Aflevering 4. Het Rookverbod
CLB-directeur Horbert was een kettingroker en een kettingzeveraar. Zijn patroonheilige was Sint-Horror. Dat zegt genoeg over het kwaadaardige karakter dat hij bij zijn geboorte meekreeg.
Tussen zijn vaalbruine vingers stak er een afgelebberd vies sigarettenpeukje, waarmee hij theatraal zwaaide om zijn woorden kracht bij te zetten. Het vieze peukje en de dichte rookwalm rondom hem, gebruikte hij als 'wapen', om te imponeren, om te pesten, om zichzelf te manifesteren. Iets anders had hij niet om zich te doen gelden.
Horbert haatte niet-rokers. Spottend wuifde hij hun klachten weg en stak hij contesterend een verse sigaret op. Demonstratief en uitdagend. Naast zich legde hij ook nog een ongeopend pakje, klaar voor gebruik. Hij inhaleerde nog eens heel diep en blies dan een giftige walm over de tafel in de refter, in ieders gezicht. Het kon hem niet schelen dat de collega's beneveld werden door zijn rookgordijn.
Het officiële rookverbod in het hele gebouw was niet naar de zin van Horbert. Hij was woest en vastbesloten om zich te verzetten tegen het algemene rookverbod. Lachwekkend waren zijn kinderachtige pogingen om het rookverbod aan zijn laars te lappen.
De stickers 'Verboden te roken' plakte hij ondersteboven. Tijdens vergaderingen stak hij de ene sigaret na de andere op, en liet collega-rokers toe om hetzelfde te doen. Zijn obsessie voor de sigaret nam extreme vormen aan toen hij bezoekjes bracht aan de bureaus van niet-rokers. Provocerend stak hij een sigaret op en pakte een stoel. Daarna startte hij een vermoeiend en warrig verhaal, zoals alleen hij dat kon vertellen, zonder rode draad, zonder doel, eentonig, moeilijke woorden, zinnen zonder begin noch einde, contradicties, herhalingen... Hij werd haast onzichtbaar door de walgelijke mist voor zijn gezicht, alleen zijn contouren waren nog te zien, en natuurlijk ook zijn kromme neus en geniepige oogjes... De rook om zijn hoofd is nooit verdwenen...
|