertje vast houden, ik denk dat ik dan mijn evenwicht verlies en verder van huis ben. Het regent pijpenstelen als we in Tanger aankomen, gelukkig is het bij de douanne overdekt, hoewel gelukkig, het lijkt of iedere beambte zich hier heeft verzamelt, we worden van het kastje naar de muur gestuurd. Paspoort hier, inschrijven daar, gegevens in computer, de enigste pc die er was en natuurlijk niet werkte, dus maar weer naar een andere douanebeamte.
Na 3 uur zat denk ik het einde van hun dienst aan te komen en konden we eindelijk vertrekken naar ons hotel in hotel in Assilah een prachtig Marokkaans gebouw. De man achter balie was niet blij met ons bezoek, hij was vreselijk gestresst en paranoïde endacht dat we zijn bic pen hadden gestolen, het geven van eenandere pen mocht niet veelbaten, hij bleef boos. We hebben ons maar rustig gehouden anders en had hij ons er vast eruit gegooid en het regende nog steeds pijpenstelen.
8 uur, weer de baan op. Dikke mist bij bordeaux en even voor Spanje begon de temperatuur op te lopen, zowel die van de motor als de buitentemperatuur.
Menno, die zelf enkele landrovers heeft zal morgen het probleem oplossen door de thermostaat uit de auto te verwijderen, de buitentemperatuur, wel dat laten we maar zo!De rest van de dag met de verwarming aan gereden. Heerlijk nu al genieten van een Sahara temperatuurtje.
Tijdens de pauze ging ik even een T-shirt aantrekken op de wc, dit duurde de andere echter te lang en deze werden ongeduldig en begonnen flink te toeteren, niet zo handig, ik zat n.l vast doordat de klink van de deur ontbrak en door het getoeter kon niemand mijn hulpkreten horen!Dan maar brute kracht gebruiken en met een flinke ruk aan de deur te geven kon ik me uiteindelijk bevrijden.
De rest van de dag is rustig verlopen, s avonds om 22 uur zijn we in het hotel aan gekomen, Meteen het bed in gedoken want de wekker zou snel weer af lopen.
10:30 van huis vertrokken naar de ontmoetingsplek. Daar aan gekomen in het restaurant een stopcontact gezocht ( de batterij van mijn telefoon werkt n.l niet meer)en Marius gebeld.
Deze zat in de file, och ja het is vakantie dacht ik, ik doe lekker op zijn Afrikaans en kroop op de achterbank om de slaap van vanacht in te halen.
Ik veegde net de slaap uit mijn ogen toen Marius met Magreet naast me stopte.Even een babbeltje maken en Marius vertrok naar huis en wij naar de plaats in Frankrijk waar we de anderen zouden treffen.
We troffen er. Marcel en Wouter met een mercedes ducati, Jos met dochter Lian en vriend Menno die voor hun de landrover defender had uitgezocht en opgeknapt. Arjan en Willem met een nissan patrol.
Nog even tijd voor een laatste vette hap en dan op weg naar Lomegen in Bordeaux
toen we de tolweg wilde verlaten was het kaartje nergens meer te vinden, we dachten er net over om de auto uit te laden toen Marcel kwam aangerend met de verloren ticket in zijn hand.Magreet had dit op de parkeerplaats verloren,Wouter had het zien liggen en dacht laat ik het maar in mijn zak steken. Hoera voor wouter!!
Ongeveer om 2 uur s nachts kwamen wij bij het hotel aan, de boeking was reeds gedaan en we hoefden alleen een pincode in te geven. Tenminste dat dachten we, na een half uur kwam eindelijk het eerste kaartje eraan. Kamer 124, ik had het voorrecht dit kaartje in ontvangst te nemen en dacht, heerlijk snel het bed in, ik vul depincode in maar de deur zit van binnen op slot, HELP EEN MAN IN MIJN KAMER! Na van de schrik zijn bekomen vraag ik in het Engels( ik ken n.l. geen woord Frans)"do you speak Englisch ?" Ja hoor klonk het in perfect Nederlands aan de andere kant, het bleek Wil te zijn, een andere deelnemer die met ons meerijdt in zijn peugeot 405.
