Ik las zoeven in de krant 'De Standaard' op internet hetgeen volgt:
De Vlaamse regering rijdt milieu-onvriendelijk en geeft zo het slechte voorbeeld. Slechts vijf van de zeventig dienstvoertuigen zijn groene wagens, zegt Vlaams parlementslid Joris Vandenbroucke (Spirit) zaterdag in Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen. Patricia Ceysens is de voorbeeldigste leerling.
Begin vorig jaar pakte de Vlaamse regering uit met een actieplan om het wagenpark van de Vlaamse overheid (2.700 dienstvoertuigen) milieuvriendelijker te maken. De ecoscore - een indicator tussen 0 en 100 die de milieuvriendelijkheid van een auto weergeeft - van de dienstvoertuigen moest naar omhoog. Op de Belgische markt zijn 544 "groene wagens" te koop met een ecoscore hoger dan 70.
"Wat haar zeventig eigen dienstvoertuigen betreft, geeft de Vlaamse regering het slechte voorbeeld. De gemiddelde ecoscore bedraagt amper 58,9, wat even veel is als het gemiddelde van alle nieuw in België verkochte wagens in 2005", zegt Vandenbroucke.
Het wagenpark van het kabinet van Patricia Ceysens haalt een gemiddelde ecoscore van 68,5, minister-president Kris Peeters en minister Hilde Crevits komen aan 56,4.
Als ik dat lees doet de idee ontstaan dat alle politici van hetzelfde hout gesneden zijn. Enkele jaren terug was de slogan van Vlaanderen: WIJ DOEN HET BETER!
We zien nu het resultaat! Het komt mij voor dat de politici, en vooral deze die de lef hebben om te zeggen dat zij het beter zullen doen, het voorbeeld moeten geven aan de gemeenschap, de maatschappij, de kiezers die hen verkozen hebben. Maar wat zien we: niets daarvan. Zakkenvullers, postjesjagers, schoumelaars tot en met. Het is triesig, zeer triestig dit te moeten vaststellen, nu de bevolking zich de riem moet toesnoeren om rond te komen met de middelen die ze hebben.
Na meer dan 9 maanden is het 'kind' geboren! Welke bevalling! Met Verhofstadt als vroedvrouw! En het was niet gemakkelijk. En boven de doopfont gehouden en gedoopt door Albert II.
Als gaat nu opperbest in het koningrijk België. Iedereen tevree (te zien op TV)! De bevolking kan nu rustig Paaseieren gaan rapen en even uitblazen na één van de spannendste politieke trillers van de laatste jaren in Europa life meegemaakt te hebben.
Maar alles wat blinkt is niet van goud! En men moet de kiezer ook niet voor een idioot nemen.
Wat is er dan niet loos aan deze regering Leterme I?
Ten eerste, is er geen vertrouwen tussen de vijf regeringspartners, wat zij zelf ook mogen zeggen. De afgelopen maanden hebben duidelijk bewezen dat diepe kloven zijn geslagen tussen de verschillende partijen die nu de regering uitmaken, door het steeds maar afgeven op personen. Dit laat sporen na, dat kan niet anders. En dit wordt niet zo maar goedgemaakt door 21 uur te onderhandelen aan één stuk! Het beste bewijs van de achterdocht is de regeringsverklaring: een cataloog van intentieverklaringen zonder budgettaire berekeningen. Men kan daarmee alle kanten uit. Dus dit belooft voor de komende weken en maanden.
De wijze waarop deze coalitie is tot stand gekomen is alleen maar mogelijk, denk ik, in een land als België. Surrealistisch tot en met! Niet alleen heeft 'Mister 800.000 stemmen' het zelf niet klaargekregen om een regering op de been te brengen tijdens deze periode - hij kreeg zelfs twee dikke doelkansen, die hij niet benut heeft! - maar is het de aftredende Premier Guy Verhofstadt, die, onder internationale druk en op aandringen van het Hof, België terug institutioneel op de kaart heeft moeten zetten, door een voorlopige regering van drie maanden te leiden. Leterme doet me denken aan Tindemans, die ook een reuze succes boekte, maar zich moest tevreden stellen (kon geen regering op de been brengen) met een post van minister van Buitenlandse Zaken!
