Fijn weekend!

Vandaag, vrijdag 6 november, is ons Cooltje jarig. Ik ken haar nu al bijna zes jaar. Nog voor de blogs bestonden hadden wij contact via de mailgroepen hier op SN. Van in het begin wist ik dat zij een schat van een meid is met een hartje van goud. Een heel fijne verjaardag Cooltje!

http://blog.seniorennet.nl/socoolpowerpoint/

Drukke tijden hier, maar toch even een update over ons Morriske. De foto's hieronder zijn van eergisteren. Wat verandert hij snel want intussen is hij weeral veel mooier geworden. Morgen neem ik weer eens nieuwe foto's!

Alles gaat supergoed met de kleine rakker. Dréke is zijn boezemvriend, die twee ravotten en spelen dat het een lieve lust is.

Caressje is voorzichtiger, de eerste ochtend kwam zij heel verwonderd kijken naar dat zwarte bolletje. Ik had mijn camera net bij de hand en hieronder zien jullie haar naar hem kijken ... zelden heeft zij zulke grote ogen!

Maar de tweede dag was zij al veel toeschietelijker en nu beginnen ook zij twee al voorzichtig te spelen. Zeker weten dat zij weldra net zo gek doet met Morriske als met Dréke.

Twee kameraden!

Vanavond was Morriske op bezoek. Hij is nog steeds een beetje ziek en dus nog steeds besmettelijk voor Caress. Daarom hield ik hem in een aparte kamer bij mij en zo kon ik toch al eens uitgebreid met hem spelen en knuffelen. Maandagavond komt hij naar huis maar het zal wellicht pas woensdag zijn dat Caress en Morris echt van dichtbij kunnen kennis maken.

Deze foto nam ik vanavond. Simonneke heeft hem al een bandje gebreid en ik deed er een belletje in. Om te weten waar die kleine deugniet zich allemaal verstopt heeft hij dit echt wel nodig!

Halloweenweekend komt er aan.
Hopelijk komen ons Nestje en Daisy spoken!

Dit is dus zijn allereerste foto ... dit is mijn allerliefste Morris (betekenis = de donkergekleurde), een klein, zwart katertje.

Drie jaar geleden,  op 4 oktober 2006, was het, dat mijn lieve, zwarte Daisy verongelukte. Een paar dagen eerder had zij zwart Nestje hier binnengebracht. Ik dacht toen even dat ik dubbel zag. Maar na een paar dagen overleed Daisy en stond Nestje mee aan haar grafje. Precies een jaar later, op 5 oktober 2007, verongelukte Nest op dezelfde plaats. Ik had daar een sterk voorgevoel over gehad en nam nog foto's vlak voor hij naar buiten ging om nooit meer weer te keren. De dag nadien werd ons Caressje geboren.

Toch miste ik een zwarte kat in huis en dacht speciaal de laatste paar weken daar heel vaak aan. Ik dacht aan mijn eerste zwarte katertje dat ik op straat vond toen ik vijf jaar was. Ik nam hem mee naar huis en we noemden hem Mure. Hij was ongelooflijk lief. Ik dacht ook veel aan Daisy en Nestje wiens foto's hier overal in huis staan en zag hen liggen op hun lievelingsplaatsjes. Ik stelde mij voor dat op die plekjes weer zo een zwart beestje zou liggen en hoe heerlijk dat zou zijn. Maar ...

Net als bij mijn vorige zwartjes zou ik wachten tot het op speciale wijze en totaal onverwacht in mijn leven kwam. Misschien gebeurde dat wel nooit meer ... en als het toch zou gebeuren, zou het dan wel zo een lief zijn???

Die gedachten gingen de laatste weken dagelijks door mijn hoofd ... en toen verscheen daar plots dat magere, zwarte, kleine vlooienbolletje, met ontstoken oogjes en een snottebel ... Hij woont nog niet thuis want hij is nog niet helemaal genezen. André en Simonneke hebben zich over hem ontfermd. Maar als alles goed gaat dan mag hij donderdag bij Dréke en Caress komen wonen.

Tussen Dréke en Morriske gaat alles super, nu al staat vast dat zij de dikste vrienden zullen worden, niet te doen. Om te voorkomen dat Caress ziek zou worden wachten we dus tot Morris helemaal gezond is. Toch liet ik hem al eens aan Caress zien van op afstand en haar ogen hebben nog nooit zo rond en groot gestaan als toen. Maar nu al bleek dat die twee het heel goed samen gaan hebben. Het zit er dik in dat Caress de moederrol gaat overnemen, dat hoop ik tenminste want Morris is nog maar 6-7 weken.