Uiteindelijk is alles goed gekomen we lagen om 3 uur te SNURKEN.
Onze tiny zit momenteel in Marrakech ! Het voledige verslag tot op heden volgt morgen; Ze maakt het goed en stuurde me haar reisverslag door gemaakt op een computer met een Arabisch toetsebord. Dus ik moet hier en daar nog wat ontcijferen en dan zet ik het hier op de blog.
Klaar voor vertrek !!! Even een afscheidsfeestje, inpakken en wegwezen zou je denken.
Maar het avontuur start van voor de startstreep!
Familie, vrienden, buren, collegae en het volledige klusteam van Tiny waren aanwezig.
Met verenigde krachten werd de Strange Rover volgestapeld met alle bijeenverzamelde spullen voor Gambia. Alles klaar voor vertrek.
Hapjes drankjes hapjes en, plof het bagage rek zakt in, een prachtig rek stevig maar niet bestand tegen onze wilde stapelwoede. De eerste gasten konden aan het werk, alles afladen, het rek weer gaan lassen en verstevigen. De Strange Rover had nog een verassing in petto, voor de overgebleven klussers ging de achterband plots af. Geen nood na wat sleutelen hadden we de eveneens lekkende reserve band er onder staan.
Geen probleem, Tiny had immers twee reserve banden voorzien. Gelukkig voor dit verhaal was ook de tweede reserve band lek!
Niets meer aan te doen, feestjes zijn meestal s avonds wanneer bandenspecialisten gesloten zijn. Dus niets hield ons nog tegen zonder zorgen verder te feesten.
Statistisch gezien is het erg onwaarschijnlijk is dat je vier lekke banden krijgt op twee maanden dus dat zit wel goed voor onze avonturierster.
Zo nu dan toch nog alles is goedgekomen en de auto startklaar is wordt er nog even een proefritje met de kleinkinderen gemaakt en gaat hij ( de auto) en wij op stal.
Hoogtijd want wat Tiny niet wist is dat er na dit feestje er nog eentje kwam, de volgende ochtend 8u in Tinys place. Een lekker ontbijtje alles opnieuw inpakken, alle lekke banden laten repareren en dan kon het uitzwaaien net op tijd beginnen. Om 10 uur stipt werd de buurt voor een laatste keer opgeschrikt door het ronkende geluid van de Strange Rover.
Of ze dit kabaal gaan missen weet ik niet, maar Tiny missen we nu al, al belde ze net nog om te vragen waar ik het tuitje van de jerrycans had gelaten.
Hallo allemaal, het is nu laat in de avond en ik ben net terug van mijn laatste werkdag voor mijn vertrek. Nu kan ik nooit meteen slapen na een avonddienst, moet altijd ff aclimatiseren, dat doe ik normaal door met een lekker glaasje wijn nog wat te lezen, TV te kijken of te computeren. Net ook nog even achter mijn pc gezeten en mijn mail na gekeken hier zat het volgende bericht van Stichting Hand to hand bij, het leek me leuk om dit met jullie te delen.
From the Gambia-newspaper
Farafenni hospital gets D33M worth-of-drugs Written by Ebrima Jaw Manneh Monday, 03 October 2005 Foundation Hand-To-Hand, a Dutch-based charitable organisation, on Thursday presented an assortment of drugs and biomedical items worth at least D33.5 million to Farafenni hospital, through the department of state for Health and Social Welfare. The donated items included X-ray viewers, drugs, three convertible theatre beds, eight sets of computers, drugs, artificial hands and legs, wheel chairs, electronic typewriters, surgical needles, 20 hospital beds, and a host of others.
Speaking at a presentation ceremony at the Central Medical Stores, Gras Mes, co-founder of Foundation Hand-To-Hand, said: I think the items speak for themselves. We are delighted to do the final handover to the beneficiaries. And I hope, they will be put into good use. He noted that the foundation has some educational and skill projects in some parts of the country that are aimed at ensuring a healthy living for Gambian people.
Receiving the items, Alhaji Dr Tamsir Mbowe, secretary of state for Health and Social Welfare, expressed gratitude to Foundation Hand-To-Hand for their benevolence. Dr Mbowe affirmed that the donated drugs and biomedical items will help strengthen the health care delivery system in the country. It will no doubt help improve the health of the people of Farafennie and its catchment areas, and even the country as a whole, he said.
