EEN ULTIEME & AVONTUURLIJKE IS VAN BELGIE NAAR GAMBIA ik, Tiny van adventure2care nodigt u van harte uit om een wandeling op mijn blog te maken en hoopt dat u met veel plezier mijn ervaringen leest.
Een berichtje in het gastenboek wordt erg op prijs gesteld.
16-10-2005
Dag 3 : Marokko
Sochtends vroeg vertrokken zonder de reparatie aan de auto. We wilden voor de ochtendspits uit Madrid zijn. Na een voorspoedige reis komen we laat in de dag aan in Algericas.
Marcel onderhandelt met de veermaatschappijen en voor 700 eurootjes varen we in 3 uurtjes naar Tanger in Marokko.
Van Emma had ik een cadeautje gekregen dat ik pas in Marokko mocht openen,zodra de boot aanlegde dit gedaan en wat bleek er zat een plaskokertje in. Leuk hoor Emma maar waarschijnlijk zal ik het niet gebruiken, boven de wc hangen en het plaskokertje vast houden, ik denk dat ik dan mijn evenwicht verlies en verder van huis ben. Het regent pijpenstelen als we in Tanger aankomen, gelukkig is het bij de douanne overdekt, hoewel gelukkig, het lijkt of iedere beambte zich hier heeft verzamelt, we worden van het kastje naar de muur gestuurd. Paspoort hier, inschrijven daar, gegevens in computer, de enigste pc die er was en natuurlijk niet werkte, dus maar weer naar een andere douanebeamte.
Na 3 uur zat denk ik het einde van hun dienst aan te komen en konden we eindelijk vertrekken naar ons hotel in hotel in Assilah een prachtig Marokkaans gebouw. De man achter balie was niet blij met ons bezoek, hij was vreselijk gestresst en paranoïde endacht dat we zijn bic pen hadden gestolen, het geven van eenandere pen mocht niet veelbaten, hij bleef boos. We hebben ons maar rustig gehouden anders en had hij ons er vast eruit gegooid en het regende nog steeds pijpenstelen.
8 uur, weer de baan op. Dikke mist bij bordeaux en even voor Spanje begon de temperatuur op te lopen, zowel die van de motor als de buitentemperatuur.
Menno, die zelf enkele landrovers heeft zal morgen het probleem oplossen door de thermostaat uit de auto te verwijderen, de buitentemperatuur, wel dat laten we maar zo!De rest van de dag met de verwarming aan gereden. Heerlijk nu al genieten van een Sahara temperatuurtje.
Tijdens de pauze ging ik even een T-shirt aantrekken op de wc, dit duurde de andere echter te lang en deze werden ongeduldig en begonnen flink te toeteren, niet zo handig, ik zat n.l vast doordat de klink van de deur ontbrak en door het getoeter kon niemand mijn hulpkreten horen!Dan maar brute kracht gebruiken en met een flinke ruk aan de deur te geven kon ik me uiteindelijk bevrijden.
De rest van de dag is rustig verlopen, s avonds om 22 uur zijn we in het hotel aan gekomen, Meteen het bed in gedoken want de wekker zou snel weer af lopen.
10:30 van huis vertrokken naar de ontmoetingsplek. Daar aan gekomen in het restaurant een stopcontact gezocht ( de batterij van mijn telefoon werkt n.l niet meer)en Marius gebeld.
Deze zat in de file, och ja het is vakantie dacht ik, ik doe lekker op zijn Afrikaans en kroop op de achterbank om de slaap van vanacht in te halen.
Ik veegde net de slaap uit mijn ogen toen Marius met Magreet naast me stopte.Even een babbeltje maken en Marius vertrok naar huis en wij naar de plaats in Frankrijk waar we de anderen zouden treffen.
We troffen er. Marcel en Wouter met een mercedes ducati, Jos met dochter Lian en vriend Menno die voor hun de landrover defender had uitgezocht en opgeknapt. Arjan en Willem met een nissan patrol.
Nog even tijd voor een laatste vette hap en dan op weg naar Lomegen in Bordeaux
toen we de tolweg wilde verlaten was het kaartje nergens meer te vinden, we dachten er net over om de auto uit te laden toen Marcel kwam aangerend met de verloren ticket in zijn hand.Magreet had dit op de parkeerplaats verloren,Wouter had het zien liggen en dacht laat ik het maar in mijn zak steken. Hoera voor wouter!!
