|
Het helpt niet echt om er niet over te schrijven. Ze blijven maar komen, die negatieve berichten, als niet aflatende maartse buien. Noord-Afrika besmet met opstand tegen een jarenlange besmetting met onderdrukking. De Westerse landen die eensgezind nog een keer hun wapen kunnen gaan testen. Weer eens op zoek naar allerlei bewijzen van hun gelijk, vergetend dat de vorige keer, een eind verder naar het Oosten, die bewijzen niet echt bewezen werden. Dan regent het plots subsidies die door de niet gesubsidieerden moeten meebetaald worden: zonnepanelen, (ietsje) minder vervuilende diesels... En dan verschieten we dat er teveel fijn stof in de lucht zit. Daardoor moeten onze kinderen met de auto naar het sportplein gebracht worden! En dan is er iemand die zegt: 'Wij kunnen ons toch niet aanpassen aan hen, zeker!' En dan denk ik: 'Maar mens toch, dat is nu de steun van de basis van de grondslag van alle intermenselijke problemen. Als 'wij' te belangrijk zijn om 'iets' te doen waar een ander van 'profiteert'....
dan voelt dit als een overgang naar aprilse grillen. Van de regen in de ... stortbuien.
En nee! Dit heeft helemaal niets te maken met 1 april, want uit een documentaire van gisteren blijkt dat er straks toch geen vissen meer zijn.
Traumadour
|
