Vanwege de onophoudelijke regen is de auto nog steeds niet gerepareerd, ondanks de regen loopt de temperatuur in de auto toch weer snel op, thuis heb ik hier nooit iets van gemerkt, maarja daar heb ik ook niet zo'n lange afstanden afgelegd. het is dus weer zweten met de verwarming aan.
De snelweg gaat over in een provinciaalse weg, prachtige omgeving het atlasgebertgte, helaas is er veel vrachtverkeer en die gaan soms tergend langzaam een reden voor ons om hen collectief in te halen........oeps net te laat de doorgetrokken streep gezien en hoe kon het ook anders de flikken hadden zich boven aan de top achter een bocht verstopt. HALT!!

Wij houden ons gedeisd en genieten van de onverwachte pauze en van de mooie omgeving en Magreet plukt een cactusvrucht, de rest van de dag is ze zoet geweest met de stekels uit handen en lip te verwijderen
Marcel onderhandelt ondertussen met de politie en weet de bekeuring tot 1 auto terug te brengen.
Even voor Marrakech houden we een stop en krijgen we instructies dicht bij elkaar te blijven omdat het verkeer er een chaos is, auto's, brommers, taxi's, ezelwagentjes, voetgangers alles loopt door elkaar.
Ik vind het heerlijk en alsof ik er ben grootgebracht, duw ik al toeterend mijn auto met gemak tussen al het verkeer.
We parkeren onze wagens en lopen door het centrum naar ons hotel dat in een van de vele smalle steegjes in het centrum ligt.

Na een verkwikkende douche en na lekker gesmuld te hebben op het grote plein kruip ik doodmoe in mijn bed.

Heerlijk morgen een vrije dag.

17-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Dag 5

Op een terras in het centrum van Marrakech ontbeten, we hebben uitzicht op het verkeer,de chaos is leuk om te zien, soms hou je je hart vast maar op een of andere manier komt het toch altijd weer goed.. Muilezels, auto’s, brommersen voetgangers alles loopt kris kras door elkaar. op zo'n 50 meter van ons vandaan is een hoop vuilnis gestort,er is veel bedrijvigheid hierom heen, plastic flessen worden uitgezocht, karton wordt gebruik als bodem in de ezelkarretjes en net als alle bruikbare dingen eruit zijn zien we de
vuilniswagen de restjes halen. Even later ligt er weer nieuwe vuilnis en begint alles weer van voren af aan.

Na het ontbijt ben ik op zoek gegaan naar een zeil,het andere is helemaal stuk gewaaid, ik kom uit bij  Achmed die van een stuk oud zeil wat afknipt en het voor me omzoomd, ik kan na 2 uurtje het komen ophalen.

Genoeg tijd om een taxiritje door de stad te maken en nog een bezoekje aan een leerlooierij te brengen, stinken dat het deed! Gelukkig kregen we citroen melisse in de hand geduwd, we vrijven het stuk en ruiken er aan als de stank ondragelijk wordt.Om het leer te kleuren gebruikte men natuurlijke kleurstoffen o.a. indigo saffraan etc.

Terug bij Achmed nodigde deze ons uit om na de ramadan bij zijn familie te eten. Dit namen we natuurlijk aan.
Vlug dus met ons nieuwe zeil naar de parkeerplaats, tja mijn mannen zijn er nu niet bij, dus deze keer moest ik zelf het dak op.

Nog even naar het hotel wat opfrissen en terug naar de winkel van Achmed weer een taxirit door de stad, Achmed koopt nog wat lekkers..
Het blijkt dat Achmed bij zijn tante woonde samen met 3 neven en een nicht met haar zoontje. Ik had hem meteen voor me gewonnen, met een bellenblazer, de rest van de avond was hij niet meer bij me weg te slaan.
Magreet kon haar hart ophalen met Frans gelukkig kon één van de neven een
beetje Engels en kon ik ook een klein gesprekje voeren. Het was heel
gezellig en lekker.
Om 21 uur hebben we afscheid genomen en zijn terug naar het hotel gegaan.
Kapot moe waren we van ons (rustig) dagje in Marrakech

18-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

19-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

19-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Ik heb me verslapen echt waar het kan zelfs in je vakantie!

Om 8u15 vertrokken richting Quarzazate dwars door het atlasgebergte.

