|
Je hebt zo van die dagen dat je het niet meer ziet zitten. En net dan heb je niemand om je heen om met een opmonterend woordje je gemoed wat op te krikken. Zwaarmoedig zak je neer op een stoel waarbij de zotste gedachten door je hoofd zweven. Wel, zulke dagen heb ik al eens meer. Ik probeer ze dan te verdrijven door het neerschrijven van mijn gevoelens, en al is het niet altijd gemakkelijk, meestal lukt het wel.
TUSSEN VERLEDEN EN HEDEN xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik voel me onrustig, slecht in mijn vel
Mijn geweten knaagt aan mijn ziel
Niets lijkt me nog van tel
Mijn hoofd tolt als een draaiend wiel
Gewroken om wat ik niet deed
Verstoten door hen die ik liefheb
Bedolven onder verdriet en leed
Spartelend als in een spinnenweb
Een leven is voorbij gegaan
Als een bries die een wolk verdrijft
Een hart dat stil is blijven staan
Bloed dat in de aders verstijft
Verleden en heden vertroebelen mijn gedachten
Het zweet parelt op mijn huid
Geen zalf om mijn hartspijn te verzachten
Een doodklok die ergens luid
© Firmin
|
