|
Een wiskundige functie (niet weglopen het gaat nog wat over mijn reis) heeft een afgeleide die men differentiaal noemt. Die afgeleide geeft de richting van de oorspronkelijke functie aan. Zo heb ik mijn reis dit jaar als afgeleide van mijn leven ervaren. Het heeft iets van symboliek, vooral door de etappes. Het steeds veroveren van kleine tijdelijke doelstellingen. En na het bereiken toch weer telkens verder kijkend, zo herkenbaar in mijn leven.
Maar het loopt niet vanzelf; de moeite die het kost om zekerheden in te bouwen zoals een slaapplaats en comfort. Ik probeerde telkens 4-5 dagen op voorhand te reserveren, gemiddeld met drie pogingen, soms tot zeven en een keer negen! In mijn leven zie ik analoog de vaste job, de contracten, de verzekeringen die we aangaan. Die lukten ook niet zonder moeite en zeker niet van de eerste poging. Maar eens het lukt, dan ligt de weg ook vast. Zekerheden binden ons aan de reisweg en aan het leven.
Op een warme middag op 20km van Cluny, hoorde ik het tijdens het eten donderen, niet in Keulen, maar wel in het Westen. "Als ik me haast, kan ik er misschien voor blijven." dacht ik, de natuur zwaar onderschattend. Gedrup ging vlug over in geregen en wat verder in totale verwatering. Alles grijs, weinig herkenbaar en geen plassen meer, maar twee vingers water over gans de baan. Donder, bliksem, plensregen, en blijven rijden. Het kon en eigenlijk duurt dat niet lang, want in Cluny was men verwonderd dat ik zo nat was. Nog wat onder invloed van deze reis-be-leven-is schreef ik gemeend:
Cluny
Onweer !
Schuilen ?
Ik ga erdoor, fietsend.
Vertrouwen of tarten?
Alles is grijs
mijn wereld,
één groot vocht
. deze wereld
is verleden tijd van vechten.
Donder bliksem, boven
ik zie het niet
ik ben niet bang
als hij me raakt, dan
Dan ben ik misschien weer
bij je?
denk ik.
Geen verlangen, dan toch
niet.
Wat zoek ik hier?
Niet het landschap,
niet de bergen,
niet de natuur,
niet de gebouwen.
Ze raken me niet.
Later, emotionele droom.
Vriendelijke nachtmerrie.
Ik zoek haar
sinds enkele
dagen.
Ik hoop dat ze terugkomt.
Ik weet dat het niet kan,
dat ze niet wil.
Alleen is er een knuffel
die ik rek, na het ontwaken.
Traumadour 7/6/2011
|