Als grote politieke overwinnaar is dus Verhofstadt uit de bus gekomen, hij wiens partij de verkiezingen in Vlaanderen samen met de SP.a verloren heeft. Hij, de Mozart van de Belgische politiek! Mozart (de echte) wiens talent(en) niet door de toenmalige machthebbers (zijn broodheer in Salzburg en de politieke machtshebbers in Wenen, die zweerden bij de Italianen!) kon geappreciëerd worden.
En dit allemaal als men weet dat de bevolking zich bloot betaalt aan energiefakturen die steeds maar zwaarder worden en die de levensstandaard zienderogen doen dalen. Terwijl de de partijbonzen maar postjes bedenken voor hun lievelingen. Staatssecretariaten zonder zelfs inhoudelijk deze te hebben gedefinieerd! Dat is Belgisch, super surrealistisch!
En laatst, de rol van de communicatie in dit alles. In het noorden van dit Land is het 'Madame non' die gedurende deze 9 maanden er de oorzaak van is, dat er geen beleidsploeg kon worden samengesteld. Dit is de algemene teneur die ik hoor bij mijn vrienden in Vlaanderen. Voor de frantaligen is het de persoon van Leterme zelf en ook als leider van het cartel met de NV.A, die er de oorzaak van is dat het zo stroef ging. De verschillende media in de beide landsgedeelten hebben dit maandenlang zo bespeeld.
Toen de 30ste juni kwam, was Guido, de Witte, niet zo gram. Hij wist dat het nu vakantie was; dus geen zorgen meer over school en klas.
Zijn uitslag was ja goed. Ge moet weten wat dat ventje doet; leren doet hij naar iedereen's wens, doch dit in nog niet z'n grens.
't Ravotten op straat, kampen bouwen en bivakeren: daarvoor is hij steeds paraat. Waarom moet hij zich generen.
Wanneer het paardje te ver een gaat, grijpt de ruiter in met een daad; dan lekken dikwijls tranen, doch de Witte zal andere plannen beramen.
Zo was 't eens gebeurd, dat hij Lidwina's zwier afbrak. Hij had er zo mee geleurd, dat hij het er slecht van af een bracht.
Zo dan kwam tot stand, het prachtig popelnest. A propos, nog in dit verband, het lag in richting west.
Vuurtje stoken, en pensen (pijpen) roken, was zo naar z'n zin, ja, hij kreeg er zelfs haar van op z'n kin.
Schone liedjes duren niet lang, en toen de avond kwam, zag hij z'n droom vergaan: "Een nieuwe zwier" daar kwam het op aan.
Dit is maar één van z'n belevenissen, laten we zwijgen van "De ruit" en "De hand". Ja, gekunt er u zelf van vergewissen; dit om u te vertellen, de witte kruipt nog in 't zand
Dit gedicht schreef ik in het begin van de jaren zestig en is opgedragen aan mijn jongste broer GUIDO, bijgenaamd de Witte.
Leterme nu toch eindelijk in de startblokken...of niet!
Op 12 mei 2007 schreef ik een berichtje in mijn Blog hieromtrent Leterme met als titel: Leterme nu toch in de startblokken...of niet.
Toen was hij nog Minister-President van de Vlaamse Regering en bleef daar zolang als mogelijk om niet 'te vroeg' in het strijdperk te moeten treden in de federale politieke arena. Was het toen reeds 'faalangst' dat hem ertoe aanzette zolang te wachten?
We kennen het vervolg van het verhaal: daar moeten we niet meer op terugkomen. De schuldvraag van de verschillende mislukkingen in de federale onderhandelingen werd uitgebreid behandeld in de media en ikzelf heb ook mijn mening hieromtrent klaar en duidelijk verkondigd.
Dé vraag is nu of Leterme nu eindelijk het roer zal in handen nemen en het schip veilig naar de bestemming zal kunnen leiden.
Merkwaardig wel dat de twee belangrijkste 'beleidsdaden' van de voorlopige regering, nl. de definitieve opmaak van de begroting en het afsluiten van een akkoord omtrent de staatshervorming, zonder de aanwezigheid van Leterme hebben plaatsgevonden. Wat in 8 maanden niet mogelijk was, wordt nu in 8 dagen een realiteit. Begrijpe wie dit kan (begrijpen)!
De uitslag van de federale begroting en de staatshervorming...