Ebrima Nyan, a friend of the foundation, said the organisation will not relent in its efforts to contribute to the development of the country.
In de voorruit van mijn Strange Rover zit een putje van steenslag, daar ik bang ben dat dit verder gaat scheuren met de temperatuurwisselingen in de woestijn, wilde ik dit nog snel voor mijn vertrek laten maken.
Glasbreuk zit echter niet in mijn verzekeringspakket daarom heb ik maar weer eens de stoute schoenen aangetrokken en gebruik gemaakt van de OpenBedrijvendag afgelopen zondag.
Ik ben bij Glass Car Clinic binnengestapt om te vragen of ze dit putje als sponsoring wilde maken en zoals jullie aan de foto kunnen zien met succes, ze hebben zelfs ook nog de spiegel terug op het raam geplakt, die was afgevallen bij het instaleren van een ventilatortje.
Vandaag nog even naar de Klamottenshop in Maastricht, kijken of ze nog wat voetbalschoenen hebben kunnen verzamelen, nog langs bij een collega voor het ophalen van ´n pc en nog wat voetbalkleding.
Donderdag gaat de auto nog naar Suzuki garage Dimitri in Rekem die als sponsoring nog een grote beurt geeft en de stalen wielen erop zet.
Vrijdagavond nog borrelen met familie, vrienden en kennissen.
En dan zaterdag rond 12.00 uur vertrekken richting Frankrijk alwaar ik de rest van de groep zal treffen.
Pacootje, zondag héééél laat of maandag héééél vroeg kom ik langs in Spanje en toeter je het het bed uit, ok?
Ik heb geen idee wanneer ik mijn volgend verhaaltje hier kan schrijven, vergeet me s.v.p. niet en kom af en toe eens kijken of schrijf wat in mijn gastenboek, lijkt me leuk om onderweg iets van jullie te vernemen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb maar jullie vergeven me vast en begrijpen dat ik momenteel erg druk bezig ben, volgende week zaterdag is het zover, dan begint het avontuur.
Even het laatste nieuws.
Vorige week is Magreet 2 daagjes geweest, Magreet had zich via het gastenboek opgegeven om mee te rijden, eerst moesten we elkaar natuurlijk een beetje leren kennen om te zien of we in staat waren om tijdens de 4 weken die we samen in de Strange Rover doorbrengen niet de koppen inslaan.
Het blijkt dat dit wel meevalt, we hebben ingecalculeerd dat er misschien wel eens woorden vallen, maar we zijn beide niet haatdragend dus als dit gebeurt zullen we het vast wel weer vlug bijleggen.
We besloten Travelpoort te bellen om te vragen of onze terugvlucht 18 november zeker is, wat bleek er was nog niets geboekt, en alles was al vol. Dat was stressen!! Er bleek wel nog plek vrij te zijn op 11 en één op 25 november.
Natuurlijk voelde ik er niets voor om 1 week eerder terug te komen, dan haalde ik nooit wat ik me voorgenomen heb, dus heb ik een optie op de 25e genomen, en nu maar hopen dat mijn baas geen problemen maakt want ik moet officieel alweer de 22e beginnen met werken.
Magreet bleef niets anders over dan maar een optie voor de 11e te nemen, haar baas schijnt niet zo soepel en begripvol te zijn als de mijne.
Na dit geregeld te hebben vlug een telefoontje naar Marius van Transsahara , Marius ging meteen op zoek of er nog een andere mogelijkheid was. Hij vond die ook voor 15 en 22 november. Helaas kon er alleen vanuit Banjul, Gamia geboekt worden, dus moet er geld overgemaakt worden naar een kennis aldaar die dan de tickets koopt.
Er rest ons niets anders dan te wachten op een kopie van de tickets want zonder zeggen we natuurlijk onze optie bij Travelpoort niet op, gelukkig waren ze daar erg begripvol en verlengde onze optie voor enkele dagen.
Zondag op stap geweest om nog wat onderdelen op te halen.