Ongeveer om 2 uur s nachts kwamen wij bij het hotel aan, de boeking was reeds gedaan en we hoefden alleen een pincode in te geven. Tenminste dat dachten we, na een half uur kwam eindelijk het eerste kaartje eraan. Kamer 124, ik had het voorrecht dit kaartje in ontvangst te nemen en dacht, heerlijk snel het bed in, ik vul depincode in maar de deur zit van binnen op slot, HELP EEN MAN IN MIJN KAMER! Na van de schrik zijn bekomen vraag ik in het Engels( ik ken n.l. geen woord Frans)"do you speak Englisch ?" Ja hoor klonk het in perfect Nederlands aan de andere kant, het bleek Wil te zijn, een andere deelnemer die met ons meerijdt in zijn peugeot 405.
Uiteindelijk is alles goed gekomen we lagen om 3 uur te SNURKEN.
Onze tiny zit momenteel in Marrakech ! Het voledige verslag tot op heden volgt morgen; Ze maakt het goed en stuurde me haar reisverslag door gemaakt op een computer met een Arabisch toetsebord. Dus ik moet hier en daar nog wat ontcijferen en dan zet ik het hier op de blog.
Klaar voor vertrek !!! Even een afscheidsfeestje, inpakken en wegwezen zou je denken.
Maar het avontuur start van voor de startstreep!
Familie, vrienden, buren, collegae en het volledige klusteam van Tiny waren aanwezig.
Met verenigde krachten werd de Strange Rover volgestapeld met alle bijeenverzamelde spullen voor Gambia. Alles klaar voor vertrek.
Hapjes drankjes hapjes en, plof het bagage rek zakt in, een prachtig rek stevig maar niet bestand tegen onze wilde stapelwoede. De eerste gasten konden aan het werk, alles afladen, het rek weer gaan lassen en verstevigen. De Strange Rover had nog een verassing in petto, voor de overgebleven klussers ging de achterband plots af. Geen nood na wat sleutelen hadden we de eveneens lekkende reserve band er onder staan.
Geen probleem, Tiny had immers twee reserve banden voorzien. Gelukkig voor dit verhaal was ook de tweede reserve band lek!
Niets meer aan te doen, feestjes zijn meestal s avonds wanneer bandenspecialisten gesloten zijn. Dus niets hield ons nog tegen zonder zorgen verder te feesten.
Statistisch gezien is het erg onwaarschijnlijk is dat je vier lekke banden krijgt op twee maanden dus dat zit wel goed voor onze avonturierster.
Zo nu dan toch nog alles is goedgekomen en de auto startklaar is wordt er nog even een proefritje met de kleinkinderen gemaakt en gaat hij ( de auto) en wij op stal.
Hoogtijd want wat Tiny niet wist is dat er na dit feestje er nog eentje kwam, de volgende ochtend 8u in Tinys place. Een lekker ontbijtje alles opnieuw inpakken, alle lekke banden laten repareren en dan kon het uitzwaaien net op tijd beginnen. Om 10 uur stipt werd de buurt voor een laatste keer opgeschrikt door het ronkende geluid van de Strange Rover.
Of ze dit kabaal gaan missen weet ik niet, maar Tiny missen we nu al, al belde ze net nog om te vragen waar ik het tuitje van de jerrycans had gelaten.
Hallo allemaal, het is nu laat in de avond en ik ben net terug van mijn laatste werkdag voor mijn vertrek. Nu kan ik nooit meteen slapen na een avonddienst, moet altijd ff aclimatiseren, dat doe ik normaal door met een lekker glaasje wijn nog wat te lezen, TV te kijken of te computeren. Net ook nog even achter mijn pc gezeten en mijn mail na gekeken hier zat het volgende bericht van Stichting Hand to hand bij, het leek me leuk om dit met jullie te delen.
From the Gambia-newspaper
Farafenni hospital gets D33M worth-of-drugs Written by Ebrima Jaw Manneh Monday, 03 October 2005 Foundation Hand-To-Hand, a Dutch-based charitable organisation, on Thursday presented an assortment of drugs and biomedical items worth at least D33.5 million to Farafenni hospital, through the department of state for Health and Social Welfare. The donated items included X-ray viewers, drugs, three convertible theatre beds, eight sets of computers, drugs, artificial hands and legs, wheel chairs, electronic typewriters, surgical needles, 20 hospital beds, and a host of others.
Speaking at a presentation ceremony at the Central Medical Stores, Gras Mes, co-founder of Foundation Hand-To-Hand, said: I think the items speak for themselves. We are delighted to do the final handover to the beneficiaries. And I hope, they will be put into good use. He noted that the foundation has some educational and skill projects in some parts of the country that are aimed at ensuring a healthy living for Gambian people.
Receiving the items, Alhaji Dr Tamsir Mbowe, secretary of state for Health and Social Welfare, expressed gratitude to Foundation Hand-To-Hand for their benevolence. Dr Mbowe affirmed that the donated drugs and biomedical items will help strengthen the health care delivery system in the country. It will no doubt help improve the health of the people of Farafennie and its catchment areas, and even the country as a whole, he said.
Ebrima Nyan, a friend of the foundation, said the organisation will not relent in its efforts to contribute to the development of the country.
In de voorruit van mijn Strange Rover zit een putje van steenslag, daar ik bang ben dat dit verder gaat scheuren met de temperatuurwisselingen in de woestijn, wilde ik dit nog snel voor mijn vertrek laten maken.
Glasbreuk zit echter niet in mijn verzekeringspakket daarom heb ik maar weer eens de stoute schoenen aangetrokken en gebruik gemaakt van de OpenBedrijvendag afgelopen zondag.
Ik ben bij Glass Car Clinic binnengestapt om te vragen of ze dit putje als sponsoring wilde maken en zoals jullie aan de foto kunnen zien met succes, ze hebben zelfs ook nog de spiegel terug op het raam geplakt, die was afgevallen bij het instaleren van een ventilatortje.
Vandaag nog even naar de Klamottenshop in Maastricht, kijken of ze nog wat voetbalschoenen hebben kunnen verzamelen, nog langs bij een collega voor het ophalen van ´n pc en nog wat voetbalkleding.
Donderdag gaat de auto nog naar Suzuki garage Dimitri in Rekem die als sponsoring nog een grote beurt geeft en de stalen wielen erop zet.
Vrijdagavond nog borrelen met familie, vrienden en kennissen.
En dan zaterdag rond 12.00 uur vertrekken richting Frankrijk alwaar ik de rest van de groep zal treffen.
Pacootje, zondag héééél laat of maandag héééél vroeg kom ik langs in Spanje en toeter je het het bed uit, ok?
Ik heb geen idee wanneer ik mijn volgend verhaaltje hier kan schrijven, vergeet me s.v.p. niet en kom af en toe eens kijken of schrijf wat in mijn gastenboek, lijkt me leuk om onderweg iets van jullie te vernemen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb maar jullie vergeven me vast en begrijpen dat ik momenteel erg druk bezig ben, volgende week zaterdag is het zover, dan begint het avontuur.
Even het laatste nieuws.
Vorige week is Magreet 2 daagjes geweest, Magreet had zich via het gastenboek opgegeven om mee te rijden, eerst moesten we elkaar natuurlijk een beetje leren kennen om te zien of we in staat waren om tijdens de 4 weken die we samen in de Strange Rover doorbrengen niet de koppen inslaan.
Het blijkt dat dit wel meevalt, we hebben ingecalculeerd dat er misschien wel eens woorden vallen, maar we zijn beide niet haatdragend dus als dit gebeurt zullen we het vast wel weer vlug bijleggen.
We besloten Travelpoort te bellen om te vragen of onze terugvlucht 18 november zeker is, wat bleek er was nog niets geboekt, en alles was al vol. Dat was stressen!! Er bleek wel nog plek vrij te zijn op 11 en één op 25 november.
Natuurlijk voelde ik er niets voor om 1 week eerder terug te komen, dan haalde ik nooit wat ik me voorgenomen heb, dus heb ik een optie op de 25e genomen, en nu maar hopen dat mijn baas geen problemen maakt want ik moet officieel alweer de 22e beginnen met werken.
Magreet bleef niets anders over dan maar een optie voor de 11e te nemen, haar baas schijnt niet zo soepel en begripvol te zijn als de mijne.
Na dit geregeld te hebben vlug een telefoontje naar Marius van Transsahara , Marius ging meteen op zoek of er nog een andere mogelijkheid was. Hij vond die ook voor 15 en 22 november. Helaas kon er alleen vanuit Banjul, Gamia geboekt worden, dus moet er geld overgemaakt worden naar een kennis aldaar die dan de tickets koopt.
Er rest ons niets anders dan te wachten op een kopie van de tickets want zonder zeggen we natuurlijk onze optie bij Travelpoort niet op, gelukkig waren ze daar erg begripvol en verlengde onze optie voor enkele dagen.
Zondag op stap geweest om nog wat onderdelen op te halen.
