|
Los
Ze zijn er niet meer
de vrienden van weleer,
de familie met hun genegenheid
en de kennissen van vervlogen tijd.
Als je alleen komt te staan,
als je partner is over gegaan,
dan ben je niet meer zoals zij,
dan pas je er niet echt meer bij.
Je aanwezigheid zullen ze verdragen
en uit beleefdheid zullen ze je nog vragen,
maar je mist een onbespreekbaar part,
het gesprek komt niet meer uit het hart.
Je ontdekt jezelf geremd, verhinderd,
de onderwerpen tot de helft verminderd.
Men is bang je pijn te doen
door alles wat herinnert aan toen.
Stilaan koelen relaties af.
En waar je vroeger zo veel om gaf
lijkt nu zo zinloos, zo leeg,
terwijl je er eertijds niet genoeg van kreeg.
Na een tijd heb je veel geprobeerd
en tot je schande je les geleerd.
Alleen ben je maar een halve mens meer
en niets brengt die andere helft weer!
Traumadour 11/5/2008
|