Ongelofelijk hoe grandioos mooi dit is jammer dat ik de kabel van mijn camera vergeten
ben en geen foto’s kan door mailen (maar foto’s kunnen nooit de schoonheid
hiervan weergeven) Om elke bocht was het weer anders, vele warme aarde
kleurschakeringen.
S'middags naar een kashbah gaan kijken, ...........het verhaal erachter
Een plaatselijke clan had een leger van 3000 man eten en onderdak gegeven ondanks het
feit dat er maar weinig voedsel was. Als dank kregen ze een machtspositie.
Begin deze eeuw zijn ze weggetrokken omdat het niet meer mogelijk was om de
gebouwen te onderhouden

Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken behang van zijde,  poorten van cederhout
Vele prachtige kleuren zoals magnaat saffraan enz, heel veel mozaïek werk en smeedijzer.

Na dit bezoek gingen Marcel Wouter en Wil via de normale weg naar  Ouarzazate.
Wij met 4x4 gingen via de piste, echt heavy hoor op een gegeven moment heb ik het stuur aan Menno gegeven, ik had toch wel schrik van de afgronden. Lian ging naast Menno zitten zo kon ze haar auto filmen en fotograferen.
Magreet en ik kropen bij Jos in de Defender zo kon ik ook mooie foto’s van mijn
Strange Rover maken. Magreet genoot met volle tuigen en ik had nog steeds knijp
en klemde me aan de stoel vast, op een gegeven moment was ik het geroep van Magreet echt beu, steeds maar weer klonk het "ooooo wat mooi, kijk eens " met gevolg dat Jos steeds zijn hoofd omdraaide om te kijken en ik het bijna in mijn broek deed van de angst. Na eens flink tegen haar gemoppert te hebben hield ze eindelijk haar mond en kon Jos zich op de weg concentreren. Toen we op een gegeven moment ook nog tegenliggers kregen ben ik maar uitgestapt en heb een stuk gelopen.
Al met al ben ik blij dit gedaan te hebben, een onvergetelijke ervaring.

De Nissan Parol kreeg een lekke band en geen passende sleutel te vinden, alle auto afgezocht ik wilde net tussen het oude gereedschap voor Gambia gaan zoeken toen Menno met een zakje van zijn opa aankwam en ja hoor een passende sleutel
(dank aan opa)

We zouden veel eerder dan de anderen op de plaats van bestemming aankomen, we sneden nl. een heel stuk af, maar kennelijk  hebben we ergens een verkeerde afslag genomen of de man op de ezel heeft ons de verkeerde weg gewezen, wat het begon al donker te worden en nog steeds geen Quarzazatze in zicht.

Plotseling hield de weg op en was er een brede rivier bedding. De mannen liepen met hun zaklamp door het water en zagen dat de weg erachter door liep.
Allen uit de auto, alleen de chauffeurs erin en wij met zaklampen bijlichten zodat ze de dikke keien konden vermijden. Het water wat van ons afgeschut en weer verder.

Nog 1 uurtje in het donker doorgereden voor we besloten om een slaapplaats te zoeken. We reden een dorp in reden ons vast in een smal straatje volgens mij het 1e en enigste straatje, alle bewoners kwamen aanlopen.
Al snel bood iemand ons aan om ons te gidsen naar zijn neef die een hotel had, gretig namen we dit aan en plaatste hem hassan in de auto.al voor we bij zijn neef aankwamen zagen we een bordje met Quarzazatze en besloten door te rijden en Hassan bij zijn neef te laten. Na hem hiervoor betaald te hebben had hij hier geen bezwaar tegen. Ondertussen was de weg weer verhard en schoten we snel op.

Op de plek van bestemming stonden de anderen ons op te wachten samen lekker
gegeten nu nog ff een douche en naar bed dacht ik:
HELP!! 2 KAKKERLAKKEN IN DE DOUCHE
Willem kwam op ons hulpgeschreeuw af en heeft de kakkerlakken leren zwemmen in de wc.