Als 1e heb ik de jerrycans opgehaald die ik via marktplaats op de kop getikt had en toen door naar St. Joost naar Wim die ondertussen de achterbank en het zonneschermpje van zijn slooprover gedemonteerd had.
Wim heb ik leren kennen als een bereidwillige persoon, zo ook nu weer, hij haalde de jerrycans uit de auto om te checken of er roest inzat, ik had ze aan het handvat in mijn Strange Rover geladen maar Wim pakte ze aan de boven-en onderkant vast, arme Wim laat hij mij nu toch in een hoop ondefinieerbare derrie grijpen! Ik heb niet aan zijn handen geroken maar het leek zéér veel op hondenpoep!!
Thuisgekomen wilde ik natuurlijk meteen aan de slag, de achterbank hoeft maar met 4 bouten vastgemaakt te worden, dat moet een handy- vrouw als mij toch wel lukken.
Maar niks is minder waar, drukken, duwen het mocht allemaal niet baten, de bank ging er niet in.
Toch maar eens meten voor ik nog wat stuk maak en ja hoor de bank past niet.
Als ik de bevestigingsbeugels er af haal, wil het net lukken, hij had geen millimeter groter mogen zijn. Dat wordt weer een karweitje voor René, hij zal de bank wel vastlassen. Het zonneschermpje vastmaken is ook een karweitje voor René, hij zal wel blij zijn als ik vertrokken ben.
In het weekend ben ik druk bezig geweest met sorteren.
Vorige week even tussen de bedrijven door wat kleding gaan ophalen bij Esprit in Maastricht. Veel outfits gekregen, lijkt me leuk voor de kinderen in school of op de compouns als ik nu nog een paar voetballen erbij doe, zullen ze er prachtig en als professionele voetballertjes uitzien.
Verder van alles gekregen, vrouwen mannen broeken, polo en T-shirts, rokken, bloezen, jurken en ga zo maar door. Hoewel er aan de meeste kleding wel een kleinigheidje stuk is weet ik toch een goede bestemming hiervoor. Om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien heeft Dikkie voor een meisje de school gefinancierd zodat ze naaien leert, wel de naaimachine neem ik al mee, het lijkt me geen slecht idee om haar de kleding te geven zodat ze het kan repareren en verkopen.
Ook mocht ik nog een toetsenbord,beeldscherm en muis ontvangen, na wat ik vernomen heb kan het ziekenhuis dit wel gebruiken,ik zou wel graag een complete pc willen afleveren, dus nu maar weer op zoek naar een oude maar nog goede p.c.
Je zou verwachten dat ik steeds minder werk krijg, Ho, maar zoals u ziet wordt het alleen maar meer, daarom aarzel niet als u nog wat heeft staan , mail me!! tiphil@euphonynet.be ik ben er goed mee geholpen, spaart me veel tijd om er zelf achteraan te gaan
Ik weet hoe het gaat, je bewaard lange tijd iets omdat je denkt het nog eens te kunnen gebruiken, uiteindelijk land het toch op het containerpark. Zonde!!
Deze week even een fax naar mijn huisarts gedaan. met de vraag om recepten voor de benodigde injecties en medicatie uit te schrijven. Voor alle zekerheid wilde ik ook iets tegen diaree,bij thuiskomst bleek ik hier zetpillen voor gekregen te hebben, leek me niet zo een best idee bij een temperatuur van ± 40°C in de woestijn. Dus een telefoontje naar de apotheek, NÈÈ hoor kon niet omgeruild worden!! De situatie uitgelegd, verteld dat ik tabletten tenminste nog in het ziekenhuis kon achterlaten, maar nee bleef het. Eenmaal over de toonbank mocht het niet meer teruggenomen worden.
Zit ik me daar hard te werken om wat voor Gambia bij elkaar te verzamelen, wordt mijn hard verdiende geld zo weggegooid, ik was er best een beetje geïrriteerd over.die dingen waren best wel duur.
Toevallig moest ik toch nog de doktersassistente bellen dus meteen maar melding gemaakt van de fout. Ook zij vond dit het te gek dat ze niet geruild konden worden en ze zou wel even met de apotheek bellen. En ja hoor, nu kon het plotseling wel, en wat ik niet verwacht had ik kreeg ook nog het verschil terug betaald.
Af en toe is het hier toch net als in Afrika, de juiste persoon kennen kan veel verschil maken.
Ik zou geen Nederlander (awel, Hollander dus)zijn als ik niet zou willen besparen, wat niet nodig is is niet nodig zeg ik maar tenslotte heb ik genoeg collega's en vrienden die me wel eens graag een spuitje willen zetten. Efin, ik heb de benodigde vaccinaties en medicatie in huis op 1 na dan Gele koorts volgens mijn huisarts mocht die alleen door de tropenarts van de GGD gezet worden, voor de Belgen onderons dit is de Gemeentelijke Gezondheidsdienst. Dus daar dan ook maar meteen een afspraak gemaakt.
En nu maar hopen dat ik de juiste collega eruit pik om me de spuiten te zetten en niet een die in de gelegenheid gesteld wordt om wraak te nemen voor een vergeten foutje dat ik ooit eens gemaak heb.
We zijn wel wat gewend in dit kikkerland zo bleek ook nu weer,hoewel er s'middags af en toe een regenbuitje viel, was het toch behoorlijk druk, vooral na een optreden was er topdrukte op de toilleten.
Ondanks het feit dat ik dit niet voor mijn levensonderhoud zou willen doen, viel het allemaal best mee, leuk was het ook om de complimentjes in ontvangst te nemen.Nog nooit waren de toiletten tijdens een boerderijfestival zo schoon geweest vertelde men ons.
We zaten wat achteraf maar hebben desondanks toch genoten, niet alleen hoorden we de muziek goed, iedereen moest noodgedwongen wel eens langskomen dus een mooie gelegenheid om af en toe eens gezellig te babbelen.
Onder de indruk was ik van de gulheid van het publiek, velen betaalde meer dan de gevraagde 20 eurocent in het besef dat de opbrengst naar Gambia gaat.
Met uitzondering mijn toiletpotje was de opbrengst van het benefietfestival voor stichting Kairakaffoo uit Stein.( NL) Leuk was het de ervaringen te horen van Marion en John Baggen oprichters van de stichting. Ik werd er even stil van toen me door hen ook nog een leuk bedrag in de hand gestopt werd.
Het was een zeer vermoeiende dag, maar ook zeer voldoeninggevend en zeker een herhaling waard, de opbrengst was veel meer dan verwacht. Ik kijk er naar uit het geld in Gambia uit te geven aan individuele personen die het nodig hebben, wat het wordt, zakken rijst of malaria-injecties of ??? Jullie kunnen het allemaal te zijner tijd lezen in mijn blog.
De mooiste geschenken worden zelden aangeboden, zij komen uit de lucht vallen.
Een dergelijk uit de lucht gevallen geschenk mocht ik gisteren ontvangen.
Via het prikbord van Gambia startpagina.nl heb ik een tijdje terug Dikkie leren kennen( zie verslag ziekenhuis)
Dikkie gaat al jaren naar Gambia en heeft al vele persoonlijke en kleinschalige projecten volbracht, van het adopteren van Kebba ( de hele familie krijg je er gratis bij) tot het schenken van koeien, rijst etc. etc.
Dit weekend hebben we voor het eerst persoonlijk met elkaar kennis gemaakt, samen met haar man Bertus kwam Dikkie wat spullen brengen om mee te nemen, weer één van haar vele projecten.
Onder het genot van een glasje wijn, het luisteren naar de vele verhalen en het bekijken van fotos vlogen de uren om. Heel gezellig was het!
In september gaat Dikkie weer naar Gambia en zal voor mij de weg voorbereiden, een pak van mijn hart om te weten dat er mensen zijn waar ik op terug kan vallen, een van de dingen die Dikkie regelt is, dat Kebba met me mee naar het ziekenhuis rijdt, kan hij meteen zijn zus Binta bezoeken die er werkt en ik raak niet verdwaald.
Ook al doen Dikkie en Bertus al veel voor de armste in Gambia toch ging er ook nog een aardig bedrag in de vrijwillige bijdrage pot , genoeg om een paar armen gezinnen met een grote zak rijst te verblijden.
Sponsors vinden valt niet mee, zeker niet als je full-time werkt en je andere verplichtingen niet wilt verwaarlozen. De beperkte tijd speelt een rol, maar ook mijn verkoop techniek laat zeker te wensen over. Tja het zit niet in mijn bloed, ik werk niet voor niets in de Non-profit sector, zullen we maar zeggen.
Om de reis toch betaalbaar te houden heb ik besloten deze jukebox te verkopen een Seeburg Entertainer.
Wilt u zich af en toe terug in the sixties wanen, DAT KAN!! Met het geluid van de goede oude vinyl singles.