Enkele dagen terug werden, in een nachtelijke sfeer zoals bijna in de meeste regeringscoalities, de laatste loodjes gelegd om de federale begroting sluitend te maken. De dramatisering van het begrotingswerk werd nu wel overschaduwd door het af te sluiten akkoord omtrent de staatshervorming tussen de politieke partners. De beide 'beleidsdaden' werden onderling gelinkt.
Wat de begrotingsmaatregelen betreft vind ik dat er niets spectaculairs naar voren wordt geschoven:
=> alle deelnemende partijen kunnen zich vinden in sommige maatregelen en die uitleggen aan hun achterban,
=> de traditionele trukken zijn nog steeds van dienst, zoals het 'overschatten' van de inkomsten en 'onderwaarderen' van de uitgaven, ook het inschrijven van 'hypothetische' te innen inkomsten, enz..
Wat het akkoord omtrent de staatshervorming betreft, die in verschillende fasen zal uitgevoerd worden, vind ik dat fundamenteel 'het probleem' niet is opgelost. De politieke formaties uit het Noorden van dit Land staan zeer kritisch wat betreft de 'inhoud' en de 'uitvoerdatum', vooral van de maatregelen die vervat zouden liggen in de tweede fase. De overdracht vervat in de eerste fase worden afgedaan als 'borrelfhapjes'!
Wat niet kon opgelost worden tijdens de afgelopen maanden verleden jaar, vanaf 11 juni eigenlijk, is nog steeds aanwezig, t.w. er is geen eengezindheid omtrent de richting waarheen het moet uitgaan met de federale staat en met de deelstaten. De visies op deze materie blijven zo verschillend en uiteenlopend dat het waarschijnlijk zeer moeilijk zal zijn hieromtrent een 'akkoord' te bereiken.
Deze week is het zover. De federale Minister van de Voorlopige Regering dienen zich te buigen over de begroting 2008, wetende dat we reeds drie maand verder zitten in dit jaar, als de 'definitieve' regering begin april deze begrotingsmaatregelen zal moeten in beleidsdaden omzetten.
Een begroting opmaken, en dit geldt zowel voor een begroting van een Land, een Ministerie, een Openbare Dienst, een Stad of een Gemeente als deze voor een gezin, een familie, is een 'oefening' waar men alle kanten uitkan.
Men kan begroten (voorzien in de soorten en het volume van de inkomsten en de uitgaven op jaarbasis) zoals men wil. Ik verklaar mij nader. Als men de vooruitzichten stoelt op 'realistische' parameters, dan heeft men een begroting waarvan de waarschijnlijkheid dat zij waarheidsgetrouw is (dus na aflopend jaar correct), zeer groot is. Als men de hypothesen niet laat aansluiten met de werkelijkheid (b.v. door de economische groei te onderschatten) , dan heeft men een 'fantasie-begroting'.
Welke kant zal de 'voorlopige regering' met het budget uitgaan, die moet begroten voor de 'definitieve'? Dat is de vraag die zich heden stelt.
Gezien de kalender van de regionale verkiezingen volgend jaar, zullen er voor de verschillende formaties 'geschenkjes' moeten inzitten om hun kiezerspubliek te kunnen bekoren. De 'verhoging' van de (laagste) pensioenen is zo een maatregel. Elke partij heeft dit ingeschreven in haar programma. Een ander punt, waar een groot gedeelte van de bevolking grote hoop koestert op een postitieve beslissing, is de afschaffing van de zgn."solidariteitsbijdrage".
Een derde voorbeeld waar de burger om vraagt zijn maatregelen om de 'koopkracht' te vrijwaren. Er is de zgn. indexaanpassing; maar iedereen weet dat dit niet voldoende is om de verloren 'koopkracht' terug te winnen. De prijzen van sommige produkten en diensten stijgen meer dan 2 %. Er zijn voorbeelden genoeg te noemen. Dit niet aanvaarden is blind zijn, en dat kan ik toch niet veronderstellen van politici die dagelijks onder de mensen komen en weten (of dit zouden moeten) wat onder de bevolking leeft.
Ik persoonlijk heb de indruk dat de huidige 'voorlopige' Ministers zich maar weinig inlaten met de problematiek van de begroting en met de werkelijke problemen van de burgers. Ik vermoed dat zij meer begaan zijn zich te positioneren om hun partijbelangen of hun eigen politieke loopbaan uit te tekenen. Dit is wat ik ervan denk als ik de verschillende politieke debatten volg op de radio en de Televisie.
Ik hoop dat ik mij vergis, maar de afgelopen zes maanden verleden jaar hebben toch geen positieve indruk op mij achtergelaten wat betreft de doeltreffendheid waarmede men problemen in het algemeen en 'politieke' problemen in het bijzonder oplost.
Professor D. Kahneman (Princeton Univ.) stelde samen met Prof. E. Diener (University of Illinois) en Prof. N. Schwarz (Univ. of Michigan) een uniek wetenschappelijk boek samen: Well-Being. The Foundations of Hedonic Psychology. Vrij vertaald: de Theorie van het Geluk en het Plezier.
Tot dusver is daar weinig onderzoek naar verricht, om de voor de hand liggende reden dat de farmaceutische industrie zo'n studies niet sponsort. Mensen nemen pillen wanneer ze zich slecht voelen, niet wanneer ze zich amuseren.
Het lijvige werk dat de heren schreven is geen lachertje. Gedurende 600 pagina's wordt aan de hand van studies en psychologische proeven aangetoond dat verscheidene factoren bijdragen tot onmiddellijk geluk.
Bij de lectuur van het boek wordt het duidelijk dat er meerdere niveau's zijn waarop de mens geluksprikkels kan ervaren.
Overduidelijk is dat sex, voedsel, drank en succes het soort van prikkels vormen die we dagelijks nodig hebben.
Maar er zijn ook hogere niveau's van geluk: een mooi landschap zien, de zon die plots van achter de wolken komt, de mooie zang van een vogel die ons verrast.
Nog beter wordt het wanneer we plezier hebben in goede muziek, leuke films, geld vinden op straat. "Hier blijft het geluk zelfs nog tien à 15 minuten nagalmen" schrijft contributor Prof. Michael Argyle (Oxford Brookes University).
In het hoofdstuk Preadaptation and the Puzzles and Properties of Pleasure (Paul Rozin, University of Pennsylvania) komen we dan aan de meest verheven vormen van geluk: momenten waarop onze intelligentie (indien aanwezig) zich vermengt met hoger zintuiglijke genot: de auteur denkt dan aan het appreciëren van klassieke muziek.
Een bouwvakker krijgt een nieuwe werkkracht op zijn werf.
De nieuwe blijkt bovendien en neger te zijn.
Hij legt hem de instructies uit die gebruikelijk zijn bij het werken boven op de stelling
Wanneer ik een vinger toon brengt je cement naar boven,
Wanneer ik twee vingers toon brengt je bakstenen naar boven,
en wanneer ik drie vingers toon, brengt ge me nen goeie koude Leffe.
Na een tijdje werken toont de bouwvakker aan de neger drie vingers. De neger kijkt naar boven en toont eerst zijn handpalm en vervolgens zijn voorhand.
De bouwvakker toont nogmaals drie vingers, en terug draait de neger zijn voorhand en zijn handpalm naar hem.
De bouwvakker begrijpt er niets van en gaat razend naar beneden
"Awel idioot, ik had toch duidelijk gezegd dat als ik drie vingers toon, dat je me een koude Leffe moet brengen !"
"Jawel, zegt de neger, maar ik vraag je gewoon nen donkere of nen bleken".
1. Nu het lied der Vlaamse zonen, Nu een dreunend kerelslied, Dat in wilde noordertonen Uit het diepste ons herten schiet. Keerzang: Ei! het lied der Vlaamse zonen, Met zijn wilde noordertonen, Met het oude Vlaams Hoezee Vliegt de blauwvoet? Storm op zee!
2. 't Wierd gezeid dat Vlaanderen groot was, Groot scheen in der tijden wolk, Maar dat Vlaanderland nu dood was, En het vrije kerelsvolk.
3. Maar dan klonk een stemme krachtig Over 't oude noordzeestrand En het stormde groots en machtig, In dat dode Vlaanderland.
4. En hier staan wij, 't hoofd omhoge, Vuisten siddrend, kokend bloed; Vlam in 't herte, vlam in de oge, En ons naam ons trillen doet!
5. Van de blonde noordse stranden, Dwang en buigen ongewend, Onze vaders herwaarts landden, Leden, streden, ongetemd.
6. Ja wij zijn der Vlamen zonen, Sterk van lijve, sterk van ziel, En wij zoun nog kunnen tonen, Hoe de klauw der Klauwaards viel.
7. Op ons vane vliegt de Blauwvoet, Die voorspelt het zeegedruis, En de Leeuw er met zijn klauw hoedt 't Lieve dierbaar Christi kruis.
8. Weg de bastaards, weg de lauwaards. Ons behoort het noorderstrand, Ons de kerels, ons de Klauwaards, Leve God en Vlaanderland!
Bobbejaan klim die berg so haastig en so lustig Bobbejaan klim die berg so haastig en so lustig Bobbejaan klim die berg om die Rooinek te vererg Hoera vir die boer, hoera!
Keerzang Je moe nie huil nie, je moen nie treur nie Die Stellenboschse kerls kom weer (bis)
Bobbejaan sluip die dal so haastig en so lustig Bobbejaan sluip die dal so haastig en so lustig Bobbejaan sluip die dal om die Rooinek 't overval Hoera vir die boer, hoera!
Bobbejaan kruip die haag so haastig en so lustig Bobbejaan kruip die haag so haastig en so lustig Bobbejaan kruip die haag om die Rooinek te verjaag Hoera vir die boer, hoera!
Ce qui peut aussi se dire : Il faut s'abstenir de ne juger les gens qu'à leur apparence.
Proverbe dont on trouve les premières traces au XIIIe siècle et qui serait tiré du latin médiéval.
Selon certains, ce proverbe viendrait d'une déformation progressive de la traduction de l'expression latine de Plutarque 'barba non facit philosophum' qui signifiait 'la barbe ne fait pas le philosophe'.
D'autres disent qu'il aurait pour origine un fait historique : en 1297, pour réussir à s'emparer par la ruse de la forteresse bâtie sur le rocher monégasque, François Grimaldi et ses compagnons d'armes se sont déguisés en moines franciscains, fait rappelé sur les armoiries de Monaco.
Enfin, peut-être faut-il simplement voir une certaine ironie dans cette expression.
En effet, lorsqu'elle est apparue, les moines de l'époque étaient bien loin de suivre leurs préceptes. N'hésitant pas à accumuler des biens, à ripailler, à courir la gueuse ou à trucider à tout-va dans les batailles, ils avaient un comportement très éloigné de celui que leur tenue aurait pu laisser supposer. Ainsi, un brigand désireux de détrousser un moine en le supposant faible, pouvait tomber sur bien plus fort et rusé que lui.
De westerse economische toestand en deze van het noorden van Amerika zijn tijdens het jaar 2007 relatief goed geweest. Men kan zeker niet spreken van een 'Grand Cru', maar de economische groei was aanwezig.
Dit was ook zo in de andere landen (vroeger gemeenzaam genoemd als ontwikkelingslanden). China en India hebben recordcijfers neergezet inzake economische groei.
Maar het economische weefsel werd ernstig verstoord door de zgn. 'huizenkrisis" in de VS. De Beurzen wereldrond hebben tijdens verschillende maanden van 2007 te lijden gehad. Het waren vooral de 'financiële waarden' die de rekening hebben dienen te moeten vertalen. Zelfs de verschillende 'Centrale Banken' hebben vers geld in het monetaire systeem moeten pompen om de scherpe kanten van het gebeuren weg te werken.
Wat mij ook opvalt is het fenomeen van overnames. Er zijn veel liquide middelen aanwezig bij tal van ondernemingen, en aan overnamekandidaten is er ook geen mankement.
Tot slot, heb ik de indruk dat de koopkracht bij de werkende bevolking een dalende trend vertoont. Met een salaris, een wedde, een pensioen of een uitkering, kan men nu minder 'aankopen doen' dan één jaar geleden. Dit was zeer duidelijk tijdens de Presidentsverkiezing in Frankrijk en op het einde van 2007 in België, door de steeds stijgende prijzen van de olieproducten én ook de basisgrondstoffen voor het dagelijks leven.
=> op het sociologische vlak
Een ander fenomeen dat zich tijdens het jaar 2007 sterk heeft gemanifesteerd is de 'verkramping' van het sociaal weefsel in de belgische samenleving. Het komt mij voor dat de meeste mensen zich onverschillig gedragen tegenover de politiek, de gang van zaken in de maatschappij, de collega's, hun werkgever,..
Een gevolg daarvan is het zich concentreren op zijn 'eigen' welzijn. Ik én Ik eerst. En elke intentie, daad of gebaar dat dit "ego" bedreigt, wordt beantwoord met een 'agressie' (op school, in het verkeer, op het werk,...).
Dit vind ik een zeer spijtige evolutie: de verdraagzaamheid, het aanvaarden van de anderen, andere kulturen, andersdenkenden, moet, zoveel als mogelijk aangemoedigd worden en geleerd in de opvoeding.
Is het normaal dat leerkrachten worden aangevallen in hun klas? In de uitoefening van hun ambt, hun functie? Zij zijn daar om de jeugd kennis en wijsheid mee te geven, en ze worden zomaar neergestoken! Is niet een 'democratie' waardig!
Er is nog veel werk aan de winkel, zowel voor de ouders, de opvoeders én allen die verantwoordelijkheden dragen (in de administratie, in de school, in de politiek, in de privé-sector, enz...).
2007 is niet zo een schitterend jaar geweest in vele opzichten!
=> op het binnelandse politieke vlak
Dit is, en waarschijnlijk denken de meeste landgenoten er ook zo over, een echt rampjaar geweest.
Gedurende meer dan 6 maanden zonder federale regering: nooit gezien en meegemaakt in België, dat bestaat vanaf 1830, en al zeer veel heeft meegemaakt. Onvoorstelbaar en eigenlijk, voor een weldenkende mens, ondenkbaar! Maar echt waar!
Met alle voorspelbare gevolgen natuurlijk: vertwijfeling bij de meeste inwoners van dit Land en zeer duidelijk prestiegeverlies in het Buitenland.
Aan wie de 'Zwarte Piet' toeschuiven?
Dat is maar al te duidelijk: de overwinnende politieke formatie van de federale verkiezingen heeft zijn stemmenwinst niet kunnen omzetten in verstandige, uitgebalanceerde en voor de bevolking eerbare beleidslijnen.
In plaats van het algemeen belang te behartigen, hebben de verantwoordelijken van deze partij hun eigen belangen naar voren geschoven en dit ten koste van zowel de eigen kiezers als van gans de belgische bevolking.
En nu er een tijdelijke (duur 3 maanden) federale regering op de been werd gebracht, als kerstgeschenk aan de Belgische bevolking, is het fundamentele probleem nog niet opgelost.
Maar het vervolg van dit verhaal is voer voor mijn commentaar van het volgend jaar!
=> op het buitenlandse vlak
De wanorde die de Amerikanen hebben aangericht in Irak is niet meer te overzien.
De idee om een autoritair regime om te vormen tot een democratie is, op dit ogenblik, nog niet gerealiseerd. En het ziet er niet naar uit dat dit in de komende maanden nog kan goedkomen.
Dit bewijst nogmaals dat een grootmacht niet zo maar haar wil kan opdringen aan een bevolking, een land. De lessen die konden getrokken worden uit het avontuur in Vietnam zijn blijkbaar, in hoofde van de verantwoordelijke politieke klasse van de VS, nog niet doorgedrongen in de beleidsconceptie van deze leiders.
Grootmachten, landen, organisaties, systemen die zich niet kunnen aanpassen en de lessen leren uit de 'fouten' van het verleden, zijn gedoemd om te verdwijnen. De geschiedenis illustreert dit ten volle.
Ook de presidentswissel in ons buurland Frankrijk is niet van die aard om van naar huis te schrijven.
Sarkozy is de 'geïnporteerde amerikaanse' president die niet zo nauw aansluit bij de mentaliteit van de fransen. Zoals in de huidige 'moderne' politiek (ook zichtbaar in ons eigen land), heeft hij geen echt programma (hoeft dit nog wel voor de kiezers die niets verstaan van de zeer technische beleidsbeslissingen - de kandidaad heeft er ook niets van begrepen!) en bespeelt de media enkel in zijn voordeel.
Vooral dit laatste moet toch menige kiezer op de zenuwen gaan werken. Geheel zijn privéleven wordt zomaar tentoonsgespreid. Het is zoals op TV, Reality-show tot en met. En het ergste van al is dat de media daar intrapt.
Ik persoonlijk had liever Mevrouw Royal als Presidente aan de macht gezien. Iemand met een klare kijk op de franse gemeenschap én een vrouw. Hopelijk zal dit zich kunnen realiseren binnen enkele jaren, in Frankrijk, en binnen enkele maanden in de VS. Hoop doet leven!
