Als liefde het resultaat is van oxytocine, dat ons een gevoel van tevredenheid geeft, op voorwaarde dat in de eerste levensjaren de nodige hersenverbindingen zijn aangemaakt (weer onder invloed van oxytocine en zeer belangrijk, bemoedering), dan doet dit nog niets af aan de waarde ervan.
We blijven toch ook culinair eten nu we haast moleculair weten hoe al ons voedsel is samengesteld? Waarom zou een wetenschappelijk geanalyseerd gevoel als liefde dan niet meer echt zijn?
Nee! We weten zelfs (ook wetenschappelijk) dat herhaling noodzakelijk is om dat hormonenpeil op punt te houden.
Stel daarom niet uit tot morgen....
Traumadour 18/2/2011
|