Leven gaat er hier de komende maanden genoeg zijn in ons huis en daar gaan mooie foto's van gemaakt worden, dat staat vast!

Vandaag, 21 oktober 2009, zijn mijn mams en paps precies 59 jaar getrouwd!
Wat zien zij er nog stralend uit!



Proficiat lieve ouders!

http://blog.seniorennet.be/utta/

http://www.bloggen.be/romantica/

http://www.bloggen.be/romantiek/

Ninne haar Zoety stond model voor deze grappige crea. 

Dinsdag, 20 oktober 2009.

Deze middag ben ik met Dréke weer op de heuvel gaan wandelen en genoot van de prachtige herfstkleuren.

Het bos was sprookjesachtig ..












Kastanjebladeren in hun herfstkleuren ...




Deze vlinder en een bij genoten zusterlijk van een bloemetje ...







Ik kon ongestoord van dichtbij foto's nemen.






Dit madeliefje wordt warm gehouden door een donzig pluimpje ...
Of wordt het pluimpje gedragen door het madeliefje?





Onder de bomen liggen nog vele lekkere appeltjes!



Tot slot nog een groet aan mijn oude eik.

Een PSP werkje met een spooky Dréke in de hoofdrol.

Woensdag, 14 oktober 2009.
Een prachtige herfstdag en in de latere namiddag wandelde ik samen met Dréke weer eens naar mijn boom op de heuvel. Ik verzamelde er eikels, takjes en bladeren waar ik zijden zakjes mee vul. Ik nam deze foto van hem en maakte vanavond een frame crea in PSP.

If you obey all the rules, you miss all the fun!

Vandaag, vrijdag 9 oktober 2009 mag Laathi weer een kaarsje meer uitblazen. De tel zijn we intussen gelukkig al kwijt geraakt. Ook één van die voordelen van het ouder worden zeker!
Laathitje, zoals je op de foto die ik vorige week van je nam kan zien: je blijft je jeugdigheid behouden, zowel uiterlijk als innerlijk. Maak er een fijne dag van!

http://blog.seniorennet.be/laathi/

Luisteren naar de natuur ...

Morgen, 7 oktober 2009,  is het alweer 2 jaar geleden dat Caress geboren werd. Ze is een lieve poes, een zacht karakter, ze plaagt Dréke graag en is dol op hem. Ze is lui en eet graag. Ik kijk goed uit wat ik haar te eten geef maar als ze de kans schoon ziet pikt ze het eten van Dréke in. Ze is graag buiten in de tuin. Dat mag als ik er bij ben om een oogje in het zeil te houden en verder kan ze steeds in haar kattenren waar ze graag en veel in vertoeft, vooral 's nachts. Ze jaagt graag, op insecten maar ook soms kan ze in de nacht ook een muisje verschalken dat ze mij dan trots als geschenk komt aanbieden. Ze is de rust zelve, weinig of niets kan haar verstoren. Ze is slim en luistert voor een kat eigenlijk vrij goed. Ze volgt je overal en alles wat je doet slaat ze aandachtig gade. Ze wil ook altijd meedoen. Ze is niet bang van vreemden, ze vindt het fijn als er bezoek is en is de eerste om je te verwelkomen.
Kortom, het is een klein prinsesje.

Vandaag iets meer over mijn dorpje Waanrode. Mijn roots liggen hier, vele generaties ver. Zo ook in de aangrenzende gehuchten "Klein Kempen" en "Netelzeep". Mijn voorouders waren hier thuis op de Waanroodse berg. Hij ligt vlak voor mijn huis en naast het feit dat ik hier zelf opgroeide maakt de wetenschap dat zovele van mijn grootouders  hier ook hun leven leidden het voor mij extra speciaal.

Inwoners van Waanrode of te wel "Woindre" zoals dat in ons dialect klinkt, hebben de bijnaam "Torendraaiers". Die spotnaam komt wellicht door het feit dat de kerktoren bij een renovatie werd gedraaid. Op onderstaande foto die ik nam zie je het beeld van de Torendraaier met op de achtergrond de Sint-Bartholomeüskerk. Het beeld laat zien hoe de toren vroeger stond.

Ons dialect klinkt echt plat . Zopas las ik in het maandelijks blad "de torendraaier" een leuk artikeltje dat ik hier integraal ga plakken.

Taalwenken voor snotneuzen en inwijkelingen ...

