Ik ga gewoon door met PMS'ers, bendeleider Horbert, en alle toestanden daarrond in hun hemd te zetten.
Aflevering 6. De Taterende Theetantes
De dagelijkse herrie begon 's ochtends al. De zon was nog maar pas opgestaan en de kindjes in een duistere crèche gedumpt, of er verzamelde zich al een kliekje kwekkende theetantes in de refter van het PMS-gebouw. Tetteren en tateren over hun belevenissen van de vorige avond en de vorige nacht, over hun kinderen en over hun man. "Mijne man". Bezitterige collega's had ik toch. Al koffieslurpend ratelden ze maar door, alsof er peppillen in de koffie zaten. Ondertussen kletterde het lepeltje tegen de randen van het koffiekopje. Het kwam geen seconde in hen op om iets te gaan presteren, om iets te gaan doen waarvoor ze betaald werden.
Directeur Horbert sloeg het banale spektakel grinnikend gade en glimlachte instemmend. Hij was van mening dat het groepsgewijs tateren "de teamwerking bevordert" en zo van die zever. Hét Team! Dat was Horberts stokpaardje. Of dat team nu presteerde of niet, dat was bijkomstig, als er maar een geolied team klaarstond. Hij was vertederd door de giecheltrienen en door hun gekwebbel over onbenullige dingen, hij vond het formidabel... Ondertussen pruttelde de koffiezetmachine rustig voort ...
Nu gaat Lieve namen noemen van collega's die haar ferm geambeteerd hebben. Waarschijnlijk deden ze dat opzettelijk om mij te hinderen in mijn concentratie, en omdat ze wisten dat ik oordopjes (!) gebruikte om van hun luidruchtig gezaag af te zijn.
Eerst waren er Annie en Huguette die de hele voormiddag doorbrachten met kwaken en schateren. Hele verhalen kwamen aan de beurt, en samen leken die verhalen op een soap.
Dan was er ook Marc F. die radio Donna op zijn luidst liet schetteren terwijl hij aan zijn koffie slurpte en de gazet doornam. Toen ie naar school vertrok 'vergat' ie de radio af te zetten die maar bleef doorratelen. Lieve trok toen met een boze ruk de stekker uit het contact om van het lawaai verlost te zijn. Dagelijks ritueel!
Er was ook nog Marleen W. die halftijds aanwezig was met wispelturige uren, net zo wispelturig als zijzelf. Horbert had haar nooit een concrete opdracht gegeven en daarom zat het mens zich halftijds te amuseren met het entertainen van haar mannelijke collega's. Het leek wel of die mannen gecharmeerd waren door haar hysterische kreten en zinloze lachbuien. Onnozelaars!
De interne keuken van het PMS-gebeuren werd te grabbel gegooid aan buitenstaanders wanneer er zich bezoek aankondigde aan de voordeur. Meestal waren dat ouders of leerlingen. Het belgerinkel was onhoorbaar vanwege het lawaai in de refter waar koffieslurpers heftig tekeer gingen. Daarom waren de wachtende bezoekers in de gang getuigen van het achterlijke kabaal in de refter. Pijnlijk! Genant!...
|