08-11-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

9u30uur vertrokken richting westelijke Sahara.

Langzaam verandert het landschap in meer zandduinen.

Net aangekomen en natuurlijk meteen getankt, in dit belastingvrije gebied kost de diesel ongeveer 50 eurocent. De reden waarom men hier geen belasting hoeft te betalen is gelegen in het feit dat men graag meer bewoners hier naar toe wilt lokken.

We hebben een stop gemaakt  bij een meer waar de flamingo’s bivakkeren aleen moesten we hiervoor nog een flink stuk door de zandduinen lopen.

Ik ben lekker op een afstand van de rust blijven genieten maar Magreet heeft door de zandduinen gebaggerd naar het meer.

De jongeren hadden hun snowboard uitgehaald en gleden van de duinen.
Ik moet er niet aan denken straks door zo’n duinen te rijden, het lopen erin was al zeer zwaar.

Vanavond de mannen maar wat tips vragen hoe te handelen in zulk gebied.

Op weg naar La'yuon nog enkele scheepswrakken gezien die zich vastgelopen
hadden.
Een stop in Farfaya om te eten, toen ik uit de auto stapte kwam er meteen een
man die geestelijk gehandicapt was naar me toe en wilde wat hebben, het
was erg warm en de hoed die ik van Anique gekregen had lag binnen
handbereik dus deze aan hem gegeven. Tijdens de maaltijd is hij met zijn hoed op
bij ons in de buurt blijven staan.

Nog even in het kleine haventje gekeken mooi al die kleine fel gekleurde visserboten. Hierna op naar het hotel in Layuon. Ditmaal een mooie kamer zonder kakkerlakken.

Morgen een flinke ruk, tot vlak bij de grens van Mauritanië.

Dan splitsen onze wegen zich en gaan wij met de 4x4 drie dagen door de woestijn.

Waardoor jullie een tijdje niets van ons kunnen vernemen.
( Barbara ik zal voldoende drinken meenemen en zorgen dat ik bij de andere blijf zodat ik niet van de dorst omkom en je bewijzen dat dromen bedrog zijn)

Groetjes Tiny

23-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

8 uur vertrokken naar Tan Tan.
Onderweg zouden we ontbijten, echter nergens een restaurant te vinden, dorp na dorp.
Uiteindelijk in een winkeltje brood jam en cola gekocht en vanwege de ramedan deze achteraf ergens gegeten. 

De groep ging een lange (vermoeiende) klim maken naar een klein bergdorp, waar alleen een oude wandtekening in de bergen te bezichtigen viel.
Ik besloot bij de auto’s achter te blijven om zo wat te kunnen uitrusten en op de auto's te passen.

Meteen alle dorpskinderen om me heen, wat pennen uitgedeeld.
Had ik het maar nooit gedaan, de kinderen hebben de hele tijd om me heen gehangen en bleven om meer vragen.
Zelfs op eens goed Hollands uitschelden mocht niet baten.
Ik heb nu wel ondervonden dat het beter is pas wat te geven als je al startklaar in de auto zit.
Ik was blij toen de andere terugkwamen en de kinderen hun aandacht op hen richten.

Rest van de reis prima verlopen nu is het 22u30 en ik verlang naar bed.
Ik denk dat ik bij terugkomst aan vakantie toe ben !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

22-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Gisterenavond hoorde ik nog van Menno dat de banden op het dak los waren
gekomen, ik had geen zin meer om de schade te bekijken en heb dit vanochtend gedaan.
De dwarsstangen waren door het ruwe terrein afgebroken en de stevige constructie die Rene gemaakt heeft is van links naar rechts over het dak geschoven.
Het hele dak zit vol krassen en een deuk. Ik besloot het roofrack niet te laten maken, maar enkel dozen in Marcels busje over te laden en de banden in de auto te leggen. Terwijl ik hiermee bezig was kwam een man uit een winkeltje kijken, net op tijd, ik vroeg hem om me te helpen de banden van het dak te tillen. Hij zei meteen ja en als dank heb
hem enkel mokken en een pakje thee gegeven.
Even later kwam hij mij een cadeautje terug geven. een klein houten potje met ogenschaduw.
Al vlug hadden anderen opgemerkt dat ik een cadeau gegeven had en stonden ze ook op de stoep om wat te krijgen.
Niet lang nadat ik klaar was waren de mannen ook klaar bij de garage waar ze enkel banden lieten plakken en konden we vertrekken, naar Tata.
onderweg nog een pauze gehouden bij een mooie oase
De reis verliep deze keer voorspoedig.