Wanneer de zomer voorbij is, en de herfst regeert weten we dat het bedinne winter is. Met bedinne bedoelen we binnenkort, over afzienbare tijd, over X aantal weken.
Wanneer ik seffens klaar ben met deze tekst is mijn volgende werk, naar het hueske gaan. Vroeger was een WC meestal een bijgebouw van +- 1 meter op 1,5 meter, met aan de voorkant een deur met soms een opening in de vorm van een hartje. M.a.w. een huisje in het klein dus, een hueske.
Een ander woord dat op de afdeling palliatieve zorgen ligt is hoorzak. Dit woord is onlosmakend verbonden met het kaartspel en wil gewoon zeggen vals spelen, bedriegen. Dus iemand die foefelt is een hoorzakker...
Eindigen doe ik met het woord taffelen, niet te verwarren met tafelen. Nen taffeleer is iemand die aarzelt, twijfelt. Hij is steeds bezig maar doet niks. We kennen wel allemaal zo iemand.

Wat hebben we nu geleerd vandaag?

Dat het bedinne winter is, maar gelukkig begint dan bij "'t Boiske" (duivenlokaal) het jaarlijks kaartspel. Ik hoop dat ik daar niet met een taffeleer aan de tafel zit of eentje die ieder half uur naar 't hueske moet. Maar liever dat nog dan nen hoorzakker.

Dré Van Woin

Bron: den Torendraaier van de maand oktober 2009

Wie is Dré Van Woin?

Wel, dit is een schuilnaam voor elke Waanrodenaar. Hij kan wonen "oep den hoek" (op de hoek van het dorp), "oep 't deurrep" (in het centrum) of "oep ding" (op het einde van het dorp).
Hij heet niet zoals je denkt ... maar plaats zijn voornaam eens na zijn achternaam Van Woin ... Wat lees je nu? Duidelijk? Of nog steeds onduidelijk?

In Waanrode (Woindre ) zijn vele Dré's (afkorting van André). Laathi heeft al door dat als ze iemand tegenkomt en Dré tegen hem zegt, ze veel kans heeft dat ze goed zit!

Onzen Dré heeft zijn naam dus niet gestolen!

Deze week een mooie scrap met Caressje.

Vandaag was het wereld dierendag. Mijn beestjes werden, net als elke andere dag van het jaar trouwens, verwend. Dréke mocht mee met mij naar een opendeurdag van een zeepmakerij, hier net over de heuvel. Paps en Utta gingen ook mee. Helemaal weggestoken in het groen maakt een dame, op artisanale wijze, lekker geurende zepen en andere natuurlijke producten. Vandaag kon je ook zien hoe zij dit doet. Ik kom daar later nog eens op terug.

Daarna wandelde ik nog even naar mijn eik op de heuvel. Ook op een grijzige oktoberdag blijft de herfst mooi op de Waanroodse berg.

Uit de toespraak van Maerten van Dorp ter gelegenheid van de opening van het academiejaar in 1513:

"Hier zijn lochtige heuvelen,

ende noch lochtigher berghen,

geen steyl opschietende rotsen,

maer sachte glooyinghen,

die Ghij met een beetje oeffening

sonder vermoeyenisse bestijght.

Bij het opklimmen begroet U overal

struygewas ende de soet rieckende wijngaerd,

waer de blijde botten nog blijder trossen ende

den vreughdebrenghenden wijn beloven."

De meidoorn van ons kapelleke is overladen met zijn rode bessen. Ik heb er vele geplukt en er zakjes mee gevuld. Het is decoratief, het ruikt lekker en volgens onze voorouders zou het dragen van een zakje met gedroogde meidoornbessen helpen om tot rust te komen, te herstellen of het evenwicht terug te vinden.

Vorige week viel het nog niet op dat het Hageland weer achter elke bocht geel kleurt van de koolzaadvelden. Nu beginnen ze allemaal welig te bloeien.

Zondag, 27 september 2009.

Vandaag kwam Laathi weer eens naar Waanrode om van de heerlijke geuren en kleuren van de eerste herfstdagen te genieten op de Waanroodse berg.

De bomen op de achtergrond zijn kastanjebomen.
Ze waren zwaar beladen met bolsters en je hoorde ze constant op de grond vallen.




En wij maar rapen natuurlijk!



Laathi en Irma tussen de kastanjes.



Witte druiven voor de Hagelandse wijn.
























Voor mijn prachtige, oude eik.



Om hem goed op de foto te krijgen moet men zich soms in rare bochten wringen



Maar dat is dan ook de moeite waard!



Laathi in de verte, probeert de mooie panorama's te vereeuwigen.






De Leemputstraat, nu alleen gebruikt door boeren was in oude tijden een druk bewandelde weg.



Vergeet-mij-nietjes, euh ... nee, dit zijn madeliefjes (bedankt Redpoppy!)









Even lekker smullen van de honderden okkernoten die onder de bomen lagen.

Een PSP werkje met een foto die ik gisteren nam van ons Caressje.