Mutatis mutandis
De tijd rekt zich uit. A la Dali. Over een lange dag.
Hij mist haar. Zij vult de ochtend niet.
Ook de avond is alleen. Zoals gewoonlijk.
Nu het 'normale' bestaan voorrang eist,
wordt ons 'abnormale' leven weer ontbladerd.
Afspraakjes vallen weg. Als herfstige blaren.
Zomer is vakantie.
Voor ons kringelt dan gemis rondom de uren.
Als een late rozelaar die wacht op water.
Verlangen bloesemt aan de ranken.
Papier ligt als een wit laken
over mijn verlaten woorden.
Toegedekte lege zetels. Bleu et blue.
Uvi