Als 1e heb ik de jerrycans opgehaald die ik via marktplaats op de kop getikt had en toen door naar St. Joost naar Wim die ondertussen de achterbank en het zonneschermpje van zijn slooprover gedemonteerd had.
Wim heb ik leren kennen als een bereidwillige persoon, zo ook nu weer, hij haalde de jerrycans uit de auto om te checken of er roest inzat, ik had ze aan het handvat in mijn Strange Rover geladen maar Wim pakte ze aan de boven-en onderkant vast, arme Wim laat hij mij nu toch in een hoop ondefinieerbare derrie grijpen! Ik heb niet aan zijn handen geroken maar het leek zéér veel op hondenpoep!!
Thuisgekomen wilde ik natuurlijk meteen aan de slag, de achterbank hoeft maar met 4 bouten vastgemaakt te worden, dat moet een handy- vrouw als mij toch wel lukken.
Maar niks is minder waar, drukken, duwen het mocht allemaal niet baten, de bank ging er niet in.
Toch maar eens meten voor ik nog wat stuk maak en ja hoor de bank past niet.
Als ik de bevestigingsbeugels er af haal, wil het net lukken, hij had geen millimeter groter mogen zijn. Dat wordt weer een karweitje voor René, hij zal de bank wel vastlassen. Het zonneschermpje vastmaken is ook een karweitje voor René, hij zal wel blij zijn als ik vertrokken ben.
In het weekend ben ik druk bezig geweest met sorteren.
Vorige week even tussen de bedrijven door wat kleding gaan ophalen bij Esprit in Maastricht. Veel outfits gekregen, lijkt me leuk voor de kinderen in school of op de compouns als ik nu nog een paar voetballen erbij doe, zullen ze er prachtig en als professionele voetballertjes uitzien.
Verder van alles gekregen, vrouwen mannen broeken, polo en T-shirts, rokken, bloezen, jurken en ga zo maar door. Hoewel er aan de meeste kleding wel een kleinigheidje stuk is weet ik toch een goede bestemming hiervoor. Om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien heeft Dikkie voor een meisje de school gefinancierd zodat ze naaien leert, wel de naaimachine neem ik al mee, het lijkt me geen slecht idee om haar de kleding te geven zodat ze het kan repareren en verkopen.
Ook mocht ik nog een toetsenbord,beeldscherm en muis ontvangen, na wat ik vernomen heb kan het ziekenhuis dit wel gebruiken,ik zou wel graag een complete pc willen afleveren, dus nu maar weer op zoek naar een oude maar nog goede p.c.
Je zou verwachten dat ik steeds minder werk krijg, Ho, maar zoals u ziet wordt het alleen maar meer, daarom aarzel niet als u nog wat heeft staan , mail me!! tiphil@euphonynet.be ik ben er goed mee geholpen, spaart me veel tijd om er zelf achteraan te gaan
Ik weet hoe het gaat, je bewaard lange tijd iets omdat je denkt het nog eens te kunnen gebruiken, uiteindelijk land het toch op het containerpark. Zonde!!
Wie kan mij helpen? Heeft u thuis nog iets liggen dat u kunt missen ? Ik heb nog voldoende ruimte over om wat van onze overvloed naar The Gambia te brengen.
Voor mijn reis ben ik nog op zoek naar enkele jerycans, spanriemen,potkrik,roofrack, onderdelen van motor (diesel)RR 2500TD bj.'90
Voor de Gambiaanse mannen (laat ze maar werken die mannen) oud handgereedschap.
Voor de Gambiaanse vrouwen iets om zich eens lekker te verwennen, zeep. shampoo's, parfum e.d.
Voor de kinderen: rugzakjes, schriften, pennen en ander schrijfmateriaal, wat om te spelen is natuurlijk ook heel fijn, maar dan liever geen knuffels maar ballen, geen elektrisch speelgoed maar blokken, ballonnen, bellenblaas enz.
Voor het ziekenhuiste veel om op te noemen, van bedpannnen tot chirurgisch materiaal, van computers tot generators, op verzoek stuur ik u graag een lijst toe.
Hallo allemaal, het is nu laat in de avond en ik ben net terug van mijn laatste werkdag voor mijn vertrek.
