|
Ik heb in mijn carrière heel wat moeten afrekenen met moeials en ambetanteriken die het niet eens waren met mijn werkwijze. Een normaal mens had allang de pijp aan Maarten gegeven, maar aangezien ik niet helemaal correct ineen geknutseld zit, bleef ik vechten en me verzetten tegen andersdenkenden, de linksen, die vergeefs probeerden om me op andere gedachten te brengen. Daarom kan ik zo goed spiegelschrift schrijven. Alle rebellen, averechtsen en tegendraadsers kunnen dat.
Nu zal ik eens vertellen over een incidentje waarbij Lisette C., kleuterinspectrice, de hoofdrol speelde. De bijrollen waren weggelegd voor Tony T., VLO-coördinator, Horbert en Mosselmans. Natuurlijk. Als er te wringen valt is Horbert altijd van de partij. Broederlijk samen met Mosselmans, het verachtelijke linkse clubje!
Schoolfeest 1980 in de school van directeur Mosselmans. Op de zonovergoten speelplaats liep Lisette C. achter de VLO-coördinator aan. Tony, bezeten en gedreven door het vers uitgevonden VLO-virus (VLO = Vernieuwd Lager Onderwijs). VLO! Wie herinnert zich nog het begin van de rage rond het Vernieuwd Lager Onderwijs, en de pijnlijke groeischeuten? En de vernieuwde wiskunde? Een soort wiskunde dat kinderen in verwarring bracht. Het leerde hen tekenen en rondjes trekken, maar van wiskundig redeneren was er geen sprake. Ik ben de namen vergeten van de gekke uitvinders die een lachertje maakten van het wiskundig denken.
Lisette C. crosste dus achter Tony T. aan op de speelplaats. "U heb ik nodig!" krijste Lisette. Ze riep niet "Ik heb u nodig", neen, "U heb ik nodig". Dat is een tactisch trucje om de andere al direct voor zich te winnen.
En toen rammelde Lisette haar grieven af tegen Tony, over mij en mijn werkmethode. De man liet zich inpakken door sluwe Lisette. (Tussen haakjes: Lisette is toevallig de moeder van Ingrid Lieten, maar daar kon Ingrid niets aan doen). Lisette vond dat ik mij op háár terrein begaf door mijn onderzoeksresultaten te laten volgen door remediëringstips. Een logische werkwijze die gesteund werd door Horbert en Mosselmans, maar beide lafaards wilden Lisette, een Limburgs sp.a-boegbeeld, niet dwarsbomen, en ze zwegen. Wél organiseerden ze een hele reeks gemoedsrustverstorende vergaderingen. Om haar te paaien, om haar te laten zien dat ze met mijn werkmethode bezig waren.
Mijn eerste stappen in de beroepswereld waagde ik in de Schoolpedagogische Dienst in Eindhoven. Een grensgeval was ik, of liever: een grensarbeider. Ook daar volgde ik de procedure die ze me in mijn opleiding geleerd hebben: onderzoeksresultaten laten volgen door oefeningen om de vastgestelde hiaten weg te werken bij leerlingen. Remediërende oefeningen waren inherent aan het testonderzoek. Een testonderzoek zonder meer is waardeloos. Daar mochten geen woorden aan vuil gemaakt worden. En toch gebeurde het. Heel wat besprekingen en discussies gingen door om de politieke verstandhouding met Lisette C. te handhaven, Lisette C., een socialiste in hart en nieren, en in alle andere gewanden ook nog!
|
