Drie koningen sluiten het kerstverhaal. De wereldlijke macht erkent de feitelijke opdracht van de mensheid. De diep ingeërfde strijd voor macht moet doorbroken. ‘Survival of the caring.’

Gisteren zag ik een jaaroverzicht, gisteren voelde ik me ziek, gisteren was jaren ver weg van die kerstgedachte. Gisteren was er schaamte om mens te zijn.

Twee jaar geleden transponeerde ik het kerstgebeuren in onze tijd (in verband met een mogelijk kinderkerstconcert). Er is niets veranderd. Daarom geef ik het hieronder weer, maar ik geloof dat het fictie blijft.

Kerst 2008

Gaza wordt gebombardeerd

Maria en Jozef vluchten voor hun leven met hun motorfiets. Ze rijden langs koude en stoffige wegen.

Ze slapen in ruïnes, want die zijn geen nieuwe bommen waard.

Maria droomt met haar hoofd tegen de beschermende schouder van Jozef. Ze droomt dat een Engel haar en Jozef zal beschermen omdat ze een speciale taak heeft. Ze zal volgend jaar een kind op de wereld zetten dat vrede zal brengen, liefde en hoop zal verkondigen.

December 2009

Maria en Jozef komen terug, op zoek naar wat rest van hun boerderijtje. Maria is hoogzwanger. Het zijn moeilijke dagen geweest en hun motor heeft het begeven, maar een ezeltje draagt nu Maria verder.

Hun huis is weg, maar van de resten heeft iemand een stal gemaakt, uit enkele balken van het dak en wat stenen en rotsen. Binnen ligt hooi. Het is dus een stal van rondtrekkende herders.

Verkenningsvliegtuigen droppen  lichten aan parachutes, opdat de soldaten elke indringer zouden opmerken en doden.

Boven de stal blijft zo’n licht hangen. Onbeweeglijk

Soldaten merken de ezel en Jozef en komen aangestormd, verscholen achter tanks en gereed om te doden.

Maar een kleine wind verplaatst het licht en werpt een lichtstraal op Maria die bevalt.

De soldaten stoppen en zwijgen. De wapens in aanslag vallen op de grond. Tankmotoren worden stilgelegd.

Licht straalt in de stal en licht komt vertienvoudigd uit de stal

Hoofddeksel worden afgezet en soldatenknieën ploffen in het stof.

De herders merken het felle licht en komen eropaf. Ze zijn niet meer bang. Hun leven heeft geen waarde vergeleken met het wonder dat in de stal geschiedt.

De herders komen bij de stal en de soldaten vormen een erehaag, want het is uit ‘hun’ stal dat het licht stroomt en de hoop op vrede. Vrede waarnaar ze allen zo verlangen.

Ver daarvandaan krijgen grote krijgsheren berichten van een onbekend gebeuren in de Gaza. Een onbekend wapen zou  uitstralen en de soldaten verlammen. Nooit gezien, soldaten zouden als lammetjes de herders volgen en geschenken geven aan de bron van het licht. De koning van Israël belt de koning van Libanon en die belt de koning van Palestina en geen een weet wat het licht is. Maar alle drie willen ze het met eigen ogen zien.

Drie helikopters vertrekken tegelijk en komen samen aan de rand van de Gaza? Mijlen ver zien ze aan de horizon het buitenaardse licht en ze rijden samen, eerst in een militair voertuig, maar de laatste tien kilometer met kamelen omdat het zand er te zacht is.

Hoe dichter ze komen, hoe meer vijandigheid van hen afvalt. Bij de stal vallen ze ook op hun knieën en geven geschenken aan het kind. Israël geeft een vredesverklaring, Palestina en verklaring van de rechten van de mens en de vrouw, Libanon een verklaring van de vrijheid van meningsuiting.

Nu begrijpen ze waarom de soldaten als verlamd toekijken. Het kind, de nieuwe geboorte, de onschuld, de onvoorwaardelijke liefde is de enige weg waarop vrede op aarde komt.

En toen verscheen er een Engel en die zei: “Laat voortaan elke geboorte van elk kind een zandkorrel zijn waarop de wereldvrede gebouwd wordt. En laat ons zingen van vreugde voor dit kerstgebeuren!”