Hij werkt prima, alleen enkele disco lichtjes moeten vernieuwd worden, een kleinigheid voor elk zich zelf respecterende doehetzelfver. Eventueel kan ik zorgen dat het gemaakt wordt.
Indien gewenst is hij te koop met goede oldie singels.
Aazel niet en besluit nu om de jukebox die u altijd al wilde hebben te kopen, U gelukkig en ik gelukkig!! Wat is de wereld toch mooi hé.
René, een goede kennis en handyman uit mijn dorp Veldwezelt is altijd bereidt om me te helpen, zo ook nu weer.
Ik hoef maar even te bellen en hij is meteen bereidt om tijd vrij te maken om mee naar onderdelen te gaan kijken. Dat is maar beter ook, ikzelf heb n.l. een bullbar gekocht via internet maar veel te klein natuurlijk. Voortaan ga ik voor onderdelen alleen nog maar met René op pad, gelukkig ken ik zijn vrouw ook goed dus dat zit wel snor.
René weet wel een passende bullbar uit te halen, er moet wel nog wat aan gelast worden maar daar draait René zijn hand niet voor om, hij maakt hem meteen maar even vast aan de auto ook.
Van 2 kleine roofracks weet hij één grote te maken, en het elektrische raam dat niet functioneerde repareert hij ook nog even.
Nadat Roy vertrokken was jeukte mijn handen om ook wat te proberen, dus de overgebleven spuitbus ter hand genomen. Van Desert Dreams een kleine verwijzing naar mijn roepnaam gemaakt n.l."Tiny Desert Dreams "
Dat zag er niet gek uit, ik kreeg zin om nog meer te doen dus kwam er nog een palmboompje bij met Gambia eronder. België mag dan toch ook niet ontbreken, dus aan de andere kant dan maar onder een loofboompje.
Ik vind dit zo leuk, moet mezelf dwingen om op te houden, ik wil er toch geen kermisattractie van maken.
Allee madammeke, nog 1 x dan, mijn logo: Adventure2care aan de zijkanten.
Zo mijn RANGE ROVER is klaar om omgedoopt te worden naar mijn STRANGE- ROVER.
De volgende stap was Roy contracteren voor het spuitwerk.
Van mijn idee om er een zebra wagen van te maken ben ik maar afgestapt, er zijn tenslotte geen zebras in de woestijn. De aangekochte plakfolie kon ik goed gebruiken voor de sjablonen
Natuurlijk heb ik Roy tijdens zijn werk eens goed gadegeslagen
Men vertelde mij dat de lichtmetalen velgen niet tegen de woestijn opgewassen zijn, dus op zoek naar stalen velgen. Surfen maar!!!! Er blijk wel wat op het net te staan maar wel te duur voor mijn portemonnee ofwel veel te ver weg.
Niet de moed opgeven, geduld hebben vertelde ik mezelf, moeilijk hoor, voor een impulsief persoon.
Na een paar weken vond ik ze bij Wim uit St.Joost, een echte Range Roverliefhebber met nog enkele sloop Rovers in zijn bezit. Na uitgelegd te hebben wat het plan was, beloofde hij mij ook nog de achterbank, lampen en een schattig zonneschermpje voor een prijsje om te zoenen. Na flink wat schuur en verfwerk zien ze uit als nieuw, vind u ook niet?
Heb je een Range Rover en nog onderdelen nodig? Mail me gerust dan verwijs ik je door naar Wim.
Wie kan mij helpen? Heeft u thuis nog iets liggen dat u kunt missen ? Ik heb nog voldoende ruimte over om wat van onze overvloed naar The Gambia te brengen.
Voor mijn reis ben ik nog op zoek naar enkele jerycans, spanriemen,potkrik,roofrack, onderdelen van motor (diesel)RR 2500TD bj.'90
Voor de Gambiaanse mannen (laat ze maar werken die mannen) oud handgereedschap.
Voor de Gambiaanse vrouwen iets om zich eens lekker te verwennen, zeep. shampoo's, parfum e.d.
Voor de kinderen: rugzakjes, schriften, pennen en ander schrijfmateriaal, wat om te spelen is natuurlijk ook heel fijn, maar dan liever geen knuffels maar ballen, geen elektrisch speelgoed maar blokken, ballonnen, bellenblaas enz.
Voor het ziekenhuiste veel om op te noemen, van bedpannnen tot chirurgisch materiaal, van computers tot generators, op verzoek stuur ik u graag een lijst toe.
Hallo allemaal, het is nu laat in de avond en ik ben net terug van mijn laatste werkdag voor mijn vertrek.