21-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Ik heb me verslapen echt waar het kan zelfs in je vakantie!

Om 8u15 vertrokken richting Quarzazate dwars door het atlasgebergte.

Ongelofelijk hoe grandioos mooi dit is jammer dat ik de kabel van mijn camera vergeten
ben en geen foto’s kan door mailen (maar foto’s kunnen nooit de schoonheid
hiervan weergeven) Om elke bocht was het weer anders, vele warme aarde
kleurschakeringen.
S'middags naar een kashbah gaan kijken, ...........het verhaal erachter
Een plaatselijke clan had een leger van 3000 man eten en onderdak gegeven ondanks het
feit dat er maar weinig voedsel was. Als dank kregen ze een machtspositie.
Begin deze eeuw zijn ze weggetrokken omdat het niet meer mogelijk was om de
gebouwen te onderhouden

Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken behang van zijde,  poorten van cederhout
Vele prachtige kleuren zoals magnaat saffraan enz, heel veel mozaïek werk en smeedijzer.

Na dit bezoek gingen Marcel Wouter en Wil via de normale weg naar  Ouarzazate.
Wij met 4x4 gingen via de piste, echt heavy hoor op een gegeven moment heb ik het stuur aan Menno gegeven, ik had toch wel schrik van de afgronden. Lian ging naast Menno zitten zo kon ze haar auto filmen en fotograferen.
Magreet en ik kropen bij Jos in de Defender zo kon ik ook mooie foto’s van mijn
Strange Rover maken. Magreet genoot met volle tuigen en ik had nog steeds knijp
en klemde me aan de stoel vast, op een gegeven moment was ik het geroep van Magreet echt beu, steeds maar weer klonk het "ooooo wat mooi, kijk eens " met gevolg dat Jos steeds zijn hoofd omdraaide om te kijken en ik het bijna in mijn broek deed van de angst. Na eens flink tegen haar gemoppert te hebben hield ze eindelijk haar mond en kon Jos zich op de weg concentreren. Toen we op een gegeven moment ook nog tegenliggers kregen ben ik maar uitgestapt en heb een stuk gelopen.
Al met al ben ik blij dit gedaan te hebben, een onvergetelijke ervaring.

De Nissan Parol kreeg een lekke band en geen passende sleutel te vinden, alle auto afgezocht ik wilde net tussen het oude gereedschap voor Gambia gaan zoeken toen Menno met een zakje van zijn opa aankwam en ja hoor een passende sleutel
(dank aan opa)

We zouden veel eerder dan de anderen op de plaats van bestemming aankomen, we sneden nl. een heel stuk af, maar kennelijk  hebben we ergens een verkeerde afslag genomen of de man op de ezel heeft ons de verkeerde weg gewezen, wat het begon al donker te worden en nog steeds geen Quarzazatze in zicht.

Plotseling hield de weg op en was er een brede rivier bedding. De mannen liepen met hun zaklamp door het water en zagen dat de weg erachter door liep.
Allen uit de auto, alleen de chauffeurs erin en wij met zaklampen bijlichten zodat ze de dikke keien konden vermijden. Het water wat van ons afgeschut en weer verder.

Nog 1 uurtje in het donker doorgereden voor we besloten om een slaapplaats te zoeken. We reden een dorp in reden ons vast in een smal straatje volgens mij het 1e en enigste straatje, alle bewoners kwamen aanlopen.
Al snel bood iemand ons aan om ons te gidsen naar zijn neef die een hotel had, gretig namen we dit aan en plaatste hem hassan in de auto.al voor we bij zijn neef aankwamen zagen we een bordje met Quarzazatze en besloten door te rijden en Hassan bij zijn neef te laten. Na hem hiervoor betaald te hebben had hij hier geen bezwaar tegen. Ondertussen was de weg weer verhard en schoten we snel op.

Op de plek van bestemming stonden de anderen ons op te wachten samen lekker
gegeten nu nog ff een douche en naar bed dacht ik:
HELP!! 2 KAKKERLAKKEN IN DE DOUCHE
Willem kwam op ons hulpgeschreeuw af en heeft de kakkerlakken leren zwemmen in de wc.

20-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

19-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

19-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Dag 5

Op een terras in het centrum van Marrakech ontbeten, we hebben uitzicht op het verkeer,de chaos is leuk om te zien, soms hou je je hart vast maar op een of andere manier komt het toch altijd weer goed.. Muilezels, auto’s, brommersen voetgangers alles loopt kris kras door elkaar. op zo'n 50 meter van ons vandaan is een hoop vuilnis gestort,er is veel bedrijvigheid hierom heen, plastic flessen worden uitgezocht, karton wordt gebruik als bodem in de ezelkarretjes en net als alle bruikbare dingen eruit zijn zien we de
vuilniswagen de restjes halen. Even later ligt er weer nieuwe vuilnis en begint alles weer van voren af aan.

Na het ontbijt ben ik op zoek gegaan naar een zeil,het andere is helemaal stuk gewaaid, ik kom uit bij  Achmed die van een stuk oud zeil wat afknipt en het voor me omzoomd, ik kan na 2 uurtje het komen ophalen.

Genoeg tijd om een taxiritje door de stad te maken en nog een bezoekje aan een leerlooierij te brengen, stinken dat het deed! Gelukkig kregen we citroen melisse in de hand geduwd, we vrijven het stuk en ruiken er aan als de stank ondragelijk wordt.Om het leer te kleuren gebruikte men natuurlijke kleurstoffen o.a. indigo saffraan etc.

Terug bij Achmed nodigde deze ons uit om na de ramadan bij zijn familie te eten. Dit namen we natuurlijk aan.
Vlug dus met ons nieuwe zeil naar de parkeerplaats, tja mijn mannen zijn er nu niet bij, dus deze keer moest ik zelf het dak op.

Nog even naar het hotel wat opfrissen en terug naar de winkel van Achmed weer een taxirit door de stad, Achmed koopt nog wat lekkers..
Het blijkt dat Achmed bij zijn tante woonde samen met 3 neven en een nicht met haar zoontje. Ik had hem meteen voor me gewonnen, met een bellenblazer, de rest van de avond was hij niet meer bij me weg te slaan.
Magreet kon haar hart ophalen met Frans gelukkig kon één van de neven een
beetje Engels en kon ik ook een klein gesprekje voeren. Het was heel
gezellig en lekker.
Om 21 uur hebben we afscheid genomen en zijn terug naar het hotel gegaan.
Kapot moe waren we van ons (rustig) dagje in Marrakech

18-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Vanwege de onophoudelijke regen is de auto nog steeds niet gerepareerd, ondanks de regen loopt de temperatuur in de auto toch weer snel op, thuis heb ik hier nooit iets van gemerkt, maarja daar heb ik ook niet zo'n lange afstanden afgelegd. het is dus weer zweten met de verwarming aan.
De snelweg gaat over in een provinciaalse weg, prachtige omgeving het atlasgebertgte, helaas is er veel vrachtverkeer en die gaan soms tergend langzaam een reden voor ons om hen collectief in te halen........oeps net te laat de doorgetrokken streep gezien en hoe kon het ook anders de flikken hadden zich boven aan de top achter een bocht verstopt. HALT!!

Wij houden ons gedeisd en genieten van de onverwachte pauze en van de mooie omgeving en Magreet plukt een cactusvrucht, de rest van de dag is ze zoet geweest met de stekels uit handen en lip te verwijderen
Marcel onderhandelt ondertussen met de politie en weet de bekeuring tot 1 auto terug te brengen.
Even voor Marrakech houden we een stop en krijgen we instructies dicht bij elkaar te blijven omdat het verkeer er een chaos is, auto's, brommers, taxi's, ezelwagentjes, voetgangers alles loopt door elkaar.
Ik vind het heerlijk en alsof ik er ben grootgebracht, duw ik al toeterend mijn auto met gemak tussen al het verkeer.
We parkeren onze wagens en lopen door het centrum naar ons hotel dat in een van de vele smalle steegjes in het centrum ligt.

Na een verkwikkende douche en na lekker gesmuld te hebben op het grote plein kruip ik doodmoe in mijn bed.

Heerlijk morgen een vrije dag.

17-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

16-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Dag:2 Sahara temperaturen en eenzame opsluiting

8 uur, weer de baan op.
Dikke mist bij bordeaux en even voor Spanje begon de temperatuur op te lopen, zowel die van de motor als de buitentemperatuur.

Menno, die zelf enkele landrovers heeft zal morgen het probleem oplossen door de thermostaat uit de auto te verwijderen, de buitentemperatuur, wel dat laten we maar zo!De rest van de dag met de verwarming aan gereden. Heerlijk nu al genieten van een Sahara temperatuurtje.

Tijdens de pauze ging ik even een T-shirt aantrekken op de wc, dit duurde de andere echter te lang en deze werden ongeduldig en begonnen flink te toeteren,  niet zo handig, ik zat n.l vast doordat de klink van de deur ontbrak en door het getoeter kon niemand mijn hulpkreten horen!Dan maar brute kracht gebruiken en met een flinke ruk aan de deur te geven kon ik me uiteindelijk bevrijden.

15-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Dag 1 Afrikaanse rust & hotelkamers inclusief man

10:30 van huis vertrokken naar de ontmoetingsplek. Daar aan
gekomen in het restaurant een stopcontact gezocht ( de batterij van mijn telefoon werkt n.l niet meer)en Marius gebeld.

Deze zat in de file, och ja het is vakantie dacht ik, ik doe lekker op zijn
Afrikaans en kroop op de achterbank om de slaap van vanacht in te halen.

Ik veegde net de slaap uit mijn ogen toen Marius met Magreet naast me stopte.Even een babbeltje maken en Marius vertrok naar huis en wij naar de plaats in Frankrijk waar we de anderen zouden treffen.

We troffen er.
Marcel en Wouter met een mercedes ducati,
Jos met dochter Lian en vriend Menno die voor hun de landrover defender had uitgezocht en opgeknapt.
Arjan en Willem met een nissan patrol.

Nog even tijd voor een laatste vette hap en dan op weg naar Lomegen in Bordeaux

toen we de tolweg wilde verlaten was het kaartje nergens meer te vinden, we dachten er net over om de auto uit te laden toen Marcel kwam aangerend met de verloren ticket in zijn hand.Magreet had dit op de parkeerplaats verloren,Wouter had het zien liggen en dacht laat ik het maar in mijn zak steken. Hoera voor wouter!!

Ongeveer om 2 uur s nachts kwamen wij bij het hotel aan, de boeking was reeds gedaan en we hoefden alleen een pincode in te geven. Tenminste dat dachten we, na een half uur kwam eindelijk het eerste kaartje eraan. Kamer 124, ik had het voorrecht dit kaartje in ontvangst te nemen en dacht, heerlijk snel het bed in, ik vul depincode in  maar de deur zit van binnen op slot, HELP EEN MAN IN MIJN KAMER!
Na van de schrik zijn bekomen vraag ik in het Engels( ik ken n.l. geen woord Frans)"do you speak Englisch ?"
Ja hoor klonk het in perfect Nederlands aan de andere kant, het bleek Wil te zijn, een andere deelnemer die met ons meerijdt in zijn  peugeot 405.

Uiteindelijk is alles goed gekomen we lagen om 3 uur te SNURKEN.

14-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

12-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Gelieve als je iets van Tiny hoort dit even door te
mailen zodat iedereen op de hoogte kan blijven.
KLIK HIER om me een mailtje te sturen.

 Of laat een berichtje achter voor Tiny in haar gastenboek, dit zal ze in het eerste het beste internetcafe wel doorsnuffelen!
Alvast bedankt.

10-10-2005 om 19:37 geschreven door loon  

10-10-2005 om 13:29 geschreven door loon  

Klaar voor vertrek !!!
Even een afscheidsfeestje, inpakken en wegwezen zou je denken.

Maar het avontuur start van voor de startstreep!

Familie, vrienden, buren, collegae en het volledige klusteam van Tiny waren aanwezig.

Met verenigde krachten werd de Strange Rover volgestapeld met alle bijeenverzamelde spullen voor Gambia. Alles klaar voor vertrek.

Hapjes drankjes hapjes en,… plof het bagage rek zakt in, een prachtig rek stevig maar niet bestand tegen onze wilde stapelwoede. De eerste gasten konden aan het werk, alles afladen, het rek weer gaan lassen en verstevigen. De Strange Rover had nog een verassing in petto, voor de overgebleven klussers ging de achterband plots af. Geen nood na wat sleutelen hadden we de eveneens lekkende reserve band er onder staan.

Geen probleem, Tiny had immers twee reserve banden voorzien. Gelukkig voor dit verhaal was ook de tweede reserve band lek!

Niets meer aan te doen, feestjes zijn meestal ’s avonds wanneer bandenspecialisten gesloten zijn. Dus niets hield ons nog tegen zonder zorgen verder te feesten.

Statistisch gezien is het erg onwaarschijnlijk is dat je vier lekke banden krijgt op twee maanden dus dat zit wel goed voor onze avonturierster.

Zo nu dan toch nog alles is goedgekomen en de auto startklaar is wordt er nog even een proefritje met de kleinkinderen gemaakt en gaat hij ( de auto) en wij op stal.

Hoogtijd want wat Tiny niet wist is dat er na dit feestje er nog eentje kwam, de volgende ochtend 8u in Tiny’s place. Een lekker ontbijtje alles opnieuw inpakken, alle lekke banden laten repareren en dan kon het uitzwaaien net op tijd beginnen. Om 10 uur stipt werd de buurt voor een laatste keer opgeschrikt door het ronkende geluid van de Strange Rover.

Of ze dit kabaal gaan missen weet ik niet, maar Tiny missen we nu al, al belde ze net nog om te vragen waar ik het tuitje van de jerrycans had gelaten.

08-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

From the Gambia-newspaper

Farafenni hospital gets D33M worth-of-drugs
Written by Ebrima Jaw Manneh
Monday, 03 October 2005
Foundation Hand-To-Hand, a Dutch-based charitable organisation, on Thursday presented an assortment of drugs and biomedical items worth at least D33.5 million to Farafenni hospital, through the department of state for Health and Social Welfare.
The donated items included X-ray viewers, drugs, three convertible theatre beds, eight sets of computers, drugs, artificial hands and legs, wheel chairs, electronic typewriters, surgical needles, 20 hospital beds, and a host of others.

Speaking at a presentation ceremony at the Central Medical Stores, Gras Mes, co-founder of Foundation Hand-To-Hand, said: “I think the items speak for themselves. We are delighted to do the final handover to the beneficiaries. And I hope, they will be put into good use.” He noted that the foundation has some educational and skill projects in some parts of the country that are aimed at ensuring a healthy living for Gambian people.

Receiving the items, Alhaji Dr Tamsir Mbowe, secretary of state for Health and Social Welfare, expressed gratitude to Foundation Hand-To-Hand for their benevolence. Dr Mbowe affirmed that the donated drugs and biomedical items will help strengthen the health care delivery system in the country. “It will no doubt help improve the health of the people of Farafennie and its catchment areas, and even the country as a whole,” he said.

Ebrima Nyan, a friend of the foundation, said the organisation will not relent in its efforts to contribute to the development of the country.

04-10-2005 om 23:34 geschreven door tiny  

In de voorruit van mijn Strange Rover zit een putje van steenslag, daar ik bang ben dat dit verder gaat scheuren met de temperatuurwisselingen in de woestijn, wilde ik dit nog snel voor mijn vertrek laten maken.

Glasbreuk zit echter niet in mijn verzekeringspakket daarom heb ik maar weer eens de stoute schoenen aangetrokken en gebruik gemaakt van de OpenBedrijvendag afgelopen zondag.

Ik ben bij Glass Car Clinic binnengestapt om te vragen of ze dit putje als sponsoring wilde maken en zoals jullie aan de foto kunnen zien met succes, ze hebben zelfs ook nog de spiegel terug op het raam geplakt, die was afgevallen bij het instaleren van een ventilatortje.

Vandaag nog even naar de Klamottenshop in Maastricht, kijken of ze nog wat voetbalschoenen hebben kunnen verzamelen, nog langs bij een collega voor het ophalen van ´n pc  en nog wat voetbalkleding.

Donderdag gaat de auto nog naar Suzuki garage Dimitri in Rekem die als sponsoring nog een grote beurt geeft en de stalen wielen erop zet.

Vrijdagavond nog borrelen met familie, vrienden en kennissen.

En dan zaterdag rond 12.00 uur vertrekken richting Frankrijk alwaar ik de rest van de groep zal treffen.

Pacootje, zondag héééél laat of maandag héééél vroeg kom ik langs in Spanje en toeter je het het bed uit, ok?

Ik heb geen idee wanneer ik mijn volgend verhaaltje hier kan schrijven, vergeet me s.v.p. niet en kom af en toe eens kijken of schrijf wat in mijn gastenboek, lijkt me leuk om onderweg iets van jullie te vernemen.

Groetjes, Tiny

04-10-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb maar jullie vergeven me vast en begrijpen dat ik momenteel erg druk bezig ben, volgende week zaterdag is het zover, dan begint het avontuur.

Even het laatste nieuws.

Vorige week is Magreet 2 daagjes geweest, Magreet had zich via het gastenboek opgegeven om mee te rijden, eerst moesten we elkaar natuurlijk een beetje leren kennen om te zien of we in staat waren om tijdens de 4 weken die we samen in de Strange Rover doorbrengen niet de koppen inslaan.

Het blijkt dat dit wel meevalt, we hebben ingecalculeerd dat er misschien wel eens woorden vallen, maar we zijn beide niet haatdragend dus als dit gebeurt zullen we het vast wel weer vlug bijleggen.

We besloten Travelpoort  te bellen om te vragen of onze terugvlucht 18 november zeker is, wat bleek er was nog niets geboekt, en alles was al vol.
Dat was stressen!!
Er bleek wel nog plek vrij te zijn op 11 en  één  op 25 november.

Natuurlijk voelde ik er niets voor om 1 week eerder terug te komen, dan haalde ik nooit wat ik me voorgenomen heb, dus heb ik een optie op de 25^e genomen, en nu maar hopen dat mijn baas geen problemen maakt want ik moet officieel alweer de 22^e beginnen met werken.

Magreet bleef niets anders over dan maar een optie voor de 11^e te nemen, haar baas schijnt niet zo soepel en begripvol te zijn als de mijne.

Na dit geregeld te hebben vlug een telefoontje naar Marius van Transsahara , Marius ging meteen op zoek of er nog een andere mogelijkheid was.
Hij vond die ook voor 15 en 22 november. Helaas kon er alleen vanuit Banjul, Gamia geboekt worden, dus moet er geld overgemaakt worden naar een kennis aldaar die dan de tickets koopt.

Er rest ons niets anders dan te wachten op een kopie van de tickets want zonder zeggen we natuurlijk onze optie bij Travelpoort niet op, gelukkig waren ze daar erg begripvol en verlengde onze optie voor enkele dagen.

29-09-2005 om 00:00 geschreven door tiny  

Zondag op stap geweest om nog wat onderdelen op te halen.

Als 1e heb ik de jerrycans opgehaald die ik via marktplaats op de kop getikt had en toen door naar St. Joost naar Wim die ondertussen de achterbank en het zonneschermpje van zijn slooprover gedemonteerd had.

Wim heb ik leren kennen als een bereidwillige persoon, zo ook nu weer, hij haalde de jerrycans uit de auto om te checken of er roest inzat, ik had ze aan het handvat in mijn Strange Rover geladen maar Wim pakte ze aan de boven-en onderkant vast, arme Wim laat hij mij nu toch in een hoop ondefinieerbare derrie grijpen! Ik heb niet aan zijn handen geroken maar het leek zéér veel op hondenpoep!!

Thuisgekomen wilde ik natuurlijk meteen aan de slag, de achterbank hoeft maar met 4 bouten vastgemaakt te worden, dat moet een handy- vrouw als mij toch wel lukken.

Maar niks is minder waar, drukken, duwen het mocht allemaal niet baten, de bank ging er niet in.

Toch maar eens meten voor ik nog wat stuk maak en ja hoor de bank past niet.

Als ik de bevestigingsbeugels er af haal, wil het net lukken, hij had geen millimeter groter mogen zijn.
Dat wordt weer een karweitje voor René, hij zal de bank wel vastlassen.
Het zonneschermpje vastmaken is ook een karweitje voor René, hij zal wel blij zijn als ik vertrokken ben.

Ik zie hem al denken “ eindelijk rust.”

16-09-2005 om 00:00 geschreven door tiny