20-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Gisterenavond hoorde ik nog van Menno dat de banden op het dak los waren
gekomen, ik had geen zin meer om de schade te bekijken en heb dit vanochtend gedaan.
De dwarsstangen waren door het ruwe terrein afgebroken en de stevige constructie die Rene gemaakt heeft is van links naar rechts over het dak geschoven.
Het hele dak zit vol krassen en een deuk. Ik besloot het roofrack niet te laten maken, maar enkel dozen in Marcels busje over te laden en de banden in de auto te leggen. Terwijl ik hiermee bezig was kwam een man uit een winkeltje kijken, net op tijd, ik vroeg hem om me te helpen de banden van het dak te tillen. Hij zei meteen ja en als dank heb
hem enkel mokken en een pakje thee gegeven.
Even later kwam hij mij een cadeautje terug geven. een klein houten potje met ogenschaduw.
Al vlug hadden anderen opgemerkt dat ik een cadeau gegeven had en stonden ze ook op de stoep om wat te krijgen.
Niet lang nadat ik klaar was waren de mannen ook klaar bij de garage waar ze enkel banden lieten plakken en konden we vertrekken, naar Tata.
onderweg nog een pauze gehouden bij een mooie oase
De reis verliep deze keer voorspoedig.

21-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

8 uur vertrokken naar Tan Tan.
Onderweg zouden we ontbijten, echter nergens een restaurant te vinden, dorp na dorp.
Uiteindelijk in een winkeltje brood jam en cola gekocht en vanwege de ramedan deze achteraf ergens gegeten. 

De groep ging een lange (vermoeiende) klim maken naar een klein bergdorp, waar alleen een oude wandtekening in de bergen te bezichtigen viel.
Ik besloot bij de auto’s achter te blijven om zo wat te kunnen uitrusten en op de auto's te passen.

Meteen alle dorpskinderen om me heen, wat pennen uitgedeeld.
Had ik het maar nooit gedaan, de kinderen hebben de hele tijd om me heen gehangen en bleven om meer vragen.
Zelfs op eens goed Hollands uitschelden mocht niet baten.
Ik heb nu wel ondervonden dat het beter is pas wat te geven als je al startklaar in de auto zit.
Ik was blij toen de andere terugkwamen en de kinderen hun aandacht op hen richten.

Rest van de reis prima verlopen nu is het 22u30 en ik verlang naar bed.
Ik denk dat ik bij terugkomst aan vakantie toe ben !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

22-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

9u30uur vertrokken richting westelijke Sahara.

Langzaam verandert het landschap in meer zandduinen.

Net aangekomen en natuurlijk meteen getankt, in dit belastingvrije gebied kost de diesel ongeveer 50 eurocent. De reden waarom men hier geen belasting hoeft te betalen is gelegen in het feit dat men graag meer bewoners hier naar toe wilt lokken.

We hebben een stop gemaakt  bij een meer waar de flamingo’s bivakkeren aleen moesten we hiervoor nog een flink stuk door de zandduinen lopen.

Ik ben lekker op een afstand van de rust blijven genieten maar Magreet heeft door de zandduinen gebaggerd naar het meer.

De jongeren hadden hun snowboard uitgehaald en gleden van de duinen.
Ik moet er niet aan denken straks door zo’n duinen te rijden, het lopen erin was al zeer zwaar.

Vanavond de mannen maar wat tips vragen hoe te handelen in zulk gebied.

Op weg naar La'yuon nog enkele scheepswrakken gezien die zich vastgelopen
hadden.
Een stop in Farfaya om te eten, toen ik uit de auto stapte kwam er meteen een
man die geestelijk gehandicapt was naar me toe en wilde wat hebben, het
was erg warm en de hoed die ik van Anique gekregen had lag binnen
handbereik dus deze aan hem gegeven. Tijdens de maaltijd is hij met zijn hoed op
bij ons in de buurt blijven staan.

Nog even in het kleine haventje gekeken mooi al die kleine fel gekleurde visserboten. Hierna op naar het hotel in Layuon. Ditmaal een mooie kamer zonder kakkerlakken.

Morgen een flinke ruk, tot vlak bij de grens van Mauritanië.

Dan splitsen onze wegen zich en gaan wij met de 4x4 drie dagen door de woestijn.

Waardoor jullie een tijdje niets van ons kunnen vernemen.
( Barbara ik zal voldoende drinken meenemen en zorgen dat ik bij de andere blijf zodat ik niet van de dorst omkom en je bewijzen dat dromen bedrog zijn)

Groetjes Tiny

23-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny